Kabardin

Kabardin
Stokmaat:	1,42 – 1,57 meter
Kleur:	zwart, licht- en donkerbruin
Land van herkomst:	Kaukasus, Rusland
Link naar stamboek:	http://www.horseskb.ru/index_eng.html

De Kabardin is een sterk en intelligent paard. Hij staat uitzonderlijk stevig op zijn benen wat hem groot voordeel bezorgt op de steile bergpaden in zijn vaderland. Opvallend is zijn instinct om de weg naar huis terug te vinden.

Geschiedenis

Vanaf de 16de eeuw is de Kabardin bekend. De Kabardin werd gefokt door bergbewoners in Noord Kaukasus. De oorsprong ligt ruim 400 jaar geleden toen men Arabische, Toerkmener en Karabagh-hengsten kruiste met inheemse Mongoolse merries. De Kabardin is een ras ontstaan uit eeuwenlange primitieve selectie om te overleven onder de zwaarste condities. De Kabardin is het belangrijkste ras in Noord Kaukasus en wordt vaak gebruikt om de paarden in Armenië, Azerbeijan en Georgië te verbeteren. De beste Kabardins worden gefokt op de Karachai en Malka stoeterijen. Graaf Stroganov heeft de Kabardin gekruist met Arabieren. Hieruit ontstond de Anglo-Kabardin. Tegenwoordig is kruisen met Volbloeden erg populair.

De Kabardin leeft op zwaar bergterrein en op grote hoogtes. Daarnaast ligt er vaak sneeuw in het gebied en zijn er snelle rivieren die ze moeten oversteken. Vanwege de stabiliteit en betrouwbaarheid op dat zware terrein mag de Kabardin gerekend worden tot 's werelds beste bergpaardenrassen.

Exterieur

Er zijn drie types binnen het ras te onderscheiden. Deze ontwikkelden zich na de Russische Revolutie.

Standaard type

Zoals de naam al aan geeft is dit het type dat het meeste voorkomt. Het kan omschreven worden als het typische rijpaard voor bergzaam gebied. Ze zijn goed gespierd met een goed gevormd typisch hoofd.

Oosters type

In dit type is duidelijk de invloed van oosterse rassen te zien. De benen zijn droger dan bij het standaard type. Ook hebben ze een smaller hoofd, met expressieve ogen. De huid is dunner en elastischer en het temperament groter.

Massieve type

De paarden uit dit type hebben langere lichamen en een robuustere botstructuur, daardoor hebben ze meer het uiterlijk van een koudbloed.

• Het bloed van de Kabardin heeft een verhoogde zuurstofcapaciteit. Het hart, de longen, gewrichten en spieren zijn sterk en efficiënt. Ze kunnen vet snel omzetten om zo door zware dagen te komen. Het zenuwstelsel is stabiel en ze hebben snelle reflexen. Daarnaast zijn ze zeer lenig en flexibel.
• Het lichaam is stevig, massief en lang. De rug is goed gespierd, kort en recht. Het kruis is erg sterk, maar is ook meestal een beetje hol.
• De schouders staan recht, waardoor de hoge knieactie mogelijk is. Dit is een voordeel in de bergen. De hals heeft een normale lengte en is goed gespierd. De schoft is iets plat.
• Het hoofd is lang, maar blijft binnen de proporties van het lichaam. De Kabardin heeft een ramsneus en de typische uitdrukking van een steppepaard, zoals de Tarpan. De oren zijn scherp, alert en bewegelijk.
• De benen en hoeven zijn sterk en droog. De voorbenen hebben goed ontwikkelde pezen en sterke gewrichten. De achterbenen zijn meestal sikkelvormig, wat voor bergpaarden een voordeel is. De Kabardin kan gemakkelijk over ongelijk terrein draven en galopperen.
• De hoeven zijn ontzettend hard, waardoor beslaan moeilijk is. Dit is echter zelden nodig, de meeste Kabardins lopen zonder ijzers zonder problemen over de bergpaden.
• De Kabardin heeft typische lange manen en staart.

Karakter

De Kabardin is een solide en dapper paard. Hij raakt niet in paniek wanneer stenen om hem heen naar beneden beginnen te vallen en zal voorzichtig, maar vast doorlopen. Het staat bekend om zijn doorzettingsvermogen. De Kabardin kan uren reizen zonder te eten. Hij trekt zich niets aan van kou, regenbuien en hagel. De Kabardin heeft een instinct om altijd de weg terug naar huis te vinden. In mist en duisternis is het bijna ongelooflijk hoe goed ze de weg kunnen vinden. Ook heeft het paard een sterk kuddegevoel. De hengst van een kudde heeft een belangrijke functie als beschermer. Deze kunnen zo fel zijn, dan de fokkers ze uiterst voorzichtig moeten benaderen.

Gebruik

De Kabardin wordt voornamelijk gebruikt onder het zadel. Ook wordt hij veel gebruikt als lastdier en is hij door zijn makkelijke karakter goed te gebruiken in het tuig. Ondanks het uithoudingsvermogen is niet een paard dat indruk zal maken op de renbaan. Hij is gefokt voor de berggebieden en zal daar uitmuntende prestaties leveren. Juist daardoor is het een zeer geschikt paard voor endurance op onregelmatige ondergrond. Hoe groter de hoogte, hoe duidelijker het wordt dat de Kabardin superieur is aan andere rassen op berggebieden. Hij is in het verleden veel gebruikt voor het Russische leger.

De Sovjet-cavalerie gebruikten tijdens de oorlog verschillende rassen in de Pamir Bergen. Ze moesten tot een hoogte van 4.000 meter klimmen om op de plek van bestemming te komen. Het enige ras dat het tot de eindbestemming haalde was de Kabardin. Ze overleefden met het beperkte voedsel dat er was en hadden naderhand geen tijd nodig om te herstellen van hun zware tocht.

In de winter van 1935/36 werd er een 3.000 km lange rit gehouden in Kaukasus. Vanwege de winter was de al moeilijke route extreem zwaar. Onder de deelnemers waren 15 Kabardins, 8 Anglo-Kabardins en verschillende andere rassen. Dierenartsen waren aanwezig tijdens de rit die de hartslag en ademhaling van de paarden controleerden. Ook werd het gewicht en verschillende metabolische en mechanische parameters bij gehouden. De rit duurde 47 dagen met een gemiddelde van 64 km per dag. Op sommige dagen werden er afstanden van 120 km gereden. De Kabardins en Anglo-Kabardins bleken het beste op alle vlakken te presteren. Hierna zijn nog veel lange-afstandsritten gehouden waarbij Kabardins constant tot de winnaars gerekend mochten worden.

In 1946 werd in Moskou een grote race gehouden voor verschillende Russisch gefokte paarden. Het was een rit van 250 km waarvan de laatste 2 in galop afgelegd moesten worden. De winnaar was een Kabardin hengst, Ali-Kadym, in een tijd van 25 uur.

Een ruiter heeft recent nog de Elbrus gebergte beklommen met zijn Kabardin. Dit is het hoogste punt van het Kaukasus gebergte en bedroeg 5.642 meter.

Foto's

• Kabardin
• 

  Kudde halfwilde Kabardiners op de Kaukasus.

• 
• 
• 
• 

  Kabardiner dekhengst.

• 
• 

Bronnen, referenties en/of voetnoten

• http://www.horses.ru/kabardin.htm
• Geillusteerde gidsen. Paarden en Pony's. Georgie Henschel