Geschiedenis van de hogeschoolsprong

De oorsprong van hogeschoolsprongen ligt in de tijd dat nog weinig efficiënte wapens waren waarmee men de tegenpartij op afstand kon aanvallen. Men moest elkaar dicht naderen om een aanval uit te kunnen voeren en had daarvoor paarden nodig die niet alleen heel gehoorzaam waren, maar ook erg wendbaar.

De voorkeur ging uit naar een paard dat goed kon verzamelen, zodat het snel genoeg kon stoppen, draaien en accelereren. Hoe belangrijk dit was, blijkt wel uit het feit dat men zelfs een kunstmatige gang in het leven riep: de terre-a-terre. Deze gang, die zich samenvattend het best laat omschrijven als een tweetakt galop waarbij het paard beurtelings met beide voor- en achterbenen vooruit springt, is de enige gang die zowel voorwaarts, zijwaarts en achterwaarts gereden kon worden. En omdat beide achterbenen telkens het volledige gewicht van de voorbenen overnam, was de terre-a-terre een goede uitgangsoefening voor de schoolsprongen.

Met een schoolsprong kon de ruiter zich in veiligheid stellen (door bijvoorbeeld het paard tussen hem en de aanvaller te houden) zijn kwetsbare linkerzijde beschermen (men reed met de teugels in de linkerhand en het wapen in de rechterhand, wat de linkerkant aanzienlijk kwetsbaarder maakte) en de vijand daadwerkelijk aanvallen. Er was echter een paard voor nodig dat een jarenlange opleiding achter de rug had. De edelen konden zich deze dieren veroorloven en het was in die tijd een erekwestie dat de monarch op het slagveld aanwezig was en zij aan zij met zijn leger vocht. Dit veranderde in 1632 toen bij de slag bij Lutzen de Zweedse koning Gustav omkwam op het slagveld. Zijn troepen, niet op de hoogte van het overlijden van hun vorst, vochten door en wonnen ondanks hevige verliezen de strijd. De koning liet echter alleen een minderjarige dochter na, waardoor het land een tijdlang door een regent moest worden geregeerd. Men zag in dat de aanwezigheid van de koning op het slagveld een risico met zich meebracht, dat te verstrekkende gevolgen had.

Dat de koningen zich terugtrokken uit het slagveld betekende echter niet dat de edelen zich niet meer met de hogeschoolsprongen bezighielden. Het perfectioneren van de praktijkgerichte schoolsprongen en –oefeningen werd een doel op zich. Men ging dressuurrijden om het dressuurrijden, wat men wel omschrijft als l’art our l’art. Zo springt men aan de rijschool van het Cadre Noir een capriole volgens traditie altijd met één voorbeen dat naar voren wijst. Dit heeft verder geen gymnastische of praktische meerwaarde, maar wordt puur en alleen nagestreefd omdat men het mooi vindt.

Francois Robichon de la Gueriniere

Francois Robichon de la Gueriniere is een voorbeeld van dressuurgrootmeester die handelde naar het l’art pour l’art principe. Omdat hij geen oorlogen meer hoefde te voeren vanaf een paardenrug, had hij alle tijd om zijn paard in rust en met geduld op te leiden tot het gewenste niveau. Dit besefte hij en hij hechtte er veel waarde aan om dit met zachtheid en begrip voor het paard te doen, in tegenstelling tot veel andere paardenvaklui van zijn tijd.

Hogeschool sprongen

Er is een groot aantal verschillende hogeschool sprongen bekend.

Zie Hogeschool voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Filmmateriaal: Optreden in de Hofreitschule Buckeburg

• Een Sarabande van terre-a-terre's
• Galop en terre-a-terre toegepast in een degengevecht
• Terre-a-terre toegepast bij behendigheidsoefeningen

Bij dit artikel zijn nog geen bronnen vermeld of is de bronvermelding niet op de juiste manier gebeurd. Als je dit wilt verbeteren kun je op bewerk klikken.

Bij dit artikel ontbreken afbeeldingen. We zijn specifiek op zoek naar: Foto's of afbeeldingen van hogeschoolsprongen Als je dit artikel aan wilt vullen kun je op bewerk klikken om je kennis aan dit artikel toe te voegen.