Energiesysteem

Op het moment dat het paard zijn eten heeft verteerd en het heeft verteerd tot brandstof, kan hij de voedingsstoffen gaan gebruiken als brandstof voor het energiesysteem voor zijn spieren.

Opslag van energie

Als het paard energie nodig heeft, haalt het de energie uit adenosine-trifosfaat (ATP P staat voor het Engelse woord voor fosfaat namelijk phosfate) dat in de spiercel aanwezig is. ATP is een energierijk fosfaat dat in de cellen vastligt en direct kan worden gebruikt. Met de energie uit het voeder van het paard kunnen nieuwe ATP moleculen gevormd worden. Als het dier vervolgens energie nodig heeft, wordt er van de ATP een fosfaatgroep afgebroken. Wat er dan overblijft is adenosine-difosfaat (ADP). Het afsplitsen van de fosfaatgroep is de enige manier om direct over energie te beschikken. De hoeveelheid ATP in een spier is echter maar genoeg voor een paar seconde, daarom is er nog een energierijk fosfaat in de spiercellen aanwezig. Namelijk creatinefosfaat (CP). Deze stof wordt gebruikt als de hoeveelheid ATP in een spier op is. De voorraden ATP en CP zijn de fosfaatpool. Deze fosfaatpool kan energie leveren voor de eerste paar seconde van maximale inspanning tot bijna een minuut bij lichte inspanning.

• Structuurformules van belangrijke stoffen
• 

  Adenosinetrifosfaat (= ATP)

• 

  Adenosinedifosfaat (= ADP)

• 

  Creatine fosfaat (= CP)

• 

  Creatine

Op het moment dat het lichaam van het paard ATP gaat afbreken tot ADP wordt er voor gezorgd dat twee andere energiesystemen worden ‘aangeschakeld’ voor de resynthese van ATP. Bij deze resynthese wordt van ADP weer ATP gemaakt. De andere twee energiesystemen zijn: het melkzuursysteem en het zuurstofsysteem. Het melkzuursysteem is vrij bekend, althans het melkzuur. Dit systeem heeft even nodig om op gang te komen. Tegen de tijd dat het paard door zijn fosfaatpool heen is kan er gelijk worden overgeschakeld op het melkzuursysteem. De naam komt van melkzuur, dit wordt tijdens het proces gevormd en is een restproduct van verbranding zonder (voldoende) zuurstof. Het melkzuursysteem is dus samen met het fosfaatpoolsysteem een anaeröbe systeem (zonder zuurstof). Het melkzuursysteem is goed voor korte tijd, ruim een minuut bij lichte inspanning. Melkzuur in de spieren kan lijden tot spierpijn als de stof niet goed wordt afgevoerd.

Het zuurstofsysteem heeft ook even tijd nodig om op gang te komen evenals het melkzuursysteem. De ademhaling, hartslag en bloedsomloop van het paard heeft tijd nodig om zich zo aan te passen dat er genoeg zuurstof in de cellen terecht kan komen. Het paard gaat vaker ademen en heeft een groter teugvolume per keer, ook gaat zijn hartslag omhoog om het zuurstofrijke bloed sneller te kunnen rondpompen. Hierdoor worden de cellen van de spieren voorzien door genoeg zuurstof. Na een aantal minuten draait het zuurstofsysteem op volle gang en neemt het volledig de resynthese van de energierijke fosfaten over.

Met behulp van deze systemen kan de resynthese van energierijke fosfaten plaats vinden. De cellen hebben naast deze systemen energie nodig, en kunnen daar alleen aan komen door de afbraak van brandstoffen. Bij de afbraak hier van komt energie vrij die kan worden gebruikt bij de resynthese van de fosfaten. De meest bekende en gebruikte brandstoffen zijn koolhydraten.

Bronnen, referenties en/of voetnoten

• I.L.D. Houtman, H.F.P.M. Schaltmann en G.M. van dr Poel, Fysiologie voor de sportpraktijk. Maarssen, 2000

Dit artikel is nog niet toegevoegd aan één of meerdere categorieën, mist links naar andere wiki pagina's of is niet opgemaakt volgens de wiki standaard. Als je dit wilt verbeteren kun je als wiki schrijver op bewerk klikken. Ben je nog geen wiki schrijver? Open dan een topic op het WikiZaken forum.