pien_2010 schreef:Leuk je verhaal om te lezen. Ik heb er nooit zo bij nagedacht eerlijk gezegd. Ze namen het altijd gelijk (zonder halster) en dan stukje appel erin en klaar. Paar seconde voor 2 paarden. Diegene die vooraan stond deed ik eerst en de ander stond er gewoon op te kijken en ging daarna.
Ik vind het mooi beschreven en leuk om de verschillen te lezen.
Ik geloof niet dat ze het erg vonden.
Ja gelukkig zijn er inderdaad ook best wat paarden die het niet zo erg vinden.
La_Lune schreef:Wat handig van de stop en start knop! Zou je daar een keer meer uitleg over kunnen geven?
Jazeker.
Ik vind het zelf echt super interessant en het werkt hier ook echt heel erg fijn!
De start knop is eigenlijk altijd wel makkelijk aan te leren. Als aller eerste (of eigenlijk als tweede, eerste stap is beginnen met clickeren) begin ik met target training, oftewel met de neus iets aan raken. Ik heb een bamboe stok met een tennisbal erop, die moeten ze aanraken (mijn commando is "touch!", maar je kan alles gebruiken, als het maar consequent is en niet te veel op andere dingen lijkt) en dan click ik. Uiteindelijk kan je de stok met bal paar meter verderop zetten, waar ze dan naar toe gaan om aan te raken. Aanraken is een click = altijd een beloning (heel erg belangrijk dat je na een click ook echt altijd een beloning geeft, want je hebt de afspraak gemaakt dat ze dan een beloning krijgen. Geef je geen beloning, verbreek je de afspraak en gaan ze uiteindelijk minder waarde hechten aan de click. Er zijn mensen die de click zelf als beloning gaan gebruiken en de daadwerkelijke beloning uit gaan stellen, maar de click is geen bekrachtiger en je maakt het onvoorspelbaar en onbetrouwbaar voor het paard). Soort beloning is afhankelijk van het paard, veulens vinden kriebels vaak nog een hele sterke bekrachtiger. Volwassen paarden werkt meestal voer als sterkste bekrachtiger. Het paard bepaald de beloning.
Bijvoorbeeld met benen afspoelen (of later helemaal afspoelen), leer ik ze eerst het spuit ding aan te raken (meestal gebruik ik dan "klaar voor?"). Verder nog niets, als ze die aanraken click ik. Later raken ze de slang aan en spuit ik water (van het paard vandaan), zodra ze daar mee oké zijn. Spuit ik voor het paard zodra ze het aangeraakt hebben. En zo steeds iets langer spuiten en steeds iets dichterbij het paard. Sommige paarden gaat het veel sneller dan bij andere. Maar ik zorg altijd voor dat ze nooit in de stress schieten, zodra ze stressen of bang zijn, leren ze niet meer en zijn ze hun eigen gevoel van controle kwijt. Op deze manier hebben ze heel snel de start knop door (aanraken = oké dat er water komt) en gaan ze zelf controle hebben, maar water betekend ook een click = beloning.
Stop knop is iets lastiger om concreet te krijgen in het begin.
Met de benen afspoelen gebruik ik vaak als stop knop als ze zich weg draaien of weg willen lopen. Maar eigenlijk doen ze dat maar heel zelden als je niet te snel gaat voor dat betreffende paard (sommige paarden kan je al in 2x helemaal afspuiten, sommige hebben veel meer tijd nodig). Meeste reageren natuurlijk wel als het water de eerste keer de benen raakt, maar meestal is dat maar 1 of 2x.
Belangrijkste is heel erg goed kijken naar het paard, als je ziet dat het paard stress krijgt, ben je eigenlijk al te snel gegaan of zijn de stappen te groot geweest.
In een later stadium kan je stop knop concreter maken, bijvoorbeeld je arm aanraken met de neus, betekent dat het even te veel wordt. Maar daarvoor moeten ze al heel veel gevoel van controle hebben, dat ze zover bewust kunnen gaan en blijven denken ondanks dat ze stress krijgen of bang worden. Maar er komt een punt dat ze dat kunnen!
Mijn jongste merrie heeft zelf een knop stop bedacht (dat is uiteraard ook meer dan prima), als ze haar hoofd omhoog doet wordt het haar te veel en dat is dus haar stop teken. Dan stop ik ook altijd, met waar ik dan ook mee bezig ben. Zodra ze weer ontspant gebruikt ze zelf de start knop weer en kunnen we verder gaan met waar we mee bezig waren.
Maar op deze manier werk ik dus heel veel, ook met de veulens en je leert ze zo eigenlijk ook heel snel goed kennen. Met de hoefsmid met Finn de laatste keer, zag ik dus te laat dat het hem te veel werd (en hij daardoor "explodeerde", door weg te springen. Als ik beter opgelet had en zijn tekenen beter had gekend, had ik dit kunnen voorkomen). Maar het is voor mij natuurlijk ook een leerweg, net zo goed als het dat voor de paarden is (maar paarden zijn enorm vergevingsgezind en is fouten maken of iets missen niet direct een heel groot probleem, net zo goed dat ook geen probleem mag zijn als het paard een keer een "fout" maakt), en ik hem nog geen 2 weken ken. Hij is niet zo heel erg uitgesproken in hoe hij zich op dat moment voelt (signalen zijn veel kleiner en subtieler. Milo is bijvoorbeeld juist heel uitgesproken en durft ook heel goed te laten zien hoe hij zich op dat moment voelt), maar het wordt al steeds meer en duidelijker en hij durft ook steeds meer te tonen hoe hij zich op momenten voelt.
Nog een goed voorbeeld van de start knop is met in sprayen met vliegen spray. Al begin ik eerst met een fles met alleen water (zonder geur dus, dat kan voor paarden ook heftig zijn omdat ze heel erg goed ruiken, veel beter dan wij).
Eerst de fles aanraken (= click), daarna fles aanraken en 1x van het paard af spuiten in de lucht. Daarna steeds dichter bij het paard en uiteindelijk op het paard (eerste keer doe ik altijd op de schouder, dat kunnen ze goed zien en is voor jezelf veilig stel dat ze wel weg springen). Aanraken is 1x spuiten in het begin. Uiteindelijk kan je dat verlengen, aanraken is 2x spuiten, enz. Mijn uiteindelijke doel is met 1x de fles aanraken 1 hele zijde te doen.
Als ze oké zijn dat ik op het paard spuit, pak ik de echte vliegen spray en begin ik weer even opnieuw. Meestal kan ik ze op deze manier binnen een week los in de weide volledig in sprayen zonder 1 seconde stress, angst of iets.
Maar belangrijkste is eigenlijk nog doordat ze zelf zo veel controle hebben, ze eigenlijk veel sneller oké zijn met dingen. Omdat ze weten dat als het echt te veel wordt voor ze, ze het zelf ook kunnen stoppen en het dan dus ook daadwerkelijk stopt (als je dan alsnog doorgaat of even denkt, "kom dat kan nog wel even". Raak je dat vertrouwen van het paard kwijt en zullen ze juist veel minder snel oké zijn met dingen). Uiteindelijk gebruiken ze de stop knop ook steeds minder.
Het is niet onze taak het paard te controleren, maar het paard te leren zichzelf te controleren.
Als je nog vragen hebt of iets, stel ze gerust.
Tijdje terug was op Facebook een heel gaaf filmpje van iemand die ook de start/stop knop gebruikte bij een schaap. Als ze met de voorbenen op een pallet gaat staan (start knop), kon de eigenaar haar scheren. Als het haar te veel werd, stapte ze van de pallet (stop knop) en stopte ze met scheren. Daarna stapte ze weer op de pallet en kon ze dus weer doorgaan met scheren. Als Facebook weer werkt, zal ik kijken of ik het filmpje terug kan vinden. Was heel erg mooi en tof om te zien!