Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Ketly schreef:Bedankt iedereen weer voor het meedenken. Ik heb de opties zelf ook allemaal op een rijtje gezet.. Meerdere keren al en dat maakt het helaas niet makkelijker. Het is echt niet dat de wil er niet is, maar kans op genezing is er niet.. Ik heb zelf de klik niet met hem dat ik me er vol in kan gaan storten qua training dus dat zou betekenen dat hij alsnog een ander plekje zou krijgen. Maar waar komt hij dan terecht? En hoe weet ik zeker dat iemand de goede keuze op het juiste moment gaat maken? Want mijn budget is helaas niet oneindig en na een flinke verbouwing van ons huis is de timing niet perfect.. Ik heb dit nog nooit meegemaakt en met zo’n jong paard verwacht je dit niet.
Dat ik niet wil inspuiten heeft trouwens niks met het feit te maken dat dit niet betaald kan worden. Deze redenen zijn nog steeds mijn eigen redenen, mede door vele ervaringen van andere HKOers. Maar hoe ver ga je? Ik wil een ander echt niet opschepen met mijn problemen.. Maar ik kan niet zeker weten dat ik de komende 20 jaar er voor kan staan. Hem alle zorg kan bieden. We zijn net getrouwd en er zullen in de toekomst kinderen komen. Als ik hem ooit op een lager pitje moet gaan zetten of te weinig tijd krijg, zoek ik dan een ander plekje voor hem? Of ga ik dan inslapen?
Dit zijn gedachtes die constant door mijn hoofd malen. De ene gedachte is misschien egoïstischer dan de ander, en de andere weer realistisch. Ik vind het ook eng om op Bokt te zetten want niet iedereen zal begrip hebben voor de situatie denk ik, en dat begrijp ik ook.
egnie schreef:Jij hebt het besluit hiervoor al genomen om te verkopen en ik kaniet me voorstellen dat je daardoor ook anders naar het gehele plaatje kijkt. Ik vind dat heel eerlijk en knap van je.
F_Orumster schreef:egnie schreef:Jij hebt het besluit hiervoor al genomen om te verkopen en ik kaniet me voorstellen dat je daardoor ook anders naar het gehele plaatje kijkt. Ik vind dat heel eerlijk en knap van je.
Nah, dat vind ik niet helemaal eerlijk dat sommigen dit af en toe aanhalen. Ze dacht aan verkoop omdat ze zichzelf niet kundig genoeg achtte voor de training ohz. Vanalles proberen en toch steeds ergens tegenaan lopen. Heel knap dat ze daar aan zichzelf twijfelde maar het blijkt nu dat dit ontsprong uit een heel ander probleem.
MarjanB schreef:gewoon je eigen gevoel volgen daarin. En ook als je vertrouwd op je eigen dierenarts dat ook aannemen die is de enige die hem echt gezien heeft.
senna21 schreef:MarjanB schreef:gewoon je eigen gevoel volgen daarin. En ook als je vertrouwd op je eigen dierenarts dat ook aannemen die is de enige die hem echt gezien heeft.
Dit dus!
Ik snap heel goed dat het moeilijk is om een definitieve beslissing te nemen over jong en gezond (ogend) paard. En dan ook nog de hoop op het wonder dat de.diagnose positiever uitpakt dan het nu lijkt.
Sterkte en wijsheid gewenst.
Farjen schreef:senna21 schreef:Dit dus!
Ik snap heel goed dat het moeilijk is om een definitieve beslissing te nemen over jong en gezond (ogend) paard. En dan ook nog de hoop op het wonder dat de.diagnose positiever uitpakt dan het nu lijkt.
Sterkte en wijsheid gewenst.
Ik ben hét hier ook mee eens.
Mijn vriend zei vandaag: oh wat zijn die 2 paarden van jou toch lief en gek op je.
Waarop ik zei dat mijn ingeslapen paard ook lief was. "Neen, dat was toch helemaal anders"
En dan besef ik dat hij waarschijnlijk zo was door de chronische pijn. Verschrikkelijk hoe ik dat op dat moment nooit duidelijk heb gezien (ook vele Da's niet) Pas na MRI werd het duidelijk en helaas ook maar 2 jaar later.
Mijn oude paard met HKO heeft nog veel levenslust en plezier in het leven. Mijn ingeslapen paard was een chagrijn die je beet.. Kijk naar je paard. Ik vind dat er in zoiets geen foute beslissing bestaat
Ketly schreef:En daar ben ik ook zo bang voor. Spijt. Maar aan de andere kant blijft het een feit dat het niet te genezen valt en alleen maar erger kan worden. Als hij met zo weinig belasting er al zo uit ziet, waar doe ik dan goed aan? Ik zou het vreselijk vinden dat als hij nog wel jaren pijnvrij mee kan dat ik hem die niet geef, maar het kan ook zijn dat hij na een half jaar al vreselijke pijn heeft en ik het idee heb dat ik te laat ben. Het is de constante twijfel die overheerst en eigenlijk niemand die ik heb gesproken heeft dezelfde mening. Het is zo'n lastige kwestie.