Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-12-20 18:42

Geplaatst: 04-12-20 18:42

Majabeestje schreef:
Ik lees over EMDR, weet iemand een geschikt persoon in het noorden die dat geeft?

Ik heb hier mijn EMDR opleiding gevolgd (op HBO nivo en met supervisie traject en verplichte bijscholing) en hier vind je EMDR therapeuten in de GGZ.

Op zich is ervaring met paarden niet echt noodzakelijk voor EMDR. In het Noorden weet ik zo geen "paardencollega" die ook EMDR doet.

**Geplaatst**: 04-12-20 23:04

Geplaatst: 04-12-20 23:04

lotje01 schreef:
Ik doe vrij veel grondwerk met mijn paard en krijg daar ook les in. De oefeningen die Pallatin beschrijft doen we regelmatig en dat doet hij ook goed.

Als hij zich zo groot maakt en iets eng vind, dan kom je in mijn beleving, niet echt meer door bij een paard. Dan wil hij alleen maar weg van die enge plek en let dan niet meer op of jij daar loopt of staat.
Althans dat is mijn ervaring. Tijdens een buiten rit is hij ook wel eens geschrokken en toen kroop hij zowat in het paard wat voor hem liep. Dat paard werd er niet anders van gelukkig. Het los trekken is eigenlijk niet waar ik me druk over maak kom ik nu achter, meer het onder de voet gelopen te worden.

jetm: Klopt wij kennen elkaar inderdaad Het gaat gelukkig meestal ook heel goed hoor. Het is meer dat ik dit gevoel bij hem niet kende.

Janneke2: Bedankt voor je tips. Ik denk dat vooral je laatste opmerking heel belangrijk is. Dat hij dapperder moet worden. Hij is niet gewend om zonder een ander paard iets te ondernemen. Tijdens het rijden of grondwerk was er altijd een ander paard of paarden bij hem. Hij staat nog steeds op de stal waar hij ook ingereden is. Dat merk ik ook tijdens het rijden.

Ik denk wel eens dat het goed voor zijn zelfstandigheid zou zijn als hij tijdelijk ergens in training gaat.
Vooral ook omdat ik dat soort dingen best lastig vind en waar een ervaren trainer hem doorheen kan helpen.

Het is misschien een rare vraag maar hoe moet ik dat zien, altijd met andere paarden erbij grondwerken? Grondwerken doe je niet alleen in de bak, maar ook tijdens poetsen of wandelen op het erf (ik noem maar wat) Imo is de sleutel tot een dapperder paard een dappere (bege)leider....niet andersom, want dan geef le de leiding over aan je paard. En het is ook heel normaal dat je daar eens mee worstelt, zeker met een jong dier. Ik ook hoor, daarom laat ik dingen waarvan ik denk dat wordt niets als ik dat ga proberen (trailerladen, voor het eerst op de paardenweegschaal) lekker over aan een stalgenoot die de rust zelve is. En dan doe ik het zelf en ik merk bij mijn paard echt dat als ik het gewoon met overtuiging vraag en doe (dus zonder twijfel die weegschaal op of de trailer in) dat hij gewoon volgt.... :')

Ook ik zit mezelf dan met wat als scenario’s voor Jan doedel druk te maken... :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-20 11:45

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-20 11:45

Majabeestje schreef:
Ik lees over EMDR, weet iemand een geschikt persoon in het noorden die dat geeft?

Ik ben bij Equilibre geweest, heeft mij goed geholpen. Ze zit in Meppel en in Balk.
https://www.pp-equilibre.nl/

**Geplaatst**: 05-12-20 13:30

Geplaatst: 05-12-20 13:30

lotje01 schreef:
Bedankt voor je tips. Ik denk dat vooral je laatste opmerking heel belangrijk is. Dat hij dapperder moet worden. Hij is niet gewend om zonder een ander paard iets te ondernemen. Tijdens het rijden of grondwerk was er altijd een ander paard of paarden bij hem. Hij staat nog steeds op de stal waar hij ook ingereden is. Dat merk ik ook tijdens het rijden.

Ik denk wel eens dat het goed voor zijn zelfstandigheid zou zijn als hij tijdelijk ergens in training gaat.
Vooral ook omdat ik dat soort dingen best lastig vind en waar een ervaren trainer hem doorheen kan helpen.

Aan de ene kant: goede nieuwe ervaringen kunnen zoden aan de dijk zetten.
Aan de andere kant is het ook beslist 'handig' als hij jou kan gaan ervaren als leider en 'ankerpunt'.
Er zijn honderd manieren om zachtjes tegen een dier te zeggen 'dat ik de leider ben in deze tweepersoons kudde' (de leiding nemen is daar één van) - en dan samen naar een ding dat jij niet eng vind, en dan zijn angst 'desensitiseren'.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-20 14:08

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-20 14:08

Zo even een kleine achterstand weggewerkt

Mocht ik iemand over het hoofd gezien hebben, alvast sorry!

Pallatin schreef:
Kleine of eigenlijk grote overwinning: ik vind rijden in de bak met harde regen en wind helemaal erg stressvol. Onze rijhal heeft namelijk wel een dak maar geen wanden, dus alle waterstromen zie en hoor je van t dak kletteren en er waait van alles tegen de bakrand aan...kortom genoeg om in m’n hoofd alle alarmbellen al op voorhand af te laten gaan en wat stress veroorzaakt die ik over breng op mijn paard. Maar wat deed hij het weer goed, echt zo braaf! Zelfs toen er een balk of iets tegen de bakrand waaide met een fikse klap deed hij een hups en dat was t, ik durfde er meteen weer langs te draven zonder druk of spanning op de teugels. Ik ben trots op mezelf en m’n paard! Ik had wel steun van een vriendin die ook aan t rijden was, maar toch...

Dat je in zo’n spannende situatie steun vind bij iemand is toch niet erg. In zijn geheel is dit een grote stap toch! Gewoon lekker trots op zijn!

Pallatin schreef:
Ik heb ook nog even gekeken bij een les van een andere instructrice: kijken of ik daar ook bij kan gaan lessen. Ik vind het moeilijk om mezelf vast te leggen qua dagen en tijd: dan moet ik afzeggen als ik niet wil rijden omdat ik niet goed in m’n vel zit...maarja....moet maar even kijken hoe ik dat ga doen

Een goede instructrice is in dit traject zo belangrijk!
Sommigen kunnen het echt vele malen erger maken. Zo ben ik dankzij eentje dus bang geworden voor balkjes draven.
Mijn instructrice ziet het gelijk als het niet lekker gaat en past de les op mij aan. Als dat betekent dat wij een half uur lekker stil staan te kletsen omdat ik zo lang nodig heb om de spanning te laten wegvloeien is dat prima.

Veraaaaah schreef:
Vorige week heb ik een kleine angst overwonnen. Heb over (welgeteld) 1 balkje gedraafd en gegallopeerd! Ik was zo blij, maar schaam me dan ook weer wel, want andere springen over 1 meter zonder moeite.

Nu qua rijden gaat het eigenlijk prima, rijd vaak buiten in de bak (iets wat ik tot begin dit jaar niet durfde). Mijn volgende doel is samen naar het bos. Maar ik ben zo onzeker en bang in het bos. Ben ooit van mijn verzorgpaard gegooid in het bos. Ben nu steeds bang dat ik ook val van mijn eigen paard.

Hoe pakken jullie bosritten aan? Ik zat nu te denken aan achter een enorm braaf paard plakken en iemand er naast laten lopen met halstertouw.

Waarom zou je je schamen voor zo’n overwinning? Gewoon lekker trots op jezelf zijn en het liefst jezelf nog trakteren ofzo. We moeten die overwinningen, ook de kleine, veel meer koesteren en vieren.
Qua bosrit ben ik met mijn 1e (en laatste hoor tot nu toe) achter een gigantisch braaf paard aan gehobbeld. Zij had een extra halstertouw mee om die van mij eventueel er bij vast te houden, maar dat was niet nodig.

19wendy80 schreef:
Donderdag en vandaag weer les gehad.
En t gaat zo onwijs goed.
Oke vooruit, ik dacht ik vort wel redelijk goed in t zadel zat. Niet dus, want ze heeft weer een correctie punt gevonden haha.
Voelt toch iedere keer weer als bij t begin beginnen. Maar ik merk wel dat hoe meer er aan mijn houding gewerkt wordt, hoe beter hij gaat lopen.
En gelukkig is hij wat dat betreft erg nuchter, want soms eindigt t ij gehobbel omdat ik even de juiste zit kwijt ben haha.
Ik heb nog veel te leren, maar ben wel trots op hoe t gaat.
Vandaag kreeg ik zelfs er een uitgestrekte draf uit, mijn instructrice was nog trotser dan ik haha.
Maar dan voel ik wel echt een power onder mij hoor, hij vind het zo leuk om te werken voor je.

Die nieuw gevonden correctiepunten zou mijns inziens betekenen dat je steeds meer ontspannen kan rijden waardoor je dus ruimte hebt om bezig te gaan met jezelf. Dus wat dat betreft natuurlijk helemaal top! En fijn dat hij verder niet op je reageert waardoor je er ook lekker mee aan de slag kan.
En het is zo fijn voor je zelfvertrouwen als je instructrice zo enthousiast en trots is, complimenten e.d zijn hard nodig.

Pallatin schreef:
Donderdag ook in de bak, dat ging prima tot er een stalgenoot met haar paard aan de hand in de bak kwam lopen die nogal druk was (steigeren, staart op de rug) en mijn paard daardoor de aandacht niet meer bij mij had en daar op focuste. Ik ben er na een rondje af gegaan, ik raakte zo gespannen... zij ging er vervolgens uit en toen ik er een rondje naast had gelopen en zowel ik als mn paard weer gekalmeerd was ben ik er weer op geklommen. Toen nog even goed kunnen afsluiten, maar ergens baal ik toch dat ik er af ‘moest’ en dat zowel ik als mn paard zo reageerde op dat paard....

Sommige combinaties/mensen hebben gewoon geen fijne energie om zich heen en dat dringt bij iedereen naar binnen.
Maar je hebt het goed afgesloten!

Kay_CMoll schreef:
Gisteren ging het echt zo slecht. Volledig verkrampt, paardlief merkt dat dan ook meteen op en dan rijden we door de piste als twee kippen zonder kop. Staleigenaar kruipt erop, paardlief zet geen stap verkeerd... Was heel confronterend.

Ben er terug opgestapt, heel erg boos op mezelf. Boosheid overruled bij mij elke andere emotie, dus de sterren van de hemel gereden. Zo confronterend dit...

Stalhouder was "blij" dat hij ineens een totaal andere amazone zag, want hij wist heel de tijd al dat ik het in me had, ik moest het gewoon zelf ook geloven.

Je zou dan denken dat ik vandaag met een gerust hart naar stal vertrek, maar NEE... helaas is de angst er opnieuw. Zo frusterend

Boosheid overruled inderdaad alles, maar ook het goede gevoel dat je had kunnen krijgen en wat je nodig hebt om steeds een kleine stapje vooruit te doen.
Maar ik heb na een goede les ook altijd extra spanning bij de volgende les, ik leg dan de lat toch weer hoog en wil hetzelfde (en meer) bereiken als de vorige keer.
Het belangrijkste is denk ik om niet te vechten tegen jezelf en de angst, want die wint het toch wel.
Accepteren dat de situatie nou eenmaal zo is en blij zijn met elke stap die je zet, hoe klein die voor je gevoel ook is.

19wendy80 schreef:
Lees zo even de laatste berichten terug en reageer erop...maar moet even iets van mij af gooien.

Ik heb net alleen een (mini) buitenritje gemaakt $*\%/*$ $**\O/**$
Het was echt maar een klein kwartiertje, maar toch!

En heel lief, mijn stalgenootje heeft even gewacht met weggaan, tot ik weer veilig thuis was

Wat ontzettend gaaf en stoer! En zo’n stalgenoot is natuurlijk super!

SusanH schreef:
Ik baal even van mezelf. Ondanks dat ik goede tools heb om met de angst om te gaan zit het nog zo in mijn systeem, dat mijn lichaam onbewust dingen doet waarmee ik mijn paard in de weg zit. Mijn juf raadde me gisteren aan om toch eens te kijken of EMDR iets kan doen. Ik wil er echt graag van af, want paard is super braaf maar ik zit hem zo in de weg af en toe. En dat vind ik niet eerlijk naar hem, want hij doet zo zijn best.

EMDR kan zeker helpen bij dingen die onbewust in je lichaam vast zitten.
Maar buiten dat horen ups en downs er zeker bij, hoe lastig ook want je hebt soms het gevoel dat je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Of misschien zelfs nog verder terug dan dat.
Ik had het recent ook en stond nu voor het eerst op het punt om het op te geven, maar toch vorige week weer 2 fijne lessen gehad. Dus die hebben we maar weer in the pocket.

Bij mindere momenten probeer ik maar aan dit beeld te denken:
Afbeelding

19wendy80 schreef:
Het rijden vanmiddag was geen succes. Sinds gisteren al echt zenuwachtig. Vandaag in de auto onderweg naar stal ook echt ademhalingsoefeningen moeten doen, dat was lang geleden.
We begonnen met balkjes, dat vond ik spannend, maar ging goed.
Daarna gewoon een stijltje op de laagste stand, eerste keer ging goed. Maar goed, toen had Limbo de smaak te pakken. Hij wordt zo mega enthousiast van springen.
Dus ik moest echt even mijn tijd nemen om verder te kunnen.
De spanning zat zo enorm hoog inmiddels.
Vervolgens via balkjes op een hindernisje af, waarvan t bedoeling was dat hij er in draf overheen ging. Maar hij besloot echt een sprong te maken. En daar schrok ik zo erg van, dat ik vanaf dat moment echt in tranen uitbarsten en niks meer lukte. Ik zat zo hoog in mijn angst, dat ik voor mijn gevoel compleet de controle kwijt was. Ik heb nog wel wat gestapt en gedraaft om de hindernissen heen. Maar hij wilde zo graag, werd zo sterk. En ik kon alleen maar met trillende benen erop zitten.

Heb op een moment echt gevraagd of mijn instructrice Limbo wilde vasthouden. Ik wilde er gewoon af, maar vertrouwde mijn lijf niet meer.
Ze heeft hem vastgepakt, rondje over hoefslag gelopen, waar ze balkjes had liggen. Ze zei; doe dit even....voor jezelf, zodat je niet de volgende keer bij balkjes al in je angst schiet. Even vertrouwen zien te vinden. Dus dat gedaan en t laatste balkje op de hoefslag zelf overheen gegaan.
Daarna eraf gegaan en heel hard geroepen; dit doe ik nooit meer!!
Ik kon alleen nog maar huilen.

Maar goed, ik heb t wel geprobeerd. Iets waarvan ik altijd zei; dat ga ik nooit doen!

En ik heb mijzelf voorgenomen om vaker balkjes neer te gaan leggen. Voor mijzelf en voor Limbo. Voor hem andere oefeningen en voor mij om vertrouwen te krijgen in die dingen.

Wat ontzettend jammer, ook het feit dat we onszelf blijkbaar toch over grenzen blijven duwen die gewoon niet veilig voelen. Ik hoop dat het verder geen invloed heeft op je rijden na deze dag?

Pallatin schreef:
Hoi dames, zo te lezen ben ik niet de enige met een nare ervaring deze week. Ik twijfelde erg of ik dit wel moet plaatsen, want ik wil ook niet dat anderen angstiger worden door mijn ervaring. Afgelopen zaterdag ging ik zoals zo vaak weer naar t bos met mijn stalgenootje, toen we net op weg waren zagen we over het ruiterpad wat op een open terrein ligt een grote hond loslopen (Deense dog). Allebei onze paarden hielden in en wilden eerst niet verder, maar wij zijn doorgereden, want niet zeuren dit gebeurt helaas wel vaker. Maar helaas kwam de hond vervolgens blaffend op ons afgestormd en maakte mijn paard direct rechtsomkeert. Het ging heel hard, maar ik ben blijven zitten godzijdank en kreeg m na 100 meter terug tot stilstand. Ik wilde er snel afgaan, maar vervolgens kwam het paard van m’n vriendin aanstormen: zonder ruiter. Gelukkig kon ik voorkomen dat de mijne erachteraan ging en kon ik afstijgen om m’n vriendin te zoeken. Haar paard rende ondertussen een drukke N weg over....zij is met paard en al ten val gekomen door die k*thond, gelukkig is er zij eraf gekomen met wat kneuzingen en zijn wij en de paarden ok. Maar ik was even doodsbang....ik heb na het hele gebeuren nog even in de bak gereden wat redelijk ging, al deed alles me zeer van de spierpijn en was m’n paard nog erg gespannen. Ik ben zondag weer naar het bos geweest met iemand anders: ik hoopte dat mijn paard het gebeuren niet aan honden in het algemeen koppelde, maar helaas was elke hond nu erg eng. Hij heeft niks gedaan maar er was spanning en ik baal er zo van...hij was juist altijd zooooo braaf met honden, zelfs als die zich agressief gedroegen deed hij niks en bleef relaxt....Ik denk en hoop dat ook dit weer slijt bij hem, ik neem hem niks kwalijk: wij hadden beter naar het instinct van onze paarden moeten luisteren in dit geval...Aan het eind van de rit zondag kwam er al meer ontspanning in als we een hond zagen en gister heb ik weer in de bak gereden. Aan een lange teugel alleen maar op mijn eigen ontspanning gelet, hij was wederom superbraaf....

Dit is natuurlijk de nachtmerrie van elke ruiter :-( Gelukkig dat het allemaal goed afgelopen is.

Veraaaaah schreef:
Donderdag weer naar het bos geweest, was behoorlijk angstig maar toch gedraafd en gegaloppeerd. Nu uit enthousiasme bokte ze waardoor ik helemaal in de stress schiet. Ze heeft nu 2 keer op hetzelfde plek gebokt waardoor ik die plek nu dus als eng ga zien...

Iemand tips?

Op die plek even niet meer galopperen. Op die plek heb je zelf natuurlijk al veel spanning en paarden herkennen de plekken waar ze mogen galopperen al heel snel, die combi is natuurlijk niet heel fijn.
Als je toch zou willen galopperen zou ik het pas na deze plek doen.

Pallatin schreef:
Na het debacle van vorig weekend ben ik gister weer naar het bos geweest met een ander maatje: ging super!!! We zijn wel weggebleven van de ergste drukke plekken, maar we zijn wel de nodige loslopende honden tegengekomen en daar keek ie al niet meer naar, dus dat is fijn! Zo lang de honden m met rust laten is t alweer prima. En vandaag: naar het strand geweest!!! $*\o/*$ en wat deed ie het goed! Hij is sinds ik m kocht nooit meer in de trailer geweest en dan ook nog voor het eerst op het strand... Hij was heel braaf. Ik zat er zelf niet op, dat leek mij geen goed idee met m’n gestress, dus m’n bijrijder had de eer. Ik heb prachtige foto’s gemaakt!
[ [url=m/oBtLju.jpg]Afbeelding[/url] ]

[ [url=m/ZgO2I8.jpg]Afbeelding[/url] ]

Wat fijn dat het na zo’n ervaring het weer goed gaat! En dat je het ook weer aandurfde om het bos in te gaan, retestoer!

En het strand, super!!

lotje01 schreef:
Ik ben ook een onzekere bij vlagen bange ruiter. Na ongeveer 7 jaar zonder paard te zijn geweest heb ik sinds oktober weer een eigen paard. Een 4,5 jarige IJslander ruin. Hij is natuurlijk nog jong maar heeft wel een rustig karakter.
Afgelopen augustus heb ik eerst een workshop gevolgd voor ruiters met angst. Ik hoopte daar wat uit te halen zodat ik wat aan mijn angst kan doen. Ik heb daar ook zeker wat aan gehad.

Bij mij zit het voornamelijk in het ‘wat als ‘ denken. Het waait hard, dus hij zal zo wel gaan schrikken.
Maar ik kan ook best angstig zijn naast een paard. En dan met name wanneer ik met een paard aan het halster(touw) loop.
Zo was ik vanmiddag bij mijn paard. Ik wilde hem vanuit de bak terug brengen naar de wei. Ik moest even een hek open doen en ineens trekt hij zich los en galoppeert weg. Geen idee waarom want ik stond met de rug naar hem toe.
Ik ben naar hem toe gelopen en hem gepakt. Vervolgens maakt hij zich, waarschijnlijk op de plek waar hij schrok, groot en staat te snuiven.
En dan word ik bang. Ik moet daar wel langs, maar ben als de dood dat hij het op een lopen zet of mij onder de voet loopt.
Hij heeft op dat moment een leider nodig, maar ik ben alles behalve dat..
Het is goed gegaan maar ik was blij dat hij in de wei stond.
En dat had ik helemaal niet bij hem. Ik vertrouwde hem daar helemaal in. Verstandelijk weet ik dat hij natuurlijk kan schrikken alleen had ik deze reactie niet echt van hem verwacht.

Dit komt mij heel bekend voor helaas. Tijden heb ik echt niks met haar op de grond gedurfd.
En nog steeds wil het wel eens de kop op steken, ik wil haar dan ook echt schuin achter mij hebben. Zo kan ze niet vooruit over mij heen en sta ik veilig bij een sprong opzij.
Ben wel eens huilend richting weide gelopen omdat ik haar moest halen maar elke vezel in mij niet durfde.
Wat mij heel erg heeft geholpen was gewoon standaard iemand meenemen, als de spanning dan te hoog opliep kon ik het touw afgeven. Dan konden we samen weer tot rust komen want het had echt effect op haar, waardoor zij veel eerder schrok en ik nog banger werd. Heerlijk frustrerend zo’n vicieuze cirkel.

Je hebt hem natuurlijk ook nog zo kort, dus hij zal je ook nog niet helemaal als leider zien en zo voel je dan natuurlijk ook niet voor hem.
Ik zou toch kijken voor les eventueel hierin, ik weet niet of je met hem op pad kunt qua trailer? Want anders zou ik echt van harte Paulette van Equidact in Koekange kunnen aanraden.
http://www.equidact.nl/

Wel ben ik erg benieuwd naar de workshop die je gevolgd hebt, ik zoek eigenlijk ook al een tijdje naar zoiets of naar een bootcamp o.i.d.

Zelf ben ik begonnen in het boek 'Tussen je oren, onder je cap' en daar staan toch wel fijne dingen in. Zal morgen eens kijken of ik wat nuttige citaten kan plaatsen.

**Geplaatst**: 05-12-20 19:52

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 05-12-20 19:52

Ik heb de workshop gevolg bij bokker jetm. In haar onderschrift staat haar website vermeld.
Ik vond het leerzaam.

Ik reageer morgen even wat uitgebreider op de rest.

**Geplaatst**: 06-12-20 00:03

Geplaatst: 06-12-20 00:03

maitestar23 schreef:
Majabeestje schreef:
Ik lees over EMDR, weet iemand een geschikt persoon in het noorden die dat geeft?

Ik ben bij Equilibre geweest, heeft mij goed geholpen. Ze zit in Meppel en in Balk.
https://www.pp-equilibre.nl/

Dankje. Ik heb vanmiddag een bericht gestuurd.

**Geplaatst**: 06-12-20 18:11

Geplaatst: 06-12-20 18:11

Pallatin:Sinds ik hem gekocht heb doe ik ook alleen dingen met hem. Poetsen, wandelen op het erf maar ook andere grondwerk oefeningen in de bak. Daarvoor heeft hij altijd dingen gedaan met een ander paard erbij. Als hij uit de weide werd gehaald werd er ook een ander paard uit de wei gehaald. En gingen ze met twee paarden en twee begeleiders poetsen, wandelen etc. Met rijden idem dito. Dat gebeurt overigens nog steeds omdat ik dat ook prettiger vindt.

**Geplaatst**: 06-12-20 18:32

Geplaatst: 06-12-20 18:32

Maitestar23: Je hebt gelijk hoor, ik heb hem ook nog maar net. Ik wil ook veel te snel..
Ik heb les en dan oefenen we ook de zaken waar ik tegenaan loop. Alleen dan doet hij nooit wat hij wel kan doen als we met zn tweeen bezig zijn. Dat komt waarschijnlijk omdat ik me zekerder voel met mijn instructrice erbij. En mijn paard ziet haar wel als leider, dus als ze iets voordoet dan doet hij alles voorbeeldig. Maar ik wil niet altijd afhankelijk zijn van een ander. Anders zou ik maar één of twee keer per week wat met hem kunnen doen.

Het boek waar je het over hebt, kwam ik laatst al een keer ergens tegen op internet. Ben benieuwd naar wat citaten eruit.

**Geplaatst**: 07-12-20 18:18

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 07-12-20 18:18

Ik snap helemaal dat je ook zelfstandig aan de slag wil, maar misschien wil je nu te snel. Als je jezelf zo onder druk zet is de kans dat je jezelf teleurstelt ook groter. Gun jezelf de tijd en wees blij met kleine stapjes....

@ Maitestar, hoe gaat het nu met jou?

Ik heb donderdag met wind en harde regen In m’n eentje in de grote hal...oftewel, omstandigheden die in mijn geval stress veroorzaken. Maar na paar rondjes ernaast en het aansingelen, hup erop en hartstikke fijn gereden, was erg trots op m’n brave knol en op mezelf. In het weekend weer naar het bos geweest en gelukkig zijn de honden voor m’n paard al vrijwel geen issue meer...ik vind het nog wel wat spannend helaas...maar dat zal wel weer slijten :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-12-20 20:00

Geplaatst door de TopicStarter : 07-12-20 20:00

Ik had voor mezelf al wat notities uit het boek gemaakt, niet helemaal complete citaten want het zijn best wel grotere stukjes. Maar het boek is echt ontzettend fijn en geschreven met humor.

‘Afleren is een dubbel proces. Je moet eerst iets nieuws leren én je moet iets afleren. Dat proces duurt lang. Want pas als de nieuwe verbinding is bevestigd, vervalt die oude snelweg in een zandpad. Tot die tijd zul je op lastige momenten toch weer terugvallen in oude gewoontes.
Frustrerend? Absoluut. Daarom zijn beloningen erg belangrijk tijdens het afleerproces. Je hebt voldoende complimentjes en aanmoediging nodig.’

‘Hippische Pavlovreactie:
Als het rijden over het algemeen fijn en plezierig is, voel je blijheid bij het zien van een paard. Wanneer je een paar keer flink bent gevallen, hoef je maar hoefgetrappel te horen of hooi te ruiken om die angst weer te voelen. Letterlijk. Je krijgt alle lichamelijke reacties die bij angst horen zoals buikpijn, zweten, versnelde ademhaling en soms zelfs duizeligheid.’

* Dit is zo herkenbaar. De lading zat al op mijn rijkleren. Heb ze een hele tijd aangedaan zonder te rijden om die lading daar weer af te krijgen.

‘De oplossing voor angst lijkt simpel: stoppen met springlessen of wat je dan ook maar eng vindt. Helaas laat angst zich niet zo makkelijk afwimpelen. Het heeft namelijk de neiging om door te groeien als je het uit de weg gaat. Het is net een teek. Als je het verkeerd aanpakt, spuugt het nog wat narigheid.’

* Klopt helemaal. Op het hoogtepunt durfde ik eigenlijk amper nog wat met haar.

‘De amygdala. Dat koppelt emoties aan onze herinneringen en dat speelt een belangrijke rol bij angst. Want wanneer bijv. de wind als ‘angstig’ wordt bestempeld, roept de amygdala bij het eerste zuchtje reflexen op om op die angstige situatie te anticiperen.
Dat is fijn als er een tornado op komst is. Het is minder fijn als het om een briesje gaat.’

‘Het verlies van je droom.
Als blijkt dat bijv. je springpaard niet kan springen, kun je 2 dingen doen:
afscheid nemen van je droom of afscheid nemen van je paard.’

* Dit was 2 weken geleden mijn wake-up call. Met Menda kan ik mijn dromen waarmaken. Dus in mijn geval was het dan doorgaan of de droom met paard opgeven.

‘Toegeven dat je bang bent, is de 1e stap naar herstel. Wees wat aardiger voor jezelf. Je bent geen stommerd, sufferd, watje en meer van dat soort dingen.’

‘Onzekerheid is een beetje als een boosaardige variant op achtergrondmuziek. Je luistert er niet bewust naar, maar het beïnvloedt je wel.’

‘Succes is voeding voor je zelfvertrouwen. Houd daarom je doelen klein.’

‘Doe een dansje als je je doel bereikt hebt. Vier het. Koester het.’

‘Negatief denken is grootste vijand van zelfvertrouwen.’

‘De houding die je lichaam aanneemt, bijv. van een trotse ruiter, wordt in je geest meegenomen. Blijkbaar ben ik blij want ik lach. Dat werkt met zelfvertrouwen net zo.’

Wat tips:
- positiviteitsdagboek om je mindset te veranderen.
- dagboek met wat je allemaal al bereikt hebt, om de successen te vieren en er even bij stil te staan.

Hoofdstuk 4 is geheel gewijd aan angst. Hoe het werkt en met tips wat je helpt in het zadel.

**Geplaatst**: 08-12-20 10:09

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 08-12-20 10:09

Klein, en soms belangrijk detail: van de amygdala heeft ze weinig kaas gegeten.
De functie van de amygdala is een soort 'schildwacht van een middeleeuws kasteel', die alle inkomende zintuiglijke ervaringen checkt.
Om in het voorbeeld te blijven : als je iets naars/ gevaarlijks hebt meegemaakt waar 'ik voel wind op de huid van mijn gezicht' een deel van uitmaakte,
dan zal de amygdala (als schildwacht die checkt) constateren 'dat deze waarneming gevaar kan betekenen' en dus jouw lichaam in alarm zetten.
Punt.
Of 'jijzelf' de gewaarwording van wind op je gezicht 'bestempelt' als zus of zo is totaal irrelevant.
Wat wel relevant kan zijn: je kunt je amygdala hertrainen. Hetzij met technieken als emdr, maar ook door jezelf op veilige momenten wind op je gezicht te laten ervaren en nadrukkelijk te ontspannen, je prettig proberen te voelen etc. Soms na 1x, soms na tien keer kun je op die manier 'de lading er af halen', waardoor het gevoel van wind op je gezicht geen trigger meer is.

**Geplaatst**: 08-12-20 12:06

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 08-12-20 12:06

Bedankt voor de citaten Maitestar23. Ik denk dat ik het boek ook ga aanschaffen.
En bedankt voor de aanvulling wat betreft de werking van de amygdala Janneke2. Ik ben toch wel serieus aan het nadenken over EMDR.

**Geplaatst**: 08-12-20 17:26

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 08-12-20 17:26

Interessant Janneke, zo is het mij idd ook uitgelegd: doordat ik gewond ben geraakt na de val in de bak gaan in mijn hoofd de alarmbellen al af als ik de bak betreed, laat staan als het koud is en waait en of regen (het weer van die avond). Daarom houd ik zeker niet van regen en harde wind..

...
Nee zonder gekheid, ookal heb ik al tig goede ervaringen met dat soort weersomstandigheden in combi met in de bak rijden, helaas blijft er in de basis wel wat spanning...ik heb me daar maar bij neergelegd.

@ lotje, ik heb er misschien over heen gelezen maar is er een gebeurtenis waarop je angst te herleiden is?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-20 17:49

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-20 17:49

Zoals ik al aangaf zijn het niet complete citaten, ook de langere stukjes niet. Dus het kan maar zo zijn dat het er wel duidelijker uitgelegd staat maar dat ik zelf er, in dit geval, belangrijke zinnen uit heb gelaten. Ik zit nu op het werk dus kan het niet nakijken.

Ik denk dat ze met dat stukje vooral wil aangegeven dat je hoofd en lichaam in sommige situaties zelf de regie kunnen nemen. En dat je jezelf dus niks kwalijk hoeft te nemen. Voor mij was dat tijdens de EMDR wel een eye-opener, ik kon dus echt niks doen aan die reacties.

**Geplaatst**: 08-12-20 18:28

Geplaatst: 08-12-20 18:28

Pallatin: Er is niet echt één gebeurtenis waardoor ik bang geworden ben. Althans, niet dat ik me kan herinneren. Het zijn meerdere gebeurtenissen denk ik.
Het begon toen ik als kind op de manege ging lessen. Ik heb heel lang het zadel vastgehouden. Ik was echt bang om eraf te vallen. Dat kwam omdat ik andere kinderen zag vallen en ik zelf ook wel eens gevallen was. Een vriendinnetje is wel lelijk gevallen wat ik gezien heb.
Daarnaast waren er pony’s die achteruit trapte als je er langs liep. En je moest er wel achter langs omdat je er anders niet bij kon komen.
Ze stonden, heel paard onvriendelijk, vast met een nek band allemaal naast elkaar in een rij.
Ik heb helaas een valse start gemaakt als kind.

Later toen ik volwassen was reed ik ergens op een paard wat ik niet meer kon stoppen tijdens het galopperen. Hij bleef maar de bak rond rennen en ging steeds harder. Daarna had ik angst om te galopperen.
Mijn eerste eigen paardje struikelde heel vaak tijdens het rijden. We hebben wel eens samen op de grond gelegen.
Dit zijn situaties die me nu te binnen schieten. Maar ik denk dat er nog wel meer zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-20 18:45

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-20 18:45

Je angst hoeft trouwens niet ontstaan te zijn door een gebeurtenis rond/met paarden.
De oorsprong van mijn angst lag ook heel ergens anders, leuk joh kinderen

.
Maar die emoties kwamen dus op de een of andere manier pas bij mijn paard tot uiting wat zich vervolgens ontwikkelde tot angst.

**Geplaatst**: 10-12-20 15:20

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 10-12-20 15:20

Dat wist ik dan weer niet: dat de uiting van de angst bij het paardrijden of de omgang met paarden dus niet altijd de oorsprong heeft bij paarden in het algemeen: het kan dus een totaal andere oorzaak hebben.
@lotje: bij jou is het iets wat dus al van jongs af aan de kop opsteekt. Wat zuur dat je er al zo lang mee moet omgaan terwijl het je lust en je leven is. Bij mij is het echt ontstaan na die ene val, tot dan kon het me niet gek genoeg, al werd ik wel wat voorzichtiger...
Ik heb eergister met rustig weer in de bak gereden, maar het ging voor geen meter. T liep gewoon niet en hij werd nog kijkerig ook...nou ja, vanavond nieuwe poging en gezien ik weer een doorrijplek heb doen we t maar rustig aan...

**Geplaatst**: 12-12-20 18:13

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 12-12-20 18:13

Jammer dat het rijden niet zo lekker ging Pallatin. Misschien is tijdelijk even wat minder of even niet rijden ook wel goed.

Ik heb vandaag besloten om mijn paard te laten trainen door een ervaren ruiter. En vanaf vandaag heeft hij vakantie tot januari. Dan begint ook de training. Gelukkig kan dat gewoon op de stal waar hij nu ook staat, dus dat is wel fijn.
Ik merk dat ik in sommige dingen toch te voorzichtig en te onzeker ben. En ik denk dat het voor hem ook goed is als eea hem goed wordt aangeleerd.
En voor mij dat ik kan zien hoe het gaat en hoe hij dingen oppakt.

Mijn verstand weet dat het een goede beslissing is maar van binnen voelt het ook wel een beetje als opgeven of zo..

**Geplaatst**: 12-12-20 18:26

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 12-12-20 18:26

Opgeven zou zijn als je hem had verkocht lotje! Nu geef je jezelf en je paard gewoon de allerbeste kans om samen verder te gaan na de training!

**Geplaatst**: 12-12-20 19:53

Geplaatst: 12-12-20 19:53

lotje01 schreef:
Jammer dat het rijden niet zo lekker ging Pallatin. Misschien is tijdelijk even wat minder of even niet rijden ook wel goed.

Ik heb vandaag besloten om mijn paard te laten trainen door een ervaren ruiter. En vanaf vandaag heeft hij vakantie tot januari. Dan begint ook de training. Gelukkig kan dat gewoon op de stal waar hij nu ook staat, dus dat is wel fijn.
Ik merk dat ik in sommige dingen toch te voorzichtig en te onzeker ben. En ik denk dat het voor hem ook goed is als eea hem goed wordt aangeleerd.
En voor mij dat ik kan zien hoe het gaat en hoe hij dingen oppakt.

Mijn verstand weet dat het een goede beslissing is maar van binnen voelt het ook wel een beetje als opgeven of zo..

Wat fijn dat de training op jouw stal kan, dan kan je misschien ook een beetje meedoen in de training.
En ik vind het een super goede keuze, je geeft niets op toch, je geeft toe dat je een beetje hulp nodig hebt en die zoek je dus op

Als hij dingen leert wordt het voor jou weer een stukje vertrouwder en kunnen jullie samen verder leren.

**Geplaatst**: 12-12-20 20:22

Geplaatst: 12-12-20 20:22

Is helemaal niks mis mee hoor. Wij hebben ook een tijdje een springruiter gehad die af en toe sprong met Hocus.

Wij gaan binnenkort verhuizen. Pony van onze dochter staat daar al, en 2 paarden op verschillende plekken is niet handig. Dus nu gaat Hocus ook daarheen. Vandaag heb ik voor het eerst gereden daar ( we halen hem nu af en toe op met de trailer) en dat vond ik toch wel spannend. Maar het ging heel goed en hij was lekker voorwaarts.

**Geplaatst**: 12-12-20 20:36

Geplaatst: 12-12-20 20:36

lotje01 schreef:
Jammer dat het rijden niet zo lekker ging Pallatin. Misschien is tijdelijk even wat minder of even niet rijden ook wel goed.

Ik heb vandaag besloten om mijn paard te laten trainen door een ervaren ruiter. En vanaf vandaag heeft hij vakantie tot januari. Dan begint ook de training. Gelukkig kan dat gewoon op de stal waar hij nu ook staat, dus dat is wel fijn.
Ik merk dat ik in sommige dingen toch te voorzichtig en te onzeker ben. En ik denk dat het voor hem ook goed is als eea hem goed wordt aangeleerd.
En voor mij dat ik kan zien hoe het gaat en hoe hij dingen oppakt.

Mijn verstand weet dat het een goede beslissing is maar van binnen voelt het ook wel een beetje als opgeven of zo..

Nou, achteraf snap ik wel waarom het niet lekker ging: meneer moest nodig plassen... :')

bleek achteraf. En ach, ik kan het nu wel relativeren, elke ruiter/ paard heeft wel eens een dag dat het wat minder gaat. Ik mag niet klagen aangezien het juist de laatste tijd wel heel goed gaat. Ik heb gister weer lekker gereden in de bak en ook vandaag in het bos ging het weer fijn. Het debacle met die hond raak ik ook al meer kwijt gelukkig

@lotje, ik vind het juist een hele dappere en wijze beslissing om hem in training te zetten bij een ervaren ruiter. En gezien je paard lekker op dezelfde plek kan blijven en jij kan zien hoe het gaat is dat natuurlijk helemaal top. Het is helemaal niet raar dat het jou vertrouwen kan geven als je ziet dat je paard iets ‘nieuws’ of ‘engs’ prima doet met een andere ruiter en dat jij het daardoor ook kan en durft

**Geplaatst**: 12-12-20 22:24

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 12-12-20 22:24

Mijn paard heeft 3 weken stil gestaan (injecties met Osphos gehad). Nu ga ik donderdag, in de groepsles, er weer voor het eerst op. Ze is niet vervelend geweest met stappen/longeren. Ze gedraagt zich keurig en toch vind ik de eerste keer erop weer spannend!

En ik weet dat ze liever lui als moe is, niet gek doet of er tussenuit gaat (zeker in de bak is ze echt mega braaf).

**Geplaatst**: 12-12-20 23:01

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 12-12-20 23:01

Ohh er is hier zelf een topic over, mag ik mee praten?

Ik heb zelf ook veel angst tijdens het rijden en ik heb hier gewoon totaal geen redenen voor. Ik weet ook niet waarom ik nou zo bang ben, maar bij bepaalde situaties maak ik in mijn gedachten al ongelukken terwijl dat helemaal niet aan de orde is..