Blog
Het leven zoals het is: op een trekpaardenfokkerij
Nu jullie wat bekend zijn met Dexter en Duke sta ik te popelen om jullie te vertellen hoe ik nu eigenlijk bij die 'dikke' paarden terecht ben gekomen. Het begon toen 5 jaar geleden twee vriendelijke mensen op de koffie kwamen om te vragen of we interesse hadden om op hun paarden te komen rijden. De met-12-pony's-in-één-piste-lesjes op de manege begonnen ons wat te vervelen dus dit klonk super leuk!
"Oh, het zijn wel van die Belgische paarden, zoals Palm heeft." Ehm... wacht. Van die grote?!
Mijn zus en ik mochten op zaterdag gaan kennismaken met de andere leden en de paarden. Zo konden we ook zien hoe een training in zijn werk ging. Zij reden namelijk demo's met hun 8-tal voskleurige Belgische Trekpaarden in carrousel. Ik ga het maar rechtuit zeggen, die eerste training was 10 keer niks. Sterke paarden met een gezonde dosis koppigheid, strenge trainingen... Maar de andere ruiters en de stalfamilie waren zo hartelijk en vriendelijk dat we er dus nooit meer zijn weg geraakt
We reden trainingen en demo's in de zomer en sjokten door de Limburgse bossen in de winter.
Ik spoel even een paar jaar vooruit en we kwamen op het punt dat ik er zowat kind aan huis was. Heb me dan maar gelijk hun jongste zoon gestrikt ( ) en zo loop ik nu al 3 jaar tussen mijn 'schoonfamilie' rond en heb ik heel veel bijgeleerd over het reilen en zeilen op de fokkerij.
Er komt veel meer bij kijken dan enkel veulentjes en roze wolkjes, uiteraard. Hengsten moeten gekeurd, merries worden voorgesteld, de paarden moeten klaargemaakt, de veulentjes moeten verzorgd. Ik ga proberen een korte situatieschets samen te stellen van hoe het er hier aan toe gaat.
Hengstenkeuring
3 jaar kijk je hier vol spanning naar uit. En dan komt november eraan en moet je de jongens klaarstomen voor de keuring. Ik heb weinig kennis van smalle paarden, maar ik heb vaag vernomen dat het er daar ietsje anders aan toe gaat. De hengsten waar potentieel zit worden op een ander voerbeleid gezet en worden vierkant beslagen als het richting de keuringsdatum gaat. Er wordt mee geoefend aan de hand, ze horen naast de voorbrenger te draven, mooie ruime passen en aan een vlot tempo. Er wordt gelet op een fiere hoofd- en halshouding en een alerte blik in de ogen. Op de keuring zelf worden de paarden dan nog gemeten en gecontroleerd op droge en zuivere benen, ze mogen niet uitzwaaien met de voorbenen en niet te breed uit elkaar gaan met de achterbenen.
Een quote uit de rasstandaard volgens http://www.trekpaard.be:
De hengsten moeten een mannelijke uitstraling hebben. De merries hebben een vrouwelijke uitstraling.
Schofthoogte :
voor een hengst is 1,70 m ideaal
voor een merrie is 1,66 m ideaal
Soepel vel
Haarkleuren : alle effen kleuren en schimmel varianten ervan zijn toegelaten
Op de foto staat de hengst Herman van ter Bolle op 16-jarige leeftijd
De merries mogen ook showen
Een heel ander verhaal, en toch ook weer niet. De merries gaan van jongs af aan mee naar de prijskampen en dit zolang ze mee willen en mogen Dezelfde zaken worden beoordeeld maar hier wordt er dan weer gekeken naar een vrouwelijke, elegante uitstraling.
Op de foto staat Brenda met baby Willem
1+1 = 2
Neem dan zo'n stoere hengst en een mooie merrie, dan is de som snel gemaakt. Elk jaar huppelen
er veulentjes door de wei en ik kan er echt uren naar zitten kijken. De merries waarmee verder gefokt kan worden zullen blijven, de hengstjes die later naar de keuring mogen blijven ook. Andere paarden worden verkocht na het afspenen. De jonkies die blijven komen in een groep bij de jonkies van vorig jaar en een nanny. Of zoals dit jaar, bij Dexter en Duke Je kunt geen betere nanny hebben dan Dexter want hij heeft een pesthekel aan jonkies en zet ze gelijk op hun plaats Vreemd genoeg heeft hij Duke vanaf het begin probleemloos aanvaard...
ANYWAY! Baby's
Als de kleintjes slapen gaan de mama's aan de bak
Ja, want als de kleintjes oud genoeg zijn om enkele uren alleen door te brengen, gaan de mama's weer aan het werk. Helaas zijn ze gestopt met de demo's, dit waren vaak verre verplaatsingen en dat lukte niet met de veulens. Gelukkig zijn er nog foto's uit de oude doos, maar helaas zijn die wat minder van kwaliteit door het opslaan via Facebook.
En Dexter mocht zelfs mee!
Tegenwoordig houden de mama's zich vooral bezig met tramritjes en trouwkoetsen; het demoteam is stopgezet en daarmee de trainingen ook. Samen met mijn vriend en schoonbroers beleren we nog de paarden die blijven zodat die mooi in de spieren zitten voor prijskampen of keuringen, of voor eventuele verkoop. Af en toe gaan ze nog lekker mee de bossen in, maar verder is het nu veel genieten en lekker op het gemakje. Zowel de veulens als de merries en de hengsten staan het hele jaar door, de hele dag lekker op de wei. In de winter gaan ze bij bevriende boeren van wei tot wei het gras opeten en zo hebben we hier eigenlijk een twintigtal bikkels van paarden, zo zacht als dat ze groot zijn.
De jongste is op dit moment 2,5 maand oud en de oudste wordt er volgend jaar 25. Voor dit mooie jubileum zet ik de lieve, sterke, slimme, knappe, beste Dora als afsluiter in de kijker. Ze is nu op 'semi-actief' pensioen, wat zoveel betekent als: ze staat bij een neefje en nichtje van de familie als grasmaaier en gezelschap voor hun Shetlandpony en mag af en toe nog eens met de jeugd wat rondjes door de wei stappen. Ze heeft al veel jongere generaties geholpen in het dubbelspan en ze heeft menig ruiter leren paardrijden!
Ik zal vast nog wel een hoop vergeten zijn, maar als er vragen zijn beantwoord ik die graag