Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-10-19 14:20

Geplaatst: 21-10-19 14:20

brokjes schreef:
Waar komt het vandaan dat een kind zo verdrietig wordt van verliezen? Kan me dat nooit herinneren en vind het ook een beetje gek.

Omdat het (bijvoorbeeld in dit geval maar ook andere gevallen) wellicht niet om het verliezen an sich gaat maar om het verliezen van de trotsheid van de ouder (op kind)?

De maatschappij raakt steeds meer resultaatgericht, ik word tegenwoordig echt misselijk van ouders op voetbalvelden en kinderen die met het lood in hun schoenen het veld op moeten.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:22

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 14:22

Dat was dertig jaar geleden niet anders, is van alle tijden. Alleen bij een individuele sport komt het wat vaker tot uiting.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:23

Geplaatst: 21-10-19 14:23

Wat ik niet snap: waarom mag een kind (gevoelig of niet) niet gewoon verdriet hebben? ' ja, lieffie, het is poedersuiker,(of iets pedagogisch verantwoords) en het doet zeer en dat hoort, net als de leuke dingen en de schaterlachen bij het leven & wen er maar beter aan.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:23

Geplaatst: 21-10-19 14:23

bigone schreef:
Dat was dertig jaar geleden niet anders, is van alle tijden. Alleen bij een individuele sport komt het wat vaker tot uiting.

Dat zou best kunnen, toen was ik er nog niet

**Geplaatst**: 21-10-19 14:25

Geplaatst: 21-10-19 14:25

vanLotje schreef:
Wat ik niet snap: waarom mag een kind (gevoelig of niet) niet gewoon verdriet hebben? ' ja, lieffie, het is poedersuiker,(of iets pedagogisch verantwoords) en het doet zeer en dat hoort, net als de leuke dingen en de schaterlachen bij het leven & wen er maar beter aan.

mee eens

**Geplaatst**: 21-10-19 14:51

Geplaatst: 21-10-19 14:51

Sandrohit schreef:
liekec schreef:
Dus het gaat je om het feit dat benoemd is dat je dochter laatste is geworden?

Voor mij niet, voor mijn kind heeft dit inderdaad een flinke impact en niet omdat ze als laatst is geëindigd maar omdat ze niet begrijpt dat kinderen die op een lager niveau liggen wel voor haar eindigen.
He is niet voor niets dat de KNHS adviseert geen klassement op te maken bij de Bixie, dit heeft een pedagogische reden.

Naar mijn weten noemen ze alle kinderen die geen prijsje hebben gewonnen in willekeurige volgorde op.
Dus als je als eerste wordt opgenoemd wil dat niets zeggen over je plaatsing verder.
Dat doen ze juist om te voorkomen dat de kinderen inderdaad het gevoel hebben de grote verliezer te zijn.

Mijn dochtertje is 10, zeer onzeker en faalangstig en had laatst haar eerste F proefje.
Daar werden alle kinderen dus in willekeurige volgorde opgenoemd.
Allemaal waren ze super trots.
Uiteindelijk was ze 1ste en van tevoren had ze gezegd dat ze geen prijs wilde want dan moest ze op het podium :')

Ze ging dan ook op het blok van de 3de prijs staan want die was niet zo hoog

Uiteindelijk was ze natuurlijk supertrots maar zo zie je maar dat ieder kind zo zijn angsten en onzekerheden heeft.
Waar een ander kind een gat in de lucht sprong kroop zij in elkaar.
Maar ze heeft er van geleerd.
En ook zij had commentaar op haar protocol waar ik van dacht, nou nou het is een F1 proef.
Maar heb het haar uitgelegd als tips waar ze mee kan oefenen en toen was het al snel goed.

**Geplaatst**: 21-10-19 15:28

Geplaatst: 21-10-19 15:28

MarliesV schreef:
brokjes schreef:
Waar komt het vandaan dat een kind zo verdrietig wordt van verliezen? Kan me dat nooit herinneren en vind het ook een beetje gek.

Zie dit wel vaker hoor, vriendin van mij haar dochter is hoog sensitief, dat gaat heel moeilijk samen met verliezen. Dan is het echt tranen met tuiten.
Daar gaat zij goed mee om hoor, maar iedereen is anders natuurlijk, zo ook elk kind dat een teleurstelling te verwerken krijgt.

Deels nature, deels nurture denk ik.

Ik ben ook hoog sensitief en kan er prima mee omgaan hoor. Je moet niet overal dat label op willen plakken.

**Geplaatst**: 21-10-19 15:32

Geplaatst: 21-10-19 15:32

Nabster schreef:
MarliesV schreef:

Zie dit wel vaker hoor, vriendin van mij haar dochter is hoog sensitief, dat gaat heel moeilijk samen met verliezen. Dan is het echt tranen met tuiten.
Daar gaat zij goed mee om hoor, maar iedereen is anders natuurlijk, zo ook elk kind dat een teleurstelling te verwerken krijgt.

Deels nature, deels nurture denk ik.

Ik ben ook hoog sensitief en kan er prima mee omgaan hoor. Je moet niet overal dat label op willen plakken.

Ik plak niet overal een label op, neem 1 kind als voorbeeld. Wil niet zeggen dat alleen hoog sensitieve mensen tranen met tuiten huilen bij teleurstelling en alle niet hoog sensitieven nooit.
Mocht ik die suggestie heb gewekt dan is dat niet goed over gekomen.

**Geplaatst**: 21-10-19 15:36

Geplaatst: 21-10-19 15:36

brokjes schreef:
Waar komt het vandaan dat een kind zo verdrietig wordt van verliezen? Kan me dat nooit herinneren en vind het ook een beetje gek.

Is heel normaal.

Het is dan belangrijk als ouder dat je je kind meegeeft dat je best doen goed genoeg is, en dat meedoen belangrijker is

dat moet je wat relativeren. Het ene kind heeft het ook meer dan het andere, het ene kind is ook meer op zichzelf gericht als het andere.

Het is wel praktisch als ouders daar volwassen mee om kunnen gaan, en dat niet versterken of gaan lopen schelden op de jury, de coach, de scheidsrechter, of het kind zelf. Het is ook fijn als ouders beseffen dat niet de hele wereld om hun kind draait, en niet iedereen je kind zo adoreert als jij. Blinde adoratie is nooit goed.

MarliesV schreef:
Zie dit wel vaker hoor, vriendin van mij haar dochter is hoog sensitief, dat gaat heel moeilijk samen met verliezen. Dan is het echt tranen met tuiten.
Daar gaat zij goed mee om hoor, maar iedereen is anders natuurlijk, zo ook elk kind dat een teleurstelling te verwerken krijgt.

Nabster schreef:
Ik ben ook hoog sensitief en kan er prima mee omgaan hoor. Je moet niet overal dat label op willen plakken.

Eens. En er zijn kinderen waarvan de ouders graag willen dat ze hoogsensitief zijn geloof ik, en die ouders hebben dan soms een beetje de neiging om hun eigen verongelijkt gevoel op het kind te projecteren, waardoor het kind dan gaat huilen, terwijl de ouders het veroorzaken en niet het verlies zelf.

Dat geeft ook niet, we zijn allemaal mensen en we maken allemaal fouten, maar het is wel wijs daar naar jezelf toe als ouder ook eerlijk in te zijn.

**Geplaatst**: 21-10-19 15:46

Geplaatst: 21-10-19 15:46

Oei dit zal ik wel niet mogen zeggen, maar ik zie nog een probleem:
Je zegt dat je dochter zegt dat ze niet snapt waarom ze lager geëindigd is dan kinderen die minder goed rijden dan haar. Dat klinkt niet als een onzeker kind, maar als een kind dat zich zelf veel te hoog inschat en ja dat levert teleurstellingen op. Als je één ding niet moet doen is het wel dat je teleurstellingen voor je kind weg neemt, daar moeten ze mee om leren gaan, zo werkt het in het leven. En eerlijk gezegd denk ik dat je haar niet te veel de hemel in moet prijzen, want dan valt de grote mensenwereld nog harder tegen. Wees gewoon nuchter: het ging goed en je hebt een prijs gewonnen.

**Geplaatst**: 21-10-19 16:02

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 16:02

Ik denk dat jullie (of jij dan) een beetje teleurgesteld bent in de manier waarop de prijsuitrijking gedaan werd. Ik heb zelf geen ervaring met Bixie wedstrijden, alleen knhs vanaf klasse B. Jurysport is hard, en als je net een verkeerde jury te pakken hebt kan het soms heel zuur zijn. Het is heel lastig om met een onzeker kind een jurysport te gaan doen. Het stomme aan dit allemaal is dat je dacht haar juist zekerheid te geven dat wanneer ze van een jury hoort dat het goed gaat (wat ook zo was), maar ze uiteindelijk bij de eerste proef laatste werd. Ik denk dat dit iets is, wat er ook bij hoort. Want als ze hadden gezegd dat maar plaats 1 t/m 6 noemen, had ze waarschijnlijk alsnog willen weten welke plek ze is geworden.

**Geplaatst**: 21-10-19 16:17

Geplaatst: 21-10-19 16:17

Ik ben helemaal pro- bixie (en jureer ook regelmatig bixie wedstrijden).

Hoe leuk en schattig ik jonge kinderen op een pony ook vind. Ik vind het minder dat ze sinds vorig jaar kinderen vanaf 4 jaar hebben toegelaten tot de AA klasse. (en er zijn meerdere verenigingen die het daarmee eens zijn....maar ja als het van de KNHS mag dan kun je 4 jarige kinderen niet weigeren)

Want je krijgt idd nu een 4 jarige in je ring (op een hele schattige pony met een onweerstaanbare big smile). Sturen kunnen ze in 90% van de gevallen nog niet, lichtrijden al helemaal niet en ga zo maar door. maw de ouders sturen de pony en houden de pony aan de gang(andere optie is er niet want dat kan zo'n jong kind nog niet). Is het leuk en schattig absoluut!!

Dan is het wel een beetje cru als daar ook een 7 jarig kind bij rijd, die zelf probeert rond te sturen en de pony in de gevraagde gang houd en waarbij er soms wat foutjes ontstaan. (bv pony valt in stap, of ze vergeten het figuur te rijden etc)

En daar sta je dan als jury om zo'n ring te beoordelen. En ja dan komt het zeker wel voor dat de kinderen die begeleid worden hoger eindigen dan de oudere kinderen die het zelf proberen. Maar ook daar kun je als jury niets aan doen, je volgt namelijk de beoordelings criteria van de KNHS.

Ik had het beter gevonden als men bixie mocht starten gewoon vanaf 6 jaar en de begeleidingsproef zoals vroeger vanaf 4 jaar te houden.

PS een tip van bixie wedstrijden waarbij ze zeker geen klassement is een bixie wedstrijd van SOSO bixie events (komen door heel NL). Heel erg leuk concept, meteen je coupon mee en ieder kind mag op het podium en de prijzen zijn voor iedereen gelijk (strik, wat lekkers voor de pony, hebbedingetje erbij etc). Ieder kind is daar een winnaar.

Overigens ben ik zelf ook voor geen klassement, alleen iedere vereniging vult dit zelf in. Hier is zelfs een hele bixie competitie (en dan krijg je taferelen dat kinderen (of de ouders..die dit faciliteren) in een klasse blijven rijden waar ze veelste goed voor zijn..om maar te winnen en dan ook de bixie kampioen te worden) en dit trucje herhalen ze dan ieder jaar. Want ja je hoeft bij de bixie nu eenmaal niet te promoveren.........

Laatst bijgewerkt door orkaan op 21-10-19 16:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-10-19 16:20

Geplaatst: 21-10-19 16:20

(Hoogsensitiviteit heeft te maken met het overmatig opnemen van prikkels, dus zintuigen die eigenlijk meer dan 7+-2 prikkels toelaten en het brein dat daarin een uitweg zoekt. Dat heeft 0.0 te maken met niet tegen je verlies kunnen. Een HSP wilt het vaak wel goed doen, maar dat is maar één van de vele kenmerken uit een geheel. Een kenmerk dat je net zozeer bij niet-HSPen kan terugvinden als je het uit dat geheel haalt.)

**Geplaatst**: 21-10-19 16:23

Geplaatst: 21-10-19 16:23

Bij ons op de vereniging worden meestal de eerst 3 of 2 afhankelijk van de starts voor de plaatsing naar voor geroepen. Alle andere kinderen zijn dan 4 de die krijgen allemaal een zakje snoepjes of een proefzakje paardenvoer. Wel worden ze allemaal naar voor geroepen voor applaus en hun punten/stempelkaart. Ze krijgen ook allemaal een lintje/rozet van dezelfde kleur.

**Geplaatst**: 21-10-19 16:54

Geplaatst: 21-10-19 16:54

Ik kan het idee goed begrijpen.

Je dochtertje doet het verschrikkelijk leuk met haar pony, zo jammer dat ze zo onzeker over zichzelf is.

Een goed resultaat op een wedstrijdje zou dan inderdaad een enorme boost voor het zelfvertrouwen kunnen zijn.

Je komt op die wedstrijd, je ziet dat een deel nog niet los de proef kan rijden en denkt dat wordt een topdag voor ons +:)+

Maar daarmee geef je wel heel veel uit handen, je gaat op pad met een jong gevoelig en onzeker meisje en een pony, die hoe braaf ook, toch een dier blijft en ineens kan besluiten niet meer mee te willen werken.
Gelukkig gebeurde dat niet, maar dan heb je ook nog te maken met juryleden, organisatie en andere deelnemers.
Het is onmogelijk om al die factoren op zo'n wedstrijd, maar ook alle factoren in de rest van het leven, zo onder controle te hebben dat het 100% positief uitpakt.

Je hebt niet onder controle hoe het loopt, hoe graag je (heel begrijpelijk) ook wil voor je dochtertje, maar je hebt wel onder controle hoe je er mee om gaat.

Winnen zou een extra verrassing moeten zijn.

Ze heeft helemaal zelf haar pony door 2 proeven gestuurd, wat foutjes gemaakt, maar ook zelf opgelost.
Dat is helemaal geweldig, ze heeft, net als iedereen haar best gedaan en jullie moeten daar ontzettend trots op zijn.
Prijs haar en de pony de hemel in en daar voorbij.

Die laatste plaats is dan al minder of geen teleurstelling als de nadruk op het meedoen aan een leuk evenement ligt.
Je dochter is enorm gevoelig en intelligent en ze kent je al haar hele leven.
Ze voelt wat jij voelt en zal zeker in onzekere situaties nog meer op jou afstemmen.
Ze voelt jouw verbazing om de uitslag en laat dat misschien niet direct merken, omdat ze niet goed weet wat ze er mee aan moet.
Ze gaat liever uit die situatie van de prijsuitreiking (bedenk je dat er tijdens zoiets van heel veel mensen wat zenuwen in de lucht hangen) en gaat spelen.
Die 3e prijs gaat eigenlijk aan haar voorbij, omdat die laatste plaats en vooral de stemming die daarbij hoort heel erg overstemt.

Ik weet zeker dat je haar meermalen hebt gezegd dat ze het harstikke goed heeft gedaan en ik hoop dat je het rijden van de anderen niet te veel genoemd hebt, maar ik kan me niet voorstellen dat jij 100% mooi weer hebt kunnen spelen voor haar, ze kan je waarschijnlijk lezen als een boek.

Ik snap je teleurstelling voor je dochter, je wil ze zekerder zien worden en zien stralen, maar dat kun je niet aan de 'grote boze' buitenwereld over laten.

Het snijdt door je ziel om je kleine meid zo verdrietig te zien en wat zou je dat verdriet graag wegnemen.

Probeer het allemaal niet te belangrijk te maken.
Dat ze daar samen met haar pony is, is al helemaal geweldig, ze doet het allemaal toch maar.

Die prijzen zijn bijzaak.

En als ze die extra bevestiging zo hard nodig heeft, zorg dat er een klein cadeautje voor haar klaar ligt in de auto.
Dat kun je geven en vertellen dat dat is omdat je zo ontzettend trots bent dat ze mee heeft gedaan en dat je haar heel knap vindt.

**Geplaatst**: 21-10-19 17:06

Geplaatst: 21-10-19 17:06

Sandrohit schreef:
En zelfs nu ik dit typ rollen de tranen weer over mijn wangen, het is niet makkelijk een gevoelig/onzeker kind te laten weten dat ze goed is in wat ze doet en dat ze er mag zijn!
En daar helpt deze ervaring al helemaal niet bij.

Serieus? Hierom "rollen de tranen over je wangen"?
Ik hoop oprecht dat er geen grotere problemen op je levenspad komen.
Wat is er nou helemaal gebeurt, je kind heeft in één klasse laatste plaats gekregen en in een andere derde prijs. Reactie mamma; DRAMA!
Om er voor je naar eigen zeggen gevoelige en onzekere kind te zijn zou ik eerst maar eens wat eelt op je ziel kweken.

**Geplaatst**: 21-10-19 17:24

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 17:24

De KNHS adviseert om geen klassement op te maken bij de Bixie, maar niet iedere vereniging houdt zich aan dit advies. Dat is de keuze van de vereniging. Op zich vind ik die mix nog niet zo verkeerd. Winnen en verliezen hoort nu eenmaal bij sport en wedstrijden. Het is niet erg dat ook kinderen met teleurstellingen te maken krijgen dat hoort erbij en de jury kan nu eenmaal geen rekening houden met alle gevoeligheden van iedereen die in de ring verschijnt. Wil je in eerste instantie alleen deelnemen aan wedstrijden zonder klassement dan zijn de SOSO Bixie wedstrijden een aanrader en ook de Bixiedag van de KNHS zelf.

Ik probeer mijn kinderen te leren dat het er bij een wedstrijd vooral om gaat dat je samen met je pony een leuke dag hebt en je best doet. Heb je dat dan kun je tevreden zijn. Ondanks dat ik een behoorlijk perfectionistische dochter heb, is zij nog nooit teleurgesteld naar huis gegaan. Ze had immers een leuke dag met haar pony en daar draait het om.

**Geplaatst**: 21-10-19 17:30

Geplaatst: 21-10-19 17:30

Kuggur schreef:
Sandrohit schreef:
En zelfs nu ik dit typ rollen de tranen weer over mijn wangen, het is niet makkelijk een gevoelig/onzeker kind te laten weten dat ze goed is in wat ze doet en dat ze er mag zijn!
En daar helpt deze ervaring al helemaal niet bij.

Serieus? Hierom "rollen de tranen over je wangen"?
Ik hoop oprecht dat er geen grotere problemen op je levenspad komen.
Wat is er nou helemaal gebeurt, je kind heeft in één klasse laatste plaats gekregen en in een andere derde prijs. Reactie mamma; DRAMA!
Om er voor je naar eigen zeggen gevoelige en onzekere kind te zijn zou ik eerst maar eens wat eelt op je ziel kweken.

Daar ben ik het helemaal mee eens. Die gevoeligheid is meer een invulling van de ouder dan van het kind zelf. Geneuzel over faalangst kan in de puberteit nog wel. Ja natuurlijk kan een kind gevoelig zijn, maar je moet ze ook weerbaar maken en alles wat je aandacht geeft groeit. Begrijp ik nu dat de TS tegen haar dochtertje heeft gezegd dat ze niet snapt dat zij heeft verloren van kinderen die slecht rijden? Anderen de grond in boren lijkt me niet echt de manier om het zelfvertrouwen van je kind op te beuren

**Geplaatst**: 21-10-19 18:00

Geplaatst: 21-10-19 18:00

Kuggur schreef:
Sandrohit schreef:
En zelfs nu ik dit typ rollen de tranen weer over mijn wangen, het is niet makkelijk een gevoelig/onzeker kind te laten weten dat ze goed is in wat ze doet en dat ze er mag zijn!
En daar helpt deze ervaring al helemaal niet bij.

Serieus? Hierom "rollen de tranen over je wangen"?
Ik hoop oprecht dat er geen grotere problemen op je levenspad komen.
Wat is er nou helemaal gebeurt, je kind heeft in één klasse laatste plaats gekregen en in een andere derde prijs. Reactie mamma; DRAMA!
Om er voor je naar eigen zeggen gevoelige en onzekere kind te zijn zou ik eerst maar eens wat eelt op je ziel kweken.

Toch niet Kuggur. Het gaat meer over moeder dan over het kind. Lees mijn eerdere post maar eens na het (wel of niet terechte) gevoel dat je je kind moet beschermen en daarin faalt.

T s. Ik adviseer je uit de grond van mijn hart om iets te doen aan jouw gevoel mbt je kind. Er komen inderdaad nog veel zaken op je pad in de toekomst.

**Geplaatst**: 21-10-19 18:27

Geplaatst: 21-10-19 18:27

Kuggur schreef:
Sandrohit schreef:
En zelfs nu ik dit typ rollen de tranen weer over mijn wangen, het is niet makkelijk een gevoelig/onzeker kind te laten weten dat ze goed is in wat ze doet en dat ze er mag zijn!
En daar helpt deze ervaring al helemaal niet bij.

Serieus? Hierom "rollen de tranen over je wangen"?
Ik hoop oprecht dat er geen grotere problemen op je levenspad komen.
Wat is er nou helemaal gebeurt, je kind heeft in één klasse laatste plaats gekregen en in een andere derde prijs. Reactie mamma; DRAMA!
Om er voor je naar eigen zeggen gevoelige en onzekere kind te zijn zou ik eerst maar eens wat eelt op je ziel kweken.

om eerlijk te zijn krijg ook ik het idee dat TS het zelf erger vind dat het kind laatste geworden is dan haar kindje zelf...... als je kind vaker op wedstrijd gaat dan zal dit wel vaker voorkomen ben ik bang.. natuurlijk wil je je kind beschermen tegen teleurstellingen en verdriet, maar dit zijn wel goede leermomenten om om te gaan met teleurstellingen. ze kan niet altijd 1e worden

**Geplaatst**: 21-10-19 18:32

Geplaatst: 21-10-19 18:32

Ik denk eigenlijk dat dit juist een hele leerzame ervaring is geweest voor het kind.
In de 1e proef heeft ze fouten (sorry, ik kan het geen "foutjes" noemen) gemaakt en dan is het logisch dat je niet meer hoog eindigt. En laag eindigen is niet erg, als je er maar van leert en dat is iets wat je dochter ook moet oppakken. Het gaat niet altijd goed, je kunt niet altijd winnen, je kunt niet altijd de beste zijn, maar dat mag. Als je alleen maar gaat goedpraten dat het aan de jury lag etc, krijg je straks nog een kind met faalangst ook. (Want mama zegt dat alles goed gaat, maar ik win niet > HELP!)
En in de 2e proef is ze wel hoog geëindigd omdat ze toen een foutloze en waarschijnlijk verder ook nette proef liet zien en daar wordt ze voor beloond met een prijsje. En die ervaring moet haar het vertrouwen geven dat ze inderdaad goed bezig is.

Ik kan natuurlijk verder niets zeggen over het kind en de opvoeding en dergelijke, want ik ken de situatie verder niet, maar als een kind niet blij kan zijn met een prijs omdat ze voor de andere proef slecht heeft gereden en laag is geëindigd, zou ik toch even kritisch gaan nadenken. Ik vind het eigenlijk gewoon ondankbaar dat ze niet blij is met die prijs. Die fouten in de andere proef heeft ze toch echt zelf gemaakt en daar moet ze mee leven. Er is ook een ander kindje dat een prijs is misgelopen en misschien wel een gat in de lucht had gesprongen als hij/zij had gewonnen en jouw kind vindt die prijs niet leuk omdat ze bij de andere geen prijs had? Die gaat het dan zwaar krijgen in haar verdere leven...

En sowieso, een prijs is maar een prijs. Een aantal van mijn mooiste herinneringen aan wedstrijden, waren toen ik ergens onderin de middenmoot eindigde, maar zelf wel onwijs veel plezier had gehad/een doel had bereikt, etc. Leer je dochter ook maar om dat te koesteren ipv alleen een prijs.

**Geplaatst**: 21-10-19 19:07

Geplaatst: 21-10-19 19:07

Ik heb zo‘n zelfde faalangstig kind maar dan 3 jaar jonger. We zijn gewoon heel vroeg begonnen met spelletjes zonder kind voor te trekken of te laten winnen. Steeds als ze verloor hebben wij als ouders de winnaar een hand gegeven en gezegt hoe leuk het was voor die persoon. Na een periode van tranen is ze het toen gaan begrijpen. Soms win je en soms verlies je. Soms heb je geluk en soms heb je pech, that‘s life.

Toen ik zelf op pony rijden zat ben ik zo‘n 3 jaar lang altijd laatste geworden _O-

Het went vanzelf.

Echter zou ik mijn kind nooit vragen of ze op wedstrijd wil, dan zal ze het waarschijnlijk doen om mij een plezier te doen. Alleen als ze er zelf om vraagt zal ik het overwegen.

**Geplaatst**: 21-10-19 19:51

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 19:51

Ja zo is het leven. Zo is het spel, zo zijn de regels en zo moet het gespeeld worden. Ze heeft haar best gedaan, het was niet goed genoeg. Is dat erg? Nee, dat is helemaal niet erg. Heeft ze lol gehad? Was het goede ervaring? Nou mooi dan. Klaar, veel van geleerd en weer door.
Ze zal nog veel meer teleurstellingen te verduren krijgen. Op school toetsen waar ze keihard voor heeft geleerd en dan een 4 halen, zakken voor een rij examen, haar eerste liefde die het uitmaakt etc etc. En dan maar hopen dat ze de echt erge problemen niet voor de kiezen krijgt zoals ernstige gezondheidsissues. Want daar zouden de tranen pas van over je wangen mogen stromen. Niet van een teleurstellende wedstrijduitslag.
Jij moet er zijn voor dochter en het goede voorbeeld geven. Je gaat toch niet janken hierom? First world problems zijn dat. Kop op en doorgaan. Volgende keer beter. Onzekerheid wordt ook gecreëerd, jij moet haar leren dat ze zelfverzekerd mag zijn. Ze doet ertoe en is een topper, omdat ze daar rijdt en omdat ze is wie ze is.

**Geplaatst**: 21-10-19 19:59

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 19:59

Wat nou als ze later eens een 6 of 7 haalt voor een proefwerk?
Dat lijkt me helemaal een drama worden op deze manier.

**Geplaatst**: 21-10-19 20:08

Geplaatst: 21-10-19 20:08

Sammiex2000 schreef:
Daar ben ik het helemaal mee eens. Die gevoeligheid is meer een invulling van de ouder dan van het kind zelf. Geneuzel over faalangst kan in de puberteit nog wel. Ja natuurlijk kan een kind gevoelig zijn, maar je moet ze ook weerbaar maken en alles wat je aandacht geeft groeit. Begrijp ik nu dat de TS tegen haar dochtertje heeft gezegd dat ze niet snapt dat zij heeft verloren van kinderen die slecht rijden? Anderen de grond in boren lijkt me niet echt de manier om het zelfvertrouwen van je kind op te beuren

Ik ben het ook wel met Kuggur eens. Ik was/ben zo'n zelfde overgevoelig, onzeker, streberig kind (inmiddels iets ouder uiteraard, maar de karaktertrekken blijven), en mijn ouders hadden in zo'n situatie hun schouders opgehaald en gezegd: "such is life," ook toen ik acht was. Niet leuk, maar op de lange termijn leert het je wel relativeren en er beter mee omgaan dan wanneer het zo opgeblazen wordt tot het punt dat ouders een potje mee gaan zitten huilen. Had er niet aan moeten denken dat mijn ouders dat hadden gedaan eerlijk gezegd.

Neemt niet weg dat het een karaktereigenschap is waar ik soms nog wel mee worstel, maar ik ga niet opgekruld in een hoekje liggen huilen; kwestie van suck it up, buttercup, en weer door.