Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-10-19 12:16

Geplaatst: 21-10-19 12:16

Als dit jou dochters eerste wedstrijdje was, had ik de pony aan een touwtje gedaan en was meegelopen.
Helemaal omdat dit gewoon geoorloofd en in zeker opzicht zelfs gewenst is.

Ik krijg het gevoel dat jij jou dochter onbewust misschien zelf in het diepe hebt gegooid, door haar los op een grote pony te laten gaan, en nu de uitslag daarvan wat tegen valt jij zelf daarover struikelt.
En dan al bezig zijn met dat de pony echt niet weg hoeft als ze geen wedstrijden wilt rijden??
Juist een gevoelig kind moet helemaal niet bezig zijn met dit soort dingen........die maken er een verhaal van dat een heel eigen leven kan gaan leiden, wat het kind meer kwaad doet dan goed.

Jammer voor deze ervaring, maar ik denk dat je het echt bij jezelf moet zoeken ipv bij de jury.
Bovendien hamert de ts er steeds zélf op dat haar dochter gevoelig en onzeker is.
Persoonlijk lijkt het mij dan geen handige keuze om haar kind op haar pony "het bos in te sturen "
bij zo iets spannends als "een eerste wedstrijd "

Laatst bijgewerkt door 7ofhearts op 21-10-19 12:54, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-10-19 12:17

Geplaatst: 21-10-19 12:17

Sandrohit schreef:
Ik geef het op, er worden vooroordelen geplaatst die ik zelf niet benoemd heb en daarop wordt dan weer ingehaakt.

Misschien moet je ophouden met achter zoveel zinnen uitroeptekens te plaatsen. Dat staat drammerig en je krijgt er niet (meer) gelijk van.

Jij en je dochter zijn ogenschijnlijk niet klaar voor activiteiten waarin jullie beoordeeld worden. Geeft niks, genoeg andere dingen te doen dunkt me.

Laatst bijgewerkt door Liebeskind op 21-10-19 12:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-10-19 12:20

Geplaatst: 21-10-19 12:20

Sandrohit schreef:
Grappig, de ene zegt dat ik mijn kinderen geen Bixie moet laten rijden omdat mijn dochter dit niet wil en er niet aan toe is en de andere vind mij het andere uiterste en vind mij te beschermend.
Wat als ik er nu tussen in lig?

En hoor graag jullie kennis hierin, is hier enige psychologische of pedagogische kennis aanwezig?
Of is dit typisch Bokt iemand lekker de grond in willen trappen?

Denk dat niemand jou de grond in wil trappen, maar duidelijk wil maken dat het niet alleen maar aan de jury ligt. Heb het topic wat mee gelezen en krijg heeel erg de indruk dat je de jury en knhs alles verwijt. Terwijl het helemaal geen ramp is om als laatste te eindigen en dat dat word opgenoemd.

**Geplaatst**: 21-10-19 12:21

Geplaatst: 21-10-19 12:21

Ts wil gewoon winnen. Ook deze discussie.
En die wedstrijdmentaliteit van TS zou de onzekerheid van dochterlief wel eens kunnen aanwakkeren.

**Geplaatst**: 21-10-19 12:21

Geplaatst: 21-10-19 12:21

Sandrohit schreef:
PSvanLot schreef:
Maar daar gaat het bij bixie toch ook niet om? Begeleiden van een ruiter heeft geen invloed op de uitslag.

Citaat KNHS 'Het beste ruitertje moet de meeste punten halen'.

Dit is echt lachwekkend, want elke wedstrijdruiter weet inmiddels dat dat meestal niet zo is en zelfs dat de beste uitgevoerde proef niet altijd winnend is. Leer ermee leven, zo is de wedstrijdsport nu eenmaal en niet alleen bij de bixie, maar ook op het hoogste niveau.

Voor wie nog iets wil weten over curlingouders: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/04/hoe-overleeft-een-kind-van-curlingouders-in-de-echte-wereld-a3975653

**Geplaatst**: 21-10-19 12:23

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 12:23

Ik zou in ieder geval niet opnieuw aan een bixie wedstrijdje denken voor dochterlief aan geeft dat ze dat wil.

**Geplaatst**: 21-10-19 12:29

Geplaatst: 21-10-19 12:29

Ts, was er niet bij dus kan er niet over oordelen of die laatste of derde plaats terecht waren, echter, gezien het niveau van je dochter en leeftijd en ervaring kan zij absoluut niet objectief oordelen over het niveau of plaatsing van de andere ruiters, dat komt dus bij jou weg, punt.
En dit herinnert me wel aan vroeger toen onze kids wedstrijden reden, heel vaak zaten we met alle ouders en ruiters in de tent op de punten en prijsuitreikingen te wachten en wanneer het tegenviel waren er zeer veel ouders die hun kinderen op de verkeerde manier in bescherming namen door te zeggen dat de jury (in onze regio) stront in z'n ogen had. Want de proef van Jantje,Pietje,Klaasje was toch zeker beter dan de nm 1. Les één die jij je dochter moet leren, ook bij de bixie, de jury heeft altijd gelijk(ook als die geen gelijk heeft) En geloof me , als ze twee keer eerste was geworden en de volgende keer laatste was het drama nog veel groter geweest. Je dochter zal onzeker zijn en ja, dat is lastig maar dat veranderd niet door haar op de terugweg de hemel in te prijzen want dan gebeurt het tegendeel, waarom ben ik laatste terwijl mama zegt dat ik zo fantastisch ben. Misschien eens stoppen met haar continue veren in de kont te stoppen, dat doe je met de allerbeste bedoelingen maar kan wel eens een zeer averechte uitwerking hebben. Ja ze is onzeker en nee, jij kunt niet alle hobbels voor haar wegnemen.

Laatst bijgewerkt door BigOne op 21-10-19 12:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-10-19 12:37

Geplaatst: 21-10-19 12:37

Sandrohit schreef:
FriesWytske schreef:
Waarom haar wedstrijden laten rijden, als ze dat zelf niet graag doet. Zoals ik het lees heeft ze nog niet zo lang les. En heeft ze meer plezier in het gewoon lekker thuis en op de clubles laten rijden. Ze is nog jong zat om later wedstrijden te gaan rijden, als ze dat al wil.

Omdat ik van iedereen hoor dat Bixie alleen maar positief is, een kind wat bevestiging nodig heeft zou dit hier dacht ik juist krijgen.
En dit heeft ze nodig om te groeien.

Maar als zij al aan heeft gegeven niks aan wedstrijden te vinden. Waarom luister je daar dan niet naar?

En we hebben het nu over dat dochter het er over had of de pony dan weg moest, als ze niet meer wilde.
Kan heel goed zijn dat ze dat van iemand anders heeft gehoord. Die dat tegen zijn/haar dochter/zoon heeft gezegd. En dat de dochter van ts dacht dat dat bij haar dan misschien ook wel het geval was. Kinderen pikken heel veel op in hun omgeving.

**Geplaatst**: 21-10-19 13:02

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 13:02

Heb ik daar overheen gelezen? Maar als ze er idd niets aan vind, dan zou ik de wedstrijden sowieso achterwege laten.
Die bevestiging kan ze ook wel op een andere manier krijgen.

**Geplaatst**: 21-10-19 13:04

Geplaatst: 21-10-19 13:04

Het stellen van persoonlijke doelen voor een bepaalde wedstrijd die realistisch zijn werd al als tip gegeven en dat vind ik een goede.
Jullie hebben beide geen controle over hoe anderen rijden en dus ook niet over een uiteindelijke klassering.

Nu begint het met hoe kon ik nu verliezen van die beginners aan een touwtje en dat veranderd in een paar jaar naar “ hoe ik nu verliezen van die fjord/fries/haflinger/ vul maar in.”
Kijk minder naar wat andere doen en focus meer op je eigen doelstellingen voor die wedstrijd.

**Geplaatst**: 21-10-19 13:05

Geplaatst: 21-10-19 13:05

Pfoe met de instelling van deze TS zou ik ook onzeker en gespannen raken. Lijkt me juist voor jezelf een leermoment, je dochter kan eens teleurgesteld raken en hoe begeleid je haar dan. Teleurgesteld raken is niet leuk maar wel deel van het leven, dan kun je er beter geleerd hebben ermee om te gaan.
Daar heeft ze buiten het paardrijden ook iets aan...

**Geplaatst**: 21-10-19 13:27

Geplaatst: 21-10-19 13:27

Mijn eerste gedachte met dit topic: TS, chill......

Ga even een rondje lopen. Even wat anders doen. Lekker een hete douche of zo, of even in bad, lekker lavendelgeurtje erbij......

Je dochter heeft met een Bixie wedstrijdje meegedaan, en is een keer laatste geworden. Tja, dat kan gebeuren, is ook min of meer inherent aan wedstrijden, dat het zo is. Als ik je OP zo lees, is dat niet expliciet gezegd ook:

Sandrohit schreef:
Mijn dochter wordt als eerste benoemd, ze denkt haar prijs op te halen maar ze blijkt laatste te zijn geworden en beseft dit als er daarna nog 13 deelnemers worden geroepen met uiteindelijk de prijzenwinnaars.

Dus dat is wat anders dan wat je later zegt:

Sandrohit schreef:
Je hebt helemaal gelijk het gaat er niet om of je 1e of 2e wordt.
Maar het benoemen dat ze laatste is geworden, daar moet het volgens mij ook niet om gaan!

En dit heeft de organisatie dus niet gedaan.

En al hadden ze het wel gedaan: dat is toch geen probleem? Ik reageer dan van: hey, jammer joh, maar 't kan gebeuren he

misschien gaat het volgende keer weer beter, we gaan gewoon lekker oefenen! Vond je het leuk wel? Nou da's mooi, want daar gaat het om

McDonald's?

Sandrohit schreef:
Jammer maar als ik aangeef dat ik mijn emotie niet toon aan mijn dochter dan word hier volledig overheen gelezen!
Ik prijs haar en geef aan dat ik erg trots ben maar helaas neemt een kind niet alles van je aan als ouder!

Maar als jouw eerste reactie emotionele verontwaardiging is, komt het prijzen niet oprecht over, en dat kan je dochter misschien niet onder woorden brengen, maar ze voelt het wel. Het nare gevolg hiervan is, is dat als je jezelf hierin niet aanpakt, je dochter geen complimenten kan accepteren, omdat ze niet weet of ze oprecht zijn.

Sandrohit schreef:
Mijn kind kijkt niet naar de plaatsing

Die is voor kinderen ook helemaal niet interessant. Kinderen gaat het vooral om een leuke ervaring.

Jij kijkt wel naar de plaatsing, en blijkbaar betekent dat genoeg voor je om je plezier te bederven, en daarmee het plezier van je kind.

Sandrohit schreef:
Mijn achtergrond is moeder zijn met empathie die nu word aangezien als een prijzenjager

Maar hoe empathisch ben je nu eigenlijk als je je kind, wat aangeeft nog geen wedstrijden te willen rijden, omdat ze onzeker is, toch dwingt te rijden, en dan vervolgens zelf een drama maakt over een laatste plaats, waarmee je je kind onzeker maakt?
Want over de tweede proef hebben we het al 6 pagina's niet, en daarin werd ze 3e. Wat gewoon supergoed is, en hartstikke knap. En door zo emotioneel te reageren en je eigen emoties op je kind te projecteren, ben je niet bezig met je in haar in te leven, maar gaat het vooral om jouw emoties, jouw teleurstelling (want iedereen ziet graag dat zijn of haar kind eerste wordt) en jouw emotionele woede.

Sandrohit schreef:
Ze mag van mij stoppen geen probleem, zelfs dan blijft de pony ook gewoon daarvoor hoeft de pony ook niet weg en dat weet ze.

Maar hiermee zeg je impliciet wel (en misschien bedoel je het niet zo) dat het houden van de pony afhankelijk is van haar prestaties. En daarmee leg je een enorme druk op de schouders van je kind. Het is emotionele blackmail, want ze heeft nu dus niet meer de ruimte om nee te zeggen als mama op wedstrijd wil.......

Wat dit betreft zou ik beginnen mijn excuses aan te bieden aan mijn dochter, en zeggen: over die wedstrijden he...... als je niet wil, dan hoef je echt niet hoor

maakt niks uit, het gaat er mij om dat je lol hebt met je pony. En dan ook blijven benadrukken dat het daarom gaat. En laat die wedstrijden voorlopig gewoon lekker, een kind met faalangst moet je niet onder druk zetten, daar wordt het alleen maar erger van. Gewoon lekker alle druk eraf, dochter lekker met de pony bezig, en jij ff lekker in bad. Het is allemaal niet zo'n drama, jullie leven allemaal nog, er is niets onherstelbaars gebeurd, je was niet zo handig bezig, maar je kan lekker aan jezelf gaan werken, de druk er voor jezelf ook af, en dan lekker chill het leven door.

**Geplaatst**: 21-10-19 13:31

Geplaatst: 21-10-19 13:31

Sandrohit schreef:
Grappig, de ene zegt dat ik mijn kinderen geen Bixie moet laten rijden omdat mijn dochter dit niet wil en er niet aan toe is en de andere vind mij het andere uiterste en vind mij te beschermend.
Wat als ik er nu tussen in lig?

En hoor graag jullie kennis hierin, is hier enige psychologische of pedagogische kennis aanwezig?
Of is dit typisch Bokt iemand lekker de grond in willen trappen?

Wow, dit klinkt heel naar en verbitterd.

Ik heb veel goede adviezen zien langskomen TS en ik denk dat het in het hele onderwerp eigenlijk niet over je kind gaat maar over jou.
Je hebt een kind wat anders is dan anderen. Wat wellicht gevoeliger is dan andere kinderen, wat wellicht dingen anders ziet dan ze in werkelijkheid zijn, dingen anders of harder interpreteert dan ze werkelijk zijn.
Als moeder gebeuren dan een aantal dingen met je. Je hebt hier verdriet van, want je weet dat je kind een moeilijker tijd/jeugd/adolescentieperiode gaat doormaken dan menig ander kind. Dat doet zeer. Je kind gaat tegen dingen aanlopen waar je haar als moeder niet tegen kan beschermen. Dat doet ook zeer, maar meer dan dat, het kan je als moeder een machteloos, falend gevoel geven.
Als dan een totale buitenstaander (jury) iets over je kind zegt, appelleert dat direct aan die gevoelens van moeder.
Als dan ook de mensen waar je steun van verwacht (Bokt) niet die respons geven die je verwacht had, maakt dat boos, gefrustreerd, eenzaam zelfs.
Ik denk dat dit hele topic niet veel met je dochter te maken heeft maar met je eigen verdriet om het niet kunnen beschermen van je kind.
Dat is ontzettend lastig en heeft moed nodig om er anders tegenaan te gaan kijken. Ik wens je die moed toe.

**Geplaatst**: 21-10-19 13:35

Geplaatst: 21-10-19 13:35

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat iemand die "veel bevestiging nodig heeft" eigenlijk gewoon moet leren dat ze ook de moeite waard is als iemand anders daar wat anders van vindt. Zelfwaardering die echt vanuit jezelf komt en trots zijn op je eigen prestaties. Anders gaat je zelfbeeld afhangen van wat andere mensen van je vinden en da's nooit leuk. Al helemaal niet als zo iemand gaat puberen.

misschien is het een idee om daar eens aan te werken. Haar vragen wat zij zelf goed vond gaan en of zij het leuk vond, de rest is bijzaak.

**Geplaatst**: 21-10-19 13:41

Geplaatst: 21-10-19 13:41

Ibbel schreef:
Ts wil gewoon winnen. Ook deze discussie.
En die wedstrijdmentaliteit van TS zou de onzekerheid van dochterlief wel eens kunnen aanwakkeren.

Dat ben ik met je eens

**Geplaatst**: 21-10-19 13:48

Geplaatst: 21-10-19 13:48

Sandrohit schreef:
kwita schreef:
Hier zo een onzeker groot meisje, dat is ook de reden dat ik graag paardrijd maar puur recreatief.En mij ook de vraag rijst waarom wil jeje kind aan zoiets blootstellen, Wil ze het zelf ook wel?

Zelf had ik een andere ervaring met mijn kind die verrassend kalm blijft en ook een keer onderling een bixi wilde ....Ze deed vreselijk haar best onze pony met western outfit en zij dus ook en echt ookal liep ik er naast het ging supergoed ik geloof dat ze 2e was, Tot er na de prijsuitreiking er een top kakdame even verhaal kwam halen dat van die boerse recreanten net als ons niet mee zouden mogen doen, en nog veel meer kwetsende relaas.....
Man dat heeft impact gehad op mijn kind....ze wilt nooit geen wedstrijd meer doen met de paarden omdat ze bang is dat er overal van die kwade dames lopen!
Afgelopen zaterdag had ze turn wedstrijd ze was 2e en wat zei ze gelukkig zijn er hier geen boze mensen, er zit 2 jaar tussen.Maar een voltige wedstrijd durft ze niet....straks is die vrouw er weer...
Dat is echt eeuwig zonde,maar wie weet tijd verzacht alle wonden!

De jury nam het destijds voor ons op, en de dame in kwestie is goed onderhanden genomen.....
Ook gaf de jury en de organisatie mijn dochter echt positieve after-care Het is voorgoed verbruid!
Niet iedereen is mentaal sterk genoeg voor een wedstrijd, wees daar als ouder ook allert op.
Ik zie het nog steeds als mijn fout , ik heb haar daar naar toegebracht.En ja ik weet het het is pech hebben dat die vrouw haar teleurstelling niet anders kon verwerken!

Door mee te gaan in dingen die ze liever niet doet maar wel kan niet te laten doen help ik haar niet mee.
Kritiek is ook geen probleem maar haar laatste plek benoemen is wel heel confronterend.

https://psychogoed.nl/hoe-help-je-een-o ... -jaar-oud/

5. Pas op met kritiek, maar wees wel realistisch

Onzekere kinderen zijn erg gevoelig voor kritiek of correcties. Ze kunnen hier heel boos of verdrietig van worden. Houd hier rekening mee. Geef correcties of aanwijzingen op een rustige, niet-vijandige manier. Let op de woorden die je gebruikt. Geef nooit kritiek gericht op je kind zelf (“Jij bent altijd zo druk”), maar richt je op het gedrag van je kind en geef een suggestie ter verbetering (“Je reageert heel snel, probeer eerst na te denken”). Je hoeft bij onzekere kinderen ook niet alleen maar positief te zijn, dan ben je niet oprecht en realistisch en dat voelen kinderen aan. Wees dus wel eerlijk, maar let op de manier waarop je aanwijzingen geeft. Leg je aanwijzing uit op een rustige toon en vertel wat je kind anders kan doen. Je kind zal de situatie zo beter begrijpen en leert er meer van.
6. Stimuleren

Als je kind vanuit onzekerheid iets niet durft of niet wil doen, is het belangrijk om je kind te stimuleren het toch te doen. Door wel mee te gaan in de wens van je kind, zodat hij iets wat spannend of moeilijk is niet hoeft te doen, zal zijn onzekerheid alleen maar groeien. Je kind kan pas zelfvertrouwen opdoen, als het merkt dat iets wat van tevoren moeilijk leek toch lukt. Stimuleer je kind dus om spannende situaties wel te doen. Is dit te eng, en klapt je kind helemaal dicht of krijgt hij een woedeaanval? Doe het dan in kleine stapjes en bespreek van tevoren hoe je kind het kan aanpakken.

Ik ben niet TS, maar ga wel je link lezen!
Ik snap je punt niet ze doet prima turn wedstrijden( individueel) waarom zou ik haar dan opdringen om de "paarden "strijd aan te gaan.Dat is het leuke aan voltigeren dat doe je niet alleen en zal tzt echt wel de vruchten afwerpen, je moet ook vertrouwen op de toekomst kinderen zijn veel sterker dan we denken zeker in groepsverband. Plezier en lol zijn zoveel belangrijker voor ons welke prijs dan ook en geloof het of niet ik ben ook trots dat ze weet wat ze wil en daar ook gewoon helemaal voor gaat!
Waarom moet zij mij pleasen door wedstrijden te rijden als zij er zelf niets aan vind, dat is toch de wereld op zijn kop!

lol met d'r poow heeft ze echt wel, dat heb ik in de vacantie gezien tijdens de grootste regenbui aller tijden $*\o/*$

Laatst bijgewerkt door kwita op 21-10-19 13:57, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-10-19 13:49

Geplaatst: 21-10-19 13:49

Om de rede in de openingspost laat ik me nu 8jarige en 4.5 jarige zoontjes alleen spelletjes meedoen. (Lol met je knol) of laatst een keer een schriktraining.

De oudste is erg onzeker de jongste te jong.

Wellicht verwacht jezelf nog wat teveel. Ik vind het jury commentaar netjea en gericht. En wellicht tip voor de volgende keer om uit te leggen dat een deelnemer die op de laatste plaats ook altijd als eerste word benoemd (dat is al jaaaaaaren het geval in alle sporten)

Daarnaast moet je los zien dat de grote van ponys er niet toe doet. jullie kiezen voor een d pony en andere voor een andere pony. (wat ik behoorlijk vind maar dat terzijde).

Dus wellicht kijken naar kleinere opties kabouter bixie?
Schriktraining?
Lol met je knol middagje
Hierin ben je wel beperkter maar ach kunnen ze thuis lekker verder aan de slag met vooral lol hebben.

En kindjes met mindere ervaring of aan de lijn kunnen mischien wel in houding beter hebben gescoord en vandaar wellicht verder bovenaan staan.

**Geplaatst**: 21-10-19 13:57

Geplaatst: 21-10-19 13:57

Sandrohit schreef:
*knip

Mijn dochter was verdrietig door iets wat in mijn ogen niet nodig was, het benoemen van het totale klassement met haar daarin als laatste (hoeft bij andere kinderen ook niet!).
Ik kon haar verdriet niet wegnemen en omdat ik denk dat er meer kinderen zijn met dezelfde gevoelens hoopte ik met mijn topic organisaties en jury's stof tot nadenken te geven.
*knip

Lieve Sandrohit, ik keek nog even terug in het topic. Kijk eens wat je hier boven zegt: 'ik kon haar verdriet niet wegnemen'. Ik begrijp precies wat je bedoelt, als moeder wil je niets liever dan het verdriet bij je kind weghalen, en het desnoods zelf dragen. Maar daar helpen we onze kinderen niet mee, sterker nog, we maken het uiteindelijk moeilijker. Het verdriet is wat er op dat moment is, dat mag er zijn en dat mag het kind ervaren, ook al is het even niet leuk. Dat wil niet zeggen dat we het moeten versterken, we mogen het erkennen ("ik begrijp dat je je even heel rot voelt nu"). Met het proberen weg te nemen, ontnemen we onze kinderen de kans om er van te leren, er mee te leren omgaan en om er door te groeien. Vroeg of laat moeten ze dat leren.

Begrijp me niet verkeerd, mijn hart brak ook toen mijn dochtertje in tranen was bij haar eerste wedstrijd omdat ze geen prijs kreeg en ze wel haar best had gedaan. Ik heb haar verdriet er laten 'zijn', en haar er aan herinnerd dat ze had gezegd dat ze zo lekker had gereden en zo veel plezier had gehad. En dat we het (als ze dat wilde) de volgende keer weer zouden gaan proberen. Haar reactie was dat ze heel hard ging oefenen, want ze graag de opmerkingen van de jury wilde gebruiken om beter te worden. Ik zou je willen aanraden om vooral je kind positief te motiveren, en als dat betekent dat ze juist wel, of juist niet meer wedstrijden wil rijden, dat is allebei prima. Probeer het niet meer extern te zoeken, jullie hebben iets onprettigs ervaren, en het mooiste wat je er mee kunt doen is er van leren en er door groeien (zowel zij als jij), en daar kan jullie band alleen maar mooier van worden.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:00

Geplaatst: 21-10-19 14:00

Late to the party maar ga toch reageren.

Ik heb als kind competitie gereden en hoop dat mijn kinderen dat ook gaan doen. Wat mijn ouders mij meegaven toen ik zo klein was:

- Het gaat niet om het winnen, het gaat om het meedoen
- Paardrijden is een jurysport en soms is het niet duidelijk waarom iemand wint of verliest.
- Sportiviteit is blij zijn voor anderen
- Mijn eigen gevoel over het rijden is belangrijker dan een juryoordeel

Ik snap best dat je je dochter wat minder onzeker zou willen hebben maar misschien zijn wedstrijden daar niet geschikt voor.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:06

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 14:06

Sportiviteit, ook een heel goeie. Misschien een keer gaan kijken bij een vriendinnetje en dan samen blij zijn voor haar

dan prikkelt haar dat misschien ook wel weer om het nog eens te proberen.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:06

Geplaatst: 21-10-19 14:06

Ts , klein voorbeeld , een van onze kinderen heeft na enkele jaren voor een andere individuele sport gekozen ipv paardrijden. Die sport vond hij geweldig maar omdat er te weinig teams waren werd hij veel te hoog ingedeeld. Gevolg , elk weekend kids met strikken en geldprijzen en een steeds verdrietiger kind want hij won nooit. Ik heb hem gevraagd of hij de sport wel leuk vond , ja maar het verliezen niet. Ik heb hem voorgehouden dat hij steeds beter ging worden en dat het inderdaad niet leuk was maar dat hij anders beter kon stoppen. Hij heeft doorgezet , na een jaar heeft hij zijn eerste wedstrijd gewonnen ( alle andere spelers applaudisseerden) en na vier jaar speelde hij op het één na hoogste niveau . Nu 20 jaar later speelt hij nog steeds maar recreatief en vertelde hij laatst dat hij blij was dat hij niet had opgegeven want nu was hem duidelijk dat niet winnen niet afhangt van jouw niveau maar ook van de tegenstander. En je alleen maar je best kunt doen en meer niet!

**Geplaatst**: 21-10-19 14:09

Re: Eerste Bixie ervaring van een gevoelig/onzeker ruitertje.

Geplaatst: 21-10-19 14:09

Waar komt het vandaan dat een kind zo verdrietig wordt van verliezen? Kan me dat nooit herinneren en vind het ook een beetje gek.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:13

Geplaatst: 21-10-19 14:13

brokjes schreef:
Waar komt het vandaan dat een kind zo verdrietig wordt van verliezen? Kan me dat nooit herinneren en vind het ook een beetje gek.

Nee vind ik niet, ik was in het begin ook teleurgesteld en soms boos/verdrietig. Maar dat hebben mijn ouders goed opgepakt, het leven is voor een groot deel omgaan met teleurstellingen.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:16

Geplaatst: 21-10-19 14:16

brokjes schreef:
Waar komt het vandaan dat een kind zo verdrietig wordt van verliezen? Kan me dat nooit herinneren en vind het ook een beetje gek.

Zie dit wel vaker hoor, vriendin van mij haar dochter is hoog sensitief, dat gaat heel moeilijk samen met verliezen. Dan is het echt tranen met tuiten.
Daar gaat zij goed mee om hoor, maar iedereen is anders natuurlijk, zo ook elk kind dat een teleurstelling te verwerken krijgt.

Deels nature, deels nurture denk ik.

**Geplaatst**: 21-10-19 14:19

Geplaatst: 21-10-19 14:19

Mijn kids is al heel snel geleerd dat het om hun eigen prestaties gaat, niet om de plaatsing. Zo ben je een stuk minder snel teleurgesteld. En teleurstelling hoort er bij in het leven. Mijn dochter was dit weekend ook teleurgesteld toen ze geheel onverwacht laatste werd in de M1. Even verdrietig, daarna plan gemaakt om het volgende keer beter te doen. Zonder die mentaliteit kun je beter stoppen met wedstrijden. En mijn dochters van 12 en 14 zijn beiden 175. De schattigheidsfactor hebben ze dus helaas ook maar heel even gehad. Ook niets aan te doen, gewoon lekker doormoefenen en lol erin houden, ongeacht de prestaties.