Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-08-20 14:01

Geplaatst: 26-08-20 14:01

Skippy01 schreef:
@oooo maar dat hoeft toch allemaal niet op wedstrijden? Ik geef die bedragen al jaaaaren uit. En daarbij nog cursussen en opleidingen. Maar ik voel geen enkele behoefte om dat voor een jury te laten zien. Betekent niet dat ik stop bij 'braaf en beetje rechtgericht'. Mijn trainer, paard en ik gaan uiteindelijk ook gewoon voor gedragenheid, kracht, en als je een concreet doel zou willen noemen 'een zuivere, gedragen piaffe'. Ambitie en wedstrijden zijn niet 1 op 1 verbonden

Daar ben ik het helemaal mee eens, wel of niet op wedstrijd is daarvoor zeker geen vereiste. Maar jij bent dan ook serieus aan het trainen, jezelf en je paard aan het verbeteren. Maar je wil niet weten hoeveel manegemeiden ik hier heb gehad die om het hardst roepen goed te willen leren rijden, wedstrijden te willen rijden, 'verder te komen in de paarden' maar totaal niks willen of kunnen investeren en meestal ook nog denken dat ze al heel ver zijn. Hoe realistisch ben je dan vraag ik me af? En is het raar dat eigenaren daardoor een beetje huiverig worden voor manegeruiters? Wat ik probeerde uit te leggen is dat het goed is om verder te kijken dan de manege. Niet omdat je dat perse moet gaan doen, maar wel om een beter beeld te krijgen van wat er allemaal is. Hoe veel verder het nog gaat dan manege niveau. En omdat ik zelf dressuur rijd zeg ik Subtop wedstrijd, maar dat mag ook een WE wedstrijd zijn of een ride&run of bedenk maar wat....Want zolang mensen in het kleine wereldje van hun eigen manege blijven hangen en daar met 8 jaar wekelijks lessen een van de meest ervaren ruiters zijn, is het toch superlogisch dat ze denken dat ze al heel ver zijn?

**Geplaatst**: 26-08-20 14:03

Geplaatst: 26-08-20 14:03

Skippy01 schreef:
@oooo maar dat hoeft toch allemaal niet op wedstrijden? Ik geef die bedragen al jaaaaren uit. En daarbij nog cursussen en opleidingen. Maar ik voel geen enkele behoefte om dat voor een jury te laten zien. Betekent niet dat ik stop bij 'braaf en beetje rechtgericht'. Mijn trainer, paard en ik gaan uiteindelijk ook gewoon voor gedragenheid, kracht, en als je een concreet doel zou willen noemen 'een zuivere, gedragen piaffe'. Ambitie en wedstrijden zijn niet 1 op 1 verbonden

Dit inderdaad.
Ik heb 2 shetlanders, maar ik weet zeker dat ik menig dressuurpaard in braafheid eruit loop.

Ook ik werk naar doelen toe, alleen toets ik ze niet op een wedstrijd.

**Geplaatst**: 26-08-20 14:06

Geplaatst: 26-08-20 14:06

0000 schreef:
Skippy01 schreef:
@oooo maar dat hoeft toch allemaal niet op wedstrijden? Ik geef die bedragen al jaaaaren uit. En daarbij nog cursussen en opleidingen. Maar ik voel geen enkele behoefte om dat voor een jury te laten zien. Betekent niet dat ik stop bij 'braaf en beetje rechtgericht'. Mijn trainer, paard en ik gaan uiteindelijk ook gewoon voor gedragenheid, kracht, en als je een concreet doel zou willen noemen 'een zuivere, gedragen piaffe'. Ambitie en wedstrijden zijn niet 1 op 1 verbonden

Daar ben ik het helemaal mee eens, wel of niet op wedstrijd is daarvoor zeker geen vereiste. Maar jij bent dan ook serieus aan het trainen, jezelf en je paard aan het verbeteren. Maar je wil niet weten hoeveel manegemeiden ik hier heb gehad die om het hardst roepen goed te willen leren rijden, wedstrijden te willen rijden, 'verder te komen in de paarden' maar totaal niks willen of kunnen investeren en meestal ook nog denken dat ze al heel ver zijn. Hoe realistisch ben je dan vraag ik me af? En is het raar dat eigenaren daardoor een beetje huiverig worden voor manegeruiters? Wat ik probeerde uit te leggen is dat het goed is om verder te kijken dan de manege. Niet omdat je dat perse moet gaan doen, maar wel om een beter beeld te krijgen van wat er allemaal is. Hoe veel verder het nog gaat dan manege niveau. En omdat ik zelf dressuur rijd zeg ik Subtop wedstrijd, maar dat mag ook een WE wedstrijd zijn of een ride&run of bedenk maar wat....Want zolang mensen in het kleine wereldje van hun eigen manege blijven hangen en daar met 8 jaar wekelijks lessen een van de meest ervaren ruiters zijn, is het toch superlogisch dat ze denken dat ze al heel ver zijn?

Ja precies, dan volg ik je. Dat is inderdaad precies wat ik ook denk! Het gaat om de investering, om het checken van je kunde bij een trainer (liefst nog meer dan een ook, zodat je niet op den duur naar de mond gepraat word of verdieping mist) en om het continue groeiproces - met paarden ben je uiteindelijk nooit uitgeleerd.
Bij een goede manege kun je al best wel een stapje verder doen. Ik kreeg vroeger best veel kansen als tiener op de manege waar ik reed en kon dus best rap 'doorgroeien'. Maar als je die kansen niet zomaar krijgt, of als je manege van onvoldoende niveau is, moet je zélf inderdaad al snel wat verder gaan kijken en investeren als je echt iets wil.

**Geplaatst**: 26-08-20 14:19

Geplaatst: 26-08-20 14:19

Iedereen moet ergens leren rijden en veel doen dat op een manege. Mij maakt het niet uit waar iemand heeft leren rijden, als iemand maar met gevoel kan rijden. Ik heb liever een manegeruiter met gevoel op mijn paard, dan een Z ruiter die met dwang rijdt en zaagt.

**Geplaatst**: 26-08-20 14:22

Re: “maar” een manegeruiter?

Geplaatst: 26-08-20 14:22

Ik was meer geinteressseerd in de grotere wedstrijden (zowel dressuur als springen) toen ik nog op een manege reed dan nu ik eigen paarden heb en 'boshobbel/endurance' rijd. Ik kan de moderne dressuur niet aanzien en vind hysterisch voorbeengezwaai nu niet echt een doel om naartoe te werken

**Geplaatst**: 26-08-20 14:23

Geplaatst: 26-08-20 14:23

Chibi2 schreef:
Iedereen moet ergens leren rijden en veel doen dat op een manege. Mij maakt het niet uit waar iemand heeft leren rijden, als iemand maar met gevoel kan rijden. Ik heb liever een manegeruiter met gevoel op mijn paard, dan een Z ruiter die met dwang rijdt en zaagt.

Waar, maar die manege ruiter met gevoel is vaak ook met een loep te zoeken.
Maar heb ze gehad hoor

Nadeel, die kopen meestal zelf een paard daarna

**Geplaatst**: 26-08-20 14:31

Geplaatst: 26-08-20 14:31

Waar ik (manege ruiter)me aan irriteer is dat de meeste mensen bij manege ruiter denken dat ze alleen maar achter elkaar aan hobbelen en verder niets hoeven te doen.Maar ik zelf heb eerst 3,5 jaar priveles gehad en toen wat verzorgpaarden en nu rijd ik weer in een les van 4 personen waar je ook niet achter elkaar aan mag rijden en waar je ze leren echt zelf het paard te laten lopen ik kan zeker niet super goed rijden en natuurlijk kunnen mensen met een eigen paard beter rijden dan ik maar ik ken genoeg manegeruiters die echt goed kunnen rijden maar die worden bij verzorgerpaarden steeds afgewezen aangezien ze alleen maar op een manege rijden:(

**Geplaatst**: 26-08-20 14:38

Re: “maar” een manegeruiter?

Geplaatst: 26-08-20 14:38

Maar helaas is dat op veel maneges anders.
Kwam eerst regelmatig langs een manege waar ik elke les 10/12 ruiters telde.

Met wat geluk heb je dan 6 minuten aandacht, de rest hobbelen ze mee.
Dat dan 50 keer in een jaar, en dan zeggen diezelfde ruiters na 2 jaar, ik rij Al 2 jaar paard. Mag ik jou paard komen rijden?

**Geplaatst**: 26-08-20 14:51

Geplaatst: 26-08-20 14:51

Ik vind het altijd een beetje jammer hoe denigrerend mensen kunnen zijn over manegeruiters. Niet iedereen heeft het geld of de mogelijkheden van de manege af te komen, hoe graag ze ook zouden willen. Over het algemeen zijn manegeruiters inderdaad minder goede ruiters dan "prive-ruiters" (om het zo maar te noemen), maar dit heeft mijn inziens vooral te maken met vlieguren en het gebrek aan paarden die het gevoel kunnen bieden wat je nodig hebt om je rijden echt te finetunen. Het is niet zo dat mensen op maneges rijden omdat ze niet beter kunnen, je moet immers ook de kansen hebben/krijgen en daar komt ofwel een dosis geluk ofwel een zak geld bij kijken.
Andersom heb ik ook genoeg ruiters gezien met eigen paarden die lager zaten qua niveau dan de gemiddelde manegeruiter.
Het is vrijwel onmogelijk om echt goed met gevoel te leren rijden op manegepaarden, aangezien die paarden iedere dag door een ander worden gereden en daardoor dus verschillende hulpen krijgen/aanleren. Daar komt het "schoppend beengeven" vaak ook een beetje vandaan, omdat dat de enige duidelijke hulp is die de paarden daadwerkelijk begrijpen. En ja, je kunt zeker het een en ander verbeteren tijdens een uurtje rijden. Kom je de week erna terug, is het paard weer terug bij af. Dat in tegenstelling tot een privepaard wat ook daadwerkelijk naar jouw hulpen staat. Het wisselt natuurlijk per manege maar heb er inmiddels genoeg gezien om toch enigszins die conclusie te kunnen trekken :))

Ik ben nu een tijdje uit het zadel maar ik merkte altijd direct verschil als er iemand anders op "mijn" paard had gereden. Net alsof je de hulpen opnieuw moet kalibreren zeg maar :')

Maar goed, kort samengevat mijn punt; manegeruiters hebben minder kansen/mogelijkheden hun rijden op hetzelfde tempo te verbeteren als de gemiddelde priveruiter. Ze rijden niet op een manege omdat ze niet beter kunnen, ze rijden op een manege en kunnen daardoor niet op hetzelfde niveau rijden als iemand die meer mogelijkheden heeft.

**Geplaatst**: 26-08-20 14:54

Geplaatst: 26-08-20 14:54

Onze paarden zijn niet geschikt om een manegeruiter op te zetten. Onze wedstrijdpaarden worden door een pro gereden en de fokmerries en jonge paarden worden niet gereden. Maar moest ik een braaf en kalm en betrouwbaar paard hebben, ja, dan zou daar wel een manegeruiter op mogen. Ik ben niet zo bezitterig

**Geplaatst**: 26-08-20 14:55

Geplaatst: 26-08-20 14:55

Sclimpre schreef:
Ik heb een hele brave ruin, western gereden, heel gevoelig op de knopjes zonder dat het TE is.

Daar heb ik echt weleens een mede pensionner op laten zitten. Mensen die zeggen; o, ik heb nog nooit op een western zadel gezeten........
Nou, kom maar dan.

Ik heb ze erop gehad van B tm ZZ licht en ze kwamen echt niet weg met hem. Ik heb vaak stom verbaasd staan kijken.
Heb mijn eigen training met hem met een bekende trainer nog eens onder de loep genomen etc.

Maar dat is toch net hetzelfde? Als paard en ruiter mekaar niet begrijpen, ahw een verschillende taal spreken, dan lukt het niet. Hoeveel goede wil er van beide kanten ook is.[/quote]

Zo anders is het echt niet.

Heel veel dressuur ruiters missenb echt een goede basis.

Ik heb veel mensen les gegeven die of niet van de L naar de M kwamen of vastliepen in het M. Als je basis mist, ga je het daar altijd merken.

Andersom komen de meeste western ruiters wel prima weg met een dressuur paard, dus hoe rot het ook klinkt, het is het teveel, de massa etc die de kwaliteit naar beneden halen in de engelse sport.

Elke manege heeft zijn eigen manieren en regels, maar vaak zijn de lessen echt te vol. Maar ook daarin heb je verschil van instructrice. Ik heb in lessen gereden van 15 man, dat ik toch echt wel aandacht kreeg en ik zie mensen lesgeven aan 2 mensen die echt niet aan beiden toe komen.

En dat zou niet erg moeten zijn. Ik heb ook wel duo's les gegeven waar af en toe de een iets meer aandacht nodig had dan de ander. Ik had geen stopwatch lopen ofzo.

Maar in een goede les kan je ook uitleggen hoe en waarom en stoppen wanneer het goed gaat en de les daarop verder door. Dat is soms lastiger als mensen op wisselende manege paarden rijden en je de week daarop tegen hele andere problemen aanloopt. Ook omdat het paard weer de gehele week door Jan en alleman wordt gereden.

Op heel veel maneges beginnen kinderen waar de ouders geen kennis of ervaring hebben en die kiezen dichtsbijzijnde manege en zien niet wat goed of slecht is. Kind mag eindelijk rijden en is apetrots. Of de kinderen hebben geen zin meer na een tijd, of verliezen hun motivatie als ze geen steek verder komen. Maar heel veel manege ruiters krijgen zo weinig extra info en weten toch niet heel goed zelf wat kwaliteit is, wat goed rijden is, wat een goed stalmanagement is etc. Ze kiezen voor; dichtbij, betaalbaar, aardige intsructie, leuke paarden.

**Geplaatst**: 26-08-20 14:56

Geplaatst: 26-08-20 14:56

Probleem is denk ik ook dat de meeste manegeruiters maar 1x in de week rijden.

Ik ben na even er uit geweest weer begonnen, 3 x per week.
Het gaat wel beter dan in het begin, maar erg snel verbetert het nou ook weer niet, en dan weet mijn hoofd het nog best aardig, maar het lijf volgt nog niet al te best.

Daarom is 10 jaar manege les ervaring gewoon toch niet zo veel.

Dus ik denk als je een manegeruiter bent die wel vaker per week rijd en regelmatig privéles neemt, je dat gewoon heel duidelijk in je reactie moet vermelden. Dan zal een paardeneigenaar er misschien toch anders tegen aan kijken.

**Geplaatst**: 26-08-20 14:59

Geplaatst: 26-08-20 14:59

Bizzybijtje

Citaat:
Niet iedereen heeft het geld of de mogelijkheden van de manege af te komen, hoe graag ze ook zouden willen

Dat was er hier vroeger ook niet. Mijn moeder kon niet eens manegeles betalen, dus hoe bevoorrecht is dat? Wél manege les

Zo kun je het dus ook zien.

Maar juist op een stal mee te helpen zonder eisen zonder ge ja-maar, mocht ik zo af en toe een lesje rijden. Ik deed alles wat ze me vroegen en heb er dus erg veel geleerd.
Tegenwoordig lijkt dat alles aangewaaid moet komen en kan dat dan niet ligt dat overal aan. Maar niet aan de eigen inzet.
En dat had niets met een dosis geluk te maken, maar met kei harde inzet. Afspraken nakomen, tijden nakomen, door weer en wind met het fietsje.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:01

Re: “maar” een manegeruiter?

Geplaatst: 26-08-20 15:01

Op twee maneges waar ik kwam werd trouwens subtiel neergekeken op manegeruiters....

Du momente dat er een pensionklant meereed, kreeg die relatief veel aandacht.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:05

Geplaatst: 26-08-20 15:05

_Penotti schreef:
Bizzybijtje
Citaat:
Niet iedereen heeft het geld of de mogelijkheden van de manege af te komen, hoe graag ze ook zouden willen

Dat was er hier vroeger ook niet. Mijn moeder kon niet eens manegeles betalen, dus hoe bevoorrecht is dat? Wél manege les Zo kun je het dus ook zien.

Maar juist op een stal mee te helpen zonder eisen zonder ge ja-maar, mocht ik zo af en toe een lesje rijden. Ik deed alles wat ze me vroegen en heb er dus erg veel geleerd.
Tegenwoordig lijkt dat alles aangewaaid moet komen en kan dat dan niet ligt dat overal aan. Maar niet aan de eigen inzet.
En dat had niets met een dosis geluk te maken, maar met kei harde inzet. Afspraken nakomen, tijden nakomen, door weer en wind met het fietsje.

Helemaal mee eens. Het is ook een kwestie van prioriteiten stellen. Geen geld voor extra les, wel iedere week gaan stappen...dat is een keuze. Ik geef momenteel iemand les die in plaats van te betalen komt helpen op stal. Respect, dan wil je verder komen.
Ik snap heus dat er echt mensen zijn die het echt, echt niet kunnen betalen. Dat is wel een minderheid, de meesten geven simpelweg andere zaken voorrang. En dat is ieder zijn goed recht, alleen dan ook niet klagen als je niet vooruit gaat of als je afgewezen word als bijrijder omdat je niet wil lessen.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:05

Geplaatst: 26-08-20 15:05

Ik denk dat een manegeruiter vaak net zo ruiter is dan een 'gewone' ruiter. Het verschil zal hem zitten in je rijkwaliteiten en je visie ten opzichte van een paard (en wie de fout maakt wanneer het niet goed gaat).
Zelf heb ik een heel lief bijrijdpaard, absoluut niet de makkelijkste maar ik heb er super veel plezier mee en het gaat ook echt heel erg goed. Daarnaast rij ik 2x per week op de manege omdat ik het heel gezellig vind en het belangrijk vind te blijven leren, en ook op manegepaarden kan je leren rijden. (dan niet in een rijtje natuurlijk, maar gewoon ieder voor zich)

Ik leer elke week nog bij en zie mijzelf in ieder geval niet als 'minder' dan ruiters met eigen paarden.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:07

Geplaatst: 26-08-20 15:07

@0000
Ik was nog niet in de leeftijd van stappen in die tijd

Maar ook dat is zeker zo, dat dat wel gedaan word maar les kan niet betaald worden.
Dat heb ik hier bij 18+ bijrijders ook gezien. Nee geen geld voor, maar wel dure kleding aan. Prima dat mag, maar dan niet zeggen ik heb geen geld voor les.
Ik als paardenhouder moet ook prioriteiten stellen.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:07

Geplaatst: 26-08-20 15:07

_Penotti schreef:
Bizzybijtje
Citaat:
Niet iedereen heeft het geld of de mogelijkheden van de manege af te komen, hoe graag ze ook zouden willen

Dat was er hier vroeger ook niet. Mijn moeder kon niet eens manegeles betalen, dus hoe bevoorrecht is dat? Wél manege les Zo kun je het dus ook zien.

Maar juist op een stal mee te helpen zonder eisen zonder ge ja-maar, mocht ik zo af en toe een lesje rijden. Ik deed alles wat ze me vroegen en heb er dus erg veel geleerd.
Tegenwoordig lijkt dat alles aangewaaid moet komen en kan dat dan niet ligt dat overal aan. Maar niet aan de eigen inzet.
En dat had niets met een dosis geluk te maken, maar met kei harde inzet. Afspraken nakomen, tijden nakomen, door weer en wind met het fietsje.

Ik vind het jammer dat je insinueert dat manegeruiters die inzet niet (willen) tonen en volgens mij mis je ook volledig wat ik zeg ik mijn post. Ik zeg ook nergens dat het moet komen aanwaaien. Kansen kun je creëren, tuurlijk. Zo heb ik het ook gedaan. Ik heb nog nooit een paard in eigen bezit gehad. Het is wel bijzonder pittig en je moet ook net de juiste persoon tegenkomen die de kans wil/kan geven. Dat was wat ik bedoelde te zeggen met mijn post.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:11

Re: “maar” een manegeruiter?

Geplaatst: 26-08-20 15:11

Ik begreep heel goed wat je wilde zeggen en dat was mijn antwoord daar op.

Als de ruiters zeggen het kan niet en het gaat niet, dan werd er hier thuis gezegd: kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt er naast.
En dat mentaliteitsverschil is tegenwoordig erg groot.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:20

Geplaatst: 26-08-20 15:20

Ik kan nog wel een eigen ervaring vertellen over het verschil tussen manegepaarden en een echt goed privépaard.
Ik ben ooit als 14-jarige een week op paardenkamp geweest in Luxemburg. Twee keer per dag les van nog zo'n echt ouderwets klassiek opgeleide instructeur (in het Duits uiteraard) afgewisseld met buitenritten door ruig terrein, springlessen, geweldige tijd. 's Avonds geweldig goed te eten gekregen, vrouw van instructeur kon geweldig koken. Time of my life, nog steeds, ruim 40 jaar na dato :))

Op één van die dagen mocht ik een keer het S-dressuurpaard van die instructeur droogstappen. Apetrots natuurlijk sowieso, maar van die 5 minuten stap heb ik die week (wat zeg ik, van mijn hele manegeperiode) het meeste geleerd. Toen voelde ik hoe een los paard moest aanvoelen, en kon ik iedere stap en ieder been voelen hoe dat bewoog en werd neergezet. Dat gevoel ben ik nooit vergeten, en dat was voor mij niet alleen een eye-opener, het maakte dat ik daarna datzelfde gevoel óók (een beetje) ook bewerkstelligen met een manegepaard. Ik wist eindelijk wat ik moest voelen.

Dus soms kan dát al helpen. Maar idd, je moet wel de kans krijgen.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:25

Geplaatst: 26-08-20 15:25

Bizzybijtje schreef:
Ik vind het altijd een beetje jammer hoe denigrerend mensen kunnen zijn over manegeruiters. Niet iedereen heeft het geld of de mogelijkheden van de manege af te komen, hoe graag ze ook zouden willen.

Life is unfair.

Ja ik heb pony's, maar ik moet er een hoop voor laten.
Mijn keus.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:29

Geplaatst: 26-08-20 15:29

Zooo herkenbaar Ibbel.

Bij de handelsstal waar ik eigenlijk begonnen ben waren laag segment paarden, dus wel veel geleerd tussen verschillende temperamenten . Maar echt de toppers die stonden daar niet.

Maar hoe daar dan toch ineens een zz-zwaar opgeleid paard kwam te staan weet ik nu nog niet.
Maar ik als ruiterje had natuurlijk nog niet de feeling van wat dat goed opgeleide paard wel had.
Ik kreeg wissels met de galop, waar ik niet om vroeg

Maar ik kreeg ook een geweldige uitgestrekte draf.
In die tijd was ik al blij te voelen als een paard 3 passen een beetje verruimde, maar niet dat zweven wat dat paard deed. Echt vanuit achteren.
Echt dat gevoel ben ik ook nooit meer vergeten, dat gevoel heb ik daarna altijd nagestreefd.
Dus ja dat was zeker een mooie eye-opener

**Geplaatst**: 26-08-20 15:36

Geplaatst: 26-08-20 15:36

Ik vind het zo frappant dat (geschat) meer dan 90% van de mensen (ook hier) een paard heeft wat ab-so-luut niet geschikt is om een manegeruiter op te zetten...

Ten eerste, wat is jullie beeld van de gemiddelde manegeruiter? Een stuiterende debiel die al gillend zijn hakken systematisch in de ribben van een paard perst?

Ten tweede, hoort jouw paard niet eenvoudig na te rijden te zijn? Hoort dat niet bij de opleiding? Natuurlijk eventueel onder je eigen begeleiding.. Want dat vind ik zelf bijvoorbeeld prettig voor hem én voor mij.

Ten derde, alle manegeruiters die een eigen paard kopen, en dat zijn er veel uiteindelijk, moeten dan dus vissen in die vijver van 10% die zogenaamd geschikt zou zijn? Niet best voor de verkoop :')

En niet in de laatste plaats,een deel van de manegeruiters is onhandig, heeft weinig ruitergevoel en snapt nét niet wat ie aan het doen is, maar zeg nou zelf, dat geld toch ook voor een groot deel van de prive-ruiters?

Een manegeruiter moet je zoals iedere ruiter bekijken: individueel.

**Geplaatst**: 26-08-20 15:46

Re: “maar” een manegeruiter?

Geplaatst: 26-08-20 15:46

Nou 90%, vind ik een hoge schatting, maar wie weet.

Maar ik zou een manegeruiter die aan een eerste paard begint, zeker adviseren een goed leerpaard te kopen. En ja, zeker als je ze niet te oud wilt hebben, zijn die best zeldzaam. (ondanks de advertenties van handelaren die zgn alleen maar super brave en "bom-proof" paarden verkopen).

**Geplaatst**: 26-08-20 15:47

Geplaatst: 26-08-20 15:47

Mar_jolijn schreef:
Ik vind het zo frappant dat (geschat) meer dan 90% van de mensen (ook hier) een paard heeft wat ab-so-luut niet geschikt is om een manegeruiter op te zetten...

Stukje eigen ervaring van de manege en wat je er later hebt bijgeleerd. En dan meer het verschil ertussen.
En wat mij betreft vooral het zeggenschap over je eigen paard.

Je hebt daar toch bepaalde ideeën en meningen over en hoe je het wilt.
Ik volg bijvoorbeeld geen bepaalde stroming maar haal uit verschillende stromingen wat bij mij en m'n pony's aansluit.