Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-04-20 22:58

Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst door de TopicStarter : 27-04-20 22:58

Heyyy bokkers,

Ik zit me zo te vervelen thuis dus had zin om een leuk licht topic te openen!

Mensen die langere tijd manegeruiters zijn geweest en later hun eigen paard hebben gekocht, wat is jullie verhaal

? Waren er dingen die je niet had verwacht? Hoe is je leven verandert? The good and the bad! }:)

Ik ben zelf 23, rijd al sinds mijn 8e, lease paardje hier en daar gehad, werk en heb een vriend, maar nog geen eigen huis. Zodra die er is wil ik gaan kijken voor een paard.

Stay safe iedereen!

PS: Heb ik dit op de juiste plek gepost?

**Geplaatst**: 27-04-20 23:43

Re: Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst: 27-04-20 23:43

Ik was 21 toen ik mijn eerste pony kocht. Was een jaarling dus stalling (opfok) was goedkoop. Ik woonde toen wel op mezelf, studeerde nog, had geen relatie. Voor mij veranderde er vrij weinig, behalve dat ik nu naar mijn eigen paardje ging ipv een bijrijdpaard. Ik heb wel nog lang mijn lessen aangehouden op de manege omdat ik een leuke groep had.

Was het de slimste beslissing van mijn leven? Zeker niet. Heb ik er wel eens spijt van gehad en had ik het beter kunnen aanpakken? Ook dat. Maar ik heb wel gezorgd dat ik een goede spaarrekening had, ondanks mijn studie. Ik heb altijd alles zelf betaald en er (nog) geen moeite mee gehad. Inmiddels heb ik er meer dan 1, staan ze 24/7 in een kudde buiten, maar wel in volpension, heerlijk aan het bos. Vooral in deze coronatijd ben ik erg blij met mijn paardjes!

**Geplaatst**: 27-04-20 23:49

Re: Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst: 27-04-20 23:49

Altijd op een manege gereden. Zes jaar terug een pony gaan rijden die ook bij een manege weg kwam. Ik, lekker onervaren met een instelling, ah joh. Komt wel goed. Pony, slechte tijd gehad op manege, beetje depressief, slecht in z'n vel.

Na een half jaar aanklooien eindigden we in de sloot :')

nare ervaring en heb het nog steeds niet zo op sloten.

Inmiddels kan ik lezen en schrijven met de pony en is hij inmiddels ook echt van mij.
Ga ik een toekomstig paard anders aanpakken? Echt wel! Pony was de harde leerschool maar echt enorm veel geleerd van en met hem.
Nooit spijt gehad behalve dan m'n slootactie. Soms nog steeds last van de blessure die ik toen opgelopen heb :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-04-20 23:52

Geplaatst door de TopicStarter : 27-04-20 23:52

StormMilagro schreef:
Ik was 21 toen ik mijn eerste pony kocht. Was een jaarling dus stalling (opfok) was goedkoop. Ik woonde toen wel op mezelf, studeerde nog, had geen relatie. Voor mij veranderde er vrij weinig, behalve dat ik nu naar mijn eigen paardje ging ipv een bijrijdpaard. Ik heb wel nog lang mijn lessen aangehouden op de manege omdat ik een leuke groep had.

Was het de slimste beslissing van mijn leven? Zeker niet. Heb ik er wel eens spijt van gehad en had ik het beter kunnen aanpakken? Ook dat. Maar ik heb wel gezorgd dat ik een goede spaarrekening had, ondanks mijn studie. Ik heb altijd alles zelf betaald en er (nog) geen moeite mee gehad. Inmiddels heb ik er meer dan 1, staan ze 24/7 in een kudde buiten, maar wel in volpension, heerlijk aan het bos. Vooral in deze coronatijd ben ik erg blij met mijn paardjes!

Jaarling zou ik spannend vinden hoor, laten beleren enzo. Heb je dat zelf gedaan of laten doen en verliep dat fijn?

Ik denk zelf aan een 4/5/6+ jarige met een goede basisgangen.

**Geplaatst**: 27-04-20 23:55

Geplaatst: 27-04-20 23:55

Hier ook een ex-manege ruiter die nu haar eerste eigen paard heeft.

Ik was 16 toen ik van mijn ouders groen licht kreeg om voor een paard te kijken, (toen 7 jaar rij-ervaring). Ik kocht een hele groene, 3,5 jarige tuigermerrie.

Gevalletje groen + groen = bont & blauw. Haha.

Heb echt wel met trial en error van haar mogen leren, liep er tegenaan dat ik éigenlijk nog helemaal niet zoveel wist van paardrijden en hoe je paarden moet houden. Ze heeft ook echt wel een grote persoonlijkheid, maar is ontzettend vergevensgezind en ik ben altijd enorm gek op haar geweest. En zij volgens mij ook wel op mij.

Inmiddels 4 jaar verder en we hopen na de corona ons Z1 dressuur debuut te maken. Daarnaast springen we graag een parcourtje en zijn we ook op het crossterrein regelmatig te vinden.

Onze eerste ritjes samen:
Afbeelding

Hoe we nu rondrijden:

Afbeelding

**Geplaatst**: 27-04-20 23:58

Re: Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst: 27-04-20 23:58

Hier ook manegeruiter die een eigen paard kocht! Wel veel verschillende dieren buiten de manege om gereden, en een jaar lang een pony volledig in eigen beheer (lease) gehad voor ik over ging tot kopen.

Mijn tip? Laat iemand met verstand van paarden meegaan met het kijken bij paarden, maak een duidelijk lijstje wat je graag wilt en wat je vooral niet wilt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-04-20 00:01

Geplaatst door de TopicStarter : 28-04-20 00:01

Koekeroekus schreef:
Altijd op een manege gereden. Zes jaar terug een pony gaan rijden die ook bij een manege weg kwam. Ik, lekker onervaren met een instelling, ah joh. Komt wel goed. Pony, slechte tijd gehad op manege, beetje depressief, slecht in z'n vel.

Na een half jaar aanklooien eindigden we in de sloot nare ervaring en heb het nog steeds niet zo op sloten.

Inmiddels kan ik lezen en schrijven met de pony en is hij inmiddels ook echt van mij.
Ga ik een toekomstig paard anders aanpakken? Echt wel! Pony was de harde leerschool maar echt enorm veel geleerd van en met hem.
Nooit spijt gehad behalve dan m'n slootactie. Soms nog steeds last van de blessure die ik toen opgelopen heb

Sloot flash backs

!
Ach door dat soort ervaringen groeit de band op lange termijn, negatief en positief. Heb je die pony lamgzamerhand overgenomen dmv verzorgen, leasen, etc. of ben je van de wekelijke manege lessen in 1x overgestapt naar aankoop?

Ik zie zelf het nut nog niet helemaal in om een paard van een ander te leasen, puur om uit te proberen of ik een paard wil :')

. Ik weet dat ik het wil en weet ook dat de motivatie een stuk hoger ligt om met een eigen paard ad slag te gaan omdat ik dit al jaren wil en mee bezig ben. IPV het nog verder uit te stellen. Maarrrr.... ik snap heel goed waar mensen vandaan komen met het lease advies als overstap op eigen paard en zou wss hetzelfde advies geven aan anderen...dus ik ga het toch doen op die manier. Hoe graag ik ook meteen in t diepe wil springen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-04-20 00:16

Geplaatst door de TopicStarter : 28-04-20 00:16

DreamGuide schreef:
Hier ook een ex-manege ruiter die nu haar eerste eigen paard heeft.
Ik was 16 toen ik van mijn ouders groen licht kreeg om voor een paard te kijken, (toen 7 jaar rij-ervaring). Ik kocht een hele groene, 3,5 jarige tuigermerrie.

Gevalletje groen + groen = bont & blauw. Haha.

Heb echt wel met trial en error van haar mogen leren, liep er tegenaan dat ik éigenlijk nog helemaal niet zoveel wist van paardrijden en hoe je paarden moet houden. Ze heeft ook echt wel een grote persoonlijkheid, maar is ontzettend vergevensgezind en ik ben altijd enorm gek op haar geweest. En zij volgens mij ook wel op mij.

Inmiddels 4 jaar verder en we hopen na de corona ons Z1 dressuur debuut te maken. Daarnaast springen we graag een parcourtje en zijn we ook op het crossterrein regelmatig te vinden.

Onze eerste ritjes samen:
[ [url=m/Rcu7jV.jpg]Afbeelding[/url] ]
[ [url=m/CJxrjc.jpg]Afbeelding[/url] ]

Hoe we nu rondrijden:

[ [url=m/bCFXx1.jpg]Afbeelding[/url] ]
[ [url=m/ZDEttA.jpg]Afbeelding[/url] ]

Wauw wat glimt ze mooi man! Hoe heb je het kunnen combineren met je school studie? Op mijn 16e zat ik te knokken op t vwo

xSannee schreef:
Hier ook manegeruiter die een eigen paard kocht! Wel veel verschillende dieren buiten de manege om gereden, en een jaar lang een pony volledig in eigen beheer (lease) gehad voor ik over ging tot kopen.

Mijn tip? Laat iemand met verstand van paarden meegaan met het kijken bij paarden, maak een duidelijk lijstje wat je graag wilt en wat je vooral niet wilt!

Goeie tip, dankjewel! Probeer me nu zelf heel veel in te lezen in conformatie en rasstandaarden, maar mijn grootste angst is een miskoop. Hoe vind ik iemand die echt wat weet en echt te vertrouwen is? Ken in mijn directe omgeving niet zo 1,2,3 iemand... Daar moet ik echt naar opzoek, wie weet ooit iemand van bokt. Heb altijd een goed gevoel bij de mensen hier ookal ken ik ze niet, heel vreemd.

**Geplaatst**: 28-04-20 00:45

Re: Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst: 28-04-20 00:45

Ik heb 7 jaar op een manege gereden ongeveer. Natuurlijk niet heel lang.
Mijn eerste paard was volledig onbeleerd en vrij weinig in handen geweest. Heb hem zelf ingereden met slag en veel stoot. Ik verdiepte me in grondwerk, rechtrichten, alles eigenlijk wat je op een manege (vaak) niet leert. Ik heb het meeste van wat ik nu weet, aan hem te danken.

Dus mijn overstap was heél moeilijk, veel bloed zweet en verschrikkelijk veel tranen. Maar wat heb ik veel geleerd.

**Geplaatst**: 28-04-20 00:50

Re: Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst: 28-04-20 00:50

Ik heb ongeveer 3-4 jaar op de manege gereden en toen ik een jaar of 10 was mocht ik de pony van mijn instructrice kopen van mijn ouders. Dat was een braaf leer paardje dus dat ging helemaal goed. Toen ik daar te groot voor werd kreeg ik een onbeleerde groene pony. Ik heb meer zand zitten happen dan dat ik er daadwerkelijk op zat :')

Dat vond ik veel moeilijker dan de overstap van manege ruiter naar eerste eigen paard.

**Geplaatst**: 28-04-20 01:25

Geplaatst: 28-04-20 01:25

Ik heb nu bijna 2 jaar geleden mijn eerste eigen paard gekocht na ruim 30 jaar manege ruiter geweest te zijn. Wel de nodige verzorgpaarden gehad en de laatste jaren (parttime) geleased.
Ik kocht een vrij groene 6 jarige. Heel fijn en lief paard ondanks dat ze nog niet veel meer kende dan sturen, gas geven en remmen. Alles rustig opgebouwd en toen begonnen de problemen.. kreupel, dan weer niet dan weer onregelmatig. T was iedere dag een soort van roulette wat tref ik vandaag weer aan. Dierenarts laten komen en toen liep ze natuurlijk goed. Osteopaat, acupunctuur, chiropractor en alles heeft ze gezien maar alles hielp slechts tijdelijk. De chiropractor dacht dat ze met veulenen ooit problemen gehad zou hebben waardoor haar bekken ongelijk was. Ook stonden er wat wervels niet in 1 lijn. Omdat ik haar bij een handelsstal gekocht had heb ik haar met enige moeite terug kunnen brengen met pijn in t hart.. Maar een 6 jarige met zoveel problemen.. afijn dat was mijn eerste half jaar eigen paard.
Toen een 11 jarige gevonden die op L/M niveau gereden zou zijn. Na een proefrit gekocht en werd gelijk gebracht. Pittig karaktertje maar een o zo lief paard. Na een week begon ze met mij uit te testen en kreeg ik schrik. Ik die in mijn manege tijd eigenlijk overal op stapte. Ook werd ik goed ziek maar wilde toch doorzetten, Maarja kon niet eens op mijn benen staan. Dus heeft mijn bijrijder paard dagelijks gereden. Toen ik na 1,5 week weer opgeknapt was kon ik er met behulp van haar weer op. In t begin was ik echt onzeker en heb ik dr zelfs terug willen brengen, wat in deze niet ging want ze kwam bij een particulier vandaan. Maar op een gegeven moment is de knop om gegaan en het vertrouwen gekomen. Het is nog steeds geen makkelijke tante, maar voor mij wel uiterst betrouwbaar. Ze kan super hectisch en druk worden, maar zal nooit gemeen zijn. Dat dressuur niveau zijn we 1,5jaar verder nog niet helemaal al mag ik in principe naar t L maar ik wil t nog constanter hebben. We waren op de goede weg maar nu heeft een peesblessure en de corona roet in t eten gegooid. Ik hoop over een maand of 2 weer rustig aan de training op te kunnen pakken.

Al met al geen spijt, maar de weg was hobbelig..

**Geplaatst**: 28-04-20 01:49

Re: Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst: 28-04-20 01:49

Tja, ligt eraan.

Mijn ouders reden al, dus ik zat altijd op paarden. Toen ik 4 was werden pony's gehuurd voor een rondje stappen en va mijn 5e mocht ik in de les. ( moest verschil weten tussen links en rechts )

Altijd stond er een eigen pony op mn verlanglijstje, maar ja.......Dat vonden mijn ouders toch wel een dingetje.

Toen ik 12 was had ik een vriendinnetje in de klas die verzorg pony's had. Ik ging steeds met haar mee en toen zeiden ze dat 1 pony weg moest. Heb gezeurd of ik hem mocht. Hij was eigenlijk te klein en hengst, maar als ik een plekje kon vinden die niet te duur was, mocht ik hem kopen.
Ik ben alle boeren langs gegaan en heb een hele mooie plek gevonden.

Ondanks dat ik hele zaterdagen hielp op de manege, wist ik van de echte verzorging niks en mijn ouders dachten dat ik alles wel wist denk ik.
Hij moest gecastreerd en is kort daarop overleden. Ik twijfel door complicaties of dat de boeren hem iets verkeerds voerden ( wat dan echt goed bedoeld was )

Ik kreeg van een oudtante zonder kinderen een nieuwe c-pony. Maar echt zonder na te denken. Die kwam op die plek, maar na een week naar een manege dichtbij gegaan en dat was beste keus ook. Daar de pony die niet oke was verkocht en een andere pony gekocht waar ik echt een geweldige tijd mee heb gehad. Toen ik 19 was gestopt.

Kort daarna met mijn vriend, nu man een nieuw paardje gekocht en op een zelf doe pension gekomen. Ook door schade en schande wijzer geworden. Gelukkig veel geleerd op de manege, maar echt zelf keuzes maken qua voer etc is ontwikkeling
Van het zelf doen veel geleerd, maar ook onwijs veel fouten gemaakt.

Inmiddels 45+ en meerdere paarden gehad en nu 5 aan huis. Je blijft leren en ontwikkelen, maar waar je staat is wel van belang of het met een 1e paard goed gaat.

**Geplaatst**: 28-04-20 07:17

Geplaatst: 28-04-20 07:17

Ik heb 8 jaar echt op een manege manege gereden. Daarna nog denk ik 4 jaar bij iemand die paarden had en groeps lessen aan huis gaf. Daar ook een pony 3 jaar verzorgd. In juli 2019, ik was toen 23 mijn eerste eigen paard gekocht. Een 3 jarige schwarzwalder fuchs. Wilde eigenlijk geen 3 jarige onbeleerd. Maar ik zag hem en het was hem. Is het allemaal makkelijk nee, spijt nee ook niet. Want hij geeft me heel veel terug. Ik leer onwijs veel en is nu echt al mijn maatje

Voor dat ik hem gekocht had ik met mijn verzorgpaard al wel grondwerkles en dubbele lange lijnen lessen gedaan. Mijn instructrice ken ik dan ook al wel langer dus ook met haar overlegd.

Afbeelding

**Geplaatst**: 28-04-20 07:23

Geplaatst: 28-04-20 07:23

Ik heb van mijn 5 tot me 15 op een manege gereden toen ik mijn eerste eigen paard kocht.

Kocht er een die alles was wat ik eigenlijk niet zocht, soort van. 3,5 jarige half tuiger half kwpn. Met kijken en keuren was die super braaf tot die thuis kwam( bleek achteraf dat die verdoofd was geweest) en hij was een lastig pakket om het zo maar te noemen. Maar heb super veel geleerd van hem, veel grondwerk en vallen later bleek dat dressuur niet zijn ding was en toen we zijn gaan springen en crossen waren we echt een gouden team, hij deed alles voor me niks was hem te gek, toen ik op vakantie was is die in de sloot getrapt en daar geblesseerd uitgekomen.
Na 2 jaar revalidatie kon ik er voor het eerst weer op en ik heb er denk ik nog 2 keer opgezeten daarna toen we hem weer geblesseerd aantroffen in stal. Helaas kon de dierenarts toen niks meer doen en heb ik hem moeten laten inslapen.
Mis hem nog steeds pff...

Daarna dacht ik, als ik een nieuwe koop ga ik voor een 6/8 jarige met parcours ervaring en dat werd een halfjaar oude kwpn haha. Uiteindelijk zelf helemaal opgeleid en nu 12 jaar later nog steeds plezier van is echt een allrounder die ik hoopte dat het zou worden.
Ondertussen nog een erbij en die is precies gegaan zoals ik in gedachte had 7 jaar met ervaring in het parcours en makkelijk te rijden.

Qua combineren met school eerder en werk later is denk ik ook een deel discipline wat je jezelf oplegt en hoe graag je het wil, en mijn ouders vonden altijd dat mijn schoolwerk goed moest blijven( nu heb ik ook het voordeel dat me vader rijdt dus als ik heel druk was met school reed hij)

Maar het is wel anders dan een manege en je leert met vallen( veel) en opstaan en hopen dat er mensen zijn die je helpen en goede instructie

**Geplaatst**: 28-04-20 07:35

Re: Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst: 28-04-20 07:35

Zelf nooit op een manege gereden.
Maar ken wel mensen die van de manege kwamen en een pony of paard gingen kopen.

Mijn adviezen zijn:
Kies voor een betrouwbaar dier, die al wel het een en ander kent.
Kent het dier nog niet zoveel, zorg ervoor dat je dan veel les kunt nemen en hier de financiële middelen voor hebt.

Ik heb het zoveel mis zien gaan. Want gevorderd op de manege is wel een echte beginner met een eigen paard. En dat is niet erg, maar door jezelf te overschatten krijg je een hoop ongelukken. En de echte ongelukken kunnen er toch voor zorgen dat je er door angst mee gaat stoppen.

**Geplaatst**: 28-04-20 08:15

Geplaatst: 28-04-20 08:15

ebi_tempura schreef:
xSannee schreef:
Hier ook manegeruiter die een eigen paard kocht! Wel veel verschillende dieren buiten de manege om gereden, en een jaar lang een pony volledig in eigen beheer (lease) gehad voor ik over ging tot kopen.

Mijn tip? Laat iemand met verstand van paarden meegaan met het kijken bij paarden, maak een duidelijk lijstje wat je graag wilt en wat je vooral niet wilt!

Goeie tip, dankjewel! Probeer me nu zelf heel veel in te lezen in conformatie en rasstandaarden, maar mijn grootste angst is een miskoop. Hoe vind ik iemand die echt wat weet en echt te vertrouwen is? Ken in mijn directe omgeving niet zo 1,2,3 iemand... Daar moet ik echt naar opzoek, wie weet ooit iemand van bokt. Heb altijd een goed gevoel bij de mensen hier ookal ken ik ze niet, heel vreemd.

Dat zou ik zeker doen! En op bokt zitten ook veel behulpzame mensen!
Ik vond het toen heel fijn dat ik het niet "alleen" hoefde te doen. Ondanks dat het wel voor mezelf was. Anderen kijken toch altijd way objectiever.

Ga tegen die tijd bij veel verschillende kijken en staar je niet blind op een ras! Ik ging kijken bij 1 die op papier alles had wat ik zocht, echt letterlijk alles, en toen zat ik er op en was het voor mij helemaal niets... dat kan!

**Geplaatst**: 28-04-20 08:24

Geplaatst: 28-04-20 08:24

Ik was 15 jaar toen ik met mijn zusje samen ons eigen paard kregen. (van paps

) Er stonden drie op de manege te koop van een vriend van de staleigenaar. Die vriend was de fokker van deze drie en wilde er van af ivm pensioen.

Op de keuring kreeg ze bij bijna alles "uitmuntend" en ook de vraagprijs was niet gek. Want ze was volledig onbeleerd bleek.. Daarnaast was ze wat onstuimig, maar wie daarlangs keek kon meteen zien hoe mensgericht en aanhankelijk ze ook was. Daar namen de mensen op die manege dus niet de tijd voor.. En hebben we het echt mogen weten op die manege. Met een verandering van staleigenaren en toch al slechte voet met mede pensionklanten (want geroddel over een wild paard en meisjes van 15 en 13) was snel duidelijk dat we daar niet gelukkig zouden worden. We hebben van één instructrice leren longeren, maar toen het management daar lucht van kreeg, kon ze opstappen.. We zijn toen dat gebeurde zo snel mogelijk vertrokken.

Onbeleerd paard de trailer op gezet en verhuisd vanuit Vaassen naar Otterlo. Uiteindelijk hebben we daar alles zelf kunnen doen op basis van goede begeleiding die daar aanwezig was en ik heb nu een paard dat blind voor mij door het vuur gaat. (Mijn zusje is vier jaar geleden gestopt met paardrijden en ik neem haar gaandeweg in kosten van mijn ouder over.) We zijn samen volwassen geworden en kunnen echt lezen en schrijven met elkaar.

Wat ik merkte is dat je als manegeruiter écht een stuk of tien stappen achterstaat op het houden van een paard. Je kunt niet longeren (Ja, kan wel, maar het touw goed vasthouden in lussen e.d. ken je bijvoorbeeld niet..) Om nog maar te zwijgen over het "zien of een paard goed loopt met longeren.." Als ze iets hebben bel je sneller de dierenarts, dan dat je denkt "oh, maar dat is dát!" En veel van gedrag herken je niet meteen.. Wat je daardoor niet moet doen is jezelf ontmoedigd voelen en geen hulp vragen. Er zijn een boel mensen die dit traject zijn doorgegaan en iedereen wil wel zijn ervaring met iets delen, zodat jij kunt kiezen wat jou het beste ligt en niet dezelfde fouten maakt.

Mijn ervaringen zijn natuurlijk ook gebaseerd op het feit dat mijn paard onbeleerd was en ons manege-management wat ongelukkig liep. Maar goede begeleiding en veel zelfstudies waren daarin echt key. En daarin goed weten wat jullie ligt. Wij hadden het geluk een hele stal vol mensen te vinden die van het vallen en opstaan geleerd hadden. En dat doet je wel écht goed. En niet om alle maneges meteen aan één kant te zetten voor een ander. Maar mijn ervaring tussen die pensionstal en die manege is wel dat wij op onze pensionstal beter en inzichtelijker werden geholpen dan op het manegepension. Maar nogmaals, dat heeft ook misschien wel met het onbeleerde te maken..

Je leert er zo veel van. Het is echt een traject waarna je je nooit meer hetzelfde zal voelen.

Ik ons beleertraject zijn overigens nooit ongelukken gebeurd. Alles is die jaren helemaal goed gegaan.

Laatst bijgewerkt door Canon op 28-04-20 08:44, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-04-20 08:33

Geplaatst: 28-04-20 08:33

Ik reed dik 5 jaar op de manege toen ik samen met een vriendin voor mijn 16e verjaardag een paard kreeg. We hebben samen veel lol gehad. Hij stond eerst op de manege gestald. Dat bleek toch geen goede plek te zijn. Details laat ik achterwege, maar bleek oa dat hij niet altijd eten kreeg. Verhuisd naar een pensionstal. Daar stond hij een stuk beter maar gedragsmatig ging hij er alles behalve op vooruit. Bij mij viel het enigszins nog mee, maar naar vriendin en andere mensen toe was hij echt niet ok. Meningsverschillen staken ook meer de kop op. Enfin, uiteindelijk heeft vriendin paard overgenomen.
Ik ben even terug op de manege gaan rijden en had daar een nieuw lievelingspaard. Toen ik terug op zoek mocht naar een eigen paard heb ik wel even overwogen om te bekijken of we dat paard konden overkopen, maar besloten dat dat geen goed idee was (jonge kruising fjord die behoorlijk sterk en best wel koppig was). Uiteindelijk een pony gevonden die al langere tijd te koop stond, binnen budget viel en qua beschrijving wel voldeed aan mijn verwachtingen. We zijn een paar keer gaan kijken, laten keuren,... en het bleek wel een goede match te zijn. Nu zijn we ruim 14 jaar later en nog steeds een team.
Een goede stal vinden is niet evident. Ik heb mijn pony eerst gestald in de pensionstal waar mijn eerste paard stond. Dat ging een aantal jaar goed, maar na een aantal jaar bleek hij daar regelmatig niet buiten te komen als de andere paarden wel buiten gingen en bleek hij ook niet altijd eten gehad te hebben... Dus terug verhuisd. Ik denk er nu soms ook wel eens over na om hem opnieuw te verhuizen, maar (momenteel) is verhuizen geen optie voor mij.

**Geplaatst**: 28-04-20 09:13

Re: Van manegeruiter naar 1e eigen paard? Deel je ervaring :)

Geplaatst: 28-04-20 09:13

Wat goed dat je ervaringen vraagt van anderen voordat je de stap neemt!
Ik heb zelf ook jaren op een manege gereden, daarna ook wat leasepaardjes/bijrijdpaardjes en toen op mijn 27e mijn eerste eigen paard gekocht.

Het grootste verschil zit hem in de kosten en de stress zou ik zeggen.
Wat hierboven ook al werd genoemd het is een soort roulette, elke dag weer een verrassing wat je aantreft. Nu heeft mijn paard bijna nooit wat gehad, maar toch zijn het steeds kleine dingetjes. Een wondje hier of daar, een open been, mok, ineens niet meer eten door een bijt van een beest op dr lip, een hoestje. En dat zijn dan allemaal kleine dingen, als je paard onverklaarbaar ineens kreupel is of wat anders heeft ben je nog verder van huis.
Dit heeft mij allemaal zo ongelofelijk veel stress gezorgd, waardoor het soms vaker niet leuk was dan wel leuk.
Waar je op de manege of een bijrijdpaard gewoon lekker gaat rijden en het ergste wat kan gebeuren is dat je even een maand niet kan rijden, heb je met een eigen paard meteen een maand stress.

Uiteindelijk heb ik mijn paard na 3 jaar verkocht, omdat onze karakters niet matchten. In de toekomst wil ik wel weer voor een ander paardje maar nu geniet ik even van deze stressvrije periode en kan ik mij even op andere dingen focussen.

Daarnaast is het natuurlijk enorm duur.
De berekening die je nu heb gemaakt, tel daar maar 200 a 300 bij op en dan zit je ongeveer goed. Er zijn continu onverwachte kosten. De ene maand de osteophaat, de andere maand zit je met dure supplementen, dan komt de dierenarts eens langs, dan gaat de deken stuk, dan moet de tandarts komen, dan wil je een keer een les van een duurdere instructeur etc etc.

Tuurlijk zijn er ook mensen die voor relatief goedkoop hun paard kunnen houden, maar bij mij is het dan ook meteen alles of niets dus daardoor werd het waarschijnlijk erg prijzig.

Overigens zitten er ook heel veel leuke kanten aan hoor! Gaan en staan waar je wil met je dier, jij maakt alle keuzes en natuurlijk het gevoel van trots en liefde wat overheerst, wat je bij een manegepaard of bijrijdpaard toch een stuk minder heb.

Veel succes en plezier met de keuze en de zoektocht straks!

**Geplaatst**: 28-04-20 09:17

Geplaatst: 28-04-20 09:17

Ik reed vanaf mijn 11e op de manege, daarnaast verschillende bijrijdpaarden gehad en nog een tijd als studentruiter op een andere manege gereden. Ik kocht mijn eerste paard toen ik 27 was, afgestudeerd met een vaste baan. Financieel was alles gelukkig in kannen en kruiken en heb ik mijn paard verzekerd tegen ziektekosten. Na drie weken kreeg ze een ongeluk op de wei en ben zo'n 2.5 jaar af en aan aan het dokteren geweest. Heel leerzaam en gelukkig had ik het geld/ verzekering ervoor, want dat werd een dure grap. Uiteindelijk werd ze nooit meer beter en heb ik haar laten gaan.
Je zou denken dat ik genezen was van het paardenvirus, maar een paar maanden later kwam mijn ruin en met hem heb ik al bijna 5 jaar veel plezier.

Mijn visie op paarden houden is wel veranderd. Stallen waar paarden in de wintertijd niet buiten kwamen liet ik al links liggen, maar ik nam genoegen met 2 uurtjes. Nu staat mijn paard 24/7 in een uitdagende paddock in vrij grote kudde en onbeperkt ruwvoer, rijden we bijna alleen maar buiten, ben ik overgestapt op bitloos, heb ik eindelijk een fijne zadelpasser gevonden...

En nu denk ik stiekem al na over een tweede erbij ter zijner tijd, maar dat is meer een 5/10 jaren plan.
Het is echt een levensstijl en ik zou nooit meer anders willen. Mijn vriend heeft er niks mee, maar laat mij lekker mijn gang gaan.

**Geplaatst**: 28-04-20 09:59

Geplaatst: 28-04-20 09:59

Wat leuk al die verhalen!
En wat fijn dat je die stap wil wagen TS! Het is wel echt iets bijzonders!

Ik heb er ook 20jaar van gedroomd

Ik ben begonnen op de manege toen ik 6jaar was en heb tot mijn 13e wekelijks op de manege gereden.
Daarna ben ik al begonnen met verzorgpaarden en bijrijdpaarden, ik heb op mijn 14e het geluk gehad ergens een pony te vinden die al een keer beleerd was geweest, maar alweer een tijd stil stond en daar mocht ik mee werken. Goeie instructrice gezocht en die heeft mij toen stap voor stap geleerd hoe je dus een jonge pony beleert. Uiteindelijk is het daar niet blijven duren en heb ik weer andere ponies gevonden, allemaal onbeleerd en samen met 2 vriendinnen daar wat mee beginnen doen. Toen die verkocht werden, ben ik terecht gekomen op een springstal en daar een kleine 20 paarden mee zadelmak gemaakt en veel les gekregen. Na een ongeval op mijn 17e toch maar het zadelmak maken gelaten, maar met ondertussen wel een hoop ervaring met jonge paarden, ben ik dan jonge paarden gaan doorrijden voor mensen en paarden ook weer recht gaan rijden. In die tijd heb ik qua rijden eigenlijk het meeste geleerd. Toen ik dan op mijn 24e buiten werd gezet bij mijn laatste verzorgpaard, ben ik een hele fijne privélesgeefster tegen gekomen, waarvoor ik ook weer jonge paarden mocht rijden, maar zij heeft me eigenlijk wegwijs gemaakt in het houden van paarden, voerbehoeftes, gedrag, grondwerk, .... op mijn 25e, nadat ik een dik halfjaar was afgestudeerd en werk had, dan ook eindelijk mijn eerste eigen paard gekocht, een PRE merrie die juist zadelmak was. In tegenstelling tot wat andere verhalen hier, wist ik natuurlijk door mijn ervaringen heel goed hoe ik moest beginnen aan een jonkie, maar het is soms toch nog moeilijk

Mijn belangrijkste tip: probeer nog zo veel mogelijk ervaring op te doen tot je effectief ééntje kan kopen, alles dat je nog bijleert en kan, komen jou en je toekomstige paard ten goede! En veel plezier en succes met de zoektocht als je er aan gaat beginnen

!

**Geplaatst**: 28-04-20 10:08

Geplaatst: 28-04-20 10:08

ebi_tempura schreef:
Wauw wat glimt ze mooi man! Hoe heb je het kunnen combineren met je school studie? Op mijn 16e zat ik te knokken op t vwo

Ja, toen zat ik ook nog op het vwo haha. Ik heb het geluk dat ik heel makkelijk kan leren. Dus ik ging van 9 tot half 4 naar school, vanuit school direct door naar stal, en dan naar huis en na het eten de avond leren.

Nu op de universiteit vind ik het wel wat moeilijker om te combineren, maar dat is vooral omdat mijn rooster echt alle kanten op schiet, heb niet echt een vast ritme hierdoor.

**Geplaatst**: 28-04-20 10:17

Geplaatst: 28-04-20 10:17

Ik heb als tiener ook een paar jaar een eigen pony gehad, toen die werd verkocht heb ik 18 jaar niet gereden behalve af en toe op vakantie een rit.
Weer begonnen met rijden 1x in de week, 2 jaar gedaan, bang geworden en bijna 1,5 jaar geleden een eigen haflinger gekocht. Het enige wat ik lastig vind is dat ze ontzettend scheef is en ik geen ervaring heb in rechtrichten.
Zonder les wordt het dus niet beter, ik maak het zelfs waarschijnlijk slechter. Ik heb (voor de corona beperkingen) dus elke week rijles en om de week kort teugel les om dit te verbeteren. Ik merk dus ook dat ik zonder les hier zelf gewoon niet handig genoeg in ben, ik heb het namelijk gewoon nooit geleerd. Wat niet erg is, ik wist van te voren dat ik extra begeleiding nodig had en hier dus extra budget voor moet hebben.

Verder vind ik het vooral heerlijk om zelf alles te mogen beslissen en volgens je eigen ideeën te kunnen doen.

**Geplaatst**: 28-04-20 10:27

Geplaatst: 28-04-20 10:27

Ik ben op mijn 4e begonnen op de manege, toen ging dat nog, 4 jaar later gunde sinterklaas mij wél een eigen pony (aldus mijn 8 jarige ik op pakjes avond). Ik ben geboren en opgegroeid op een boerderij, de pony kon dus aan huis staan. Doordat hij 24/7 in de weide stond had hij eigenlikk vrij weinig zorg nodig wbt uitmesten (was een potstal) en voer etc. Dus wat veranderde er? Vooral dat ik meer kon rijden. Wedstrijden deed ik niet dat deden mn ouders ook niet maar mn moeder ginf altijd met de fiets mee

Op mn 15e kwam mijn andere paard en tegenwoordig staan er 3 (waarvan betreffende pony nog steeds). Ze staan nog steeds bij mijn ouderlijk huis en ik woon tegenwoordig ergens anders. Ik voer nu dagelijks en hooi krijgen ze 2 wekelijks een baal, ze staan nu op een paddock paradise en dagelijks mesten we de track. Dus het is nu wel meer werk, meer paarden biet voldoende gras voor jaar rond 3 paarden te voeren dus ze moeten bijgevoerd worden door de track moeten we wel dagelijks mesten. En we wonen iets verder weg wat er dus op en neer gaan kost meer tijd.

Desalniettemin zou ik nooit meer terug willen. En hopelijk hebben we over een jaar de paarden weee aan huis

**Geplaatst**: 28-04-20 10:40

Geplaatst: 28-04-20 10:40

Hier was de overgang niet zo groot.

Jaren op een manege gereden, vanaf een jaar of 18 ook prive paarden voor andere mensen gereden en zelfs een aantal beleerd. Al die tijd de manege niet los gelaten, maar daar de nieuwe paarden altijd getest, of de paarden die even wat meer nodig hadden qua training dan een manege lesje.

Dus een eigen paard (groen als gras) was geen vreemde overgang. Ben zelfs bij de instructie van de manege (eigenaar) gaan lessen met de pony, nadat ik haar zelf zadelmak had gemaakt.

Wat voor mij wel de grootste overgang was, is het zelf zorgen voor het dier. Dus de medische beslissingen nemen, wanneer enten/ontwormen/hoefsmid/tandarts/zadelpasser enz.