Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Jayko schreef:Goed dat je naar de kliniek bent gegaan. Aan Mark heb je een hele goede. Het hele verhaal gelezen en inclusief de reactie van Wapenveld zou ik ook denken aan een leiderschapsprobleem.
Je kunt eens bellen met Joelle van Beek of zij plek heeft, zij heeft bij Yvet (van Featherlight) dezelfde methode geleerd en is kundig. http://www.joellevanbeekhorsetraining.nl
Ze is gevestigd op de locatie van Yvet in Wapenveld. Ik weet niet hoe groot haar wachtlijst is.
mala26 schreef:Als eerst echt super hoe je de gegeven tips hier op en aanpakt.
Waren jullie al bij de country mill geweest?
Eerlijk gezegd wordt ik nu redelijk nieuwsgierig naar jullie paard.
Jayko schreef:Je kunt eens bellen met Joelle van Beek of zij plek heeft, zij heeft bij Yvet (van Featherlight) dezelfde methode geleerd en is kundig. http://www.joellevanbeekhorsetraining.nl
Ze is gevestigd op de locatie van Yvet in Wapenveld. Ik weet niet hoe groot haar wachtlijst is.
anniekow schreef:Knarsen is inderdaad vaak pijn!
TS goed dat je opzoek gaat naar de oorzaak. Hopelijk zijn je problemen goed te verhelpen.
Jayko schreef:Goed dat je naar de kliniek bent gegaan. Aan Mark heb je een hele goede. Het hele verhaal gelezen en inclusief de reactie van Wapenveld zou ik ook denken aan een leiderschapsprobleem.
Je kunt eens bellen met Joelle van Beek of zij plek heeft, zij heeft bij Yvet (van Featherlight) dezelfde methode geleerd en is kundig. http://www.joellevanbeekhorsetraining.nl
Ze is gevestigd op de locatie van Yvet in Wapenveld. Ik weet niet hoe groot haar wachtlijst is.
Katisa schreef:Dit klinkt EXACT als mijn Merens, die ik 6 jaar geleden met exact hetzelfde staakgedrag voor de slachtprijs heb overgenomen. Eigenlijk was het bij hem mis gegaan doordat de voorwaartse beenhulp door een onzekere ruiter omgekeerd bevestigd raakte bij het inrijden. Dus been was: staken, rondjes om de as bokken maar alles behalve voorwaarts. Mijn Merens was niet meer te rijden, bij dwang ging hij er gewoon bij liggen!
Nu kan ik alles met hem, hoewel hij bakwerk nog steeds zeer stom vindt en hij is gewoon geen snel paard. De crux was om zijn motivatie positief te bekrachtigen. Ik gebruikte mijn fries om hem mee te "lokken" op buitenrit en mijn man heeft vaak met koekjes voor hem uit gefietst! En dan gaf ik voorzichtig wat been, eerst gaf dat dan direct weer de staakreactie, maar langzaam meer zeker heb ik hem wel kunnen "herprogrammeren". Nu gebruik ik hem voor buitenritten en soms doen we eens een cross (hij vindt springen geweldig)
Dus mijn advies: vindt uit wat jouw paard motiveert en gebruik dat! Als hij met andere paarden wel wil lopen, ga je met andere paarden rijden. En als dat goed gaat, probeer je steeds de grens te verleggen van wat jij kunt bepalen. Dus eerst mag hij als aanhanger mee, totdat dat gewoon is, daarna probeer je eens wat meer afstand, eens elders te sturen e.d. tot je op een gegeven moment zoveel afstand kunt laten vallen, dat het zelfstandig lopen op jouw hulpen gewoonte wordt.
Als je bij mij in de buurt zit, ben je meer dan welkom eens met mijn kudde mee op pad te gaan.
Jayko schreef:Fijn dat jullie op diverse plekken hulp kunnen aanpakken. Ik hoop voor jou en je paard dat jullie over een poosje weer fijn kunnen rijden
Jayko schreef:Een dikke pluim voor jullie hoe jullie dit aanpakken! Kijken naar je paard, niet forceren en alle mogelijke oorzaken bekijken.
Fijn dat jullie weer een stapje verder zijn en weten waar het paard last van heeft. Vanaf hier zal het dan steeds beter gaan.
Welke Bert is dit? Komt hij uit 'onze' omgeving? Ik ben niet bekend met hem denk ik Maar heel fijn om te horen hoe hij jullie helpt en begeleidt. Veel succes en vooral veel plezier de komende tijd met alle nieuwe kennis die je op doet en voor je vrouw dat ze samen met het paard weer kan genieten van de mooie hobby
mylittlejoy schreef:Wat is dit een interessant topic geworden om te lezen, en leuk om te zien dat er zo respectvol wordt omgegaan met alle adviezen, tips en het paard.
Als ik het hele verhaal zo lees, komt bij mij ook naar voren dat deze merrie inderdaad heel onzeker is. Wellicht versterkt door het scheef zijn, waardoor haar het lichamelijk ook niet makkelijk afgaat. Maar ze moet ook jullie leren vertrouwen, zodat als jullie haar kunnen vertellen dat ze iets kan of dat ze ergens langs kan, dat ze jullie hierin ook zal volgen.
Het knarsen kan overigens ook heel goed vanuit spanning komen, niet perse vanuit pijn. De mijne heeft vaak in de eerste periode dat we met nieuwe dingen bezig zijn dat hij knarst. Gewoon omdat hij het moeilijk vindt en dat kwijt moet. Wanneer het "nieuwe" weer "normaal" is, houdt het knarsen ook op.