Heel grappig hoe sommige alle info uit hun grote duimzuigen. Pas maar op straks groeit je neus ook nog met die wijdverspreide verzinsels.
Ketly, de reacties gaan inderdaad te ver en zijn niet respectvol.... Het verschil tussen opbouwende kritiek of met modder gooien' snappen sommige totaal niet en heeft imo niks met kritiek te maken maar met hun gal uitspuwen. Ik gebruik ongeveer hetzelfde hoofdstel, maar dat geeft niet heel veel "verschil" terwijl ik dat wel verwacht had. Ik kan het sowieso een keertje proberen omdat het kopstuk wel meer naar achteren toe ligt als het huidige kopstuk, die ik nu gebruik.
SharonStory5 schreef:Ik heb het topic al een tijdje gevolgd en reageer nu toch even.
Ik heb ironisch genoeg twee Palomino's met hoofdschuwheidsproblemen. Bij de ene heb ik het geoefend door inderdaad steeds te belonen op de ontspanningsmomenten, waar hij het voorheen doodeng vond om het hoofdstel in te laten doen gaat dat nu eigenlijk prima. Hij wordt nog steeds angstig van het moment dat je het halster af wilt doen als hij vast staat. Hij gaat dan hangen. Belonen voor goed gedrag heeft hier nog niet gewerkt omdat de paniek toch te groot is en het gedrag ook wel is ingesleten, heb ik het idee.
Als oplossing ervoor maak ik dus eerst het halster los van het touw en doe dan het halster af. Het bespaart alle stress en dan is er niets aan de hand. Misschien kun je vinden of zij ook ergens een trigger heeft? Hier is het de angst van druk achter de oren, denk ik en juist daardoor gaat hij zijn hoofd omhoog brengen en dan komt er dus ook druk achter de oren en dan is de paniek compleet. Ik heb bij hem het probleem dus geaccepteerd en ervoor gekozen om in zijn comfort zone te blijven door het uit de weg te gaan.
Bij de andere Palomino zijn het zeker trauma's opgelopen in het verleden. Ik kan hem tien dagen uit de paddock halen zonder problemen met het omdoen van het halster en een elfde keer kan hij het doodeng vinden als je met het halster aankomt. Geduld, rust en het positief blijven benaderen lijkt wel het beste. Het bit en hoofdstel indoen vindt hij regelmatig ook nog spannend, de stress kan dan zo hoog liggen dat hij zelfs niet gevoelig is voor voedselbeloningen.
Het is lastig en soms tijdrovend maar ik merk dat toch hoe langer hij hier is, hoe beter het gaat. Hij heeft ook een opstap trauma, daar blijft hij wel heel hevig op reageren. Hij is constant heel bang om geslagen te worden, gisteren ging hij met zijn ruiter er nog in volle galop vandoor omdat zij haar hand naar haar neus bracht om even de loopneus tegen te gaan. Hij ziet de beweging van haar arm en schiet dan dus volledig in paniek. Trauma's zijn lastig om weg te nemen en ik denk dat dit nooit ten volste zal lukken, ik denk dat je het deels moet accepteren en anderzijds er veel tijd in moet steken om het te willen verbeteren.
Een Friendly Game a la Parelli met je paard en het hoofdstel (dus niet indoen maar in plaats van de Carrot Stick) zou misschien een stap zijn in de goede richting. Ik zou beginnen met het aanbieden van het hoofdstel aan haar om het aan te laten raken en zodra ze dat doet haal je het hoofdstel uit "haar" ruimte/omgeving. Zo beloon je nieuwsgierig/ontspannen gedrag en geef je haar zelf controle over hoe ze met zoiets engs als het hoofdstel moet om gaan. Ik zou dit zeker eens een aantal keer proberen, ik denk dat je haar daarin misschien wat tools geeft om anders met de situatie om te gaan.
Heel herkenbaar inderdaad! Bedankt voor het meedenken.
sorbetje schreef:Niet alles gelezen maar klinkt mij in de oren als een atlasprobleem. Dus ik zou deze even laten rechtzetten. En hoewel ik zeker niet anti-slof ben in sommige situaties, zou ik die in deze situatie even links laten liggen tot de oorzaak weg is. Op dit moment geeft dit namelijk alleen maar meer druk op die plek.
Heb gisteren zonder slof gereden en niks aan het handje plus alles onder controle. Ik ga dit aankaarten bij de Da of een osteopaat zinvol is of niet.