Geplaatst 3 dagen na die avond hadden rondgevraagd aan mensen of ze hem hadden gezien. We hadden folders gemaakt met een mooie foto van Dusty erop op de hoop dat iemand hem binnen heeft gelaten en weer terug zou brengen. Er gingen 2 maanden voorbij en toch kon ik het niet laten om te geloven dat hij nog leefde en ooit wel terug zou komen. Ondertussen waren we ook al naar een dode kat wezen kijken, want dat zou Dusty weleens kunnen zijn. Veel telefoontjes gehad "wij weten wel zeker dat we dusty hebben!" en elke keer was het een andere kat.
Vanaf januari 2005 begon ik tegen mezelf te zeggen: "hij is er niet meer, hij zal wel ergens dood liggen waar niemand hem kan vinden"
Elke keer als ik dat begon te geloven droomde ik dat ik hem in m'n armen had en dat ik hem weer terug gevonden had. Alles voelde zo echt. Ik hoorde hem dan spinnen in m'n droom en ik voelde z'n zachte vacht tegen m'n gezicht aan knuffelen. Een heerlijk gevoel was dat! behalve als je dan weer wakker werd en erachter kwam dat alles gedroomd was...
Velen vertelden mij ook dat ik hem moest laten gaan en hoe ik dat dan kon doen. Ik zou dus elke keer moeten zeggen tegen mezelf: "Dusty is er niet meer, of hij is dood, of hij is weg, of hij herkend je toch niet meer". Die gedachtes waren zo frustrerend! helemaal omdat mijn hart iets anders zei! Het was ook zo moeilijk om dat te zeggen, omdat je niet zeker wist of hij nou dood of levend was. Ik wist helemaal nix meer. Als je kat dood was dan kon je daar afscheid van nemen en er een punt achter zetten, maar dit ligt toch anders...
Helaas was dat niet alles want als ik er een week niet over droomde dan belde iemand wel op dat ze Dusty waarschijnlijk hadden. Het deed ook gewoon echt pijn in m'n hart! Soms hoor je weleens mensen over een gebroken hart en dat het pijn doet. Altijd dacht ik dat dat figuurlijk was, maar het doet gewoon écht pijn. Elke keer weer als het dusty niet was of als ik erover gedroomd had kreeg ik een messteek in m'n hart en ademnood. Ik miste hem zó erg! M'n hele leven stond ook stil dit half jaar.
Vanmorgen kreeg ik dus weer een telefoontje (was al aardig op weg hem te vergeten, want ik had al 2 weken niet over hem gedroomd en ook geen telefoontjes ontvangen) van een dierenarts (we hadden alle dierenartsen van amsterdam een folder gestuurd, omdat hij geopereerd was in z'n nek en dat waarschijnlijk ook open zou krabben) en die zei dat ze waarschijnlijk dusty hadden! Mijn gevoel gaf ook meteen aan: "ja dat is hem! " zonder dat die dierenarts ook maar een kenmerk gaf van hem.
Op weg daar naartoe gingen wel weer gedachtes rond van: "het zal em vast wel weer niet zijn" maar die eerste ingeving aan de telefoon bleef ook door mijn gedachte heen dwalen.
Daar aangekomen zag ik wollig grijs katje in een witte kattenmand. Ik draaide eromheen en kon gewoon niet geloven dat hij wel erg veel op dusty leek! Toen ik z'n koppie zag wist ik het zeker:
DAT IS HEM! Hij zag er zo goed uit, niet mager, goede vacht en heldere oogjes. Meteen open gemaakt en voor ik het wist hing Dusty in m'n nek! Hij hield me stevig vast met z'n grote klauwen alsof ie wilde zeggen: "Eindelijk! heb ik je gevonden en ik laat je nooit meer los!" (iets wat ik ook dacht haha) Ik werd overladen met koppies en dat heerlijke gespin die ik in m'n dromen hoorde hoorde ik nu ECHT!
Had die 2 vrouwen wel 1000 keer gevraagd of ik niet droomde, of dit wel echt was. Knuffelend en huilend van geluk omhelsde ik Dusty hevig. Het voelde zo lekker. Zijn zachte vachtje tegen mijn gezicht, dat heerlijke gespin en z'n lekkere koppies.
Nu ligt ie heerlijk op mijn schoot te spinnen met z'n klauwen uitgestoken in m'n broek (die laat me never meer los haha) en ik ben de gelukkigste mens op deze hele aardbol!
Zo zie je maar, dat je altijd moet luisteren naar je hart en dat je kat na een half jaar dus toch wel teruggevonden kan worden!
Hier hangt ie in de boom (juli 2004)
. Gek beest....
Hij is alleen wel erg bang voor mannen geworden :S M'n vader mag absoluut niet in de buurt komen. Niet dat hij hem aanvalt dan, maar hij wordt opeens heel erg angstig en rent hard weg... Tjsa... zal wel wat gebeurt zijn dan 