troetjoek schreef:Ik vind er wat van.
Ik heb de liefste hond die je je kan wensen en toch beet ze me een keer in het gezicht.met een wondje op mijn neus tot gevolg
Haar schuld nope mijne.
We waren touw aan het trekken beetje stoeien. En ik doe mijn hoofd naar voor richting het speeltje meestal geef ik haar tijdens het spelen een kus op haar kop.
En hap opeens tsja eigen fout. Niet die van haar ze zat vol in het spel.
Vertrouw ik haar nu niet meer?
voor de volledige 100% vertrouw ik haar en zo betrouwbaar is ze ook
Waar ik geen vertrouwen in heb ? Kinderen en mijn hond. Waarom ? Kinderen kunnen zomaar ineens je hond pijn doen, of iets doen waardoor je hond snept,bijt,oid.
En de hond is altijd de schuldige.
Ook al heeft het kind de hond zoveel pijn gedaan de hond had niet mogen snappen, happen,bijten.
Wie weet of de hond wel gegromd heeft vooraf, of een andere waarschuwing want niemand was erbij.
Ik heb geen kinderen maar als er kinderen in de buurt zijn let ik altijd extra op.!
Niet voor de kinderen.. maar voor mijn hond want zij is altijd de schuldige
Ik heb volgens mij nergens geschreven dat onze hond de schuldige is. Hij heeft om de een of andere reden de noodzaak gezien om te moeten bijten. Dat doet hij niet voor de lol. Wat de reden is daar komen we niet meer achter. Misschien is hij geschrokken, of misschien deed mijn zoon iets wat hij niet leuk vond.
Maar mijn zoon was niet alleen met de hond. Mijn man was erbij, die liep naar de bijkeuken om de honden uit te gaan laten. En mijn zoon liep de huiskamer in. Ergens in het passeren is het mis gegaan. Hond liep achter mijn man aan en mijn zoon liep dus de andere kant op de huiskamer in.
De hond heeft niet gegromd, misschien wel een lip opgetrokken, maar het is razendsnel gegaan.
Feit is wel dat ik de combinatie hond met zoon niet meer vertrouw.