Geplaatst Kyrgystan ligt in Centraal Azie en is erg bergachtig. De bevolking kent een Nomadische cultuur en leeft voor een groot gedeelte in een yurt. Kyrgystan is onderdeel geweest van de Soviet Unie en is eigenlijk nog niet zo bekend bij Westerse toeristen.
Dag 1
Hoewel de reis volledig alles inbegrepen was (inclusief transfer van het vliegveld) besloten wij om een dag eerder te komen zodat we al wat konden acclimatiseren. In Kyrgystan is het 4 uur later dan bij ons.
De eerste dag hebben we rond gelopen in Bishkek, de hoofdstad. Bishkek ligt op ruim 800 meter hoogte. Het was daar rond de 28 graden. Als je naar het zuiden keek dan zag je de bergen al liggen (en ja, daar gingen wij naar toe).
1.
Ook rondgelopen op de bazaar
. Zo uitgebreid dat we daar op de laatste dag ook weer naar toe gegaan zijn. 2.
Dag 2
Na een goede nacht in het hotel werden we opgehaald voor de start van onze trektocht. Deze dag stond in het teken van het ophalen van andere deelnemers van het vliegveld, verzamelen van alle benodigde spullen (tentjes) en verplaatsen van alles en iedereen naar het daadwerkelijke startpunt van de trektocht.
Onze groep bestond uit 8 personen. Naast ons ook nog 3 Britten, 1 Nederlander en 2 Fransen. Qua leeftijd was de hele groep ook 'iets ouder': 3 mensen boven de 60, 3 boven de 50 en 2 in de 30.
Deze nacht sliepen we in een yurt.
Dag 3
Daar gingen we dan van start
. De eerste dag was door een vallei. De lunch was elke dag een picknick bestaande uit pasta of rijst en daarnaast een tomaat of komkommer salade. Verder cocacola of sap, gedroogde abrikozen en dadels, noten en tenslotte nog chocolade of snoep. Tijdens de lunch werden de paarden gekluisterd zodat ze (theoretisch gezien) niet te ver weg liepen.
3.
Zo zag over het algemeen het kamp er uit. Naast 10 ruiters en 13 paarden (het pakpaard, het reservepaard en een nieuw paard) bestond het team ook nog uit de chauffeur die het vrachtwagentje reed en uit de kok. Elke dag aan het einde van de rit werd per walkie talkie contact gezocht met de chauffeur en kok om te kijken waar zij het kamp hadden opgezet. De vrachtwagen vervoerde alle bagage, zodat wij dat niet te paard hoefden mee te nemen. Ter plekke hoefden we dan alleen nog ons tentje op te zetten. Op de foto ook de diner/ontbijt tent. Daarnaast, links op de foto, ook de 'horseline'. Daar bonden we de paarden aan vast tijdens op- en afzadelen. De rest van de tijd liepen de paarden los rond (wel gekluisterd) met twee of drie paarden wel aan een touw zodat in elk geval die drie bij het kamp bleven.
4.
Dag 4.
Deze dag hadden we onze eerste bergpas, 3600m. Van te voren hadden we van de reisorganisatie ook informatie gehad over hoogteziekte. De reis was wat dat betreft ook goed opgezet. Langzaam maar zeker gingen we steeds hoger, het kamp in de nacht was telkens lager.
5.
Bovenop de pas lag ook sneeuw. Bovenop de berg was het best koud en ook in de nacht ergens tussen de 0-6 graden. In de vallei daarentegen was de temperatuur ruim 20 graden.
Dag 5
Na een warme dag in de vallei hadden we ditmaal overnachting in een Guesthouse. Meubels bestaan niet in Kyrgystan, behalve soms in een yurt of guesthouse een lage tafel. Zo na een dag of 8 hadden we met z'n allen vooral behoefte aan 'een stoel' (vergeet alle andere benodigdheden zoals een douche, toilet binnenshuis, electriciteit: nee 'een stoel').
Dit Guesthouse had ook een sauna.
Op de tafel zie je een soort 'donuts', salades, fruit (vers en gedroogd) en dan vervolgens als iedereen zat werd er ook nog een warm gerecht uitgeserveerd. Vaak pasta, noedels, ravioli, rijst of soep. Altijd thee erbij.
6.
Dag 6
Deze dag kwamen we te paard langs de Chong Touz zout mijnen. Het witte op de foto is zout, geen sneeuw. Deze mijnen worden nu gebruikt als kuuroord voor mensen met astmatische klachten. In de mijn zijn allerlei kamers uitgehakt waar dan geslapen kan worden. Na in de mijn rondgelopen te hebben nam iedereen ook een blokje zout mee uit de mijn voor de paarden.
7.
Na de zoutmijn gingen we gelijk weer de hoogte in.
Dit was mijn trouwe ros Ash.
Ash heeft hier zijn halster en hoofdstel om (one site fits all). Zijn teugel en halstertouw zijn vastgebonden aan het zadel zodat hij er niet in staat. Hij heeft onder zijn zadel een dikke deken, daarop twee vilten onderleggers, dan het (russische) cavaleriezadel en daar bovenop een dekentje zodat de ruiter (ik dus
) geen zere kont zou krijgen. Ash heeft twee singels. Hij heeft soms last van singelwondjes achter zijn elleboog. De achtersingel en de voorsingel zijn verbonden met een touwtje zodat de voorsingel niet te ver naar voor schuift. Verder hadden alle paarden een borsttuig (zodat met klimmen het zadel niet te ver naar achter schoof) en een staartriem (zodat met dalen het zadel niet naar voor dook).
Tenslotte nog de zadeltassen. Daar zat al een Soviet Regencape in (handig voor op de berg) en daarnaast kon je daar je water, eigen regenjasje, zonnebrand indoen. Wat je nodig had gedurende de dag zogezegd
. 8
Uiteindelijk kwamen we aan bij ons hoogste kamp. 3200 meter.
9
Dag 7
Dit was de dag dat we de hoogste bergpas over gingen. 3800 meter.
10
Naar boven liepen we vaak het laatste stuk naast de paarden. Gezien de ijle lucht was dat ook voor ons een uitdaging, maar de handige tip was om gewoon de staart vast te houden van het paard voor je. Zo kreeg je een lift
. Naar beneden liepen we ook vaak een stuk naast de paarden zodat er op de hele steile stukken niet te veel druk kwam op de voorbenen. Overigens ook wel fijn om af en toe een stukje te wandelen 11
12
Dag 8
Na een dag rijden kwamen we aan bij het winterverblijf van de paarden. In deze vallei verblijven de paarden tijdens de winter. Wij hadden onze overnachting in een Yurt kamp (om precies te zijn, de tweede van links). Dit was een kamp dat door meer toeristen werd gebruikt. Er was nog een groep van 2 met begeleider te paard en een groep van een man of 4 wandelend. Helemaal rechts op de foto zie je de WC. Golfplaten en een dak, de deur kon op slot en er was toiletpapier. Helemaal prima dus in vergelijking met 'in de open lucht' ergens gaan zitten.
13
Dag 9
Deze dag reden we naar het meer van Son Kul. Dit meer is het hoogste meer van Kyrgystan op 3000 meter. Hier zie je ons kamp.
14
Dag 10
Langs het meer reden we naar onze onze laatste stop.
15
Aan de oever van het Son Kul meer kwamen we uit bij een Yurt kamp. Hier hadden we lunch en ontmoeten we de nieuwe groep toeristen die met de paarden weer terug richting begin zouden gaan volgens een andere route.
Na de lunch volgde er een demonstratie van de nationale sport in Kyrgystan, een kruising tussen rugby en polo. Te paard wordt er in twee teams geprobeerd om de onthoofde geit (!) van elkaar af te pakken. Voor de toeschouwer erg verwarrend. Er werd enthousiast rond gegaloppeerd, van paard gewisseld, van team gewisseld en zelfs van schoeisel gewisseld
. In de avond werden we naar een Guesthouse in Koshkor gebracht (met douche!).
Dag 11
We werden terug gebracht naar Bishkek. Daar hebben we de hele middag nog de toerist uit gehangen (weer de bazar bezocht).
Dag 12
Het zat er weer op. We werden weer naar het vliegveld gebracht
Echt een hele mooie reis en echt de moeite waard
Ik ben eerder in Kyrgystan geweest en ook gereden, vond het een erg gave ervaring. Wellicht nog een keer een specifieke ruitervakantie inderdaad, het is er prachtig 
ik heb er wel over getwijfeld haha 
