Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-02-21 08:55

Geplaatst: 09-02-21 08:55

Maflinger_S schreef:
Ik vind jullie leuk! Heerlijk leesvoer over de pret die jullie samen hebben tijdens jullie (ontdekkings)tochten. Klinkt een beetje als een hernieuwde honeymoon.

Hahaha precies mijn gedachte! Heerlijk!

**Geplaatst**: 11-02-21 19:29

Geplaatst: 11-02-21 19:29

Jullie hebben het heerlijk samen zo te lezen. Je schrijft ook leuk en dat maakt volgen echt iets om uit te kijken naar een nieuwe update. Wat is het toch een prachtig land.

Ik ben hier weer aan het werk met 3 agrarische verhuizingen, dus weer een hoop te organiseren. Gaan wel alle drie naar Alberta. En een verhuizing terug vanuit Teeswater, dus dat is meer "bij jou om de hoek"

Blijf vooral ook mooie foto's delen

**Geplaatst**: 11-02-21 19:53

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 11-02-21 19:53

ik lees mee

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-21 18:09

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-21 18:09

Haha Mirranda. Teeswater is inderdaad relatief om de hoek vergeleken met Alberta. Zal nog steeds een goede 3 uur rijden zijn, maar dat valt relatief nog goed mee!

We doen weer een update. De eerste week van november. Een week van lekker wisselvallend weer. Op dinsdag was het nog 4 graden en stond ik in de motsneeuw nog bij een boer op het land, woensdag was het 14 graden met een stralend zonnetje.

Op donderdag 5 november had ik mijn rij-examen voor het Canadese rijbewijs. Ik moest deze in 1x halen, anders moest ik een heel traject in en dat wil je natuurlijk niet. Ik was netjes een half uur van tevoren aanwezig. De avond ervoor netjes de auto opgeruimd en uitgezogen met de stofzuiger (je rijdt hier met je eigen auto het examen) en alle lampjes gecontroleerd.
Nadat je je in had geschreven bij het drive test centrum, moest je in je auto wachten. Het bleek maar weer goed dat ik op tijd was, want een kwartier voor mijn eigenlijke tijd kwam er al een examinator bij mij op het raam tikken. De jongedame controleerde mijn knipperlichten, lampen en remverlichting, en jawel, de toeter. Daarna stapte ze in en las nog wat blabla voor, ik moest een handtekening zetten op haar fancy iPad, en toen gingen we eindelijk van start.
Appeltje, eitje. Ik had de laatste weken flink geoefend op alle manoeuvres en overdreven kijken etc. De manoeuvres bestonden uit een stop aan de kant van de weg (met gevarenlicht aan), three-point turn, en fileparkeren. Alles ging van een leien dakje. Tot ik op een gegeven moment een vuilniswagen tegenkwam. Hij stond stil, want vuilnis aan het ophalen. Ik ga erlangs, maar op het moment dat ik links van hem ben begint hij ineens weer te rijden! Voor de vuilniswagen was nu geen ruimte meer, er kwam een stoplicht aan en er stonden al wat auto's te wachten. Daar sta je dan, op de linkerweghelft naast een vuilniswagen. Ik ben maar iets achteruit gegaan en heb me half achter de vuilniswagen geduwd. Gelukkig zijn de wegen hier vrij ruim en reed ik in een miniscuul autootje (nog steeds de Chevy Spark). Ik dacht dat het hiermee wel voorbij zou zijn, zoiets zou ik ondanks dat het niet mijn fout is, niet goed kunnen praten om nog te kunnen slagen.
We reden verder en ik maakte de route foutloos af. Terug bij het Drive test centrum parkeerde ik in, en wachtte vol spanning wat mevrouw ging zeggen. Toen ze begon met 'Gefeliciteerd' was ik toch wel lichtelijk verbaasd, haha. Haar opmerking over de vuilniswagen was dat het duidelijk was dat de prutser achter het stuur (niet haar woorden) niet gekeken had of hij de weg wel kon vervolgen en ik ervan moest leren voorzichtig te zijn. Oke!!
Dus nu mocht ik weer in de rij gaan staan, deze keer om te wachten om mijn tijdelijke papiertje in ontvangst te mogen nemen. Het pasje stuurden ze binnen 2-3 weken per post op.
Het wachten in de rij is altijd een feestje, trouwens. Omdat iedereen dus met eigen auto moet komen, kun je heel goed zien wat de rij-kwaliteiten van iemand zijn. Of het gebrek eraan. Zo ook nu. Er kwam een Indo-meisje het terrein op, probeerde in te parkeren maar slaagde er niet in de auto verder te draaien dan 45 graden. Daarbij presteerde ze het ook om bijna een motor omver te rijden die in het parkeervak ernaast stond. Vervolgens stapt ze uit, laat ze pappie achter het stuur plaatsnemen en laat die de auto voor haar inparkeren. Je kunt je voorstellen dat ze keihard uitgelachen werd door iedereen die in de rij stond (stuk of 20 mensen). Niet zielig, zo'n iemand wil je gewoon nog geen examen laten doen. Levensgevaarlijk.

Anyhow, ik ben nu dus in het bezit van een echt Canadees rijbewijs. Nou ja, van Ontario. Als je naar een andere provincie verhuist moet je daar je rijbewijs inwisselen voor een rijbewijs uit die provincie. Je hoeft dan gelukkig geen examen meer te doen, je wisselt dan echt letterlijk je pasje om voor een andere. Maar goed, dat is voor ons niet van toepassing.

In het weekend van 7 november hadden we temperaturen van 18 tot 22 graden. Genieten!
Op zaterdag waren we naar Algonquin Park gegaan. We waren al vroeg vertrokken, want het is 2 uur rijden. Absoluut geen beroerde rit trouwens, want onderweg rijdt je door 'cottage country' waar dus eigenlijk alleen vakantiehuizen staan, in de heuvels met overal meren.
Algonquin Park is het oudste natuurpark in Ontario. Het is opgericht in 1883 en dus al heel lang officieel 'wildernis'. Het is daarom ook het bekendste park in Ontario, en het meest bezochte park. Je kunt er volgens mij wel zo'n beetje alles doen. Qua oppervlak, zoek het maar eens op. Het is immens groot, vergelijkbaar met provincies Friesland, Groningen en Drenthe bij elkaar. Je kunt je voorstellen dat je hier dus echt wel kunt verdwalen, vooral omdat er maar 1 officiele weg doorheen loopt. En die loopt door het zuiden van het park. Hoe hoger je naar het noorden gaat, hoe wilder het wordt in die zin.

Voor ons stond de Mizzy Lake trail op het programma. Een hike van zo'n 11 km, waarbij je langs 9 meren wordt geleid. Deze trail staat bekend als de trail met de meeste kans op het spotten van wildlife. Ware het niet dat het vreselijk druk was (want ja, bekendste park van Ontario en prachtig weer, 1+1=te veel).
Onderweg kwamen we weer van alles tegen. Zeiknatte paden, paden die onder water stonden en die je via boomstammen/wortels en rotsen moest overbruggen, paden vol keien en boomwortels. Met langs het pad kleine beekjes, met watervalletjes, de beloofde meren met bijbehorende beverdammen en vooral veel bos. De stukken tussen de meren liepen allemaal door een dicht bos heen. Daar wil je echt niet per ongeluk van het pad raken, want zoals al eerder gezegd kun je in Algonquin echt heel goed verdwalen. De paden stonden echter heel goed aangegeven, dus als je je kop erbij hield kon er weinig mis gaan.

Afbeelding

Wat betreft wildlife hebben we wel het een en ander gezien. Vooral heel veel eekhoorns, die hier niet allemaal even agressief waren. Het merendeel uiteraard wel, maar er was ook een groot aantal wat rustig voor ons ging poseren. Vandaar een flinke hoeveelheid foto's met een eekhoorn in de hoofdrol.

Afbeelding

Boze eekhoorn

Van diverse mensen hoorden we dat er die dag wolven waren gezien op de trail. Later hoorden we dat degenen die de wolven hadden gezien, gebruik hadden gemaakt van geluidsmateriaal wat de dieren aantrok. Goede tip, gaan we onthouden. Zelf hebben we de wolven niet gezien. Wel de sporen ervan (pootafdrukken en uitwerpselen). Niet te missen.

Afbeelding

In een van de meren hoorden we op een gegeven moment een soort gepiep. Even later verschenen er 3 otters in beeld. Ze zwommen rustig voorbij dus ook hier konden we mooi beeldmateriaal van krijgen.

Afbeelding

In het eerste meer had ik trouwens een bever gezien. In de verte zag ik een beest op een eilandje klimmen, maar ik kon door de afstand niet goed zien wat het was: otter, bever of rat. Ik heb op goede hoop een foto gemaakt en bij het inzoomen op de computer bleek dat het om een bever ging. In datzelfde meer hebben we ook een painted turtle (schildpad) vast kunnen leggen, die vlak langs het pad in het water op een boomstam zat.

Afbeelding

Langs de trail verscheen een stuk verderop ineens een vogel in de bosjes. Totaal niet onder de indruk door ons, hij zat denk ik een meter of 2 naast het pad. Dit bleek een spruce grouse (bossneeuwhoen) te zijn.

Afbeelding

Tegen het einde van de trail verscheen er weer een vreemde vogel (haha) op het pad. Deze moesten we thuis even opzoeken, want deze hadden we nog niet eerder van gehoord. Lang leve google en goede fotografen (niet wij in dit geval, hij zat te ver weg): het was een ruffed grouse (kraaghoen).

Al snel (nou ja, na 4-5 uur) waren we klaar met de trail en hadden we nog wat tijd over. We besloten nog een hele korte trail te gaan doen naar een uitkijkpunt. In het kader van we zijn er nu toch en de ticket voor toegang tot het park is ook al betaald. De trail lag een km of 2 naast waar we nu zaten, dus het was mooi dichtbij. We hadden verwacht dat het ook hier heel druk zou zijn, maar dat bleek enorm mee te vallen. Er stonden nog maar een paar auto's. Omdat het nu al 3 uur was, waren de meeste mensen alweer weg.
De Hardwood Lookout trail was maar 0,8 km, dus lekker kort en prima te doen als afsluiter van de dag. Over steile paden werden we naar een uitzichtpunt geleid. Daar stond een monument waar Wilco weer even in moest klimmen, en twee bankjes waarvan je een prachtig uitzicht had over Smokey Lake en de beboste heuvels erachter.

Afbeelding

Daarna was het tijd om weer naar huis te gaan. Halverwege de rit ging de zon onder en de lucht kleurde prachtig! Het rood in de lucht bleef ook echt bizar lang hangen. Heel erg genieten!

Op de zondag hadden we een rustig-aan dagje. Ik was weer naar de paardjes gegaan waar ik nog wat rondgehobbeld heb. Lilah was erg braaf (op het bokken in galop na, maar dat was mijn inzichts-fout). T kwam op een gegeven moment met haar bloednerveuze merrie naar me toe en nadat ze zelf een paar rondjes gereden had, mocht ik er ook even op. Dat was een hele eer, want zij heeft nog nooit iemand anders op die merrie gehad. Omdat het beest zo ontzettend hypernerveus is. Maar ze was heel braaf vandaag en T had blijkbaar veel vertrouwen in mij. De merrie, Naska, is weer een ander type gangenpaard (Peruaanse Paso) met weer een ander type beweging. Heel apart. Maar blijkbaar ook een ras met flinke gezondheidsproblemen wat zich pas op 10-jarige leeftijd toont. Dat is al funest geweest voor een heleboel fokkerijen. Ook T had vorig jaar haar andere Peruaanse moeten laten inslapen door dit gebrek. Naska heeft gelukkig nergens last van.

**Geplaatst**: 18-02-21 18:32

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 18-02-21 18:32

Mooie update weer. Die hikes klinken geweldig. Geen famous grouse gezien onderweg?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-21 18:33

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-21 18:33

Haha I wish

**Geplaatst**: 18-02-21 18:45

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 18-02-21 18:45

Je gaat toch niet serieus wolven lokken? Dat vind ik echt heel apart. Waarom zou je? Lijkt me nogal link.

**Geplaatst**: 18-02-21 19:33

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 18-02-21 19:33

Wat gaaf dat jullie zijn geëmigreerd! Een tante van mij woont ook in Canada, in Hamilton om precies te zijn. Zelf lijkt het mij ook heel gaaf om een keer naar Canada toe te gaan. Weet jij misschien hoe het nu zit met de grenzen?

**Geplaatst**: 18-02-21 19:42

Geplaatst: 18-02-21 19:42

Escamilla schreef:
Wat gaaf dat jullie zijn geëmigreerd! Een tante van mij woont ook in Canada, in Hamilton om precies te zijn. Zelf lijkt het mij ook heel gaaf om een keer naar Canada toe te gaan. Weet jij misschien hoe het nu zit met de grenzen?

Ik woon ook in Hamilton

Grenzen zijn momenteel nog dicht, denk dat ze pas open gaan wanneer Amerika de pandemic goed onder controle heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-21 19:58

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-21 19:58

ikkedus schreef:
Je gaat toch niet serieus wolven lokken? Dat vind ik echt heel apart. Waarom zou je? Lijkt me nogal link.

De betreffende persoon bleek een fotograaf te zijn.

Ik kom zelf overigens liever een wolf tegen dan een beer. Bij wolven kun je nog in een boom klimmen als dat nodig is, bij een beer is dat niet zo handig :Y)

**Geplaatst**: 18-02-21 20:15

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 18-02-21 20:15

Leuk topic! Wij zijn ook bezig met onze voorbereiding om te emigreren naar Canada. Maar dan de andere kant : Britisch Columbia of Vancouver Island

**Geplaatst**: 18-02-21 20:17

Geplaatst: 18-02-21 20:17

Wij hadden er graag elanden gezien. Maar de enigste 2 die we gezien hebben was de opgezette editie in het bezoekerscentrum. 2 roadkills die ze aan elkaar hadden gemaakt

Hoop chipmunks en eekhoorns inderdaad.
Wij hebben de kortere trails gedaan ivm gezondheidsbeperkingen. Maar het is daar zo mooi :+:

**Geplaatst**: 18-02-21 20:21

Geplaatst: 18-02-21 20:21

_Snow_White schreef:
Escamilla schreef:
Wat gaaf dat jullie zijn geëmigreerd! Een tante van mij woont ook in Canada, in Hamilton om precies te zijn. Zelf lijkt het mij ook heel gaaf om een keer naar Canada toe te gaan. Weet jij misschien hoe het nu zit met de grenzen?

Ik woon ook in Hamilton

Grenzen zijn momenteel nog dicht, denk dat ze pas open gaan wanneer Amerika de pandemic goed onder controle heeft.

Leuk! Wat een toeval haha!
Bedankt voor je antwoord. Ik hoop dat het allemaal snel ondercontrole krijgen. In september begin ik pas weer met studeren, dus dit was de uitgelezen kans om erheen te gaan.

**Geplaatst**: 18-02-21 20:22

Geplaatst: 18-02-21 20:22

Keet schreef:
Wij hadden er graag elanden gezien. Maar de enigste 2 die we gezien hebben was de opgezette editie in het bezoekerscentrum. 2 roadkills die ze aan elkaar hadden gemaakt
Hoop chipmunks en eekhoorns inderdaad.
Wij hebben de kortere trails gedaan ivm gezondheidsbeperkingen. Maar het is daar zo mooi

Wij waren in de zomer van 2019 in Algonquin en wij hebben helaas dezelfde pech gehad. Wel een goed excuus om nog een keer terug te gaan!

Wij hebben vanwege het weer (super warm en vochtig) ook drie kortere trails in drie dagen gedaan: track and Towers, beaver pond (helaas ook geen bevers gezien) en super een korte van 1 km ongeveer naar zo’n uitkijkpunt. Ik vond het er fantastisch in elk geval!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-21 20:35

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-21 20:35

Dido, ik gok dat dat uitkijkpunt dan dezelfde is als in mijn verslag van hierboven

Die route was ook rond 1 km.

Voor ons was het overigens voorlopig de laatste keer Algonquin. Veel te toeristisch, veel te opgeblazen en echt belachelijk duur. Dan beviel voornamelijk Silent Lake ons een heel stuk beter.

**Geplaatst**: 18-02-21 21:06

Geplaatst: 18-02-21 21:06

Ja ik snap dat het minder is als je er woont en er nog zo veel meer moois te zien is. Als je er maar 3,5 week bent is dat toch anders en is dit toch ook al heel mooi

En ja, het was inderdaad de Hardwood Lookout Trail

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-21 21:20

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-21 21:20

Ja, dat klopt ook. Algonquin is de grootste en daar wordt het meest reclame voor gemaakt.
Mijn tip is dan ook om te kijken naar kleinere parken (relatief he, ze zijn allemaal nog steeds groot zat), daar kun je eigenlijk dezelfde dingen doen, heb je dezelfde natuur, maar toch echt een stuk minder mensen.

**Geplaatst**: 18-02-21 21:32

Geplaatst: 18-02-21 21:32

JudithO schreef:
Ja, dat klopt ook. Algonquin is de grootste en daar wordt het meest reclame voor gemaakt.
Mijn tip is dan ook om te kijken naar kleinere parken (relatief he, ze zijn allemaal nog steeds groot zat), daar kun je eigenlijk dezelfde dingen doen, heb je dezelfde natuur, maar toch echt een stuk minder mensen.

Dat zouden we de volgende keer ook zéker doen! En terugkomen staat ook echt op de planning, maar dan moet eerst ome Cor(ona) ophoepelen :')

**Geplaatst**: 18-02-21 21:40

Geplaatst: 18-02-21 21:40

Ik ga ook mee volgen! Heb de 8 pagina's net uit!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-21 21:43

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-21 21:43

Wat ook echt een heeeeel gaaf park is (voor ons te ver rijden om even een dagje heen te gaan, 12 uur) is Pukaskwa National Park. Die ligt aan Lake Superior. 5 jaar geleden zijn wij daar eens geweest en echt, als je een rete-gave locatie wilt is dat park the place to be.

En leuk, nog meer volgers

**Geplaatst**: 18-02-21 22:29

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 18-02-21 22:29

Mijn neven wonen op verschillende plekken aan Lake Superior. Zo prachtig.

**Geplaatst**: 19-02-21 03:27

Geplaatst: 19-02-21 03:27

JudithO schreef:
ikkedus schreef:
Je gaat toch niet serieus wolven lokken? Dat vind ik echt heel apart. Waarom zou je? Lijkt me nogal link.

De betreffende persoon bleek een fotograaf te zijn.

Ik kom zelf overigens liever een wolf tegen dan een beer. Bij wolven kun je nog in een boom klimmen als dat nodig is, bij een beer is dat niet zo handig

Meestal gaan de beren je wel uit de weg. Grizzlys iets minder, black bears meestal wel. Tenzij ze weer jongen hebben.

Ben ze met de paarden wel tegengekomen op de trails, maar dan schieten ze vaak snel weg gelukkig!
Waar ik zat, in BC werd er onder de bevolking altijd wel gecommuniceerd als er Grizzlys liepen. Dan ben je even extra alert.

Maar het lokken (en vooral het voeren) van de dieren is streng verboden. Op een gegeven moment verliezen de dieren hun angst voor de mens in hun zoektocht naar voedsel, en worden dan ook agressief. Zulke dieren worden dan afgeschoten en dat is eeuwig zonde.

Al zou ik het wel leuk vinden als de beesten wel even zouden willen poseren voor mijn foto, haha! 1 keer een wolf gezien, maar ja, die was natuurlijk al weer foetsie voordat ik de camera te pakken had. Eland net zo, staat als een wazige schim op de video

Deze beren namen wel de tijd gelukkig. Op veilige afstand wat toffe plaatjes kunnen schieten. Dat is dan wel heel vet.
Missie voor volgende keer: een cougar spotten, dan heb ik de “big 5” van Canada allemaal gezien.

Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-21 05:00

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-21 05:00

Klopt, maar hier in Ontario zitten geen grizzly's. Dat scheelt alweer een heel stuk, haha.

Er lopen hier wel enorm veel coyotes rond, ook 1 bij ons in de straat.

Elanden heb ik nu nog niet gezien, 5 jaar geleden wel in Algonquin.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-21 17:38

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-21 17:38

De tweede week van november was het Remembrance Day (dodenherdenking) waarvoor ik een dag vrij mocht nemen. Dat heb ik dus maar gedaan. We gingen auto's kijken, want nu ik eindelijk mijn full G license heb kan dat eindelijk van start gaan! Op mijn internationale rijbewijs kreeg ik namelijk de verzekering niet voor elkaar. Ik kon dus wel een auto kopen, maar er niet mee rijden omdat ik geen verzekering kon krijgen. Ondanks dan vele aanbieders op de website vermelden dat ze dit wel doen, bleken ze het bij navraag geen van allen te kunnen. Handig.
Anyway. Van tevoren hadden we 2 adressen opgezocht die mooi in de buurt van elkaar lagen. De ene had op internet een aantal hele mooie betaalbare tweedehands wagens staan, en de ander hebben we er gewoon bij gezocht om niet een takke-eind te hoeven rijden voor niks mocht het bij adres 1 tegenvallen.

Bij de eerste halte reden we een terrein op van een stereotype autodealer. Stukje beton met een aantal auto's erop en een klein hokje wat als kantoor dient. Op het terrein vonden we al gauw de auto's die we op internet al gezien hadden. We vroegen de rapporten van de auto's op en de sleutels, zodat we ze even goed konden bekijken. Op die rapporten kun je zien hoeveel eigenaren de auto heeft gehad, of hij ooit betrokken is geraakt bij een ongeluk en zo ja, hoe zwaar de schade was, of er terugroepacties zijn en welk onderhoud hij heeft gehad en wanneer. Dat laatste is een dingetje, want dat wordt alleen van grotere dealers bijgehouden op dit rapport. Alle onderhoud van kleinere dealers wordt niet bijgehouden en het is dus maar gokken of de auto uberhaupt wel onderhoud heeft gehad. Hier geldt geen jaarlijkse keuring zoals een APK dus er is voor niemand per see aanleiding om de auto te onderhouden (tenzij je hem goed wilt houden natuurlijk). Je ziet onderweg dus regelmatig zwaar verroeste apparaten voorbij komen waar de stukken letterlijk los aanhangen.

Wij hadden interesse in 2 auto's, beide Kia Sorento's. 1 jaar verschil in leeftijd, maar wel een flink verschil in gereden km's (40.000). Bij nadere inspectie bleek de jongste een aantal lekken te hebben, plus dat het reservoir van de koelvloeistof leeg was. Of nou ja, ver beneden peil. Geen zuivere koffie.
De oudste toonde wat laswerkzaamheden aan het chassis. En er was schade aan de dakdragers (erg relevant als je regelmatig een kano wilt gaan vervoeren). We besloten nog even verder te kijken, want dit voelde toch niet helemaal ok.

Dus op naar adres nr 2. Bij aankomst stonden er niet echt veel auto's van het type waar wij naar zochten. De eigenaar kwam al gauw naar ons toe en vroeg waar we naar op zoek waren. We hadden niet het idee hier te kunnen slagen dus we bleven een beetje oppervlakkig. Op een gegeven moment bracht hij ons naar een SUV op het hoekje, die was net binnengekomen. Heel erg letterlijk, want de motor was nog warm en er zat nog geen prijs op de auto. De automeneer haalde voor ons het rapport op, maar voordat hij dat deed liet hij ons zien waar de aandachtspunten voor deze auto liggen (kleine schade aan de rechterspiegel en kleine schade aan het leer van de bijrijdersstoel). Toen hij terugkwam met het rapport, was hij nog enthousiaster. Deze auto heeft alle onderhoud gehad die je maar kan wensen. Meerdere beurten per jaar stonden geregistreerd voor alle jaren dat deze auto in bedrijf is. En dat is ongelooflijk zeldzaam. We vroegen de prijs en deze leek flink onder ons budget te liggen. Voornamelijk als je bedenkt dat er in de kofferbak een set winterbanden lag op velg die we dus zelf kunnen verwisselen. We gingen een klein proefrondje maken en na de eerste 10 meter wisten we het al. Deze zou het gaan worden.
We gingen het aan de automeneer vertellen en deze kwam ons al tegemoet. Laaiend enthousiast vertelde hij dat de auto werkelijk al het onderhoud gehad heeft volgens het boekje. Zoiets ga je nooit weer vinden. Dat bevestigde onze keuze.
We vulden alle papieren in en maakten een voorschot van het totaalbedrag naar de automeneer over.
De automeneer zou de auto voor ons klaarmaken en dan konden we hem op zaterdag ophalen. Ook zou hij de kentekenplaten voor ons gaan regelen. Hier zijn die niet gekoppeld aan de auto, maar aan de eigenaar.

Vrijdag 13 november (gelukkig niet bijgelovig) was het dan eindelijk zover. Onze eerste Canadese auto is nu een feit. De automeneer heeft nog wat klein onderhoud gedaan en de winterbanden eronder gezet (na overleg met ons uiteraard). Glimmend stond het apparaat ons dus al op te wachten. Na weer wat papierwerk ondertekend en verzameld te hebben hadden we nu eindelijk de sleutels in handen.
Wat hebben we nu gekocht? Een Hyundai Santa Fe limited uit 2010. V6, AWD en 170.000 km op de teller. En dat voor een prijs van net geen 8000 CAD. Omgerekend zul je op een eurootje of 5500 uitkomen, voor het beeld.

Afbeelding

Dus we hebben de huurauto eindelijk teruggebracht, en dat is het moment dat een hoofdstuk eindelijk was afgesloten, namelijk het leeggepompt worden van je bankrekening door de verhuur-maatschappij! Wat zullen we dat financieel gaan merken zeg.

Nadat we mijn grote kleine Sparky gedumpt hebben (ahhh...) reden we nog even door naar Ken Reid conservation area, net boven Lindsay. We hadden nog wat daglicht over en dus konden we nog mooi even een stukje gaan wandelen. Het was prachtig weer, dus we konden het er mooi nog even van nemen.
Bij Ken Reid hebben we diverse trails gelopen die je langs de rand van het park leiden. Bijna allemaal hadden ze uitzicht op het water. En de langzaam zakkende zon creeerde zulke mooie zichten tussen de bomen, echt heel tof. Wel ontzettend lastig om dat goed op de foto te krijgen, wat helaas dus ook niet altijd gelukt is. Maar geniet vooral van de paar foto's die wel gelukt zijn.

Afbeelding

Voor de zondag was er een weeralarm afgegeven. Code oranje voor harde wind. Ook regende het de hele dag. Zondagochtend heb ik eerst wat harde broodjes gebakken (en terwijl ik er 1 opensneed voor de lunch sneed ik mijn duim ook mee open, au...) en daarna nog een brownie. Tja, met zulk weer moet je wat en dan is bakken natuurlijk ideaal!
Tijdens/vlak na de storm is de stroom ook nog kort uitgevallen. Het ging wel lekker te keer, het waaide enorm. Gelukkig geen schade hier, maar ik kan me voorstellen dat er hier en daar wel wat bomen omgegaan zijn. Wat achteraf ook gebeurt is, zoals we hoorden van vrienden.

Wilco heeft ook weer een desktop pc in elkaar gezet. Nu hebben we een mooie regenboog-muis en -computerkast in de woonkamer staan. Heel fancy, die ICT van tegenwoordig, haha. De kleur is niet regenboog, maar er zitten allemaal led lampjes in die als een regenboog steeds van kleur veranderen. Onze kerstdecoratie voor dit jaar!

Edit: wauw, die upload heeft de foto's flink verkracht...

**Geplaatst**: 25-02-21 19:49

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 25-02-21 19:49

Ik vind de foto’s evengoed de moeite waard hoor.
Leuk om weer een update te lezen.
Hoop dat jullie er heel gelukkig worden.