Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Kabayo schreef:Een "dier" laag bij de grond is vaak een roofdier. Denk aan een wolf of leeuw. Dat zou een verklaring kunnen zijn. Wel heel bijzonder gedrag. Ik heb het nog nooit mee gemaakt
Luckystory schreef:Het veulen loopt nog bij haar moeder en er staat nog een volwassen ruin bij. (Die het heel goed met het veulen kan vinden) Beide volwassen paarden zijn sociaal en vriendelijk en van hen heeft ze dit gedrag zeker niet overgenomen.
Ze heeft inderdaad een stevige scheut Veiga-bloed in de aderen. En ik heb inderdaad wel de indruk dat ze geen vluchter is maar eerder eentje die de confrontatie opzoekt. Ze vindt het bijvoorbeeld ook een leuk spelletje om de kruiwagen af te blokken en proberen te intimideren.
Maar haar gedrag met het bukken, komt bij mij niet over als een spelletje. Ze lijkt daar inderdaad onzeker van te worden. Maar ik heb dus geen idee waar dat vandaan komt.
Als ze gecorrigeerd wordt, loopt ze weg en komt daarna redelijk snel terug. Zeker als er worteltjes of voer uitgedeeld wordt...
Misschien wordt ze nog onzekereder omdat we haar telkens terechtwijzen zodra ze haar oren plat legt als iemand bukt? Werken we het zo in de hand?
Horsa schreef:Sta jij nou normaal gedrag (het moet ergens vandaan gekomen zij), als zijnde fout?
Sizzle schreef:We zijn het eens hoor, ik zie dit ook als iets wat liever eerder dan later opgelost moet worden.
Een vriendin van mij heeft ooit haar arm gebroken omdat ze iets bukte om een deken te corrigeren, paard viel gelijk aan.
Dat was ook een paard met een enorm ego.
Ook wel eens een brutaal veulen meegemaakt die het reuze leuk vond om in galop langs je te scheuren en dan naar je hoofd te mikken met de achtervoeten. Dat was over toen ik een keer vast klaar stond met een grote bezem
Luckystory schreef:Uiteraard wordt ze corrigeerd. (Maar ik vraag mij dus wel af, of dit haar gedrag niet net in de hand werkt? Aangezien ze dit nu telkens al verwacht bij normale handelingen zoals voeren en verversen van de waterbakken etc.)
Ze laat zich ook heel makkelijk terechtwijzen. Gewoon 'Ela' zeggen is genoeg en maakt al indruk.
Dat is ook wel een beetje het ras natuurlijk, erg gevoelig met kleine aanwijzingen.
Het is trouwens absoluut geen opdringerig veulen, eerder gereserveerd.
Ze zal niet in je ruimte komen, eerder het tegenovergestelde. Ze is nieuwsgierig en komt graag dag zeggen, maar ze houdt altijd wat afstand. Ze wordt ook niet graag aangeraakt.
Mijn paarden lopen alleen maar op de wei. Dus naast voeren en water geven, komt ze niet in de hand momenteel. Dat is trouwens ook niet vanzelfsprekend. Alleen is dit veulen nog niet te halsteren.
Ze is in maart geboren bij mijn dierenarts thuis. Daar stond ze op stal maar kwam wel veel in de hand. (Mijn DA noemde haar een 'spook'. Maar mijn DA is dit ras ook niet echt gewend. Dus die was verrast door het vlugge en gevoelige)
Toen de merrie opnieuw drachtig was, zijn moeder en dochter naar huis gekomen. Na thuiskomst heb ik het veulen een maand niet kunnen vangen/aanraken. (Ze kende ons uiteraard ook nog niet) Maar dat is wel geleidelijk verbeterd.
Ze is wel heel stoer met de andere paarden en met voorwerpen zoals de kruiwagen, plastic, vuilniszakken etc. Dat is allemaal leuk speelgoed.
Ik heb er trouwens een volle broer van gehad. Dat was qua karakter het tegenovergestelde.
@ Ayasha: Ik heb de indruk dat je mijn veulen anders inschat. Ik heb al meerdere veulens hier gehad. Meerendeel Lusitano's, oa. een volle broer van deze. En dan heb je altijd wel een periode dat ze even denken dat ze 'the man' zijn en dat je er paal en perk aan moet stellen. Zeker de hengstjes. Maar deze is heel anders.