Begin dit jaar kregen we de schrik van ons leven... Cobus (v. Tsjalle 454) stond met een dik been in de wei... niet zomaar een dik been, maar een echt heel erg dik been. Volgens de veearts die erbij hadden gehaald, was het een verstuiking. In overleg geen boxrust, maar gewoon in de kudde laten lopen, en rust, rust en nog eens rust. We mochten wel wandelen, maar niet rijden. Na 2 maanden was zijn been wel aanzienlijk dunner geworden, maar nog steeds te dik voor het mooie, dus hebben we een andere veearts naar stal laten komen, met een mobiele röntgenapparaat.
Op de foto's was een reactie op zijn scheenbeen te zien, het leek wel of hij er een trap tegenaan had gehad.... het was geen breuk, maar een soort van vastzittend "uitstulpinkje". De foto's zijn ter beoordeling en advies nog naar Paardenkliniek Wolvega doorgestuurd, want het klinisch beeld klopte niet helemaal met wat de foto's lieten zien. Om precies te zijn: Cobus liep niet kreupel, alleen wat stijfjes... maar dat is natuurlijk niet zo gek, als je spronggewricht aanzienlijk dikker is dan wat het hoort te zijn. Het advies was opereren, en daarna injecties... Dat advies volgen we op... Cobus is 23 mei naar Wolvega gebracht door een geweldig lief stalgenootje, 24 mei is hij geopereerd en 25 mei was hij weer thuis.
Toen begon het allermoeilijkste: absolute boxrust. Cobus is gewend om 24/7 buiten te staan, het hele jaar door. Zolang er andere paarden op stal stonden, was het wel okay... Cobus schikte zich naar zijn lot. Helaas was het eind mei al prachtig weer, dus de paarden gingen allemaal de wei op en Cobus bleef alleen achter... hij bleef maar rondjes draaien in zijn box, tegen de wanden schoppen, bokken en steigeren... niet bevorderlijk voor zijn geopereerde been. Ik kon het niet meer aanzien en onze stalgenootjes ook niet... dus hebben 2 stalgenootjes geholpen hun winterverblijfje "Cobus-klaar" te maken: ze hebben het verharde deel van de paddock met schuilstalletje afgezet met draad, zodat hij niet het zand op kon, en ze hebben geholpen om Cobus van de stal naar de paddock te brengen... 700 kilo paard dat naar buiten wil in bedwang houden, is een hele klus Ik heb een ander paard uit onze kudde gehaald, en ze staan nu samen in het winterverblijfje. Cobus was meteen rustig, dit is wat hij wou... lekker buiten, met een vriendje... of in dit geval: een vriendinnetje.
Nog op stal.. hij had de, naar mijn mening, mooiste box van stal gekregen
Ik zat toen zo'n beetje de hele dag op stal, om Cobus in de gaten te houden, en proberen rustig te houden als hij uit zijn dak ging
Hier stonden de paarden net 2 minuten in het afgezette stukje paddock
https://boktimg.nl/img/m/NxVcGa.jpg
Kijk ze eens genieten
https://boktimg.nl/img/m/UMzgcy.jpg
Om het herstel en behoud van het gewricht voor de toekomst te bevorderen, moet Cobus nog geïnjecteerd worden met ALPHA 2EQ. Hiervoor moest bloed worden afgenomen, dus Paardenkliniek Wolvega is bij ons op stal geweest hiervoor. Ze waren overigens heel tevreden over het stukje paddock.
Het bloed mocht niet stollen, dus het moest op een rollerbank in de auto
We mochten Cobus er nog een strookje zand bij geven, en daar maakten beide paarden meteen dankbaar gebruik van
We mochten beginnen met rustig opbouwen van ruimte erbij geven, want Cobus is geen gekkenhuis. Tuurlijk, hij is en blijft een paard, maar hij gedraagt zich prima, dus inmiddels hebben ze er nog een stukje zand bijgekregen.
Mijn man rijdt morgen (maandag) naar Wolvega om het geprepareerde bloed op te halen. We moeten het in de vriezer bewaren. Komende donderdag krijgt hij zijn eerste injectie. In week 5 of 6 na de operatie krijgt hij er nog een, in week 8 of 9 ook... en daarna nog 3 maanden lang 1x per maand.
Cobus geniet ondertussen van de buitenlucht, de extra ruimte en het gezelschap dat hij heeft... en natuurlijk ook van mij Ik ga 2-3x per dag nog even kijken of hij en het andere paard er nog goed bij staan, en dan valt er natuurlijk ook altijd wat te vreten te halen
https://boktimg.nl/img/m/0YE8lP.jpg