Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Maflinger_S schreef:Dit heeft tijd nodig.
Bij het overlijden van een dierbare heb ik gemerkt dat de tijd tussen het overlijden en de uitvaart/de crematie een soort niemandsland is. Je bent in afwachting van ... en ondertussen regel je van alles. Na de uitvaart/de crematie komt de anticlimax, het dagelijks leven waarin je het gemis van die dierbare ervaart. Dat komt en gaat op de gekste momenten en heeft zijn eigen ritme.
(Je weet hoe het werkt, je hebt door de jaren heen al wat dierbaren verloren weet ik uit je topics. Het maakt daarbij niet veel uit hoeveel pootjes de dierbare had. Het gat in je hart is groot.)
kimmie261 schreef:Ze lag overigens in een grote mand, wat is dat mooi zeg, veel warmer/ vriendelijker als zo'n kist..