Bij mijn destijds 17 jarige ruin werd dit geconstateerd nadat een dierenarts op stal hem zo een vreemd oog vond hebben (als er licht achter het oog scheen zag je een soort druiventros in het oog). Ik reed hem volop in de dressuur, sprong soms met hem (zelfs een cros hindernisje meegepakt) en reed regelmatig alleen met hem op het strand enz. Nooit was mij iets opgevallen in zijn gedrag ofzo. Utrecht constateerde na een echo dat hij links nog maar 10% zag en rechts iets van 80%. Oeps… ze vergeleken het met het kijken door een bevroren ruit. Opereren (nieuwe lens) kostte een vermogen en dan was er zo een grote kans dat hij alsnog zijn oog verloor door een infectie, dat ik die optie nooit heb overwogen.
Aanvulling: Ik heb trouwens nog tot z’n 24e op deze manier kunnen blijven doorrijden tot hij andere gezondheidsklachten kreeg.
Hij is inmiddels 28 jaar en functioneert nog steeds hartstikke goed. Iets schrikkerig/alerter buiten en staat inmiddels met pensioen (om andere reden) maar verder merk je vrij weinig aan hem. Ik heb hem nooit meer laten controleren daarna omdat Utrecht aangaf dat je dan alleen het verloop ziet maar je er verder toch niks mee kan. Z’n ogen zitten zeker wel voller qua trossen maar omdat het waarschijnlijk al jaren speelt (ook voor de constatering) heeft hij er mee leren omgaan.
Ik let wel zelf altijd extra op met bijvoorbeeld kruiwagens in het gangpad, grote afstappen of smalle doorgangen en dergelijke maar eigenlijk gaat het altijd goed.
Hopelijk heb je hier iets aan ☺️