Mac schreef:Ik had dit met mijn n/P1 merrie Kim_97 en bij haar was het echt door het symptomatisch zijn. Ik heb zo'n 6 jaar compleet probleemloos twee keer per week met haar buiten kunnen rijden. Wij wonen op de Veluwe, dus lekker lange ritten door het bos. Ze was het betrouwbaarste en bomproofste paard ooit. Toen ze symptomatisch werd, werd ze precies wat jij omschrijft: explosief, schrikachtig, zelfs bokken en dan echt gericht om van mij af te komen. Op de grond was ze nog steeds hetzelfde paard als vroeger. Ontzettend lief en altijd mij opzoekend. Ik wijt haar gedrag onder het zadel echt aan pijn.
Herkenbaar dus..
Ik had zelf verwacht dat het vanuit de n/P2 kwam, maar jij ervaarde het dus bij n/P1.
Op dit moment werken we dus voornamelijk dressuurmatig vanaf de grond wat goed en fijn gaat! Omdat rijden ver weg voelt van hoe het ooit was... ik heb het rijden nog verschillende keren opgebouwd/opgepakt maar zonder fijn resultaat. Ik zit nu op het punt om de beslissing te maken om het rijden te laten voor wat het is... maar wanneer maak je die beslissing? ...
Ik denk dan toch telkens heb ik niet het juiste mangement waardoor we vastlopen met rijden? Of komt het gewoon echt door de PSSM en vindt Vrouwke het rijden daardoor niet fijn.