Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-01-23 15:00

Geplaatst: 13-01-23 15:00

Mijn paard had al jaren artrose en toen daar eerst een peesblessure en later een stukje afgebroken bot bijkwam, heb ik de dierenarts gevraagd of het niet beter was om afscheid te nemen. Hij gaf toen aan dat behandelen wat hem betreft nog een prima optie was gezien de prognose. Paard heeft inderdaad na revalidatie nog een paar mooie jaren gehad. Eigenlijk bijna van de ene op de andere dag ging het van artrose (en niet helemaal rad) maar blij, naar strompelen en duidelijk niet meer blij en toen was de keuze snel gemaakt.

Wat je er voor wil laten vind ik lastig te benoemen, het hangt zo af van de prognose en ook van het moment in mijn leven dat ik zit/zat. Ik heb toen ik net ging werken een vakantie moeten skippen om een behandeling te betalen en dat was helemaal prima (en mijn partner stond er ook achter gelukkig). Toen ik wat langer werkte spaarde ik elke maand een bedrag en dat is altijd voldoende geweest dus het is nooit meer aan de orde geweest. Maar ik kan me voorstellen dat als je een gezin hebt met wat oudere kinderen, je veel minder makkelijk die vakantie skipt waar je als gezin al 6 maanden naar uitkijkt. Als de extra medicatie/supplementen/operaties ervoor zorgen dat ik grote aanpassingen in m'n leven moet doen, dan is het toch echt einde verhaal. Ik ga niet m'n auto of huis verkopen om een paard aan te kunnen houden, laat staan dure leningen afsluiten.

**Geplaatst**: 13-01-23 15:13

Geplaatst: 13-01-23 15:13

Mijn vorige paard was 29. De winter ervoor was het best zwaar en ik had voor mezelf bedacht dat ik voor de volgende winter afscheid ging nemen. Dan kon ze nog fijn de hele zomer op de wei lopen, wat kleine buitenritjes , veel knuffels en lekkere dingen tot ze op een avond eind mei, in de wei is gaan liggen en niet meer overeind kon komen. Toen ik op stal kwam en de blik in haar ogen zag, wist ik dat het genoeg was. Ik had al voor mezelf bedacht dat zolang zij geen pijn had en het naar haar zin had, mocht blijven lopen. Ik wilde niet met haar gaan dokteren om het te rekken. En toen ze de bewuste avond in de wei lag, heb ik ook direkt de dierenarts gebeld. We hebben ook geen moeite gedaan om haar op de been te krijgen ( wat mijn man wel wilde doen). Ik dacht ze ligt nu toch, dan hoeft ze dat niet meer door te maken. En ik zei ook tegen mijn man: als we haar nu overeind krijgen heb je kans dat ze over een paar uur/morgen/volgende week/ over 2-3 weken weer gaat liggen en dan zit je met het zelfde.

**Geplaatst**: 13-01-23 15:20

Geplaatst: 13-01-23 15:20

Femke_Tweety schreef:
Veel mensen lijken het eerste deel wel te beantwoorden, dus hoe ver je met het oude paard wil gaan.

Maar dat moeilijkere tweede deel blijft een beetje achter.
Hoeveel tijd, energie en levensstandaard mag het je zelf gaan kosten?

Een keer niet op vakantie, daar lijkt voor niemand die grens te liggen.
Maar echt alleen nog goedkoop eten, geen sociale uitjes meer, geen verjaardagen vieren om maar geld te besparen zodat het oude paard nog zijn poeders kan krijgen?
Of nog verder, rekeningen, gas water licht niet meer betalen, achterstanden bij verzekeringspremies?
Lenen bij vrienden?
Of je huis verkopen?
Geen huurhuis kunnen onderhouden, dus bij vrienden op de bank?
Dat soort zaken zullen bij een jong paard met een acuut iets niet zo aan de orde zijn
Maar iedereen met oude, nog wel redelijk fitte paarden maar wel 'met hulp' van poeders, medicijnen etc, daar kun je op leeg lopen.
Juist omdat zoiets langdurig is, en dus iedere maand veel kan kosten. En als dat iedere maand opnieuw eigenlijk meer kost dan er aan middelen voorhanden zijn,
Hoe lang ga je dan door?

Dat is ongetwijfeld een lastigere vraag dan deel 1.
En voor mensen die voldoende middelen hebben ook niet aan de orde
Maar probeer eens na te gaan wat je reëel zou vinden als die middelen niet onuitputtelijk zijn.

Ook daar zullen de antwoorden niet hetzelfde zijn bij iedereen, en dat is prima natuurlijk.
Maar ik ben benieuwd hoe mensen er over denken.

Ik zou zelf wel normaal moeten kunnen leven, als het iedere maand meer kost dan mogelijk is dan zou er bij mij wel snel een grens bereikt zijn en dan zou het ofwel verkoop zijn (mits gezond genoeg) of eerder laten inslapen. Een keer een groot bedrag lenen vind ik dan nog daar aan toe, maar je eigen huis kwijt raken gaat mij te ver.

**Geplaatst**: 13-01-23 15:21

Geplaatst: 13-01-23 15:21

Misty12 schreef:
Mijn vorige paard was 29. De winter ervoor was het best zwaar en ik had voor mezelf bedacht dat ik voor de volgende winter afscheid ging nemen. Dan kon ze nog fijn de hele zomer op de wei lopen, wat kleine buitenritjes , veel knuffels en lekkere dingen tot ze op een avond eind mei, in de wei is gaan liggen en niet meer overeind kon komen. Toen ik op stal kwam en de blik in haar ogen zag, wist ik dat het genoeg was. Ik had al voor mezelf bedacht dat zolang zij geen pijn had en het naar haar zin had, mocht blijven lopen. Ik wilde niet met haar gaan dokteren om het te rekken. En toen ze de bewuste avond in de wei lag, heb ik ook direkt de dierenarts gebeld. We hebben ook geen moeite gedaan om haar op de been te krijgen ( wat mijn man wel wilde doen). Ik dacht ze ligt nu toch, dan hoeft ze dat niet meer door te maken. En ik zei ook tegen mijn man: als we haar nu overeind krijgen heb je kans dat ze over een paar uur/morgen/volgende week/ over 2-3 weken weer gaat liggen en dan zit je met het zelfde.

ik hoop eigenlijk stiekem ook echt dat mijn paardjes ook op deze manier mogen gaan...dan heb je zelf ook eigenlijk geen keuze meer en is het voor het paard vaak ook gewoon goed.

Ik steek me vaak wel te diep in kosten, heb er vier staan. Paar jaar terug ging dat goed maar nu met alle dingen zo belachelijk duur is het soms wel even pittig. Maar alles is of verre van een makkelijk paard of al erg op leeftijd dus dat doe je ook niet zomaar weer even weg. Dus ik ben wel even aan het kijken wat ik kan veranderen qua kosten zoals misschien iets anders voor vlas ofzo, dat soort dingen...

**Geplaatst**: 13-01-23 15:25

Geplaatst: 13-01-23 15:25

Mijn oude haflinger is 32 geworden, kreeg 2x daags slobber, stond al jaren op pijnstilling en supplementen voor artrose. Tandarts kwam 2x per jaar, regelmatig kiezen laten trekken. Qua kosten was het goed te dragen, maar belangrijkste vond ik dat ze nog fit en vrolijk was. Laatste winter twijfelde ik daar wel over, ze stond soms sipjes op de wei. Toen min of meer besloten om haar die zomer erop in te laten slapen. Maarja.. dan begint het voorjaar weer, ze leefde weer helemaal op. Supervrolijk, in volle draf de wei door, ze was bijna weer dik. Dus de beslissing om haar in de zomer in te laten slapen stond weer op losse schroeven :Y)

Uiteindelijk is ze eind april in draf van de wei gekomen, in elkaar gezakt en niet meer opgestaan. Vermoedelijk iets gescheurd of een inwendige bloeding. Ergens 'blij' dat ik de keus niet hoefde te maken, dat het snel is gegaan, dat ze niet lang heeft geleden, dat ik erbij was.. maar wat mis ik haar

mijn huidige paard is 14, ik hoop dat hij nog heeeeeeel lang mee mag gaan want dit soort beslissingen zijn echt moeilijk.

Als buitenstaander kan iemand ook makkelijk zeggen dat te vroeg laten inslapen niet bestaat, etc. etc., maar het is zó'n moeilijke keus

Over het kostenplaatje en de vraag van TS: daar zou niemand over mogen oordelen vind ik. Paarden houden is een dure hobby, ieder bepaalt zelf hoever hij/zij gaat v.w.b. behandelingen enzo. Plus, met oude paarden is het vaak zo dat het steeds duurder wordt, er steeds meer probleempjes bij komen. Ik heb gelukkig nooit in een positie gezeten waar ik keuzes moest maken gebaseerd op geld, maar zeker in deze tijden is dat natuurlijk gewoon een realistisch scenario. En nogmaals, daar hoeft niemand anders een mening over te hebben (dat is mijn mening

).

**Geplaatst**: 13-01-23 16:03

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 16:03

Voor mij een actueel onderwerp. Heb een 29 jarige merrie, versleten bovenkiezen en pas geleden ppid diagnose. Heb haar 25 jaar en grotendeels aan huis. Ze heeft 1,5 maand prascend gehad, maar sinds een paar dagen mee gestopt. In onze ogen ging ze juist achteruit, het was mijn oude paard niet meer. Ze krijgt priores en we hebben gelukkig nog wei met gras. Zolang ze blij is, er zit nog steeds een hoop power in die knol, mag ze blijven. Als ik ze buiten zie liggen en ze kan niet opstaan of iets dergelijks, bel ik gelijk de dierenarts. We kijken het in stapjes aan, Eerst haar de winter door te helpen, hopelijk staat ze nog lekker de zomer in de wei. Gaat ze mager de winter in dan denk ik dat er een besluit genomen moet worden. Een operatie is niet meer een vraagstuk wat mij betreft . Toen ze 24 was heeft ze in Utrecht een scan en operatie gehad. Ze bleek een Ijzer pinnetje achter in haar tong te hebben, wat vermoedelijk in het stro had gezeten. Ik stond toen voor het besluit om geen behandeling te doen, maar je wilt toch weten wat er aan de hand is. Gelukkig voor behandeling gegaan, heeft natuurlijk een hoop geld gekost, maar daar heb ik nooit geen spijt van gehad. Ze wordt nu in de opleiding gebruikt als casus voor vreemde spoedgevallen. Ik had het toen nooit goed kunnen afsluiten, het is toch een tijdperk dat ze in je leven is. Nu hoop ik dat ze op een dag dood neervalt in de wei.
Honger of kou lijden ga ik niet doen voor een dier, gelukkig is dat niet aan de orde. Niet op vakantie gaan doe ik nu voor mijn oude hond die ik niet meer in pension wil doen. Ik heb liever dat mijn hond nog lang blijft.
Mooi topic dit!

**Geplaatst**: 13-01-23 16:06

Geplaatst: 13-01-23 16:06

Zo lastig dit en ik weet 't pas als het zover is. Ik heb een 18 en 20 jarige, en de oudste is nu ook met pensioen. Dan ga je er wel over nadenken. Als ze geen ruwvoer meer kan eten maar prima doet op vervangers, alsin voldoende gewicht maar ook blij blijft, doe ik dat met liefde. Als ze op prascend moet ivm Cushing en wat vage lichte klachten, ga ik dat ook zeker doen en proberen.

De 20 jarige moet nu elke 4 maanden naar de osteo om haar zo goed mogelijk te houden. Moet dat vaker, en heeft ze daar mog baat bij, doe ik dat met liefde.

Operaties, nope... En als ze niet meer zelf makkelijk kan opstaan. Of niet meer dagelijks gaat liggen omdat opstaan moeizaam gaat, dat zou voor mij ook wel echt een grens kunnen zijn.

Maar ik denk ook wel dat het lastig gaat worden. Ze heeft artrose in dr rug, dus ze zal niet duidelijk kreupel worden als het te erg word. Ze is altijd wel wat nukkig en uitgesproken, zeker in de winter... En dat maakt het dus wel lastig; wanneer is ze te nukkig omdat ze last van dr lichaam heeft, wat is de grens bij een paard dat al snel laat merken dat het poedersuiker is... Daar kijk ik wel tegenop en vraag ik me af of ik dat wel op het juiste manier kan inschatten. Ik heb gelukkig stalgenoten die me daar vast wel bij kunnen helpen omdat die wat verder weg staan van d'r.

Gelukkig is van alles voorlopig nog geen sprake.

**Geplaatst**: 13-01-23 16:43

Geplaatst: 13-01-23 16:43

BarbaraNova schreef:
anjali schreef:
Ik doe alles in overleg met de DA. Als die zegt dat hij nog kan opknappen dan doe ik dat onafhankelijk van de kosten, ik bezuinig zo nodig dan op mezelf. En rijden hoeft niet. Een paard geeft zelf ook aan of hij nog wil of niet.Mijn vorige is op 37-jarige leeftijd plotseling uit zichzelf dood omgevallen.Dan hoef je zelf niets te beslissen.

Maar je kent je eigen paard toch beter als de dierenarts hem kent, dus zou het toch eerder op je eigen gevoel laten afgaan?

Maar ik heb geen medische kennis. Ik heb wel ooit tijdens een hevige koliekaanval die ik niet meer kon aanzien tegen de DA gezegd: laat hem maar inslapen! Maar de DA zei dat dat niet hoefde en inderdaad is het paard er toen weer bovenop gekomen.

**Geplaatst**: 13-01-23 16:50

Geplaatst: 13-01-23 16:50

Mountain1 schreef:
Voor mij een actueel onderwerp. Heb een 29 jarige merrie, versleten bovenkiezen en pas geleden ppid diagnose. Heb haar 25 jaar en grotendeels aan huis. Ze heeft 1,5 maand prascend gehad, maar sinds een paar dagen mee gestopt. In onze ogen ging ze juist achteruit, het was mijn oude paard niet meer. Ze krijgt priores en we hebben gelukkig nog wei met gras. Zolang ze blij is, er zit nog steeds een hoop power in die knol, mag ze blijven. Als ik ze buiten zie liggen en ze kan niet opstaan of iets dergelijks, bel ik gelijk de dierenarts. We kijken het in stapjes aan, Eerst haar de winter door te helpen, hopelijk staat ze nog lekker de zomer in de wei. Gaat ze mager de winter in dan denk ik dat er een besluit genomen moet worden. Een operatie is niet meer een vraagstuk wat mij betreft . Toen ze 24 was heeft ze in Utrecht een scan en operatie gehad. Ze bleek een Ijzer pinnetje achter in haar tong te hebben, wat vermoedelijk in het stro had gezeten. Ik stond toen voor het besluit om geen behandeling te doen, maar je wilt toch weten wat er aan de hand is. Gelukkig voor behandeling gegaan, heeft natuurlijk een hoop geld gekost, maar daar heb ik nooit geen spijt van gehad. Ze wordt nu in de opleiding gebruikt als casus voor vreemde spoedgevallen. Ik had het toen nooit goed kunnen afsluiten, het is toch een tijdperk dat ze in je leven is. Nu hoop ik dat ze op een dag dood neervalt in de wei.
Honger of kou lijden ga ik niet doen voor een dier, gelukkig is dat niet aan de orde. Niet op vakantie gaan doe ik nu voor mijn oude hond die ik niet meer in pension wil doen. Ik heb liever dat mijn hond nog lang blijft.
Mooi topic dit!

Die Prascend vraag ik me ook af of dat altijd goed is. Mijn 37-jarige is ook plotseling gestorven na enige maanden Prascend-gebruik.Tenslotte heeft elk medicijn bijwerkingen en wat voor de een goed werkt kan juist slecht zijn voor de ander. Maar daar hoor je zeker bij diermedicijnen weinig over!

**Geplaatst**: 13-01-23 16:55

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 16:55

Tja, als ik mijn paard niet meer kan bieden wat zij nodig heeft, houd het voor mij zeker op. Ook als zij 24/7 op sterke pijnstillers moet staan zonder uitzicht dat het beter gaat worden, gaat de spuit er ook in. Nu is ze gelukkig nog maar 16 maar wel al best wat meegemaakt lichamelijk waardoor ik wel heb nagedacht over hoe ver ik wil gaan.

Ik denk maar altijd zo dat ze ons mooie belevenissen geven, dan moeten wij ervoor zorgen dat het einde ook mooi is.

**Geplaatst**: 13-01-23 17:02

Geplaatst: 13-01-23 17:02

Femke_Tweety schreef:
Veel mensen lijken het eerste deel wel te beantwoorden, dus hoe ver je met het oude paard wil gaan.

Maar dat moeilijkere tweede deel blijft een beetje achter.
Hoeveel tijd, energie en levensstandaard mag het je zelf gaan kosten?

Een keer niet op vakantie, daar lijkt voor niemand die grens te liggen.
Maar echt alleen nog goedkoop eten, geen sociale uitjes meer, geen verjaardagen vieren om maar geld te besparen zodat het oude paard nog zijn poeders kan krijgen?
Of nog verder, rekeningen, gas water licht niet meer betalen, achterstanden bij verzekeringspremies?
Lenen bij vrienden?
Of je huis verkopen?
Geen huurhuis kunnen onderhouden, dus bij vrienden op de bank?
Dat soort zaken zullen bij een jong paard met een acuut iets niet zo aan de orde zijn
Maar iedereen met oude, nog wel redelijk fitte paarden maar wel 'met hulp' van poeders, medicijnen etc, daar kun je op leeg lopen.
Juist omdat zoiets langdurig is, en dus iedere maand veel kan kosten. En als dat iedere maand opnieuw eigenlijk meer kost dan er aan middelen voorhanden zijn,
Hoe lang ga je dan door?

Dat is ongetwijfeld een lastigere vraag dan deel 1.
En voor mensen die voldoende middelen hebben ook niet aan de orde
Maar probeer eens na te gaan wat je reëel zou vinden als die middelen niet onuitputtelijk zijn.

Ook daar zullen de antwoorden niet hetzelfde zijn bij iedereen, en dat is prima natuurlijk.
Maar ik ben benieuwd hoe mensen er over denken.

Bij mij mag het best wat kosten qua tijd en energie.

Mijn Border Collie werd vanaf haar 13e wel ouder. Toen heb ik tegen man en zoon gezegd; ga maar samen op vakantie en die hebben samen een leuke tijd gehad toen. Ze miste me, maar wisten dat je mij niet zoveel plezier doet met een vakantie en ik wilde echt bij mijn hond blijven. Die is uiteindelijk 15 geworden en werd pas op het einde echt slecht.
Kwam toen elke maand bij de dierenarts en was moeilijk te peilen waar we zaten soms. Had altijd al gezegd; al stopt haar hart, ze zal altijd naar me toe komen, zo erg was zij gericht op mij.

Onze shet had dus wel die operatieve verwijdering van alle snijtanden gehad en de laatste jaren af en toe 1 of 2 kiezen, maar bleef wel zijn ding doen.

Ik ben zeker het laatste half jaar 's nachts uit bed gegaan om hem eten te geven. Puur omdat hij bijgevoerd moest en ik vind dat hij anders te lang zonder eten stond. Hij kon wel onder een balk door naar zijn voer, maar als ik daar alles in deed was dat teveel en at hij het in 1x weg.
Dus het zal rond 1 uur op zijn geweest en rond 3/4 gaf ik weer wat en eerste ronde was toen weer om half 7.
Daar heb ik geen last van gehad en wilde het ook echt niet anders. Had geen rust als ik het niet deed.
Uiteindelijk kreeg hij weer opnieuw vage klachten en hebben we niet verder gezocht, maar hem laten gaan. Daar blijft het wel wringen dat je niet echt alle antwoorden hebt en hij misschien nog 5jr had meegekund. Ik mis hem van alle paarden die zijn gegaan ook echt het meest, mede daarom denk ik zelf.

Onze merrie van 29 moest met haar gehechte beenwond op stal, maar dat was echt geen optie. Dus wel wat aangepast zodat ze een kleine paddock had en haar zoon en dochter kon zien en op 2 plekken contact kon hebben.
Dat grapje kostte 600 euro en 2 maanden daarna is ze ingeslapen, dus tja.....Maar op het moment van die wond was ze aardig stabiel en ik was heel bang dat haar hoogdrachtige dochter problemen kon krijgen als haar moeder toen was gegaan.
Dus dat was heel dubbel, maar geprobeerd aan beide paarden en ongeboren veulen te denken.

Een 8 jarig paard moest een operatie 25jr geleden en daarna een half jaar boxrust volgens de artsen toen. En waarschijnlijk was dan een 2e operatie aan andere been ook noodzakelijk met weer een half jaar boxrust.
Toen dat paard, dat verder gezond was laten gaan. Niet vanwege de kosten, maar omdat ik een jong onstuimig paard dat hij was, niet zo lang op stal ging zetten. En dan is 8jr heel rot, maar kijk ik niet naar. Juist daarom niet verder gegaan misschien wel.

Mijn oudste is nu 24 en gedraagt zich jong, maar ik probeer niet naar de leeftijd te kijken. Het is wel "eng" want je weet dat het een hoge leeftijd is, maar je merkt het niet.
En je hebt wel die moeder die dan 29 is geworden en dat heb je wel in je achterhoofd. Hoe zij oud werd, hoe sterk en vlot ze ook altijd was. Vlot is hij niet en vast minder sterk, maar je kan niet er niet aan denken dat die familie vaak oud wordt.

**Geplaatst**: 13-01-23 17:08

Geplaatst: 13-01-23 17:08

Femke_Tweety schreef:
Veel mensen lijken het eerste deel wel te beantwoorden, dus hoe ver je met het oude paard wil gaan.

Maar dat moeilijkere tweede deel blijft een beetje achter.
Hoeveel tijd, energie en levensstandaard mag het je zelf gaan kosten?

Een keer niet op vakantie, daar lijkt voor niemand die grens te liggen.
Maar echt alleen nog goedkoop eten, geen sociale uitjes meer, geen verjaardagen vieren om maar geld te besparen zodat het oude paard nog zijn poeders kan krijgen?
Of nog verder, rekeningen, gas water licht niet meer betalen, achterstanden bij verzekeringspremies?
Lenen bij vrienden?
Of je huis verkopen?
Geen huurhuis kunnen onderhouden, dus bij vrienden op de bank?
Dat soort zaken zullen bij een jong paard met een acuut iets niet zo aan de orde zijn
Maar iedereen met oude, nog wel redelijk fitte paarden maar wel 'met hulp' van poeders, medicijnen etc, daar kun je op leeg lopen.
Juist omdat zoiets langdurig is, en dus iedere maand veel kan kosten. En als dat iedere maand opnieuw eigenlijk meer kost dan er aan middelen voorhanden zijn,
Hoe lang ga je dan door?

Dat is ongetwijfeld een lastigere vraag dan deel 1.
En voor mensen die voldoende middelen hebben ook niet aan de orde
Maar probeer eens na te gaan wat je reëel zou vinden als die middelen niet onuitputtelijk zijn.

Ook daar zullen de antwoorden niet hetzelfde zijn bij iedereen, en dat is prima natuurlijk.
Maar ik ben benieuwd hoe mensen er over denken.

Nou, ik heb de helft van mijn leven ingericht op mijn paard en zou zonder paard nu in een heel andere positie zitten.Niet alleen financieel want zo duur is het niet in mijn regio, maar meer maatschappelijk. Qua partnerkeuze, woonplaats, etc. Want zonder paard zou ik maar half leven en dus pas ik mijn bestedingen simpelweg aan. Wat momenteel betekent dat ik vakanties heb geskipt omdat er enorm veel geld naar de energierekening wegvloeit.Op het paard bezuinig ik niet.

**Geplaatst**: 13-01-23 17:18

Geplaatst: 13-01-23 17:18

Ik vind het iets waarvan ik van tevoren niet ga zeggen hoe ver ik ga. Je weet het pas op het moment suprème omdat het toch wel van wat factoren afhankelijk is.

Vaak is natuurlijk ook het probleem dat je op het moment dat je moet beslissen tussen wel of niet behandelen, niet weet hoe het verder zal gaan met het beestje.... is dit een hobbeltje op de weg waarna dier weer goed is en nog een tijd een prima leventje heeft. Of is dit iets waarvan je achteraf gaat denken "had ik 'm toen maar direct laten gaan en de tobberij die erna kwam, niet meer gedaan".

Mareentje is nu tegen de 30 en een paar jaar geleden stond ze ineens met 1 been omhoog in de wei.
Het 1 en ander geprobeerd. Bleef kreupel. Er ontstond ineens in razend tempo artrose in dat voetje. En uiteindelijk lag er een keuze: beestje laten opereren, poos herstel op kliniek, met een beetje een half om half kans dat het beentje weer soort van goed zou komen.

Of kijken wat de natuur zou doen want als het aan elkaar zou groeien zou de pijn ook weg zijn.
Nu is Rena het type zenuwenlijder dus naar een kliniek vind ik sowieso geen optie (meer) voor haar :(:)

En na een dik jaar liep ze weer prima. Heeft afgelopen jaren prima jaren gehad.

Ik vind haar nu wel oud worden :(:)

Ben van plan om er niet te veel mee te gaan dokteren eerlijk gezegd.... wil best een pilletje of poedertje hier of daar doen hoor, maar wat heeft ze er nu eigenlijk aan om nog door een herstel heen te gaan.... als de koek op raakt en zelf aangeeft dat het van haar niet meer zo nodig hoeft, dan mag ze wel gewoon gaan.

Twee jaar geleden achter elkaar onze 2 katten kwijtgeraakt na een paar weken tobben met medicatie en dwangvoederen. Wat ze hadden dat had in principe nog goed kunnen komen, zo'n verhaal van de ene kat leeft nog jaren prima op medicatie maar de ander niet. Dan wil je ze die kans geven maar als het niet blijkt te werken zoals bij ons..... die laatste weken had ik ze dan achteraf gezien liever bespaard :(:)

Maarja je weet het niet hoe het uit zal pakken... daarom probeer je het toch omdat je hoopt dat het met een pilletje weer helemaal voor elkaar komt net zoals bij veel anderen :(:)

De ellende is dat als ik het niet geprobeerd had, dan zou ik het gevoel hebben gehad dat ik ze geen kans gegund had. Nu heb ik het wel geprobeerd en heb ik het gevoel dat ik hen (en mijzelf...) dit gedoe met dwangvoederen enzo beter had kunnen besparen.....

Wat is dan de juiste keuze....volgens mij is die er niet echt...

Wat het mag kosten... hele hoge kosten betekent vaak toch een hele forse operatie / hersteltijd.
Is het dierwaardig is de vraag dan vooral. Wat is de waarde van het dier. Hoeveel waarde hecht het dier aan het leven en hoeveel waarde hecht je aan het dier. Wat zijn de vooruitzichten / kansen.

Je gaat er niet je huis voor verkopen natuurlijk maar een paar duizend euro is wel een mogelijkheid...dat weet je als je dieren hebt, denk ik dan :(:)

**Geplaatst**: 13-01-23 17:25

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 17:25

Maar financieel komt het vaak niet in 1 keer. Tenzij je voor een grote dure operatie staat, is het rekening op rekening.

Wij kregen een paard en waren in nog geen half jaar duizenden kwijt, maar het ging wel heel geleidelijk en als je eenmaal begint, stop je niet altijd gelijk bij 1 tegenslag.

**Geplaatst**: 13-01-23 17:46

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 17:46

Ik hoop dat ik nooit een keuze moet maken omdat ik het financieel niet kan dragen. Dat wil ik echt nooit en daar probeer ik m'n leven ook naar in te richten en ik heb gelukkig super lieve ouders die me willen helpen als het financieel moeilijk is.

Neemt niet weg dat ik kosten baten wel altijd zal afwegen. Is het 't waard, maar dan meer of het toegevoegde waarde gaat hebben en kans van slagen heeft. Een koliek operatie zou ik niet laten vanwege kosten, maar meer vanwege de nasleep.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-23 18:05

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-23 18:05

@pmarena, tancreda,

Precies.

En zeker bij een ouder paard,
Het begint bijvoorbeeld met nog maar 1 soort hooi kunnen eten,
Dan wat spul tegen artrose,
Misschien aangepaste beslag,
Op gewicht blijven wordt moeilijker, dus toch maar slobbers erbij,
In de winter heeft hij het toch wat koud, we beginnen nu dan toch maar met dekens voor het eerst.
Tandarts moet wat vaker komen,
Er ontstaat cushing dus toch maar prascend,

Zoiets kan een proces zijn van een aantal jaar.
Dus zonder grote ziektes zeg maar, maar steeds iets erbij.

Etc etc.

Iedere stap op zich is een kleine,
Wat duurder hooi, ach die 20 euro extra per maand kan wel,
Poedertjes ter ondersteuning bij artrose, och, die 15 euro per maand, waar praten we over.
Aangepast beslag, smid gaat van 120 euro per keer naar 175 per keer. Maar die 55 euro is maar eens per 2 maanden, dat is te overzien.
De slobber komt tegen de 40 per maand, maar ja, je laat je paard niet gaan als het met slobber nog gaat,
Die 2 dekens, tsja, dat is eenmalig, ongeveer 220 euro voor twee niet te dure, dat valt wel mee.
De tandarts die nu 3x per jaar komt ipv 1, das niet iedere maand. Dat moet gewoon kunnen. Ong 150 per jaar,
Prascend, ach, met wat handigheid kom je er goedkoop aan en heeft hij niet zo heel veel nodig, eurootje of 60 per maand.
Maar ja, hij doet het wel weer lekker.

Heel langzaamaan loopt het zo steeds een beetje op.
De harde grens is dan lastig, want het begint met een beetje, en het wordt meer en meer

Als je bovenstaand voorbeeld grofweg uitrekent, en uitgaat van 1 deken vervangen per jaar,
Kom je op maandbasis uit op ruim 180.
Iedere maand.
En dit is dan nog geen extreem geval met bijvoorbeeld omeprazol (dat zit alleen voor Omeprazol tussen de 300 en 1200 per maand)

En zoiets kan de een nu eenmaal makkelijker trekken dan de ander.
Em zoal in de openingspost, stel je hebt dat oudje 20 jaar al, je wil hem ook niet zomaar opgeven.
Maar 20 jaar geleden kunnen je financiën er wel heel wat beter uitgezien hebben dan nu, in 20 jaar kan er een hoop veranderen.

En dan?
Die 180 is extra, bovenop de kosten die er tóch al waren.
(Stalling, enting, een keer een dierenarts bezoek voor iets accuuts, etc)

Ik zag ik het topic een aantal mensen die dit wel een beetje herkennen.
Vooral mensen met écht oudere paarden als ik het goed gelezen heb (vergeef me als ik het mis heb)
Van zeg 25 en ouder.
Waarbij je dus weet dat het nooit minder zal worden, maar waarschijnlijk langzaamaan wel steeds iets meer.

Zoiets kan héél lastig zijn

Dat je aan de ene kant zou willen dat het paard nog minstens 6 jaar vrolijk doorloopt
Maar aan de andere kant dat de belasting, sociaal en of financier, zo groot wordt dat het een opluchting kan zijn als dat weg valt
Maar dat mag je eigenlijk niet denken, want je gunt je paard wel echt het beste zeg maar.

Dat soort hobbels en overwegingen kunnen knap lastig zijn.
Voor de een hypothetisch, voor de ander een bestaand scenario.

Maar dan?

Een 30-jarige verkopen is niet realistisch.
Weggeven en een ander opzadelen met al die kosten is ook zo wat , en vaak is het ook al een proces van jaren geweest waarin je de puzzel compleet hebt wat voor dit specifieke paard werkt.
Verhuizen kan voor het zeer oude paard dan óók lastig zijn, want het precies uitgebalanceerde plaatje blijft nooit 100% gelijk.

Een beetje uit zo'n scenario komt het tweede deel van mijn vraag.
Ik zie dit in de praktijk gebeuren (met per situatie natuurlijk iets andere kwaaltjes, leeftijden en situaties, maar ik heb even een soort beeld geschetst dat heel reëel kan zijn)

Hoe ver ga je dan zeg maar.
Waar ligt de balans van wat fair is naar het paard, maar ook nog fair/realistisch naar eigenaar.
Wanneer gaat de eigenaar zichzelf echt tekort doen, om het paard nog te laten blijven lopen.

En is dat reëel?
Maar als dat niet fair is, rn de eigenaar zichzelf dus tekort doet, betekent dat dan dat je het paard moet laten gaan?
En is dát dan wèl fair?

**Geplaatst**: 13-01-23 18:24

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 18:24

Buiten de financiële extra belasting is ook de 'workload' voor de eigenaar iets om mee te nemen in de overweging.

Ik vond dat best heftig, voldoende financiële middelen maar paard moest 3x per dag medicijnen, die gemalen moesten worden, in een spuit, dan een heel gevecht om die spuit in z'n mond te krijgen. Was 15-30 min per keer bezig met malen/paard vangen/medicijnen toedienen. Bovenop de 'gewone' taken die erbij horen.

Nooit een dagje weg kunnen, niet op vakantie kunnen, altijd puzzelen met werk etc.

Paard mocht nooit meer op de wei maar was verder niet bruikbaar dus was ook afhankelijk van mij voor wat 'entertainment'. Hij stond wel 24/7 buiten met maatjes maar hij was ziek en had weinig interactie met de rest.

Daarbuiten kostte het extra management ook veel tijd. Uren bellen en rondrijden voor geschikt hooi, analyses laten doen, hoefsmid die uit Verweggistan kwam want niemand durfde het nog aan, weer een dag heen-en-weer naar de kliniek.

Ik was net bevallen en bovenstaande was allemaal in de periode (6mnd) na mijn kraamtijd en ik vond de extra workload enorm pittig.

Er was geen uitzicht op verbetering dus ik heb uiteindelijk met heel veel pijn en moeite mijn allerbeste maatje moeten laten gaan. Uiteindelijke diagnoses: PSSM1, PPID, IR, imuungemedieerde keratitis, meerdere peesblessures en hoefbevangenheid.

**Geplaatst**: 13-01-23 18:49

Geplaatst: 13-01-23 18:49

Ik snap best dat mensen dan beslissen dat 't klaar is. Maar ik hoop zelf dat geld bij mij nooit een reden gaat zijn. Dat zou ik mijzelf nooit vergeven.

Ja het wordt duurder. Dat sucks, maar dat weet je. Met elk ouder dier. Scheelt wellicht iets dat je geen kosten meer hebt voor transport (buitenritten), wedstrijden of lessen... Of dat echt volledig compenseert, geen idee.

Ik hoop iig dat mij dat dilemma wordt bespaard. Ik vind het dilemma wanneer is de grens qua wat je paard nog aan kan en of die nog blij is al een lastige genoeg...

**Geplaatst**: 13-01-23 19:09

Geplaatst: 13-01-23 19:09

ellepel schreef:
J_emma schreef:
Ik lees veel reacties van mensen die een koliekoperatie uitsluiten.
Een van onze pony's is in augustus 2020 aan koliek geopereerd. Ze was 16 en net een paar maanden drachtig. Drie maanden herstel wat heel soepel verliep, en daarna hadden we gewoon weer een kerngezonde blije pony mét veulen.
Geen seconde spijt van gehad.

Of het nou om een kat, geit, hond of paard gaat: voor mij moet de prognose goed zijn en het absoluut geen lijdensweg worden. Het welzijn van het dier staat voorop.

jawel maar die is 16, het topic gaat over oudere paarden.
die van mij is 29, daar ga ik echt geen operatie meer aan wagen.
denk ook niet dat artsen dat snel zullen adviseren

Nee dat begrijp ik, daar zou ik ook niet aan beginnen. En ik snap ook dat het topic over oudere paarden gaat. Maar over koliekoperaties wordt het snel in het algemeen gezegd.
En natuurlijk gaat het lang niet altijd goed. Maar er zijn ook succesverhalen :-)

Ik heb toen de veearts gevraagd op basis van wat hij aantrof op de operatietafel een inschatting te maken. Inschatting was positief. Had hij iets a la 25% kans op succes gezegd, dan had ik haar ook laten gaan.

**Geplaatst**: 13-01-23 20:27

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 20:27

Ik had een operatie eerder zeker wel overwogen. Nu ze 20 is en ander kwalen heeft, waarschijnlijk niet meer. Maar in the heat of the moment Kan het okk weer anders zijn.

**Geplaatst**: 13-01-23 21:53

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 21:53

Ik ben wel benieuwd, ik zie dan reacties voorbij komen met, mag niet meer dan €400 kosten, maar wat als het €401 is, of €404 of €410? Of is het echt, €399,99, prima, medicatie of een supplement wordt een euro duurder: nope!
Ik kan dat dus niet zo hard een grens stellen. Idem met: als ze meer een week op stalrust moeten, maar wat nou als het 8 dagen is of 10? Is het dan ook: nope?

**Geplaatst**: 13-01-23 23:13

Geplaatst: 13-01-23 23:13

Sanet schreef:
Ik ben wel benieuwd, ik zie dan reacties voorbij komen met, mag niet meer dan €400 kosten, maar wat als het €401 is, of €404 of €410? Of is het echt, €399,99, prima, medicatie of een supplement wordt een euro duurder: nope!
Ik kan dat dus niet zo hard een grens stellen. Idem met: als ze meer een week op stalrust moeten, maar wat nou als het 8 dagen is of 10? Is het dan ook: nope?

Ik ben zo iemand. Bij mij lag de grens op 300 euro extra bovenop wat hij mij nu kost zonder kwaaltjes. Over 1 euro ga ik niet moeilijk doen, maar over 10 euro wel. Bij die 300 ligt wel echt de grens om bvb nog iets extra toe te voegen of te veranderen naar iets duurders. Of om een beslissing te nemen bij inflaties van 10%. Mind you: momenteel kost mijn paard mij al zo’n 400 euro pm zonder problemen. Ergens stopt het ook.

Over die stalrust: 8 of 10 dagen voor die shet zou ik nog net doen, maar ik hou als richttermijn wel een week aan. ‘T moet ook nog leuk zijn voor de pony, hele dagen alleen in een stalletje waar je niets kan zien omdat je maar 95 cm bent is ook maar deprimerend. Als dat dan is voor 10 dagen ivm een hechting of een open wonde, dan ok. Maar bij een peesblessure laat ik ze liever buiten op haar stukje haar tempo bepalen.

**Geplaatst**: 14-01-23 00:27

Geplaatst: 14-01-23 00:27

Mijn ruin van 27 is gelukkig nog gezond,maar als hij niet meer kan lopen of er na een aantal weken niets is verbeterd laat ik hem ook inslapen,bij koliek ook.Ik ga niet meer zover als bij mijn pony,ze heeft veel pijn gehad en dat kan ik hem niet aan doen.Ook ga ik hem niet op de been houden met allerlei poeders,pillen en speciaal hooi.Pracend wil ik wel proberen natuurlijk.Mijn pony heeft nog 4 jaar goed geleefd met de Cushing en het speciale voer.Ook heeft hij verlatings angst en als hij noodgedwongen van zijn vriend gescheiden moet zijn gaat dat ook niet.Het gaat ook om het moment en ik ken hem natuurlijk goed en wil niet dat het een lijdensweg wordt omdat ik hem niet kan missen.

**Geplaatst**: 14-01-23 02:22

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-01-23 02:22

Toen we kosten kregen voor de shet heb ik het ook goedgepraat door het het uit te spreiden over het aantal jaren dat we hem hebben gehad. Natuurlijk moet je het dan op dat moment ophoesten, maar we hebben hem 21 jaar gehad en hij heeft eigenlijk nooit iets gemankeerd. Dan op hogere leeftijd wat opeenvolgende kosten heb ik berekend over het aantal jaren dat we hem hadden.

Financieel heb ik geen grens gesteld en als het moet liggen we krom, maar ik heb soms dus wel achteraf spijt van teveel geld uitgegeven als het de problemen niet heeft opgelost.
Geneest je paard of gaat hij nog even goed en vrolijk mee, vergeet ik dat makkelijker en zet me eroverheen. Maar geneest het paard niet en laat je het paard alsnog gaan, vind ik het achteraf wel soms zonde. Dat zeg ik dan wel heel eerlijk.

**Geplaatst**: 14-01-23 08:46

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 14-01-23 08:46

Het voelt dan inderdaad als zonde geld maar ook als zonde van het dokteren met een dier dat eigenlijk aan het aftakelen was ipv. beter worden :(:)

Maarja volgende keer als je met een ander dier weer in dezelfde situatie zit, wil je het toch weer die kans geven dat bij hem / haar het wèl 1 van de vele succesverhalen kan worden waarna ze nog jaren fijn leven.... want die kans is vaak toch wel heel groot. Ellendig dat je zulke beslissingen niet terug kan draaien als het leed (en kosten) voor niets zijn :(:)