Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-01-23 23:17

Geplaatst: 12-01-23 23:17

Ik lees veel reacties van mensen die een koliekoperatie uitsluiten.
Een van onze pony's is in augustus 2020 aan koliek geopereerd. Ze was 16 en net een paar maanden drachtig. Drie maanden herstel wat heel soepel verliep, en daarna hadden we gewoon weer een kerngezonde blije pony mét veulen.
Geen seconde spijt van gehad.

Of het nou om een kat, geit, hond of paard gaat: voor mij moet de prognose goed zijn en het absoluut geen lijdensweg worden. Het welzijn van het dier staat voorop.

**Geplaatst**: 12-01-23 23:34

Geplaatst: 12-01-23 23:34

Moeilijke vraag waar ik ook heel regelmatig mee bezig ben aangezien mijn oudje 29 wordt..
Hij krijgt ruwvoervervangers maar knabbelt nog prima een flinke hoeveelheid hooi weg.. is nog steeds de baas over mijn 14 jarige quarter.. gedraagd zich met regelmaat nog als een 4jarige hengst en zijn ogen sprankelen.
Zolang ik nog een blij paard zie gaan we ervoor..
Zodra de levenslust uit de ogen verdwijnt en de kwaaltjes de overhand nemen.. en er meer slechte dan goede dagen zijn dan is het tijd om afscheid te nemen.

En ik denk dat je dat moment herkent als je eerlijk naar je paard kunt kijken.

**Geplaatst**: 12-01-23 23:37

Geplaatst: 12-01-23 23:37

-Namiro- schreef:
Moeilijke vraag waar ik ook heel regelmatig mee bezig ben aangezien mijn oudje 29 wordt..
Hij krijgt ruwvoervervangers maar knabbelt nog prima een flinke hoeveelheid hooi weg.. is nog steeds de baas over mijn 14 jarige quarter.. gedraagd zich met regelmaat nog als een 4jarige hengst en zijn ogen sprankelen.
Zolang ik nog een blij paard zie gaan we ervoor..
Zodra de levenslust uit de ogen verdwijnt en de kwaaltjes de overhand nemen.. en er meer slechte dan goede dagen zijn dan is het tijd om afscheid te nemen.

En ik denk dat je dat moment herkent als je eerlijk naar je paard kunt kijken.

Mijn ervaring is dat 90% van de mensen niet eerlijk naar hun dier kijken.......

**Geplaatst**: 12-01-23 23:52

Geplaatst: 12-01-23 23:52

Mijn oudje is ondertussen 26. Nooit wat gehad en toen ze 24 was ging het mis. 3 dagen achter elkaar de da met spoed laten komen( Na 18.00 uur natuurlijk en in het weekend) bij de 3e x zei de DA dat ze het niet meer wist. Was geen koliek maar mijn meisje voelde zich echt ellendig. Hoge koorts en niet eten en drinken. Heb op het punt gestaan om haar in te laten slapen. Staleigenaar kwam die avond terug van de vakantie en heeft haar ab gespoten. De volgende ochtend kreeg ik telefoon dat ze weer at en dronk. De koorts was gezakt. Wat was ik blij. Het had dus niet veel gescheeld of ze was er niet meer geweest. Dit was wel de grens geweest.

Nu dus 26 beetje stram maar nog steeds een dikke drammert. Ze mag nog lekker genieten van haar oude dag.

**Geplaatst**: 13-01-23 00:18

Geplaatst: 13-01-23 00:18

Ik denk dat je vooral bij jezelf te raden moet gaan en het soms ook ligt aan wat je al hebt meegemaakt.

In mijn paardenomgeving was een vrouw die haar paarden echt niet kon laten gaan. Paard was al langere tijd ziek, denk 1x in de maand wel de dierenarts erbij, op de bute, paard hing tegen zijn voerbak aan om overeind te kunnen blijven staan en nog het dier niet los kunnen laten. Toen heb ik mezelf voorgenomen om het nooit zover te laten komen.

Eerste pony hadden we met het hele gezin en naarmate de jaren verstreken wel wat afspraken gemaakt. Op een bepaald moment; geen operaties meer, nog een paar jaar verder kwam daarbij; geen (pijnstillende) medicijnen.

**Geplaatst**: 13-01-23 01:02

Geplaatst: 13-01-23 01:02

Mijn oudje is bijna 24, ik heb haar al 19 jaar. Ondanks progressieve ppid waardoor ze momenteel op 1 en driekwart pil staat is ze verder nog fit en vrolijk en we maken nog best stevige bosritjes, ze vind enkel stappen nog steeds maar saai. Ook rijd ik haar nog weleens in de bak om haar recht en soepel te houden waarbij ze zich ook meer uit slooft dan ik vraag.
Nu kwam ik er een paar weken geleden achter dat ze 2 ernstige ouderdomsdiastases had waarbij ook al een behoorlijke ontsteking zat. De mazzel was wel dat het om 1 kies heen zat, dus als je de kies eruit haalt zijn de diastases en dus de ontstekingen weg. Ook had ze een kapotte snijtand die dan ook gelijk getrokken zou kunnen worden. Alleen moest het op de kliniek gebeuren en zou het best wat kosten omdat ze er een tijd mee bezig zijn.
De tandarts vond dat ik er maar even over moest nadenken, een ouder paard met ernstig ppid en dan die kosten. Heb er welgeteld 2 minuten over hoeven nadenken, ik laat haar niet met pijn en ontsteking in de mond staan als dat niet hoeft. Bovendien is ze dus nog echt heel fit, en staat ze bij mijn 2 eigenwijze jonkies, dan is het fijn als ze ze ook wat op voedt voor me, en met die zere mond zag ik haar zich steeds meer terug trekken.
Uiteindelijk kostte het bijna 1400 euro, maar heel blij dat ik het gedaan heb, merk echt opluchting bij haar.
Het is altijd moeilijk hoe ver je gaat, hele dure dingen zoals een koliekoperatie of zo zou ik echt niet meer doen, maar zolang mijn paard nog fit en levenslustig is zou ik als het kon zoveel mogelijk ongemak proberen te voorkomen, het is een gouden paard en ze heeft ook al die jaren goed voor mij gezorgd.
Maar daar vind ik ook wel bij horen om straks als de kwaliteit van leven verdwijnt zonder dat je dat kan verhelpen, als ze door de ppid niet meer in balans te houden is of om wat voor reden dan ook de levenslust uit haar ogen verdwijnt, te zorgen dat het leven geen lijden wordt en op tijd in te grijpen door afscheid te nemen, hoe moeilijk dat ook gaat zijn na al die fijne jaren.

**Geplaatst**: 13-01-23 01:22

Geplaatst: 13-01-23 01:22

BigOne schreef:
moonfish13 schreef:
Mijne doet het dus al 5 jaar goed op een halve prascend, en een happy pony.
Maar 1.5 pil in 3 jaar is wel heel heftig zeg!

Dan had de onze er ook nog wel gelopen. Helaas, zo jong cushing ( net zeven jaar begon de verandering) is vaak veel heftiger dan wanneer ze het op oudere leeftijd krijgen.

Mijne is met 18 op prascend gezet nu bijna 23.
Maar hij doet het op een halve erg goed, en ik verbaas me dat hij niet omhoog hoeft tot op heden eigenlijk.
Maar jemig 7 pas, dan had ik die keus ook gemaakt hoor.
Mijne was gelijk eigenlijk qua koppie weer zichzelf, heeft een paar maanden door moeten zetten om te wennen.
Maar wel altijd écht mijn oude clown.
Na het wennen heeft hij zelfs nog manegelessen gelopen in topvorm met 20.
Liefst springles nog, ja dan is het goed dat pilletje.

Mijn grens ligt bij een zware operatie met lang boxrust en gewoon niet meer realistisch.
Zoals een bekken breken en dan op een kliniek 6 weken vastbinden aan een muur omdat ze niet mogen liggen, doe ik niet.
Dat grenst voor mij ook aan dierenmishandeling.

**Geplaatst**: 13-01-23 01:28

Geplaatst: 13-01-23 01:28

Aan de ene kant kijk ik niet naar leeftijd en aan de andere kant speelt het getal vaak wel door je hoofd.

Toen mijn ruin 15 was en hij een blessure had zocht ik een jonger paard. Toen kwam onze oude merrie terug van toen bijna 20. Ze was verwaarloosd en dacht dat ze nog een paar leuke maanden bij ons zou hebben, maar dat werden jaren.

Omdat zij de oudste was, werd de rest voor je gevoel jonger, zelfs toen die dan 20+ werden. Zij zat er altijd boven, maar was heel goed, fit en sterk.
Te vaak vergeleek ik de anderen met haar en moesten zij dan ook maar zo oud kunnen worden.

2x nog een jonger paard erbij gehad die al met "iets" bij ons kwamen en maar 7 en 10 mochten worden. Dan probeer je ook dingen, maar als je duidelijke antwoorden hebt en er is echt geen enkel vooruitzicht is het toch iets makkelijker.

Ouder worden gaat soms heel langzaam en mag ook soms met kleine gebreken.

Mijn ruin was 23 en had uit het niks 's ochtends een rare aanval en is toen direct ingeslapen. We hebben geen andere opties meer besproken en het was ook te heftig. Maar zeker vanwege leeftijd en zijn blessures was het voor mij klaar, ook al ging het 1,5jr heel goed.

De shet weten we niet hoe oud hij exact was, maar we schatten 25+. Die had rond zijn 15e EOTRH en bij hem zijn operatief alle snijtanden verwijdert in Utrecht. We hebben wel kort getwijfeld, maar hij was verder wel heel gezond en fit. Nooit spijt van gehad en knapte snel op en at ook altijd goed.

De laatste periode moesten er ook af en toe kiezen uit en voerde ik wel bij, zelfs 1x 's nachts, maar met heel veel liefde.
Na het verlies van zijn vriend ging het moeizaam, maar hij leek sterk. Hij had wel wat vage klachten en er is nog bloed afgenomen, maar het ging opeens heel snel en toen ook snel gestopt. Ik vond het een vreselijke beslissing omdat we geen antwoorden hebben gekregen op die vage klachten, maar hij mocht na 21jr samen echt niet lijden.

Ik had ze het liefst samen laten gaan, maar omdat de eerste ruin zo onverwacht ging, was dat toen geen optie.

Mijn merrie was altijd sterk, maar had het daarna ook wel zwaar en de winter was pittig. Ze was gek met haar zoon en dochter die drachtig was. We hoopte dat ze als oude fokmerrie nog zou opleven na de geboorte, maar dat gebeurde niet echt.
Ze had nog een lelijke beenwond die gehecht moest en hebben we ook netjes laten doen en weken verzorgd.
Ze was mn man zijn oogappeltje, maar ik zei altijd; ze is zo sterk oud geworden, we laten haar echt niet aftakelen. Ze is 29 geworden.

Haar zoon had het vorig jaar echt enorm zwaar met dat verlies en was hartverscheurend. Hij was toen 23 en ik dacht dat hij ook zou aftakelen, maar met 2 hengstveulens is hij een 2e jeugd begonnen en speelt echt een belangrijke rol.

Als een paard gezond en fit is, doen we wat nodig is en kan. Dat hangt niet meer van de leeftijd af. Bij een hogere leeftijd weet je dat afscheid dichterbij komt, maar denk dat onze grenzen voor elk paard gelijk zijn.
Ik denk zelfs dat ik bij een jonger paard eerder de stop eruit trek, omdat er dan geen enkel toekomstperspectief is en bij een ouder paard is de toekomst toch nog iets korter en soms kunnen oudere paarden ook zelf laten zien dat ze niet meer per se het hardst hoeven te rennen of gek doen.

Ze moeten wel pijnvrij zijn, vrij kunnen bewegen, liggen, rollen, opstaan en eten. Paarden die niet meer gaan liggen of rollen of niet op kunnen staan, is voor mij ook ene grens.

**Geplaatst**: 13-01-23 02:08

Geplaatst: 13-01-23 02:08

Paarden kunnen best goed verder ja, ik was heel bang dat mijn pony na overlijden van zijn maatje ook in een dal zou zakken.
Hij heeft echt gerouwd, echt zielig, maar hij stond met 2 op de wei en paddock.
Dus zijn andere maatje waar hij minder mee had bleef over, dat heeft denk ik enorm geholpen.

**Geplaatst**: 13-01-23 06:52

Geplaatst: 13-01-23 06:52

Ik ga ver voor mijn dieren maarrrr wel gelet de omstandigheden. Ik heb hele dure operaties CT en MRI scans laten doen bij mijn honden. Dan wel op leeftijden en bij de uitslag die vermoed werd dat ze nog vele jaren fijn leven konden hebben.
Daartegenover heb ik ook een hond in laten slapen zonder duidelijke diagnose. We konden met echo en scan diagnose krijgen maar de uitkomst was vooraf al dat enkel euthanasie een optie was. Dan ga ik niets meer doen om eventueel nog te rekken. Zo ook bij mijn husky reu waar botkanker geconstateerd was. Die heeft mogen rond scharrelen tot hij met maximale dosis aan gaf niet meer verder te willen lopen dan 10 minuten. Hij liep zuiver maar waar hij normaal een boswandeling altijd te kort vond, ook na 2 uur wou hij nu na 5 minuten terug naar de auto en dat meerdere dagen. Dan is de keuze snel gemaakt. Overigens door allerlei andere medische issues was poot waar de kanker in zat amputeren al geen optie meer.
Ik ben helemaal niet tegen behandelingen en betaal er gerust voor maar er moet wel toekomst verwachting zijn en geen levens rekkende middelen voor weken of hooguit maanden

**Geplaatst**: 13-01-23 06:57

Geplaatst: 13-01-23 06:57

een poeder of een supplement ia geen probleem. een medicijntje ook niet maar zodra ik zie dat mijn pony niet zichzelf meer is en t na een poosje ook niet verbeterd dan is het klaar. Een koliek operatie doe ik niet. mijn pony wil ik niet 24/7 op een box hebben, staat al zijn hele leven, op een kleine periode na, 24/7 buiten
Onze vorige pony had ook koliek en na 3 dagen emmeren was het ook klaar. Gelukkig zei ik meteen tegen mezelf dat ik hem niet liet opereren en werd het bevestigd door de arts, het was te ver en een operatie zou voor 70% mislukken.. maar wat als hij had gezegd dat t 50/50 was... ik hoop dat ik dan ook sterk genoeg in mijn schoenen had gestaan....
qua kosten ben ik verzekerd dus dat scheelt al wel. maar heb altijd een potje voor mijn paard gehad waar ik flinke kosten van zou kunnen betalen.

Verder bekijk ik het denk per situatie...

**Geplaatst**: 13-01-23 07:43

Geplaatst: 13-01-23 07:43

J_emma schreef:
Ik lees veel reacties van mensen die een koliekoperatie uitsluiten.
Een van onze pony's is in augustus 2020 aan koliek geopereerd. Ze was 16 en net een paar maanden drachtig. Drie maanden herstel wat heel soepel verliep, en daarna hadden we gewoon weer een kerngezonde blije pony mét veulen.
Geen seconde spijt van gehad.

Of het nou om een kat, geit, hond of paard gaat: voor mij moet de prognose goed zijn en het absoluut geen lijdensweg worden. Het welzijn van het dier staat voorop.

jawel maar die is 16, het topic gaat over oudere paarden.
die van mij is 29, daar ga ik echt geen operatie meer aan wagen.
denk ook niet dat artsen dat snel zullen adviseren

**Geplaatst**: 13-01-23 07:48

Geplaatst: 13-01-23 07:48

Benzz schreef:
-Namiro- schreef:
Moeilijke vraag waar ik ook heel regelmatig mee bezig ben aangezien mijn oudje 29 wordt..
Hij krijgt ruwvoervervangers maar knabbelt nog prima een flinke hoeveelheid hooi weg.. is nog steeds de baas over mijn 14 jarige quarter.. gedraagd zich met regelmaat nog als een 4jarige hengst en zijn ogen sprankelen.
Zolang ik nog een blij paard zie gaan we ervoor..
Zodra de levenslust uit de ogen verdwijnt en de kwaaltjes de overhand nemen.. en er meer slechte dan goede dagen zijn dan is het tijd om afscheid te nemen.

En ik denk dat je dat moment herkent als je eerlijk naar je paard kunt kijken.

Mijn ervaring is dat 90% van de mensen niet eerlijk naar hun dier kijken.......

Klopt.. daar ligt denk ik het probleem..
ik heb 3 jaar geleden mijn droompaard laten gaan als gevolg van hoefbevangenheid. Ik had voor mezelf een hele duidelijke grens gesteld. Als hij gaat liggen en niet op wil is het klaar.. en dan komt dat moment dat hij gaat liggen. Alles in je hart schreeuwt op dat moment ‘nee’, maar ik heb er nooit spijt van gehad.. verdriet immens, maar spijt nooit. Eerlijk zijn is key!

**Geplaatst**: 13-01-23 08:43

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 08:43

Ik ga wel ver mits het betreffende paard nog veel lol in zijn leven heeft. Ik heb een arabische ruin van 29 die op de priores staat, dus veel pap maken en zeulen. Maar als we gaan wandelen moet hij nog steeds een kettinkje door zijn halster anders hang ik er als een vlaggetje aan, heel de weg dribbelen en druk. Zijn shet vriendje is chronisch bevangen en heeft cushing. Die gaat ook redelijk met een kwartje prascend en goede bekapper. Is soms wat slechter en blijft gevoelig op zijn zooltjes maar ook die heeft met zijn hoefschoentjes aan en tijdens het wandelen nog veel lol. Ik zit wel in mijn hoofd, dat als 1 van de twee ingeslapen moet worden, wat dan eerlijk is tegenover de ander...tegelijk inslapen? Ik vindt het moeilijk. Mijn vorige pony was 32 en op de een op andere dag echt stokkreupel (mega dikke rand boven haar kroonrand ineens), die hebben we gelijk in laten slapen. Ik weet wel wanneer het klaar is, ik slaap zelf niet als mijn paarden pijn hebben dus dat is geen optie. Gelukkig ken ik ze goed genoeg om te zien hoe het gaat met ze...hopelijk op dat moment ook...

**Geplaatst**: 13-01-23 09:05

Geplaatst: 13-01-23 09:05

J_emma schreef:
Ik lees veel reacties van mensen die een koliekoperatie uitsluiten.
Een van onze pony's is in augustus 2020 aan koliek geopereerd. Ze was 16 en net een paar maanden drachtig. Drie maanden herstel wat heel soepel verliep, en daarna hadden we gewoon weer een kerngezonde blije pony mét veulen.
Geen seconde spijt van gehad.

Of het nou om een kat, geit, hond of paard gaat: voor mij moet de prognose goed zijn en het absoluut geen lijdensweg worden. Het welzijn van het dier staat voorop.

Ik heb tijdens mijn co-schappen zoveel mis zien gaan na koliek operaties, dat mijn mening toen wel aardig gekleurd is ja.
Ook paarden waar ze na een jaar tobben mee terug kwamen met allerlei verklevingen binnenin, waardoor paard eigenlijk altijd ongemakkelijk is gebleven.
Er zijn ook zeker succes verhalen, maar de kosten tegen de hoeveelheid ongemak, maken wel dat bij mij de balans met een jonger paard ook al snel zal doorslaan naar niet opereren. En met een paard van boven de 20-25 al helemaal niet.

Voor mijn senior, wat ik hier eerder ergens al beschreef, was de trailer zelf ook echt een ding geworden. Het was altijd een uitje, met de trailer op pad, maar het werd een moetje.
Dus áls hij koliek gekregen zou hebben, dan had ik gekeken wat ik thuis voor hem kon laten doen met pijnstillers, maar ik zou hem niet meer inladen naar een kliniek. Daar was zijn leven simpelweg te goed voor geweest, dan ga ik aan het eind niet teveel lopen tobben.

**Geplaatst**: 13-01-23 09:27

Geplaatst: 13-01-23 09:27

Ik heb inmiddels geleerd door ervaringen om mij heen dat dat tamelijk moeilijk te voorspellen is.

Ik heb al vaker mensen (veel) te ver zien gaan. Keurige, nuchtere, redelijke mensen. Maar ik heb ook al dieren totaal verassend terug zien stuiteren van de weg naar de dood.
Dus ik probeer er niet té veel over te piekeren. Het is best lastig te voorspellen hoe je gaat reageren. Als het geleidelijk gaat, maar ook als het heel onverwachts komt.

Ik heb mijn oudje al 24 jaar. Hij heeft het zeker verdiend dat ik hem geweldig verzorg. Geld speelt daarbij niet echt een rol. In die zin dat ik best wat kan missen. Maar ook dat heel duur vaak ook heel invasief is en dat dat laatste misschien meer de reden zou zijn om af te haken.
De limiterende factor zou hier kunnen zijn het leven in een kudde. Als hij niet meer mee kan, niet meer kan spelen, niet meer kan verweren weet ik niet wat de rest doet. Laten ze hem dan in zijn waarde? Of wordt hij dan de pispaal? Alleen zetten voor de nachten zodat hij rustig kan eten zou ik nog wel kunnen regelen en acceptabel vinden. Maar als hij alleen zou moeten blijven staan gedurende de hele dag, zou dat wel een grens zijn.

Dus ik hóóp vooral dat ik ook weet wanneer genoeg, genoeg is. Voordeel is dat ik zelf echt vind dat hij een geweldig leven heeft. Ik heb heus fouten gemaakt maar hij leeft hier in alle vrijheid en luxe en liefde. Dus een 'schuld' hoef ik niet in te lossen richting hem. Mijn enige verantwoordelijkheid is nog om hem blij te houden tot hij dat niet meer is.....(eigenlijk wat marije ook aangeeft)

**Geplaatst**: 13-01-23 09:30

Geplaatst: 13-01-23 09:30

Ik vind dit lastig en per paard verschillend, ten eerste moet er kwaliteit van leven zijn en blijven. Daarnaast bij een ouder paard moet het iets zijn wat nog beter kan worden..als het niet meer beter kan worden dan is ondersteuning mogelijk totdat het niet meer gaat maar geen dure operaties oid.

Aan de andere kant als er een operatie nodig is en ze staan een paar maanden op stal maar hebben daarna nog een lang en gezond leven dan denk ik dat die paar maanden stal snel vergeten zijn.

Het is best een moeilijk grijs gebied waarin ieder afwegingen voor zichzelf moet maken denk ik, ook mede gebaseerd op de financiele mogelijkheden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-01-23 09:32

Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-23 09:32

Elisa2 schreef:
Ik vind dit lastig en per paard verschillend, ten eerste moet er kwaliteit van leven zijn en blijven. Daarnaast bij een ouder paard moet het iets zijn wat nog beter kan worden..als het niet meer beter kan worden dan is ondersteuning mogelijk totdat het niet meer gaat maar geen dure operaties oid.

Aan de andere kant als er een operatie nodig is en ze staan een paar maanden op stal maar hebben daarna nog een lang en gezond leven dan denk ik dat die paar maanden stal snel vergeten zijn.

Het is best een moeilijk grijs gebied waarin ieder afwegingen voor zichzelf moet maken denk ik, ook mede gebaseerd op de financiele mogelijkheden.

Het gaat hier specifiek om oude paarden.

Zou je dan ook nog kiezen voor paar maanden stalrust?

**Geplaatst**: 13-01-23 09:37

Geplaatst: 13-01-23 09:37

Ik vind dat echt heel lastig om nu al te zeggen, mijn merrie is nu heel fit en heel wilskrachtig nog, ze wordt in april 26. Als zij het neusje laat hangen, dan is het niet best. Dus als we dan de glans niet snel terug in de ogen krijgen, dan is het ook klaar. Want dat heeft ze altijd gehad en zodra ze dus niet meer zichzelf is, dan ga ik echt nog wel zoeken: wat is het. Maar krijgen we dat niet goed, dan is dagelijks pijnstilling niet een oplossing voor altijd, tijdelijk om een dip uit te komen uiteraard wel.
Maar tot die tijd doe ik wel mijn uiterste best om haar kwaliteit van leven zo goed mogelijk te houden, met een tandarts 2x per jaar en fysio daarna en een poedeltje en elke dag een emmertje senioren voer. (Als ik buiten kom met mijn emmertje, dan komt het hoofd omhoog, wordt er wild en woest heen en weer gerend, schiet dat te blije linkervoorbeen alle kanten op etc. Dan denk ik wel eens: is senioren voer hoor, voor seeeeenior!)

Ik heb daarvoor de tijd en de financiële ruimte. Dus waarom niet dan? Als ze daarmee nog echt super fit is, dan is dat blijkbaar de moeite waard.
Vanwege financiële redenen stoppen met behandelen zou ik erg moeilijk vinden. Dat is ook allemaal afwegen natuurlijk, stel een operatie kost €5000, dat is niet de enige factor die meeweegt, hoe groot is de kans van slagen, hoe lang is het herstel, hoe groot is de kans op dat het daarna toch weer terug komt, hoe moet het herstel eruit zien (6maanden stal rust of 3 dagen stal rust), etc etc. En het is voor mij zeker niet dat als het dan €5005 kost, dat het dan niet doorgaat.

Dus er ligt geen harde materiële grens. Tot daar en niet verder.

**Geplaatst**: 13-01-23 09:38

Geplaatst: 13-01-23 09:38

Alleen als het paard geen andere aandoeningen heeft die verergeren met stalrust, bij zware artrose oid zou ik dat dus niet doen. Als het paard al kwakkelt qua gezondheid dan zou ik het ook niet doen. Als het nog helemaal fit en gezond is dan zou ik de overweging wel maken. Mits de financiele mogelijkheden er zijn en de prognose goed is. Als de prognose twijfelachtig is dan zou ik het niet doen.

**Geplaatst**: 13-01-23 09:44

Geplaatst: 13-01-23 09:44

Heb afgelopen nieuwjaarsdag voor het dilemma gestaan, paard stond met acute longontsteking, was er erg slecht aan toe. Conclusie dierenarts: grote waarschijnlijkheid zich verslikt in het voer door het vuurwerk, in de longen geschoten en nu zo er aan toe. Hij is al ouder, heeft wat mankementen waar hij het prima mee doet. Ze wilde het proberen, kijken of het aansloeg en anders was ze het er mee eens, dan was het klaar. Ze was verbaasd dat hij er de volgende dag nog was. Nu is hij weer zo goed als de oude. Ik had er vrede mee gehad als ze toen had gezegd het is klaar. Ik weet voor me zelf dat ik met een ouder paard niet ga dokteren, bij een jonger paard is het afhankelijk van wat het is. Dat is een keuze die ik maak om het paard te beschermen, sommige behandelingen zijn niet zaligmakend op de lange termijn, maar ook voor mezelf, je blijft anders maar hoop houden en de klap komt toch wel.

**Geplaatst**: 13-01-23 09:55

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 09:55

Langdurige stalrust zou wel echt een no-go zijn hier. Ik kan hem thuis niet maanden op stal zetten zonder dat hij compleet eenzaam en alleen is. Dan zou ik hem al moeten verhuizen en van stalrust kan hij werkelijk alleen maar gaan roesten. In dat geval fysiek en mentaal
Hij doet het nou net zo goed omdat hij als een echte ouwe diesel gewoon blijft gaan en bewegen en de wind mentaal en fysiek door zijn oren voelt waaien.

**Geplaatst**: 13-01-23 09:58

Re: De Grens. Ofwel, hoe ver ga je met een ouder paard

Geplaatst: 13-01-23 09:58

Ik zou ook niet meer gaan voor langdurige stalrust voor een paard. liever op een paddock overdag, ik denk dat stalrust meestal meer kwaad als goed doet. Zowel lichamelijk als psychisch...

**Geplaatst**: 13-01-23 10:02

Geplaatst: 13-01-23 10:02

Ik denk dat het per paard verschillend is, maar ook hoe je ze hebt staan.
Heb je ze zelf aan huis dan is het denk ik makkelijker voor bv speciaal voer (papje) dan op een pension stal.
Ik heb altijd geroepen, koliek niet opereren, tot mijn fjord van 18 ervoor stond, toen toch laten opereren, 5000 euro armer en hij heeft het helaas niet gered.
Mijn fjord van nu 31 jaar, vorig jaar droes gehad(ook als 3 jarige) en 2 weken op kliniek gestaan om 2x per dag te spoelen, ging toen hard achteruit, maar nu doet ze het weer super, soms verliest ze een tand, en ze krijgt medicatie voor ppid, al 15 jaar, eet lekker papje, en sinds paar weken zijn we weer aan het werk met haar.
1x per week longeren, stap ritjes onder het zadel en de grote kar 4 wieler verkocht voor een 2 wieler en daar maken we korte ritjes mee, maar drafje zit er nog in.
Loopt altijd buiten, kan in stal maar daar komt ze alleen als ze eten krijgt. en 2 shetten als gezelschap waar ze nog lekker de baas over speelt.
Zolang ze aangeeft het leuk te vinden mag ze zo blijven, als ze niet meer vrolijk is zullen we de keuze moeten maken. Ze is nu 29 jaar bij ons, dus kennen haar wel een beetje.

**Geplaatst**: 13-01-23 10:22

Geplaatst: 13-01-23 10:22

Koliekoperaties bij een oudje...nope. Been there, done that.
Hij is wel 30 jaar geworden en heeft na die operatie nog 8 goede jaren gehad, dus ik mag zeker niet klagen maar ik doe het niet weer.

Ruwvoervervangers... ja, zeker wel. Bij het oudje van hierboven 4 jaar mee af en aan gezeuld. :')

Toenertijd was er wel heel weinig keuze nog.

Prascend bij ppid... jazeker ! Mijn merrie van 27 staat al 10 jaar op de roze pilletjes. Vorig jaar verhoogd naar 2 per dag

Maar ze ziet er weer 10 jaar jonger uit, dus gaan we gewoon door en bezorg ik haar zo een fijne ouwe dag.

Ik ben al 16 jaar niet op reis geweest, leef basic en heb niet veel nodig, ga zelden uit eten en heb altijd veel gewerkt dus met het uitgespaarde geld kan ik mijn paarden hier aan huis een fijn pensioen geven.

Wanneer het dan uiteindelijk klaar is en de grens bereikt...ik ga ervan uit dat ik het op het moment zelf wel weet.