NatasjavE schreef:Jaren terug had ik een stalgenoot die een merrie had met een KWPN vader uit een rusische moeder.
Vader was een aangewezen hengst van Amor en de moeder was Bezdna-Girl.
Was een hele mooie merrie met de beroemde goudglans die wel meer Russische paarden hebben.
Ik gok een Don of Budjonny. Is Bezdna een veelvoorkomende naam en zou de goudglans (erfenis van de AT) verklaren. Ze zijn tegenwoordig veel makkelijker te achterhalen want het vriesmerk is ook in de Russische database opgenomen en die is tegenwoordig digitaal, maar het nummer weet je waarschijnlijk niet meer.
NatasjavE schreef:Ik denk te onbekend en onbemind. Maar de Russen staan bekend om het fokken van sterke gezonde paarden.
En of ze selecteren op beweging en prestatie zoals wij dat gewent zijn vraag ik me af.
Dat verwachtte ik wel al, ja. Weinigen kunnen de GP en Olympische paarden van tegenwoordig of het verleden noemen die “Russisch” gefokt zijn. En dan is al snel de conclusie dat ze er vast niet zullen zijn en laat Rusland en buurlanden nu ook geen mededinger meer zijn voor een podiumplaats en men laat de paarden al snel links liggen. Onterecht, als je het mij vraagt. Ze kruisen nl. over het algemeen erg leuk met Europese paarden. Voor velen was het eerste moderne dressuurpaard meervoudig Olympisch kampioen Absent. Dat was een Akhal-Teke. Diens nakomelingen hebben veel betekend voor de Russische fokkerij en niet alleen die van de AT, maar ook OR, Rus. Trakehner etc.
Wat betreft keuring...
Bij 2 en 4 jarige keuring (de standaard leeftijden waarop voor het eerst wordt gekeurd en geselecteerd) is voor het eerst het klassieke scoresysteem van toepassing bij de keuring (bonitirovka) met pedigree/ancestry (hierbij wordt o.a. gekeken naar afstamming en prestatie van voorouders), measurements, exterieur (o.a. conformatie), type (soms ook kleur), performance en op latere leeftijd kwaliteit van nakomelingen. Op nog jonge leeftijd is performance meer sportaanleg dan prestaties. En bij veulens wordt enkel indicatief gescoord “matig”, “voldoende”, “goed”, “zeer goed”, “uitmuntend”. Declassering gebeurt ook. Vroeger gebeurde dat vooral veel bij export...
Beweging is daarin opgenomen (en weegt mee in de totaalscore van exterieur), maar wordt pas meer recent steeds vaker afzonderlijk meegewogen.
Avalanche81 schreef:Meer op hardheid, met name. Blessurevrij stokoud worden, zeg maar.
Denk als je gericht paarden met goede bewegingen en niet al teveel lijnteelt in de pedigree daarop zet, dat het best een leuk resultaat kan geven.
Russen zijn vaak wel anders qua karakter, en ik weet dan weer niet of dat gaat werken.
Aimee schreef:Avalanche81 schreef:Russen zijn vaak wel anders qua karakter, en ik weet dan weer niet of dat gaat werken.
Toevallig moest ik laatst m’n vriend uitleggen hoe hij een Russische Trakehner moest behandelen, want er was ‘geen land mee te bezeilen’
Ik hou er wel van, geen allemansvrienden, paarden die het alleen voor je doen als ze jou moeten en als jij hen respecteert. Maar als je een commercieel gebruikspaard wil fokken misschien niet zo handig.
Was een paard niet bruikbaar dan ging ie op transport, hetzij richting slachthuis, hetzij richting Europa. Daar werd niet moeilijk over gedaan en daardoor bleven paarden hard. Dat is een lange traditie overigens, zelfs de Turkmeense nomaden (oorspronkelijke fokkers van Akhal-Teke) verkochten hengsten die niet goed genoeg waren en vaak voor exorbitante prijzen aan buitenlandse handelaren. Slacht rustte een taboe op.
Vooral in de jaren 80 en 90 was er weer een opleving in het aantal uit Rusland afkomstige paarden en kwamen o.a. AT, Dons, Budjonny’s, Tersks en Orlovs met vrachtwagenladingen tegelijk aan. Werden o.a. via een handelaar uit Nederland doorverkocht.
Qua karakter zijn ze inderdaad wat meer van de gelijkwaardigheid en wederzijds respect (die je moet verdienen en niet kunt afdwingen). Erfenis van de Teke. Het maakt echter wel dat ze veel, heel veel op karakter kunnen, conformatiedingetjes of niet.