Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
IHN schreef:Janneke2 schreef:Uiteraard is het je volste recht om geen klacht in te dienen.
Juridisch is een termijn van 'vijf jaar geleden was zij mijn therapeut' best lang.
En als het voor jou inmiddels vooral voelt als vriendschap en het therapeuten'stuk' vervaagd is, is het inderdaad raar.
Maar ik vind het geen kwestie van kleutertje dat naar mama rent.
Een klacht indienen geen kwestie van wraak oid. (Voor sommigen wel, maar zo hoeft het echt niet te zijn.)
Het is een kwestie van als volwassen persoon annex cliënt een (ex) therapeut indirect, dwz via een procedure ergens op aanspreken.
Janneke2, als ik client was ben ik het helemaal met je eens. En stel, therapie is beeindigd en je denkt jaar later:dit ging niet goed. Dan is het natuurlijk logisch.
Maar dit was echt vriendschap. Het was ook geen eenzijdige vriendschap. Zij deelde lief en leed met mij. Ik met haar. En die vriendschap heeft ze beeindigd. Zonder reden en dat vind ik naar en kinderachtig.En hrb moeite daarmee te dealen.
maar nu ineens zeggen:ooit was ik je client, dus ga ik nu alsnog een klacht indienen. Nee. Niet ok.
In een situatie client hulpverlener is het natuurlijk volledig ok. Daarvoor zijn die regelingen.
Wij waren vriendinnen. Daar heb ik ook voor gekozen. Ik kan niet naar believen gaan switchen naar wat mij het beste past.
IHN schreef:Dank Charley T. Zoals gezegd heb ik dat al gedaan (wilde, alleen het klachtenverhaal weerleggen voordat dat ook weer een eigen leven gaat leiden). Ik zeg dan ook niks inhoudelijks meer over dit topic.
Wel wil ik nu ook een overdenker meegeven aan de mensen die nog steeds blijven reageren, tips geven etc.
Dit topic heeft zich min of meer ook ontwikkeld tot een topic over grenzen. Het aangeven en accepteren daarvan.
Ik heb meerdere keren aangegeven. Dankjewel. Ik heb genoeg adviezen. Ik heb ook aangegeven dat ik het lastig vind mijn grenzen in deze te bewaken om niet teveel prijs te geven door de vragen en oordelen die geplaatst worden.
En toch blijven mensen doorgaan met, inmiddels dus, ongevraagde adviezen en oordelen. Het is een forum en ik ken bokt, haha. Dus ik zit er ook niet heel erg mee, hoor.
Maar misschien ook om zelf eens na te denken. Wat doe ik met grenzen die uitgesproken worden.
En waarom voel ik de noodzaak toch nog mijn mening of advies te geven, nadat betrokkene die hulp vroeg heeft aangegeven:Dank! Ik kan weer verder. Vanaf nu is het niet meer helpend voor me.
Gaat het dan nog om mij? Of gaat het om jou als plaatser?
Totaal niet boos bedoeld. Ik hoop ook dat het zo niet opgevat wordt, maar het is wel wat in mij opkomt als ik kijk naar wat er hier gebeurd.