Geplaatst 
Afgelopen zondagochtend ben ik me kapotgeschrokken. Ik ging rond half 7 naar de wc, loop daarna de kamer in naar de keuken en toen ik het hoekje om kwam, stond daar iemand in de tuin. Met een hoodie, capuchon over zijn hoofd en hij stond naar binnen te kijken door de achterdeur. Zo zeg maar.
We hebben elkaar een paar seconden aangekeken, toen ben ik heel hard de gang in gerend en heb mijn man geroepen. Ik heb nog nooit zo hard geschreeuwd….
Hij is meteen naar beneden gekomen. De persoon in de tuin was inmiddels weg en we hebben de politie gebeld. Deze zijn meteen gekomen, hebben in de buurt rond gereden en zijn daarna bij ons binnen geweest. We hebben de tuin doorzocht. Alles zat gewoon nog dicht. We hebben een schutting en de hoge tuinpoort zat op slot. Wel zagen we dat de container bij de poort iets verschoven was, dus hij is er overheen geklommen.
De politie gaf aan dat het voor inbraak te laat was, ivm zonsopkomst. Dus konden het nog 2 dingen zijn: iemand die echt kwaad wilde, bij ons of de vorige bewoners (we wonen hier net een maand). Of iemand die zich met zijn dronken kop heeft vergist in het huis.
De dag verliep heel onrustig. We hebben aan de buitenkant van de poort ook sporen gevonden en op de container stond een voetafdruk. Ik had het me dus niet verbeeld (je gaat gekke dingen denken zeg maar). ‘s Middags kreeg ik ineens een idee: de zoon van de vorige bewoner heeft hier een tijdje alleen gewoond tot wij de sleutel kregen. Die jongen is ietwat ontspoord en zijn moeder woont nog bij ons in de buurt. Wij hebben het huis van zijn vader gekocht. Ik heb hem gebeld en gevraagd of het zijn zoon kon zijn. Die was inderdaad stomdronken met de 1e trein naar huis gekomen. Die komt rond 6 uur aan, dus half 7 zou heel goed kunnen. En hij moest wel vaker over de poort naar binnen als die op slot was gedaan. Het is dus zo goed als aannemelijk dat het die jongen is geweest.
Los daarvan hebben we meteen achter een lamp met sensor geplaatst en een extra camera achter, gekoppeld aan de Ring deurbel.
Wetende dat hij het is geeft zeker rust. Maar ik merk dat ik nog erg last heb van de schrik. Ik voel me niet lekker in mijn eigen huis, check tig keer of de deur dicht is (terwijl die vanaf de verhuizing eigenlijk altijd open stond als we thuis waren, want visite komt hier achterom). Of kijk elke keer naar buiten omdat ik denk dat ik iets zie.
Ik wéét dat het die zoon was. Maar toch voelt het een soort van onveilig. Ik ben zo enorm geschrokken, het leek wel een slechte horrorfilm. Terwijl er dus niet eens echt iets is gebeurd. Maar mijn hoofd (weten) en mijn lijf (gevoel) lijken compleet los te staan van elkaar. Terwijl ik normaal toch de nuchterheid zelve ben
Hoe ga ik hier zsm overheen komen, want we hebben een fijn nieuw huis en ik wil hier gewoon van genieten.
Mocht je er lang last van houden, zou ik het eens met de huisarts overleggen.
