secricible schreef:De vragen zijn vrij simpel (wat is je mooiste herinnering, welk liedje doet je aan de persoon denken, wat heb je van de persoon geleerd?). Je kan het boek inkijken op bol.com om een idee te krijgen.
Het lijken simpele vragen, maar eigenlijk denk ik dat die al veel te moeilijk zijn. Ze zijn best abstract namelijk. En woorden als 'mooiste' maken ook dat je nog een soort rangorde moet aanbrengen, en dat is echt lastig voor mensen met een verstandelijke beperking.
Als je al vragen zou willen geven als basis dan zou ik het nog concreter maken: wat deden jullie vaak samen? Wat vond hij leuk?
Maar 'ik ga je missen' of 'ik denk aan je' of alleen iemands naam of een tekening van een kaarsje of iets is ook genoeg. (En niets ook. Maar voor de deelnemers die dat willen: alles is goed.)
Ik denk ook dat de functie iets anders is. Een afscheidsboek zoals jij invult is ook iets waar je na verloop van tijd weer in terug kan bladeren om weer terug te denken aan wie jullie missen en ook weer terug te denken aan de mooie herinneringen.
Maar het contact van een groep met een deelnemer is daarin anders en de doelgroep is ook echt anders. Ik zou dit boekje meer zien als iets dat gaat om de handeling. Iets wat je vooral eenmalig doet, en daarmee iedereen een soort van afsluiting geeft. Dus niet de herinnering staat centraal, maar het doen en het symbolisch een vorm geven.