Bokt.nl

heidy_wilco schreef:

Hoewel ik van mijn zusje houdt, was het echt niet makkelijk met haar. Ik was een makkelijk kind. Rustig, snel tevreden en luisterde goed. Mijn zusje daarintegen was compleet het tegenovergestelde en vooral in de pubertijd was het echt een vreselijke tijd met haar. Ze had altijd extra aandacht nodig, extra sturing, waardoor ik, omdat ik stil was en nooit om aandacht vroeg, eigenlijk een beetje "vergeten" werd. Dit was niet expres en mijn moeder heeft ook gezegt dat ze daar echt een schuldgevoel aan over gehouden heeft en zorgt er ook voor dat wij nu gewoon met zijn tweeën leuke dingen doen. Nu gaat het gelukkig een stuk beter, maar nog steeds is een paar uur aan een stuk bij elkaar genoeg, anders botst het weer. Maar ik merk, hoe goed voornamelijk mijn moeder (gescheiden toen ik 8 was, grootste deel bij mama en ik was een papa's kindje, daarnaast overleed hij ook toen ik 16 was) het heeft proberen te doen, ik nu er wel last van heb als een volwassene.

Echt, ik was net zo lief alleen geweest. Zolang je kind maar sociale contacten kan krijgen met vrienden en/of neefjes en nichtjes, is het niet eenzaam. De leukste tijden waren juist buiten met vriendjes en vriendinnetjes en dit was ook eigenlijk elke dag mogelijk.

Het is makkelijk praten voor mij, want ik wil absoluut geen kinderen, maar als je man geen kinderen meer wilt, push hem niet. Je hebt het over die droom van twee, maar die droom was voordat er kinderen waren, en het is niet zo gek dat de verwachting compleet anders is dan de werkelijkheid, zeker omdat de maatschappij het ouderschap zoveel mooier en makkelijker aan het maken is dan het in werkelijkheid is.

Mijn moeder is gek op kinderen en zou graag oma willen zijn, maar de kans is redelijk dat ook mijn zusje geen kinderen wilt. Ze steunt ons hier volledig in, maar heeft als alternatief dat ze ook een soort oma kan zijn voor bijvoorbeeld de kleindochter van een goede vriendin (dit natuurlijk in overleg) oid.

Misschien kan je als alternatief en compromis kijken of je een soort pleeggezin kunt worden, dat je bijvoorbeeld 1 of 2 dagen in de week een kind erbij hebt.

Dit is natuurlijk niet te vergelijken met een tweede kind van jezelf en wil je eigen gevoel ook absoluut niet wegpraten, want ook die is belangrijk, maar je hebt het ook over meer liefde kunnen geven aan een kind, en misschien kan je met zoiets iets van dat gevoel kwijt.

Shenavallie schreef:

Mijn zoon is tot de dag van vandaag blij dat hij enig kind is. En ik had vroeger alleen maar bonje met mijn broer, dus het is zeker geen garantie dat dat een aanvulling is.

chanicha schreef:

Shenavallie schreef:

Mijn zoon is tot de dag van vandaag blij dat hij enig kind is. En ik had vroeger alleen maar bonje met mijn broer, dus het is zeker geen garantie dat dat een aanvulling is.

Dat hoeft niet he, mijn dochters zijn samen met hun gezinnen op vakantie en kinnen altijd bij elkaar aankloppen als er iets is en daar ben ik heel blij om.
Jaren terug vlogen de vonken er ook weleens af hoor maar dat is ook wel goed, ruzie maken en dan weer uitpraten want je zusje gaat niet weg he.

Goof schreef:

Jullie maken ieder kwartaal een avondje tijd voor elkaar? Je realiseert je dat dat slechts 4x per jaar is he?!

idinn schreef:

Goof schreef:

Jullie maken ieder kwartaal een avondje tijd voor elkaar? Je realiseert je dat dat slechts 4x per jaar is he?!

Dit viel mij ook heel erg op. Naast dat ik dat bizar weinig vind, vraag ik me af hoe dat eruit zag voor jullie een kindje hadden. Anders kan je wel stellen dat er voor je man in jou ogen weinig is veranderd. Maar als jullie eerst elk weekend tijd voor elkaar hadden en samen wat leuks deden, is het nogal een flink verschil.

Goof schreef:

Of jij het je man niet kwalijk gaat nemen ligt bij jou en niet bij hem of zijn keuze. Ik zou niet van mijn man verwachten in therapie te gaan, maar zelf te gaan leren hoe hiermee om te gaan. Hrt 'probleem' zit immers bij/in jou.

Hoe weet je dat je dalijk na 2 kinderen niet nog steeds die drang hebt naar een volgend kind? Dat kun je niet garanderen, misschien voel je die wens dan nog steeds heel sterk.

Jullie maken ieder kwartaal een avondje tijd voor elkaar? Je realiseert je dat dat slechts 4x per jaar is he?!

Sheran schreef:

Heel wild idee van iemand, enig kind, zonder echte een-eigen-kindwens:

Als je zegt dat je nog zoveel liefde te geven hebt, ook aan een kind met een probleem, heb je dan ook wel eens aan pleegzorg gedacht? Kan kortdurend, langdurend, of bv alleen een middag in de week en je helpt er echt iemand mee...

chanicha schreef:

Shenavallie schreef:

Mijn zoon is tot de dag van vandaag blij dat hij enig kind is. En ik had vroeger alleen maar bonje met mijn broer, dus het is zeker geen garantie dat dat een aanvulling is.

Dat hoeft niet he, mijn dochters zijn samen met hun gezinnen op vakantie en kinnen altijd bij elkaar aankloppen als er iets is en daar ben ik heel blij om.
Jaren terug vlogen de vonken er ook weleens af hoor maar dat is ook wel goed, ruzie maken en dan weer uitpraten want je zusje gaat niet weg he.

Sheran schreef:

Heel wild idee van iemand, enig kind, zonder echte een-eigen-kindwens:

Als je zegt dat je nog zoveel liefde te geven hebt, ook aan een kind met een probleem, heb je dan ook wel eens aan pleegzorg gedacht? Kan kortdurend, langdurend, of bv alleen een middag in de week en je helpt er echt iemand mee...