Kaatastrof schreef:Independence schreef:Elke avond weer de gedachten aan een nieuwe dag, de angst voor een nieuwe dag en de tegenzin. Soms word ik er boos van, soms wanhopig en soms gewoon heel verdrietig. Het klinkt egoïstisch, maar ik ben verdrietig door het besef dat het leven waarschijnlijk nog lang niet klaar is voor mij
Vreselijk herkenbaar helaas Moest het kunnen zou ik mijn leven willen geven aan iemand die er wel van kan genieten.
Hier hetzelfde, maar dan schaam ik mezelf. Mijn zus wilde niet dood en is toch gegaan. Het had ook beter andersom kunnen zijn.