Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-06-20 08:47

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 11-06-20 08:47

Wat Rytir zegt klopt idd. Zo is het bij mij ook gegaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-20 09:32

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-20 09:32

Het ontslag zal vanuit mijn werkgever komen, dat maakt misschien verschil. Het is niet dat ik zelf ontslag neem en daarmee mijn recht op WW verspeel.
De jurist zei inderdaad ook dat het UWV opnieuw gaat beoordelen. Maar dat maakt dan op zich niet uit toch? Want een herkeuring wil ik toch.

**Geplaatst**: 11-06-20 11:40

Geplaatst: 11-06-20 11:40

fjaril schreef:
Het ontslag zal vanuit mijn werkgever komen, dat maakt misschien verschil. Het is niet dat ik zelf ontslag neem en daarmee mijn recht op WW verspeel.
De jurist zei inderdaad ook dat het UWV opnieuw gaat beoordelen. Maar dat maakt dan op zich niet uit toch? Want een herkeuring wil ik toch.

Herkeuring is inderdaad het doel, maar daarvoor moet je liever ziek uit dienst en zeker niet zelf ontslag nemen.

**Geplaatst**: 11-06-20 17:27

Geplaatst: 11-06-20 17:27

fjaril schreef:
Het ontslag zal vanuit mijn werkgever komen, dat maakt misschien verschil. Het is niet dat ik zelf ontslag neem en daarmee mijn recht op WW verspeel..

Dat scheelt inderdaad, maar je noemde inderdaad een vaststellingsovereenkomst. Ook daar moet je voorzichtig mee zijn. Ik weet niet precies hoe het met de huidige regels zit, maar ik kan me wel herinneren uit mijn eigen burnout tijd, dat ik toen begrepen het dat dat correct verwoord moet zijn, wil de schuld van je ontslag niet alsnog bij jou neergelegd worden en het dus in de ogen van UWV in principe nog steeds geldt als zelf ontslag nemen. Volgens mij moet bijvoorbeeld andere zijn vastgelegd dat het voorstel voor beëindiging ook inderdaad vanuit het initiatief van de werkgever komt. Ook moet de opzegtermijn in acht zijn genomen.

Ik zou zeggen, laat de overeenkomst goed door iemand nakijken die er verstand van heeft voordat je tekent.

Ik wil je geen stress bezorgen! Maar dit zijn typisch van die dingen waar je nauwkeurig in moet zijn. UWV zijn hierin naar mijn ervaring echt naaiballen, en eenmaal de fout gemaakt valt die niet meer te corrigeren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-20 18:17

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-20 18:17

Ik waardeer jullie meedenken. Hiermee moet je geen fouten maken inderdaad.

In de vorige vaststellingsovereenkomst stond dat het ontslag het initiatief was van de werkgeven, dat mij niks te verwijten was en dat er geen reden tot ontslag is volgens artikel zoveel. Dat is wat je bedoelt of niet, Shiloh?

**Geplaatst**: 11-06-20 23:37

Geplaatst: 11-06-20 23:37

fjaril schreef:
Ik waardeer jullie meedenken. Hiermee moet je geen fouten maken inderdaad.

In de vorige vaststellingsovereenkomst stond dat het ontslag het initiatief was van de werkgeven, dat mij niks te verwijten was en dat er geen reden tot ontslag is volgens artikel zoveel. Dat is wat je bedoelt of niet, Shiloh?

Ja ik denk het. Die artikel zoveel zal wel verwijzen naar ontslag op staande voet (omdat je iets illegaals of kwalijks gedaan zou hebben), dat mag geloof ik ook niet om in aanmerking te komen voor ww, dus dat zou dan goed zijn.

**Geplaatst**: 13-06-20 16:43

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 13-06-20 16:43

Bij ziek uit dienst gaan, moet je heel erg opletten. Ik weet niet precies hoe het zit. Als je zelf ontslag neemt heb je in ieder geval nergens recht op. Om niet ziek uit dienst te gaan, minimaal 4 weken weer beter zijn. Ik denk dat dat ook geldt bij een VSO.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-20 18:54

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-20 18:54

Flower, ik heb drie weken gewerkt. Maar volgens mij zit het bij mij anders, omdat de 104 weken al verstreken zijn en ik de WIA-keuring al gehad heb.

De route is nu: vaststellingsovereenkomst ww proof maken en tekenen. Dan kom ik in de ww. Als ik in de ww zit, kan ik me ziekmelden bij het UWV. Dan krijg ik een ziektewetuitkering en gaan ze kijken of zij ook vinden dat ik niet kan solliciteren. Ondertussen loopt het bezwaar ook nog, waarbij het UWV ook gaat kijken wat zij vinden. De aller- allerlaatste optie, als het UWV vindt dat ik prima kan werken en geen recht heb op WIA of ziektewetuitkering, is mijn spaargeld. Ik kom niet zonder geld te zitten, want zodra ik onder een bepaald vermogen zit, kan ik bijstand krijgen. Al is dat natuurlijk niet iets waar ik op zit te wachten.

Ik zat zelf nog te denken, ik kan ook domweg solliciteren op functies waarvoor ik toch niet word aangenomen. Of werkt dat niet zo?

Komende week heb ik trouwens weer een gesprek met de bedrijfsarts. Ik wist niet dat dat na de 104 weken nog steeds zo was.

**Geplaatst**: 14-06-20 19:22

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 14-06-20 19:22

Het is nogal ingewikkeld als je 104 weken ziek bent, geen WIA krijgt, en wel in dienst blijft. Misschien helpt dit artikel wathttps://cmweb.nl/2019/04/hoe-104-wek ... de-uitval/

Laat je in ieder geval voorlichten door iemand met echt verstand van zaken. Bijstand is geen feestje.

**Geplaatst**: 14-06-20 19:53

Geplaatst: 14-06-20 19:53

fjaril schreef:
Ik zat zelf nog te denken, ik kan ook domweg solliciteren op functies waarvoor ik toch niet word aangenomen. Of werkt dat niet zo?

Ik geloof dat ze daar wel op controleren.
Het is voor mij alweer jaren geleden maar er werd mij toen gewaarschuwd om dat niet te doen (niet dat ik het uberhaupt van plan was, want vind dat toch wel fout klinken).

**Geplaatst**: 14-06-20 19:58

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 14-06-20 19:58

... al zou je naar eer en geweten kunnen melden 'dat je binnenkort om medische redenen langdurig uit de running zult zijn'.

(Dat vermindert het aantal werkgevers dat jou wil hebben drastisch.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-06-20 22:48

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-06-20 22:48

Nou, goed nieuws! Ik mag nog een paar maanden in dienst blijven, zodat ik niet net de ww in ga als mijn therapie ook start. Ik krijg uitbetaald en mag zelf bepalen of en wanneer ik kom werken. Meer voor mezelf dat ik er even uit ben, dan dat ze mij op mijn werk nodig hebben. Na die maanden ga ik in de ww en na vier weken kan ik me dan ziek melden bij het UWV.
Dit betekent dat ik tot mijn therapie in ieder geval geen enkele verplichting heb. Ik ben er zo dankbaar voor.
Het nadeel, wat ik nu merk, is dat ik toch een beetje in een gat val nu ik niet actief ergens naar toe kan werken. Naar mijn idee ben ik meer aan het wachten tot de therapie start. Dus daar moet ik nog wel vorm aan geven. Een soort doel bedenken voor mijn dagen nu.

**Geplaatst**: 18-06-20 23:12

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 18-06-20 23:12

Dat is zeker goed nieuws. Fijn dat ze met je mee denken!

Ik kan me voorstellen dat je bang bent nu een beetje in een gat te vallen. Doelen stellen is mooi, maar zorg wel dat je ze realistisch houdt. Verwacht geen perfectionisme van jezelf anders ga je daar weer stress van krijgen. Zorg dat je doelen ook leuke dingen zijn waar je energie van krijgt en als je er ook “moetjes” tussen wilt stoppen (dingetjes in het huishouden of zo), houdt ze dan klein en realistisch. Denk dat vooral dingen als dagelijks zorgen dat je uit je bed komt, en je ook aankleed en niet te laat weer naar bed en zo al best een “klus” zou kunnen zijn. Rondje wandelen en frisse neus halen. Maak taakjes klein, zodat je er 1tje kunt doen als je je goed voelt en zie het als een winst als je er aan toe komt (en niet als een verlies als je er geen of niet meer hebt kunnen doen). Probeer alles wat wél lukt als een overwinning te zien.

Kortom, ben lief voor jezelf

**Geplaatst**: 18-06-20 23:29

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 18-06-20 23:29

Het klinkt heel aardig, maar vraag na of dit wel goed voor jou is.
Werkgever wil graag dat jij niet ziek uit dienst gaat. Vraag me af of UWV hiermee akkoord gaat.
PS, ik snap ook dat deze regeling heel zuur is voor werkgevers, maar dit is wel de afspraak die hier geldt (poortwachter).
Sterkte met alles.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-06-20 00:35

Geplaatst door de TopicStarter : 19-06-20 00:35

Ik vind het moeilijk om me niet schuldig te voelen als ik bijvoorbeeld naar een vriendin ga, terwijl ik een week niet naar mijn werk ben geweest. Juist nu mijn werkgever niet meer verplicht is om me uit te betalen, maar dat wel doet. En richting mijn buren bijvoorbeeld. Ik ben bang dat ze denken dat ik het er lekker van neem. Niet werken, wel inkomen en niks uitvoeren. Zeker nu ik me minder moe voel, omdat de druk eraf is qua reïntegreren.
Mijn dagritme moet ik nog even een weg in vinden. Een dagplanning zal daar ook bij helpen. Dat heb ik nu nog niet echt.
Op tijd naar bed gaan, is altijd een ding. Ik kan slapen als het licht is, maar ik heb een hekel aan donker. Ik ben elke nacht bang dat ik dood ga in mijn slaap. Dus ik stel het uit om naar bed te gaan. Ik heb met mezelf een grens afgesproken van 0:00. Dan moet ik er in liggen. Vandaag dus al niet gelukt..

Al met al moet ik even concreet vorm gaan geven aan mijn dagen en zoeken naar wat werkt voor mij. Maar ik ben zo dankbaar dat dit kan!

Senna, met de jurist heb ik alle opties bekeken en dit was de beste optie. In dienst blijven was voor beide partijen geen optie en ontslag ging het UWV waarschijnlijk niet akkoord mee zijn. We hebben het nu via een vaststellingsovereenkomst geregeld.

**Geplaatst**: 21-06-20 22:05

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 21-06-20 22:05

Je hoeft je niet schuldig te voelen. Als jij niet ziek uit dienst gaat en je pas na 4 weken ww ziek meldt, scheelt dat je werkgever heeeeel veel geld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-06-20 23:35

Geplaatst door de TopicStarter : 21-06-20 23:35

O, is dat zo? Dat wist ik niet! Waar zit hem dat in dan?
Dat maakt het wel makkelijker

**Geplaatst**: 22-06-20 17:43

Geplaatst: 22-06-20 17:43

Als jij je binnen 4 weken in de ww ziek meldt, wordt dat aan de werkgever toegerekend. Hetzelfde voor iemand die de wga (WIA) ingaat. Het is wat ingewikkelde materie, met keuzes voor de werkgever om dit te verzekeren of bij het UWV te blijven. Maar hoe dan ook kost het de werkgever geld. Dus ik denk dat je werkgever blij is dat je zo meewerkt. Die is zonder al te veel kosten van een zieke werknemer af. Ik bedoel dat niet onaardig. Niet schuldig voelen dus.

Edit: als je meer wilt weten (anders gewoon negeren):https://www.google.com/amp/s/zandvoort-legal.nl/ziek-uit-dienst-consequenties-werkgever/amp/
Dit legt het best goed uit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-06-20 00:22

Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-20 00:22

Flower, ik snap het. Het komt zeker niet onaardig over hoor

Die link had in inderdaad al gevonden.

Ik zit momenteel weer een beetje in een sombere periode. Ik weet waar het vandaan komt, maar nog niet wat ik ermee moet/kan. Ik loop er steeds tegenaan dat ik tegenover familieleden de schone schijn op hou. Bijna niemand weet dat ik mijn ouders al twee jaar niet meer heb gezien. Bijna niemand weet wat er vroeger is gebeurd. De mishandeling, het misbruik. Mijn ouders doen tegenover familie alsof er niets aan de hand is. En ik ook..
Ik betaal er een hoge prijs voor door het niet te vertellen. Maar de angst voor waar ik aan begin is zo groot. Mijn ooms en tantes ben ik niet zo bang voor. Maar mijn lieve, oude opa.. Ik kom er regelmatig en ik vind het vreselijk dat ik geen hechte band met hem heb, omdat ik een geheim heb en constant al mijn woorden moet afwegen en om vragen heen moet draaien. Maar het hem vertellen.. Hij zou het verschrikkelijk vinden. Misschien overlijdt hij wel van verdriet.
Heeft iemand van jullie toevallig ervaring met iets soortgelijks? Hoe ben je hier mee omgegaan?
Ik denk dat dit de oorzaak is dat ik me vaak zo eenzaam en somber voel. Ik hou mijn familie op afstand, want als ze over mijn ouders beginnen, bijvoorbeeld vragen hoe het in het ziekenhuis was, weet ik vaak niet waar het over gaat. En wat moet ik zeggen als ze vragen wat ik voor Vaderdag ga geven.. Het zorgt voor zoveel ongemakkelijke situaties. En ondertussen hangen mijn ouders de keurige ouder uit. Ik kan er zo boos om worden.

**Geplaatst**: 26-06-20 00:49

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 26-06-20 00:49

Wat een nare situatie TS.
Deze situatie is in jaren zo gegroeid vanaf dat je een klein meisje was. Om je daaruit los te maken, vraagt moed en geduld.

Blijf in ieder geval zo dicht mogelijk bij de waarheid en bij jezelf. Geen onzinverhaal houden. Möchten je ouders dat wel doen, ga daar niet teveel op in.
Je bent niet verantwoordelijk voor het gedrag van je ouders.

Het is goed mogelijk dat je opa en/of andere familieleden meer doorhebben van de situatie dan je beseft.
Helaas durven ook omstanders vaak niets te zeggen of te doen, maar signaleren wel een 'niet pluis gevoel'.
Misschien is er iemand van hen die je in vertrouwen durft nemen.
Sterkte. Je bent een topper.
Neem de tijd om je eigen weg te vinden, stap voor stap.

**Geplaatst**: 26-06-20 11:03

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 26-06-20 11:03

inderdaad Senna, dat wou ik ook zeggen, men vermoedt vaak meer dan je weet.
Maar je kunt het natuurlijk ook anders zeggen TS, geen details maar wel iets als: 'opa, er zijn echt verschrikkelijke dingen gebeurt maar ik wil je niet verdrietig maken dus ik vertel het liever niet aan je'.
Zo kun je ook melden dat je je ouders al een paar jaar niet meer hebt gezien maar dat je er liever (nog) geen details over geeft. Zo krijg je misschien zelf meer lucht maar hanteer je toch (voorlopig) een grens aan wat je wilt vertellen?

**Geplaatst**: 26-06-20 12:39

Geplaatst: 26-06-20 12:39

Ik denk hetzelfde als Hinke.

Opa: “Hoe is met je vader in het ziekenhuis gegaan?”
Jij: “Geen idee. Ik heb mijn ouders al een hele tijd niet gezien of gesproken en dat zal voorlopig ook niet veranderen. Maar ik wil jou daar niet mee belasten of dat je op wat voor manier dan ook partij zou moeten kiezen. Dit is iets tussen hun en mij en ik heb “vrede” bij hoe het nu gaat, dus ik heb het liever niet over het hoe en waarom. Vind het fijn als we het gewoon lekker over jou en mij kunnen hebben. - insert geïnteresseerde vraag over het leven van opa -

Je hebt ook een tante die achter je staat toch? Die het verhaal wel enigszins kent, of in ieder geval op de hoogte is dat je je ouders niet ziet of spreekt? als nou iemand in de familie toch gaat zitten vissen, vraag die tante dan voor je op te komen en tegen diegene te zeggen “laat het nou gewoon rusten, dat gaat je niks aan. Ze spreken elkaar niet, accepteer het en laat het.”

**Geplaatst**: 26-06-20 12:57

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 26-06-20 12:57

jij verwoordt het beter dan ik Shiloh

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-20 11:02

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-20 11:02

Even voor de duidelijkheid, het gaat om twee families. De familie van mijn tante maak ik me geen zorgen om. De andere kant van de familie wel. Daar is ook iemand die het weet, maar daar hoor ik eigenlijk niks meer van. Die persoon heeft me ook soort van geadviseerd het niet aan de familie te vertellen, omdat dat veel teweeg gaat brengen. Diegene onderschat wat het voor mij betekent om het geheim te houden. Het is niet zo dat ik naar diegene ga luisteren, maar het maakt wel dat ik me meer alleen voel staan. Want als ik het wel vertel, staat diegene dan achter me? Het is een familie waar dingen niet uitgesproken, want 'als niemand er over praat, kan iedereen doen alsof het niet bestaat'. Dan snap je ook wel uit wat voor nest mijn ouder komt. Dat is ook de familie met die lieve, oude opa die zich verantwoordelijk voelt voor het wel en wee van de familie.
Het zal een donderslag bij heldere hemel zijn als ik ineens besluit om een generaties lange traditie van zwijgen te doorbreken. Ik weet niet hoe iedereen gaat reageren en het gevoel dat ik misschien de controle kwijtraak, maakt me bang. Dat mensen dingen gaan doen die ik niet wil. Dat mijn opa overlijdt van verdriet. Daar ben ik echt bang voor.

Mijn tante's reactie was inderdaad: 'Dus dat is er, ik had altijd al willen vragen hoe je relatie met je pa was.' Die persoon van de andere familie sloeg stijl achterover. Die zag niks aankomen. Zo goed is mijn familie in mooi weer spelen. (en ik dus ook wel een beetje..)

Als ik tegen opa zeg dat ik al een paar jaar geen contact heb met mijn ouders, zie ik het al gebeuren dat hij zich avond na avond in slaap huilt, omdat hij het zo erg vindt. En dan denk ik, is dat het waard..?

Misschien moet de volgende stap zijn om het tegen een andere oom of tante te vertellen. Die kan opa misschien ook beter inschatten. Nu met corona zien ze elkaar toch bijna niet, dus dat voorkomt meteen ongemakkelijke verjaardagen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-20 19:03

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-20 19:03

Tijd geleden dat ik wat heb gepost. Het ging z'n gangetje wel. Ben lekker op vakantie geweest, bijgetankt. Een paar weken nadat ik niet meer hoefde te werken, kreeg ik langzaam meer energie. Inmiddels kan ik me prima redden qua huishouden en ook nog tijd overhouden voor leuke dingen.
Binnenkort start mijn behandeling waar ik echt enorm tegenop zie.

Verder heb ik eindelijk het bezwaarschrift onder ogen gezien wat naar het uwv opgestuurd gaat worden. En wat blijkt.. De jurist vraagt zich af of het bezwaar zin heeft. Ik begrijp het niet helemaal. Het percentage dat ik arbeidsongeschikt ben, is vooral gebaseerd op de urenpeberking. En dat 24 uur per week niet lukt, is niet genoeg voor het uwv om me meer arbeidsongeschikt te melden. Onderbouwing door een psycholoog maakt het sterker. Maar ja, ik heb momenteel geen psycholoog. Ik heb er spijt van dat ik de afgelopen twee jaar zo mijn best heb gedaan. Blijkbaar snij je daar jezelf mee in de vingers. Hoewel het me nooit is gelukt om op te bouwen tot 24 uur. Zelfs toen ik het gesprek had met de verzekeringsarts had ik nog geen 24 uur gewerkt. Dat had ik aangegeven en ze ging hem op 24 uur zetten, omdat het huishouden redelijk lukte (lees: niet lukte, maar dat heb ik helaas niet duidelijk genoeg aangegeven) en als het niet lukte, gingen ze er opnieuw naar kijken.
Vandaag heb ik anderhalf uur gewerkt. Na een uurtje begin ik moe te worden en na anderhalf uur moet ik echt naar huis. Hoezo 24 uur...
Ik heb er echt stress van.