Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-05-20 19:47

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 24-05-20 19:47

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-20 19:13

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-20 19:13

Vandaag voor het eerst wat rust in mijn hoofd. Het huis is nog een bende en ik moet alle zeilen bijzetten om niet in depressie te belanden, maar het gaat.
Ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik niet veel kan betekenen. Ik voel me zo nutteloos. Dat maakt me depri. 't Is de dagen aftellen tot de therapie. Ik wil vooruit, maar tot die tijd voelt het als stilstand.

Ik vraag me ook af hoe het moet als ik weer wat ga werken. 24 uur ga ik niet meer doen. Ik zit zelf te denken aan 3x4.
Maar hoe zal dat moeten voor de herkeuring die nog zeker twee maanden gaat duren?

De huisarts heeft haar visie op papier gezet wat ik kan gebruiken richting het UWV.

De werkgever wil met alle partijen om tafel waar ik ontzettend tegenop zie.

**Geplaatst**: 27-05-20 19:30

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 27-05-20 19:30

Je bent ziek en je behandeling moet nog beginnen. Dat maakt jouw belastbaarheid 0 (immers huishouden lukt ook niet/niet geheel). Zeker met herkeuring in het vooruitzicht blijf je dus ziek. Die herkeuring is niet voor niets.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-05-20 20:22

Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-20 20:22

Ergens heb je gelijk. Maar ik word depri van het nutteloos zijn. Als het geen corona-tijd was, kon ik nog op de koffie gaan bij eenzame oudjes ofzo. Maar dat gaat allemaal niet. Behalve vrienden die af en toe langs komen, maar ook druk zijn, zijn mijn buren, de caissière en mijn therapeut zo ongeveer de enige mensen die ik spreek.
De andere kant is dat werken veel energie vraagt, wat ook weer de verkeerde kant op werkt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-20 14:02

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-20 14:02

Mijn moeheid blijft gewoon. Ik snap er niks van. Uit bed, naar de wc, aankleden en weer in bed.. Uur later, lunchen en weer in bed. Zo meteen ff stukje wandelen met een vriendin, maar ik zie er gewoon tegenop. Gisteren ben ik even bij mijn oma op de koffie geweest, maar na een uurtje is m'n energie om te kletsen echt op.
Ik ben bang dat het niet beter gaat worden. Ik ben al twee weken thuis en ik heb bijna niks gedaan nog.
De herkeuring gaat zeker nog twee maanden duren. Weet iemand hoe dat zit, omdat ik voor die tijd ook al structureel minder moet werken? Als ik al kan werken. Komt er dan weer een bedrijfsarts bij kijken?

**Geplaatst**: 30-05-20 14:33

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 30-05-20 14:33

Die vermoeidheid kan nog heel lang aanhouden, kennelijk is wat je doet veel vermoeiender dan jij je bewust bent.
Je bent nu pas een beetje onderweg vanaf een hele jeugd (18+ jaar) aan trauma en wil in paar maandjes genezen zijn? Kunnen functioneren is al lastig, jouw beeld van genezen = maatschappelijk ideaal + wat ouders van je verwachtten al die jaren idee (x10) en dat is voor iedereen onbereikbaar.

Schuif al die dingen eens opzij, kijk wat jouw gelukkig maakt zonder dat een ander daar bevestiging aan moet geven en werk valt daar ook niet onder (is ook anderen plezieren/helpen/etc.)
Wat is dus wat jouwzelf in je priveleven gelukkig maakt? Schoon bed elke week? Nieuw recept wat gelukt is? Mooie vogel die langs vliegt?

Maatschappelijk ideaal is onbereikbaar en daar hoeft niemand aan te voldoen. Enkel het minimum van geen herrie midden in de nacht en geen ander gevaar/overlast voor buren of huurbaas in de vorm van schade aan huis.
Zolang er dus geen rommel in de tuin ligt, je niet om zeg 3 uur 's nachts gaat stofzuigen en er geen muizen/ratten/insecten door je huis dansen voldoe je al aan de voorwaardes van veilig en prettig om naast te wonen. Meer is optioneel.

**Geplaatst**: 30-05-20 17:36

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 30-05-20 17:36

Ben je weleens getest op Lyme of Pfeiffer?

**Geplaatst**: 30-05-20 18:34

Geplaatst: 30-05-20 18:34

Je kunt van alles testen, maar ik denk echt dat je lijf nu laat weten dat je te lang roofbouw hebt gepleegd. Begrijpelijk, maar op een gegeven moment is het op.
Juist wanneer je rust neemt, voel je pas hoe moe je bent.
Wees lief voor jezelf. :(:)

https://youtu.be/qTUH-PkI8iQ

**Geplaatst**: 30-05-20 19:03

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 30-05-20 19:03

Ik vind dit eigenlijk hele klassieke symptomen voor een burn-out.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-05-20 11:48

Geplaatst door de TopicStarter : 31-05-20 11:48

Even een korte reactie hoor.. Het was gezellig gisteren met mijn vriendin, maar het voelt of ik alweer heb ingeleverd gisteren qua energie. Vandaag dus een rustdag.

Tamary, thanks voor je berichtje. Ga daar eens over nadenken.

Cayenne, ik heb inderdaad Pfeiffer gehad. Doorgemaakte Pfeiffer toen ik liet bloedprikken. Dat was niet het begin van mijn vermoeidheidsklachten, maar het is daarna wel verergerd met periodes dat het wat beter ging en dat het slecht ging. Het echte begin van mijn vermoeidheid, is vanaf het misbruik. Vandaar dat het daar ook aan wordt gelinkt, maar ik denk dat het meer is dan dat alleen.

Senna, ik voel nu inderdaad pas hoe moe ik ben. Thanks voor dat filmpje. De filmpjes op haar kanaal zijn verhelderend!

Lizy, zou kunnen.. Ik heb echt geen idee. Had het er met mijn therapeut pas ook over, maar 't is meer slepend.

**Geplaatst**: 31-05-20 13:04

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 31-05-20 13:04

Wat balen dat je energie zo snel op is. Maar ik vind je wel een kanjer dat je nu kunt toegeven dat je daarna een rustdag nodig hebt.

Als je accu al die jaren zover is leegetrokken, krijg je hem niet zo snel meer opgeladen he.

En je hebt afgelopen maanden nog verder roofbouw gepleegd / moeten plegen. Dus erg veel opgeladen zijn, kan volgens mij niet.

Wees maar eens wat liever voor jezelf. Dat hoort erbij.

En het nutteloos voelen. Heel normaal voor iemand die altijd 200% moest geven van zichzelf.

Ten eerste voelt 100% al alsof je een nietsnut bent. Dus bijtanken voelt helemaal raar.

Dat hoort er wel een beetje bij. Vandaar dat ik schreef dat je best wat liever voor jezelf mag zijn.

**Geplaatst**: 31-05-20 13:55

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 31-05-20 13:55

Vooral je rust nemen in ieder geval hoe moeilijk ook.
Ik weet dat ik me tijdens mijn burn-out ook echt zo nutteloos voelde maar tegelijkertijd waren er dagen dat ik al blij was als ik fatsoenlijk had kunnen eten en mezelf weer naar boven had gekregen op het einde van de dag.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-20 23:35

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-20 23:35

Rocamor, balen is het zeker, maar het maakt wel dat ik er niet omheen kan. Ik moet wel rust nemen. De uitdaging zal komen als ik weer wat meer energie krijg of als het langer gaat duren. Om dan rustig aan te blijven doen.
De afgelopen weken met die 24 uur per week heb ik echt roofbouw gepleegd. Die periode kan ik me gewoon amper herinneren. Ik weet echt niet wat ik toen heb gedaan. Ja gewerkt en geslapen

maar hoe, geen idee.

Ik zag vanavond dit filmpje. Die kwam binnen. Zou ik ook zo tegen mijn zus praten zoals ik tegen mezelf praat.. Nooit van mijn leven!
https://youtu.be/mHoAV3FMQxI

Lizy, nou inderdaad dat ja. Ik ben al blij als ik fatsoenlijk heb gegeten en de dag door ben gekomen. Het lukt nu langzaam wel om eens bij te kletsen met een vriendin of bij iemand een bakkie te doen, maar de volgende dag ben ik niks waard dan. Ook al was het maar een paar uur thee drinken met iemand. Het is zo makkelijk om dan weer teveel hooi op de vork te nemen. Ik betrap mezelf nu al op die ideeën, maar dat moet ik gewoon echt niet doen. Niet dat kleine beetje wat ik net ben opgeladen meteen weer uitgeven.

Het niet nuttig zijn heb ik wat los kunnen laten, gelukkig. Ik was teveel bezig met mensen die veel bereikt hebben in hun leven en was dat aan het vergelijken met mij. Mensen die veel betekenen voor de zwakkeren in de samenleving of veel voor goede doelen hebben gedaan bijvoorbeeld. Ik wil dat ook graag. Carrière maken boeit me niet. Maar eerst mezelf.

Ik krijg eindelijk wat meer ruimte in m'n hoofd dat ik aan schoonmaken en huishouden durf te denken. Nu nog in de praktijk. Morgen maar eens een poging wagen.
Het gekke is dat vooral stilstaan een probleem is. Dan krijg ik zere, moeie benen en moet ik gaan zitten. Als ik loop of fiets, heb ik er minder last van. Terug thuis merk ik natuurlijk wel dat ik wat gedaan heb.
Mijn eetlust begint ook terug te komen. Nu nog de energie om een fatsoenlijke maaltijd te maken. Alles waarbij ik maar iets mijn hoofd nodig heb, lukt niet of slecht. Outfit uitzoeken, recepten koken, opruimen, boodschappenlijstje maken.. Ik krijg dat gewoon niet goed op een rijtje ofzo.
Woensdag heb ik een intake van ruim twee uur voor de behandeling. Ik moet letterlijk het halve land doorreizen met het OV om er te komen. Donderdag zou ik in principe weer moeten werken, maar ik heb me er op in gesteld dat dat waarschijnlijk niet gaat lukken. Ik ben al blij als ik de woensdag redelijk door ga komen.

Weet iemand hoe het gaat als ik me langere tijd ziek moeten melden na de keuring van het uwv? Moet mijn werkgever dan opnieuw een bedrijfsarts inschakelen?
Tegenover mijn werkgever voel ik me vooral heel schuldig. Ik ben al zo duur geweest en nu weer...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-20 12:24

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-20 12:24

Nou tot zover het idee om mijn huishouden te gaan doen vandaag.. ik heb koppijn, slecht geslapen en ben echt kapot moe...
Toch teveel gedaan gisteren. Ik ben echt bang dat ik op hetzelfde punt ben als waar ik twee jaar geleden was. Zij het dat ik me toen gigantisch opgejaagd voelde in mijn hoofd en dat heb ik nu niet. Ik ga never nooit kunnen werken deze week. En misschien komende weken ook wel niet. Hoe graag ik het ook wil.
Het voelt zo raar om ineens weer zo lang zo moe te zijn. Die zag ik echt niet aankomen!

**Geplaatst**: 02-06-20 13:07

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 02-06-20 13:07

Vergeet niet dat het ook vermoeiend weer is hè.

Daarnaast heb je veel geleerd afgelopen 2 jaar. Je hebt nu de kracht om te stoppen. Op de rem te trappen. Daar is ook moed voor nodig

**Geplaatst**: 02-06-20 13:48

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 02-06-20 13:48

Je bent echt goed op weg. Leg de lat niet te hoog en geniet van het feit dat je wel een fijne dag hebt gehad. Morgen weer een dag. Nu je energie sparen voor morgen. Vervelend dat het zo ver weg is. Kan het niet telefonisch of online voor nu?

En als werk niet wil gewoon ziek melden, daar hoef je je echt niet lüllig om te voelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-06-20 21:29

Geplaatst door de TopicStarter : 02-06-20 21:29

Het was zweterig vandaag inderdaad!

Da's zeker waar Rocamor. Het blijft wel lastig, maar vergeleken met het begin heb m'n grenzen al sneller in de gaten. We gaan zien hoe het loopt.

Het kan inderdaad wel online, maar ik heb liever niet zo'n gesprek over mijn trauma's in mijn huis. Dat is mijn veilige plek waar ik me terug kan trekken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-20 19:57

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-20 19:57

Ik heb de eerste helft van de intake gehad en de behandeling is passend! Volgende week krijg ik de andere helft van de intake. Waarschijnlijk kan de behandeling in de zomer starten. Ik vind het ontzettend eng, maar ik heb het gevoel dat ik hier wel wat aan ga hebben.
De nadruk ligt op de vermijding in deze therapie. Iets waar ik heel goed in ben en waardoor ik me al die gesprekken bij de psycholoog groot heb kunnen houden. Het gesprek was best confronterend. Op de terugweg was ik een beetje in paniek door de herinneringen en zat ik bijna te huilen. Dat was best naar, omdat ik nog best een lange reis had naar huis. Maar ergens was het ook een opluchting, want ik was vooral bang dat ik mijn emoties niet toe zou kunnen laten tijdens de therapie en dat ik er daardoor niks aan zou hebben. Dan wist ik echt niet wat ik nog meer zou kunnen doen en dan zou ik niet kunnen garanderen dat ik oud zou worden. Het zal ontzettend pittig worden, maar ik wil afrekenen met dat monster.

Vandaag heb ik een paar uurtjes gewerkt. Ik voelde me gisteren minder moe dan ik had verwacht en ik wil voorkomen dat ik in zo'n cirkel komen en dat ik moe blijf, omdat ik niks doe. Maar ik kon gewoon echt, echt niet nadenken op het werk. Mijn focus is nog nooit zo slecht geweest. Ik heb gezegd dat ik morgen ook een paar uurtjes zou komen. Daarna is het toch weekend, maar ik heb er al wel een beetje spijt van. Hoewel ik het fijn vind om sommige collega's weer te spreken. Ik krijg gelukkig de ruimte om zelf aan te geven wat ik zie zitten. Ik kijk even hoe het dit weekend gaat. Het lukt me wel om eerlijk aan te geven hoe ik me voel, dus dat is in ieder geval winst! Nu nog mijn grenzen beter aangeven

Gisteravond had ik voor het eerst zin om schoon te maken en op te ruimen in huis. Ik begeef me wel een beetje op glad ijs door nu weer te gaan werken, dus ik moet het goed in de gaten houden. Ik vind het zo ontzettend lastig! Van mijn collega's hoorde ik dat ze het lastig vonden dat ze niet goed wisten wanneer ik er wel en zou zijn. Dat geeft me dan weer een schuldgevoel. Ik ben dan bang dat mijn collega's boos op me worden en dat ik het zwarte schaap van het bedrijf word.

**Geplaatst**: 04-06-20 20:24

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 04-06-20 20:24

top dat er passende hulp is voor je nu.

Maar zoals al eerder gezegd, jo-jo spelen met ziek-werk-ziek-werk is erg onverstandig. Behandeling gaat zo te lezen ook erg pittig zijn, en herstellen is belangrijker dan werken, je leeft immers ook langer dan dat je werkt, nog afgezien van hoe duidelijk je hier schrijft dat werk niet goed lukt nu en je ook teveel kost. Niet alleen qua lijf en wat je doen kan, maar ook naar je collega's toe. Kies voor jezelf en blijf gewoon consequent ziek.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-20 22:44

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-20 22:44

Ik ben er echt blij mee. Eindelijk een lichtpuntje aan het eind van de tunnel!

Ik kon tijdens de intake eerlijk vertellen hoe ik me voelde, zij het rationeel zonder emoties, maar dat komt wel. Het voelde aan of er erg kundige mensen werken die weten wat ze doen (en die ook niet opkijken van heftige dingen, heel fijn). Dat geeft me vertrouwen dat ik in goede handen ben daar.

Wat werken betreft.. Omdat ik niet zo moe was als ik had verwacht, dacht ik dat het misschien ook een stukje 'blijven hangen in mijn moeheid' was door niks te doen en veel in bed te liggen. Vandaag heeft wel duidelijk gemaakt dat dat het niet is. Het was echt wel pittig en ik was blij dat ik thuis was. Volgende week ga ik me helemaal ziek melden sowieso. Als ik niet uitkijk, ben ik met een paar keer werken weer terug waar ik drie weken geleden was, of erger. Prioriteit is energie sparen voor de behandeling.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-20 22:36

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-20 22:36

Zo, maar weer eens een update. Veel gebeurd. Intake is afgelopen en in augustus mag ik starten. Tijdens de intake een flinke herbeleving gehad. Heftig, maar betekent wel voor me dat ik er op mijn plek zit. Ze gingen er fijn mee om.

Wat werk betreft, heb ik met mijn therapeut gebrainstormd. Wat als ik ontslag neem? Kan ik in het ergste geval mezelf een tijd onderhouden zonder inkomen? Mogelijk WIA, of anders bijstand tegen de tijd dat ik daarvoor in aanmerking kom?
Het gedoe op mijn werk kost me zoveel energie en ik moet daar van af.
Jurist zegt: vaststellingsovereenkomst opstellen, ontslag nemen en ziekmelden bij het UWV. Dan wordt de ww een ziektewetuitkering.
Ik vind het doodeng, maar ik moet uit deze situatie. Ik moet mijn vizier richten op de toekomst en niet blijven hangen in dit hele gedoe.
Dus ja.. spannend allemaal. Morgen maar even bellen en vragen wat het allemaal concreet betekent.

**Geplaatst**: 10-06-20 22:40

Geplaatst: 10-06-20 22:40

Fijn dat je daar 'op je plek' kunt zijn, en nou maar weer aftellen...

Die jurist zet jou kennelijk voor het blok.
(Sommige mensen praten graag zo....)
Een vso of ontslag nemen zijn in principe natuurlijk mogelijk, maar je zit volgens mij inmiddels al zo'n twee jaar in de ziektewet, dus de WIA zit er aan te komen - met ontslag nemen zou je jezelf enorm benadelen.
(Enkel bijstand is dan nog mogelijk, geen Wia, geen ww.)

En gaan onderhandelen over een vso houdt ook in, dat uitkeringen (bijstand uitgezonderd) niet meer mogelijk zijn: een fiks risico dus.
(Biedt het bedrijf te weinig, dan heb je je premies wel betaald, maar krijg je geen wia of ww.)

Dat je van die stress af moet snap ik, daar is de ziektewet voor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-06-20 22:45

Geplaatst door de TopicStarter : 10-06-20 22:45

Ik heb de wia-keuring al gehad. Het UWV heeft gezegd dat ik 24 uur kan werken...
De jurist gaat een bezwaarschrift maken daarvoor, omdat ik het daar niet mee eens ben. Dat proces kan nog wel een maand of twee gaan duren.
Mijn werkgever heeft onderzoek gedaan of de loondoorbetalingsplicht komt te vervallen. Daar hoor ik binnenkort meer over, maar ik verwacht dat dat het geval is, aangezien de 104 weken voorbij zijn. Dat betekent dat ik alleen uitbetaald krijg voor de uren die ik werk, 0 dus momenteel.
Wia heb ik nu geen recht op, scheelt net een paar procent. Hopelijk na het bezwaar wel, maar dat is dus nog onzeker.
Vandaar het advies van de jurist.

Waar het mij om gaat is dat ik uit dat getouwtrek van de werkgever ben en me niet bezig hoef te houden met reïntegreren en solliciteren.

**Geplaatst**: 11-06-20 01:34

Geplaatst: 11-06-20 01:34

Ik snap dat je ervan af wilt, maar zorg dat je echt heeeeel zeker bent van wat je wel of niet opgeeft. Ik betwijfel of, ondanks de keuring en je bezwaar, je nu je recht op WIA niet verspeeld als je nu ontslag zou nemen. Het zou mij niet verbazen dat, ondanks het bezwaar, je je recht op WIA helemaal verspeeld als je nu zelf de keuze maakt om ontslag te nemen.

Ga nou niet na al die jaren vechten het risico lopen dat je je rechten opgeeft, je bent er bijna. Als je werkgever inderdaad tot de conclusie komt dat hij jou niet hoeft door te betalen, dan zal die ook minder gaan pushen voor jou om te werken waarschijnlijk. Ik zou geen overhaaste beslissing nemen en goed doorvragen over wat de consequenties zijn in dit stadium en misschien wel niet alleen bij de jurist.

**Geplaatst**: 11-06-20 08:22

Re: Hoe moet ik verder?

Geplaatst: 11-06-20 08:22

De jurist heeft ongelijk wat betreft de ziektewet. Als je je ziek meld vanuit de ww ga je als het goed is niet de ziektewet in maar krijg je een herbeoordeling van de WIA omdat je je binnen 5 jaar met toegenomen klachten ziek meld.