Geplaatst In dit topic is zijn verhaal te vinden: [ITP] Project pony Pablo in the picture
Na de verhuizing in oktober vorig jaar, heb ik naast de gewone dingen als poetsen, wat longeren en een wandeling niet heel veel met hem gedaan. Ik had zelf erg weinig motivatie om uberhaupt iets te doen. Daarbij kreeg ik het terrein waar Pablo al gestald stond, in eigen beheer en kon ook mijn Friese hengst Diablo erheen verhuizen
([VSW] Mijn paardenparadijs in wording)Van het voorjaar, toen de eerste zonnestralen weer opkwamen, ben ik ook met Pablo opnieuw begonnen. Longeren, zadel op, hoofdstel om waren toch wel de dingen die al snel weer opgepakt waren.
Ik besloot om een stropop te maken. Mijn nieuwe stalruiter Joey nam als eerst weer plaats in het zadel van Pablo. Hiermee heb ik uiteraard Pablo eerst kennis mee laten maken en heb Joey niet zomaar op zijn rug gegooid.
Al snel was Pablo aan zijn nieuwe stalruiter gewend en liep hij ontspannen aan de longe in alle gangen, met Joey op zijn rug. De volgende stap zou dan ook zijn, dat ik rustig toe ging werken naar zelf op zijn rug klimmen. We begonnen weer op een krukje te staan.. Knor, wegdraaien.. Geen probleem, afstappen, kriebelen en opnieuw proberen. Na een aantal keer, bleef hij, wel eens waar wakend, netjes staan en heb ik de sessie voor die keer beëindigd. En zo zijn we stapje voor stapje verder gegaan. Een voet in de beugel zetten en gaan hangen, waren voor mij toch wel een spannend moment. Ondanks dat hij tot nu toe echt ontspannen was, was dit toch een soort van mijlpaal. Hoe zou hij reageren. Zou hij vluchten of blijft hij netjes staan... Op 1 manier kon ik hier maar achter komen en dat is door het te doen.. En wat was hij braaf. Hij vond het wel spannend, verzette ook wat passen om evenwicht te vinden, maar vluchtte niet. Wat een braaf paard
Na een aantal keer dit herhaalt te hebben en hij netjes bleef staan, was het moment daar om mijn been erover heen te leggen en te gaan zitten. Ook hier bleef hij super braaf, wel wat gespannen, maar braaf staan
Dit filmpje is de tweede keer dat ik met hem bezig ging en erop kon gaan zitten:
En zo zijn wij stapje voor stapje verder gegaan. De eerste weken alleen maar zitten en zo zijn we vorige week gekomen tot de eerste paar stappen stap
Gisteren de camera maar weer meegenomen en wat ben ik trots op dit paard, dat hij uit zichzelf al zoveel stapjes durft te zetten
Het tweede stukje dat ik opnieuw opstap, is na een schrikmoment (zie uitleg hierna) waarna ik even een paar stappen terug had gedaan
Het schrikmoment:
Tijdens het opstappen, verzette hij wat stappen.. Ik blijf even hangen, totdat hij zijn evenwicht weer hervonden had. Op het moment dat hij rustig stil ging staan, vielen achter hem een paar houten palen om, wat resulteerde in een schrikmoment. Dat mag, en toen ik eraf was gesprongen, stond hij nagenoeg gelijk daarna ook stil (helaas niet op beeld)en pakte met een lichte knor een koekje aan. Zo blij dat hij niet meer in de paniektoestand blijft hangen, zoals hij eerder altijd deed, als hij geschrokken was
Sommigen zullen het onverstandig vinden dat ik er geen hulp bij heb, of tenminste iemand die in de bak aanwezig is.. Snap ik volkomen. Echter, doordat er niemand in de buurt is, ben ik volledig met mijn aandacht bij Pablo, voel en merk ik precies hoe zijn energie is. Dat lukt mij minder goed, wanneer er iemand bij is. Ik ben dan minder gefocust, heb het idee dat ik de andere persoon ook in de gaten moet houden, wat die doet, waar hij/zij wel of niet staat en ik mij dus minder met Pablo bezig houdt.
Wat ik wel doe, is van te voren, voor ik op Pablo ga stappen, mijn vriendin appen. Als ik binnen een uur niet terug reageer met hoe het gegaan is of met een duimpje, dan stapt ze onmiddellijk in de auto en komt mijn kant opgereden. Daarbij ligt het terrein op een druk bezochte plek, dus als het mis gaat, zijn er genoeg mensen in de omgeving die eventueel hulp in kunnen schakelen
Ben ook echt blij dat het allemaal zo gaat. Geen druk, alle tijd en gewoon per keer kijken wat wel en niet gaat 
