Bokt.nl

Ayasha schreef:

senna21 mijn moeder krijgt nu ook minder mee dan vroeger dus voor haar is het iets makkelijker geworden. Mijn man heeft geleerd dat ik meestal de risico's wel goed kan inschatten en dat ik heus wel hulp vraag als ik twijfel. Vorig jaar een paar kleine dingetjes gehad die ik echt niet had kunnen voorkomen. Dan schrikt mijn man wel maar goed, hij weet ook dat het er bij hoort. Hij is sowieso inmiddels wel e.e.a gewend door de operaties en gezien ik epilepsie heb en hij inmiddels ook al een paar keer de ambulance heeft moeten bellen alvorens ze 1. door hadden dat het epilepsie was en 2. de medicatie goed ingesteld gekregen hadden.
Hm... Ja... Misschien moet vooral mijn man toch wel stalen zenuwen hebben.
Toen Rêve geboren werd en bleek wat voor karakter ze had heeft hij ook twee jaar vol gehouden dat we haar weg zouden brengen om te beleren. Ik zei niks maar dacht in mezelf "neuh da doen we nie." Hij weet inmiddels dat als ik op zo'n dingen niet reageer dat ik mijn zinnen op iets anders gezet heb en dat ik geen zin heb in discussie omdat ik toch niet van plan ben om te luisteren. Bovendien had ik voor mezelf beslist dat ik zou kijken wat ze deed op het zadel en op basis daarvan zou beslissen of ik er zelf op ging of niet. Toen Rêve 5 zou worden is hij mijn grondpersoon geweest en hebben we haar samen ruitermak gemaakt gezien ze bij het voorbereidend werk zo snel "mee" was. Hij sputterde even tot ik kwam met het argument "als iemand anders haar beleerd moet ik haar vervolgens toch weer omzetten naar mijn hulpen tenzij je nog een ruiter met een halfzijdige verlamming vindt die paarden beleerd."
Toen heeft ie diep gezucht, haar eens aan de longe genomen, gezien dat ze daarin echt wel braaf en nuchter was en me geholpen. Ik denk dat hij gedurende die eerste weken nerveuzer was dan ik.

Bowo: Dat mag. Omdat hij bij lang en laag nog steeds vrij makkelijk de rug weg kan drukken en de achterhand moeilijker te activeren is.
Wat ik wel vaak doe is bv op wedstrijden, om hem eerst lang en laag te laten en als hij daarin dan ontspant, pak ik hem van daaruit op naar dat rondere om hem iets meer te kunnen activeren in die ontspanning. Lang en laag doen we ook bij het "uitrijden" in galop, draf en stap. Maar daarin is de activatie van zijn achterbeen een stuk moeilijker klaar te krijgen en bovendien heeft ie dan de neiging om die rug "hol" te laten worden. Op het einde, als hij dus goed aan die hulpen staat, dan is dat probleem er veel minder. Maar aan het begin van de training als hij nog met zijn gedachten bij vlinders en vogeltjes zit, dan is het met lang en laag nagenoeg geen doen. Door hem rond in te stellen behoud je simpelweg meer controle over wat er vanvoor, van achter en in het midden gebeurt. Hij wordt nu bovendien ook niet extreem diep ingesteld. Bij dit paard is lang en laag alleen nuttig om inderdaad die eerste "spanning" er uit te laten maar wil je hem ook kunnen activeren dan is het gewoon niet meer zo handig. Hij heeft vanvoor een zekere "begrenzing" nodig. En die krijg ik bij lang en laag op één of andere manier niet klaar bij hem. Dus samen met mijn trainer voor deze manier gegaan. Voordeel hiervan is ook dat we doorheen het rijden bij wijze van spreke elke paar minuten even een paar centimeter "lucht" kunnen geven zonder hem volledig lang te laten worden/uit elkaar te laten vallen. Want je kan ze niet lang en laag laten lopen zonder dat ze lang worden. En als je een paard hebt dat echt vrij regelmatig nood heeft aan "lucht" dan moet je dus bijna elke drie rondjes dat dier lang laten worden en dan weer oppakken naar werkhouding. In theorie kan dat natuurlijk allemaal maar in praktijk is het heel omslachtig en verliest het dan gewoon zijn voordelen.

Inmiddels heeft hij overigens geen moeite meer met uit ademen. Ik heb iig dat gevoel al tijden niet meer gehad bij hem.
Toen hij nog echt met die absolute basis bezig was, dus niet met gedragenheid en verzameling, liep hij trouwens bijna constant lang en laag. Heb daarover ook een blog geschreven. Maar als je ze eens meer in die gedragenheid en verzameling gaat rijden en je wil dan ook nog eens regelmatig lucht kunnen geven dan werkt dat rondere veel fijner omdat je ze niet uit elkaar hoeft te rijden. Ik kan hem die paar centimeter geven en lucht geven in mijn zijgangen zonder dat hij veranderd in ritme en takt. Met lang en laag is dat een heel ander verhaal.

Ayasha schreef:

Ik snap het niet goed... Ik kan prima het neusje er uit rijden... Op wedstrijd moet dat immers ook. En ook in de les wordt dat gewoon meegenomen. Dus ik zie het probleem niet echt om heel eerlijk te zijn.

Hoe wil je ‘lang’ en laag rijden zonder dat ie lang wordt? hebben we het wel over hetzelfde?