Geplaatst Hij is nu 13 jaar oud, we hebben hem sinds hij een jaar oud is (meende ik) en met hem is altijd NH gedaan.
We hebben vanaf het begin problemen met hem gehad, eerst lichamelijk en later bij het rijden.
Het heeft ons 4 jaar tijd gekost voor het magere paardje dat bij ons aankwam voldoende voer kon binnenhouden (was altijd aan de diarree en werd verder voldoende ontwormd ed.) om een beetje op gewicht te komen. Vanaf het begin is mijn moeder al bezig met grondwerk met hem en vanaf een jaar of 2,5 met longeren. Toen hij 6 was zijn we begonnen met inrijden. Zadeltje erop en hoofdstelletje om, allemaal geen probleem, maar dat hoofdstel vond hij verschrikkelijk! Hij heeft dan ook wel geteld 3x in zijn leven een bit ingehad en vanaf dat moment is hij bitloos gereden. Dit ging prima, maar, meneer kon zich nog steeds niet goed ontspannen, deed bokkig, liep niet door, en was niet in de volgende "versnelling" te krijgen. Hij is lichamelijk helemaal onderzocht en er was niks aan de hand, tot de tandarts kwam met "hij heeft huidlobben op zijn lagen, daardoor heeft hij geen plaats voor een bit". Daar was dus de oorzaak van het niet willen accepteren van het bit, een heel logische.
Doordat hij het grondwerken wel leuk vond, maar het rijden niet, hebben we dat niet veel met hem gedaan, de eerste 5 minuten waren leuk, maar daarnaa ging hij weer de bok uithangen en hij was er gewoon niet doorheen te zetten.
Op een gegeven moment kwam het in me op (veel te laat ik had het eerder moeten zien), dat het misschien lag aan dat hij zich irriteert aan iets om zijn hoofd (halster/hoofstel enz) dus heb ik een neckrope gefabriceert, omgedaan, ik ben erop gesprongen en gaan rijden.
De eerste paar minuten een beetje onwennig en leren hoe ik mijn hulpen op de neckrope moest doseren (hij is extreem gevoelig voor druk), maar toen we dat eenmaal gehad hebben ging er voor ons allebei een wereld open!
Vandaag heb ik hem voor het eerst een half uur lang achter elkaar zonder nukken kunnen rijden. Ik kan hem eindelijk mooie nette overgangen laten maken, stap-draf, draf-gallop, stap-galop enz enz. Ik kan met hem meerdere rondes door de wei (ja ik rijd in de wei) galloperen. Hij krijgt er zelfs lol in, want hij wil racen met me. De zijgangen gaan moeiteloos en ook wendingen om de voor en achterhand.
Ik ben zo vreselijk trots op mijn mannetje! We hebben eindelijk een manier gevonden hoe hij werken met mij op zijn rug prettig vindt en het gaat geweldig! Zo krijg ik voor mezelf weer voor de zoveelste keer bevestigd hoe ontzettend belangrijk grondwerk is voor de basis van je dressuur. Ik heb zitten stralen op zijn rug en zitten lachen, eindelijk heeft hij ook lol in het rijden!
Sorry voor het lange verhaal, maar op dit moment voel ik me gewoon euforisch
je kunt er zoals je ziet erg veel mee bereiken
