Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-11-15 12:02

Geplaatst: 22-11-15 12:02

AlwaysH schreef:
bente12 schreef:
Bedankt! Hopelijk kom ik nog een beetje normaal de winter door en kunnen we in het najaar weer lekker verder! Hebben jullie ook zo extreem veel last in koudere periodes?

Weet ik niet want het is in mei geconstateerd, had wel erg veel pijn in de winter, denk wel dat het door HMS kwam ja. Ik kon toen 13 weken niet meer rolschaatsen, ben nog steeds bezig om terug te komen...

Heftig! Hopelijk kun je snel weer rolschaatsen en, ik denk tenminste dat je nu medicatie krijgt, je door medicatie toch goed de winter doorkomt en weer kan rolschaatsen!

**Geplaatst**: 22-11-15 12:09

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst: 22-11-15 12:09

Ja ik kan weer rolschaatsen, maar de revalidatie duurt gewoon erg lang en ik heb best een erge achterstand op de rest. Sommige dingen durf ik niet meer te springen, en met zweefstanden en pirouettes moet ik oppassen, maar ik mag wel weer meedoen met het NK en dit keer niet als reserve, best wel spannend :):)

Dit is de laatste wedstrijd, wedstrijd seizoen sla ik nu over omdat ik soms bijna flauwviel van de zenuwen en doordat ik nooit slik tijdens het rijden. Waardoor ik dus een droge keel krijg, pijn in mijn keel en geen adem uiteindelijk, het is moeilijk af te leren. Nu gaat alles gelukkig heel goed maar nog even een seizoen wachten hoor.
https://www.youtube.com/watch?v=SptAGBn55tM

**Geplaatst**: 22-11-15 12:41

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst: 22-11-15 12:41

Winter is voor mij ook hel. Doordat mijn schildklier weg is, is mijn thermostaat stuk, dus ik heb het altijd koud. Verder verergeren de pijnklachten en verstijf ik min of meer. Na ja, gelukkig is het maar een paar maanden per jaar echt koud.

Ik streef naar volgend jaar oktober, ik heb sinds kort een Amerikaanse appaloosa na jaren quarters gehad te hebben en ik wil graag naar het EK in Aken. Het lijkt me zo gaaf om daar een keer te rijden, dus ik hoop dat dat haalbaar is met mijn brakke lijf.

De epilepsie medicatie helpt ook niet erg mee, de helft van de tijd ben ik zo stoned als een garnaal, hopelijk wordt dat binnenkort beter. Ik zit nog in de opbouwfase van de medicatie. De diagnose is nog heel recent.

**Geplaatst**: 22-11-15 15:12

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst: 22-11-15 15:12

Ik heb nu al een skibroek aan op stal, dat scheelt een hoop verkrampingen.
Mijn schildklier is te traag, ik er slik schildklierhormoon voor.
En gezien ik toch niet meer rij kan ik gewoon op de wagen kruipen met skibroek!

Hebben jullie trouwens een rijbewijs?
Ik ben al vanaf 15 jaar ziek en heb o.a. ook beide schouders uit de kom gehad.
Daarbij krachtverlies in mijn met name linkerbeen, dat is enkel met autorijden een probleem.
De pedalen zitten te ver weg in normale auto's, waardoor ik verkramp en het gewoon niet CBR proof krijg.
Ook sturen op de juiste manier met mijn handen correct geeft teveel pijn.
Ik heb mezelf erbij neergelegd dat een normale auto nu niet wil..
Nu heb ik een rijbewijsvrij elektrisch 45 km autootje, daar zit ik in 90 graden met mijn benen dat werkt perfect.
Daarbij is het een automaat, en dat stuur vasthouden kraait geen haan meer naar natuurlijk.

**Geplaatst**: 22-11-15 16:36

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst: 22-11-15 16:36

Ik heb een rijbewijs maar mag niet meer rijden. Ja, het doet zeer, maar reed alleen kleine stukjes. Helaas is mijn laatste epilepsie aanval nog maar 3 maanden terug, dus ben nog 9 maanden de pineut, ook sl komen de aanvallen bij mij vaak maar 1x per jaar voor. Dat interesseert de neuroloog niet.

Helaas wordt mijn wereld zo nog kleiner, ik woon in de middle of nowhere en ben nu echt afhankelijk van iemand anders zijn goede wil.

**Geplaatst**: 22-11-15 16:51

Geplaatst: 22-11-15 16:51

Is een 45 km autootje dan niks? Wat niet weet..
Ik woon niet in de middle of nowhere maar ik kon dus niet zelf naar stal. -O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-15 19:31

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-15 19:31

Wat een verhalen toch allemaal! Sterkte en succes iedereen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-15 19:41

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-15 19:41

Post 4

Hoe is het mogelijk?

Het blijkt dat de boost die ik afgelopen dinsdag heb gehad in de paardrijles me goed heeft gedaan.
Ik had me open minded opgegeven voor de onderlinge wedstrijd van vandaag.
Niet om in de prijzen te vallen gewoon zien hoe ik presteer onder druk want eerlijk is eerlijk ik ben een enorme stresskip als het om wedstrijden gaat.
En natuurlijk breng ik dat weer over op het paard, zul je net zien dat ik dan voor de ogen van half Groenlo een flater sla. Maar vooruit.

ik had me heel erg amateuristisch opgegeven voor de 40cm (jawel) en doordat mn ouders zich verslapen hadden heb ik bijna geen tijd gehad om los te rijden.

Tijdens het parcour heel veel spanning van mijn kant wat tot 2 weigeringen heeft geleid, totaal geen schuld van King, ik ben gewoon zo'n oen.
Toen ik hem daarna in de buitenbak al zowat aan het uitstappen was bleek dat ik nog een 2e ronde moest springen.
Leuk dat ze je dat even vertellen

En al helemaal leuk dat het parcour werd verhoogd tot 60cm.
Phoeeeeee

Nou vooruit, gas op die lolly en we zien het wel.
En ik kwam weliswaar foutloos rond!
Alweer liepen de tranen over mn wangen terwijl ik King om zn hals viel, over een emotioneel wrak zijn gesproken.

Ik was zo verbaasd over mezelf, ik bedoel van King wist ik het wel doe draait zn hoef hier niet voor om maar er moet toch iemand op zitten om hem te sturen.

Nadat mn zus nog gereden had zijn we hem terug gaan brengen naar stal. We waren klaar om 3 en de prijsuitreiking zou om half 6 pas zijn. Daar gingen we niet op wachten, ik viel toch niet in de prijzen.

Toen mn ouders die avond nog op de hal kwamen hebben ze de uitslagen mee naar huis genomen.
Daar wachtte mij een prettige verassing: ik was gewoon 2e! WAUW!

Had ik al gezegd dat ik trots op King was? Volgens mij niet

En zo is mijn dag toch nog goed geeïndigd ondanks ik half doodgevroren ben en het me op de laatste hindernis in mn rug geschoten is.

Ik hoop dat jullie ook zo'n mooie dag hebben gehad!

**Geplaatst**: 22-11-15 20:15

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst: 22-11-15 20:15

Wat goed, gefeliciteerd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-15 23:21

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-15 23:21

Dankjewellll wat lief!

heb deze veel te leuke stiekjes gekregen King gaat alweer oranje dus met koningsdag. Hihi arm paard hij is ieder jaar de sjaak.
Maar hij ziet er nu zo super uit! Hij steekt lekker in zn vel en zn manen groeien zo hard!

Afbeelding

**Geplaatst**: 23-11-15 09:16

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst: 23-11-15 09:16

Haha die van mij heeft ook van die vlechtmanen :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-11-15 01:11

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst door de TopicStarter : 27-11-15 01:11

Post 5

Kiezen voor mezelf?

Ik heb afgelopen woensdag tijdens revalidatietherapie een belangrijke les geleerd.

Ik ben altijd het type geweest om mijn pijn (zowel fysiek als mentaal) op te kroppen. Want iedereen bij ons thuis is ziek, zeggen dat je iets niet kan omdat je pijn hebt wordt me meestal niet in dank afgenomen thuis.
Al die jaren worstelde ik met de pijn, de vraag wat en waarom, alle stress en het gevoel dat ik niks waard was.
Al die tijd heb ik het opgekropt tot nu.
Tijdens de therapie krijg ik orthopedagogische begeleiding (omdat ik nog geen 18 ben) maar deze keer was het de fysiotherapeut die me de ogen opende.
Ik zat op mn breaking point ik ging stuk van de pijn en voelde me doodongelukkig. Zo erg dat als ik op de terugweg aangereden zou worden en dood zou zijn dat het me niks kon schelen.
De fysio begon met hoe de oefeningen gingen en ik vertelde over mijn angst voor pijn en dat ik altijd in dienst van anderen sta omdat ik mezelf anders een egoīst vind.
Blijkbaar zag ze dat er iets niet goed was dus vervolgde ze het gesprek in plaats van de oefeningen te doen.
Op een gegeven moment kwamen we op het punt dat ze me vertelde dat het ziek zijn mn leven beheerste en dat ik die ketting door moest breken. Dat ik voor mezelf moest kiezen.
En toen brak ik.
Ik heb een halfuur lang heel hard gehuild, alle angst en verdriet wat vastzat kwam eruit.
Ze zat naast me en zei niks ze liet mij zo goed en kwaad als het kon het woord doen.
Ik vertelde alles wat me dwarszat, zelfs dingen waar ik niet eens met mn ouders over praat.
Ik heb gehuild tot ik geen tranen meer over had en ze vertelde me dat dit alleen maar goed was.
Het was geen teken van zwakte wat ik al die tijd dacht maar een teken dat ik te lang sterk ben geweest.
Ik voelde me daarna 15 kilo lichter en ga nu beginnen met voor mezelf kiezen en doen wat goed voor mij is.
Zo heb ik besloten om te stoppen met mn rijbewijs en tot volgend voorjaar geen fotografieopdrachten meer aan te nemen behalve mijn werk.

En dat wil ik jullie ook meegeven, praat erover met iemand die je vertrouwt gooi het eruit. Iedereen houdt pijn en verdriet vast als ze zich ellendig voelen zeker als ze chronisch ziek zijn. Kies voor jezelf, je hebt maar 1 lichaam en daar moet je zuinig op zijn.

Geen van ons verdient het om ongelukkig te zijn. Hulp zoeken is niet iets om je voor te schamen het is juist knap dat je toegeeft dat je het niet alleen kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-11-15 01:13

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst door de TopicStarter : 27-11-15 01:13

**Geplaatst**: 27-11-15 12:40

Geplaatst: 27-11-15 12:40

Hier iemand die paard rijdt met chronische pijn. Paardrijden is niet belastend (alsin: geen gewicht op mijn gewrichten) maar houdt wel mijn spieren soepeler en ontspant ze waardoor de verktrampingen minder worden maar dat krijg je haast aan niemand uit gelegd.

Ik heb door een herseninfarct chronische zenuwpijn en verkrampingen in mijn spieren aan mijn linkerkant... Colitis ulcerosa zorgt er dan weer voor dat mijn gewrichten regelmatig ontstoken raken + de gewone pijn die er bij hoort in de buikstreek. De medicatie voor de colitis onder controle te houden onderdrukt mijn immuunsysteem dusdanig dat ik vaker "ziek" ben (keelpijn, alsof je verkouden/grieperig gaat worden maar het zet niet door.). De winter is dus ook hier geen pretje helaas.

Bij de paarden is eigenlijk het enige moment dat ik de pijn even kan negeren. Daarbij; hoe minder ik rijd hoe meer pijn ik krijg omdat mijn spieren zich dan weer compleet opspannen en verkrampen.

Ik herken wat jij zegt TS. Ik ben niet ongelukkig, alles behalve. Ik heb doelen, ik heb dingen die ik wil. En toch, toch heb ik soms zo iets van "als ik nu dood zou gaan, dan is alle pijn weg, alle miserie, alle angsten..." en dat is een heel raar gevoel want ik ben echt niet ongelukkig maar ik ben heel nuchter geworden t.o.v mijn eigen dood. Liever niet want ik wil nog wel wat dingen doen en leven ondanks de pijn. Maar ik ben er ook niet meer bang voor wat ik vroeger wel was.

Waar ik inmiddels wel banger voor ben is alleen achterblijven later... Want ik weet niet of ik dit in mijn eentje kan redden..

Nu heb ik steun en hulp van mijn geliefden...

Ook aan mij zie je vanbuiten niets. Goedlachs (meestal) en ik zie er volkomen normaal uit behalve dat ik een beetje mank met mijn linkerbeen door de pijn en de halfzijdige verlamming. In mijn arm heb ik dat ook maar dat kan ik beter verbergen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-11-15 13:58

Geplaatst door de TopicStarter : 27-11-15 13:58

Ayasha schreef:
Hier iemand die paard rijdt met chronische pijn. Paardrijden is niet belastend (alsin: geen gewicht op mijn gewrichten) maar houdt wel mijn spieren soepeler en ontspant ze waardoor de verktrampingen minder worden maar dat krijg je haast aan niemand uit gelegd.
Ik heb door een herseninfarct chronische zenuwpijn en verkrampingen in mijn spieren aan mijn linkerkant... Colitis ulcerosa zorgt er dan weer voor dat mijn gewrichten regelmatig ontstoken raken + de gewone pijn die er bij hoort in de buikstreek. De medicatie voor de colitis onder controle te houden onderdrukt mijn immuunsysteem dusdanig dat ik vaker "ziek" ben (keelpijn, alsof je verkouden/grieperig gaat worden maar het zet niet door.). De winter is dus ook hier geen pretje helaas.
Bij de paarden is eigenlijk het enige moment dat ik de pijn even kan negeren. Daarbij; hoe minder ik rijd hoe meer pijn ik krijg omdat mijn spieren zich dan weer compleet opspannen en verkrampen.

Ik herken wat jij zegt TS. Ik ben niet ongelukkig, alles behalve. Ik heb doelen, ik heb dingen die ik wil. En toch, toch heb ik soms zo iets van "als ik nu dood zou gaan, dan is alle pijn weg, alle miserie, alle angsten..." en dat is een heel raar gevoel want ik ben echt niet ongelukkig maar ik ben heel nuchter geworden t.o.v mijn eigen dood. Liever niet want ik wil nog wel wat dingen doen en leven ondanks de pijn. Maar ik ben er ook niet meer bang voor wat ik vroeger wel was.
Waar ik inmiddels wel banger voor ben is alleen achterblijven later... Want ik weet niet of ik dit in mijn eentje kan redden.. Nu heb ik steun en hulp van mijn geliefden...

Ook aan mij zie je vanbuiten niets. Goedlachs (meestal) en ik zie er volkomen normaal uit behalve dat ik een beetje mank met mijn linkerbeen door de pijn en de halfzijdige verlamming. In mijn arm heb ik dat ook maar dat kan ik beter verbergen.

Ja idd dat heb ik ook.
Voelt soms wel naar om op school aangekeken te worden als die ''manke'' als ik weer eens slecht loop maar ook daar leer je mee leven.
Dat is idd het goede woord, nuchter tegenover je eigen overlijden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-15 22:44

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-15 22:44

Post 6

Houdt het dan nooit op?

Net als je denkt dat je weer uit je dal kruipt word je door je lieve lichaam weer teruggeschopt. Astma.
Zoals iedere winter steekt mijn astma weer de kop op zodra het koud word. Bij hevige inspanning gaat mn luchtpijp dichtzitten en sta ik soms als een debiele zeehond naar adem te happen.

En natuurlijk iedere keer dat gehoest.
'S nachts niet slapen, overdag hoofdpijn, keelpijn en pijn aan mn ribben.

ben nu alweer zover dat ik waarschijnlijk een gekneusde rib en een beginnende longonsteking heb (ben ik heel erg gevoelig voor)
ik heb zulke leuke dingen gepland voor december zoals meetings met vriendinnen aan de andere kant van NL en een fotoshoot waarbij ik model mag staan. Dit is ff weer een grote domper.

Maar helaas niks aan te doen, het van me af schrijven lucht in ieder geval op

**Geplaatst**: 05-12-15 16:23

Re: Paardrijden met Chronisch pijn, Deel 1

Geplaatst: 05-12-15 16:23

Heftig die verhalen van jullie! Sterkte en succes iedereen!!