Bokt.nl

Alja schreef:

ik zou maar opereren als ik jou was, dan ben je het snelste ervan af!
ik ben geholpen bij nedspine, zeker aan aanrader

x_spekkie_x schreef:

Misschien heb je iets aan dit topic? [MWS] Ervaringen paardrijden tijdens/na hernia

Mijn verhaal uit het topic:

x_spekkie_x schreef:

Mijn verhaal. Begin april ineens enorme pijn in mijn linkerbeen bij het lopen. Zo erg dat 10 meter lopen een immense opgave was. Blijkt zenuwpijn te zijn. Fysio en huisarts dachten beiden aan een hernia. Ik had altijd gehoopt dat ze fout zaten. Hoe kan ik nou een hernia hebben op mijn 27e? Nooit fysiek zwaar werk gedaan, vanaf jong af aan paardgereden en altijd gesport. Bizar. Nou, ik had hem toch Vanaf het begin kreeg ik pijnstillers, eerst paracetamol met diclofenac, daarna tramadol (wat een rampenspul, daar ging ik dus echt van trippen), maar dat hielp allemaal niet. Uiteindelijk oxycodon gekregen, wat wel hielp. De pijn was minder, maar mijn linkerbeen was gevoelloos en veel krachtverlies. Lopen was dus strompelen. Paardrijden leek mij dus ook niet verstandig (laatste keer dat ik op het paard zat is in januari geweest)
Na zes weken kreeg ik gelukkig een verwijzing voor een MRI, om uit te vinden waar mijn klachten vandaan kwamen. Via via ben ik in contact gekomen met Nedspine in Ede (een privékliniek gespecialiseerd in rugoperaties, volledig vergoed door de verzekering). Zodoende kon ik een week later al terecht voor de MRI en uitslag! Bleek dus wel een hernia te zijn, L5/S1, en een flinke ook nog. De chirurg (dokter Homminga) adviseerde een operatie, omdat de hernia groot was en na zeven weken niets was verbeterd in mijn klachten.
Nou, twee weken later lag ik dus al op de operatietafel, brrr! De operatie is goed verlopen en de hernia is weggehaald. Ik had echter niet het euforische gevoel na afloop dat mijn klachten weg waren. De eerste uren na de narcose zakte ik zelfs door mijn been heen Gelukkig was dat een tijdelijk verschijnsel. De eerste dagen nog flinke pijnstilling nodig gehad, meer voor mijn rug dan voor mijn benen.
Ik ben nu een week verder en druk bezig met de revalidatie! Die had ik echter flink onderschat. Ik heb een heel schema mee, wat ik dag voor dag moet doen! Eigenlijk moet ik zes weken plat liggen, brrr, zelfs slapen op je rug (in ieder geval de eerste week/twee weken). In de eerste week moet ik vijf minuten per uur lopen (!) opbouwen naar zeventien minuten per uur. Tweede week vijftien minuten per uur lopen en drie keer langer, opbouwen naar dertig minuten. Derde week zitten erbij oppakken, van 3x 5 minuten naar 9x 5 minuten. Vierde week 9x 5 minuten zitten uitbouwen naar 9x 20 minuten. Vanaf week vijf krijg je extra fysio oefeningen. En pas na zes weken (!) mag je weer bukken. Extreem streng schema dus, en ook flink zwaar! De arts zei tegen mij dat ik pas na drie maanden (!) het paardrijden weer mag oppakken. Daar hou ik mij braaf aan, want op dit moment heb ik nog zenuwklachten in mijn been (doof/dof gevoel en krachtsverlies, niet op mijn tenen kunnen staan) en ik wil eerst dat deze verdwijnen. Verder ben ik als de dood dat ik nogmaals zoiets moet meemaken, want nu ik er midden in zit valt het echt flink tegen
Ik ben benieuwd hoe andere mensen het revalideren hebben ervaren

Ondertussen ben ik drie maanden verder na de operatie. Ik kan zeggen dat de operatie geslaagd is, want ik ben aardig pijnvrij en in ieder geval pijnstillervrij. De klachten in mijn linkerbeen zijn er nog steeds (doof gevoel, krachtsverlies, niet op mijn tenen kunnen staan, voet voelt nog aan als één blok) en lopen gaat nog niet goed. Ik loop wel rechtop (een enorme verbetering!) maar door verminderde spierkracht in mijn linkerkant (zowel rug, bil als been) gaat lopen nog niet soepel. Door training bij de fysio bouw ik geleidelijk wel iets meer kracht op (gaat echt heel langzaam!).
Vorige week heb ik voor het eerst op een paard gezeten. Vriendin liep er naast, ik hoefde echt alleen maar te zitten. Heb een uur gestapt en toen was het echt genoeg. Draven en galopperen mag ik nog niet omdat mijn romp nog niet stabiel en sterk genoeg is (moet je nagaan, nu drie maanden na de operatie!). Op en afstappen was erg lastig vanwege verminderde kracht. Merkte wel dat het stappen heerlijk is voor mijn rug, want ongemerkt train je wel je buik en rugspieren omdat je rechtop moet blijven zitten. Ik ga het paardrijden zelf dus weer opbouwen door wekelijks een half uurtje te stappen. Rustig beginnen