Afgelopen zondag was het zover. Na jaren intensieve training durften we eindelijk de sprong (letterlijk) te wagen!
De dressuur was verder niet spectaculair, maar ook iet zo vreselijk als ik verwacht had (pfoei). In het springparcours kon ik merken dat we dat al een tijdje niet meer hadden geoefend, maar ach, met 2 balkjes en wat tijdfouten zaten we ruim binnen de marge om te mogen starten in de cross.
Joehoe, daar gaat SuperTallie. Ik vind het nog steeds superstoer dat jullie dit doen, Tal is gewoon een heel veelzijdig dier. Ik ben supertrots op jullie!