Weer zijn we retetrots op ons team en dan vooral onze maflinger Wim! Waar we op woensdag nog omgingen, voor het eerst ooit, omdat ik dacht even in een rustig drafje wat te oefenen en Wim dacht dit is leuk en aantrok in een bocht (en groomlief nog op de grond eea aan het neerzetten was) hebben we zondag weer leuk een mini-marathon gereden! Mijn enkel was het er niet helemaal mee eens, maar ik moest en zou rijden, simpel dit is de enige 'wedstrijd' die voor ons haalbaar is! En ik moet zeggen dat ondanks het voor mijn gevoel niet heel top ging de jury etc het daar niet mee eens was! Gewoon 2 prijzen mee naar huis We zijn eerste Enkelspan Paard geworden en net als vorige jaar de extra prijs voor degene die het NETST het parcours aflegt, dus met respect voor de pony('s)/paard, goede stuurmanskunst, zonder de pony('s)/paard te storen, waarbij snelheid niet perse van belang is gewonnen!! Verder gewoon heel trots op mijn grote spook, die ondanks zijn gekke angsten toch het maar weer gedaan heeft voor ons!!! Ikzelf was na onze val ook wat angstig en hield hem dus goed bij me, ik heb het publiek nog aan het lachen gekregen door te roepen: Wim, wacht ook ff op mij! Omdat Wim vond dat we best harder konden
1. Netjes wachten tot we de ring in mochten
2.
3. Rustig van start. We moesten dit jaar richting de weg starten, en ik zei nog Let maar op, start ik komen er trekkers aan waar Wim bang voor is! En ja hoor... Ik reed door de start en daar kwamen ze! Dus super blij dat we toch netjes poort 1,2,3 hebben laten staan en vrij beheerst erdoor gingen haha.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15. Onze prijzen! V.l.n.r. Mijn moeder, Diana, dé groom! Mijn super instructrice Vivien Kribbe, dankzij wie we zo netjes rijden! Dan ikzelf, de menner haha. En naast mij onze super bijrijdster, die Wim zo goed onder het zadel traint dat ik er heeeel veel profijt van heb!