Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-04-12 21:24

Teugelhulpen

Geplaatst door de TopicStarter : 15-04-12 21:24

De ruiter kan via de teugels:
- geven, toestaan en vragen
- contact nemen en aanleuning krijgen
- weerstand bieden
- begrenzen
- sturen

Geven: het paard wordt zoveel halsvrijheid gegeven dat het contact met de mond nog juist onderhouden wordt, waarbij de druk op de teugel minder wordt. De ruiter moet dus alleen lichter in de hand worden en mag de elastische verbinding tussen ruiterhand en paardenmond niet verbreken.

Toestaan: de soepel meegaande beweging van de ruiterhand met de mond van het paard, met behoud van contact en aanleuning. Het voorwaarts gaan vanuit het halthouden kan niet zonder toestaan. Bij toestaan blijft de druk op de teugel gelijk.

Vragende teugelhulp: wordt gegeven door steeds met de nodige intensiteit de hand kort te sluiten of, bij een iets sterkere hulp, de pols iets naar binnen te draaien. Het is heel belangrijk dat de ruiter nooit in het vragen blijft steken. Na iedere vragende teugelhulp moet een toestaande teugelhulp volgen. Als het paard niet meteen reageert, mag de ruiter niet "aan de teugel gaan trekken" maar moet hij afwisselend vragen en toestaan.

Weerstand bieden: het sluiten van de op de plaats blijvende hand van de ruiter om de vermeerderde druk van het paard op het bit te weerstaan, tot het moment dat het paard zich ontspant in de nek en kaak, en nageeft, als gevolg van de inwerkende zit- en kuithulp van de ruiter. Deze teugelhulp mag echter niet terugwerken of te lang wordtn aangehouden. Belangrijk is dat op het moment dat het paard het bit loslaat en de nek en het kaakgewricht ontspant, de ruiter de hand ontspant. Dat geldt op voltes en in wendingen vooral voor de binnenhand.

Begrenzende teugelhulp: vult bij iedere stelling of buiging van het paard de (stelling) vragende binnenteugel aan. Er is sprake van een begrenzende teugel als de ruitere met de buitenhand goed gedoseerd evenveel toestaat als hij de binnenteugel heeft aangenomen en het paard zich in de nek kan stellen of in de hals kan buigen. Hij moet er echter ook voor zorgen dat de hals niet wordt verbogen en dat het paard niet "over de schouder wegloopt".

Sturende teugelhulp: geeft het paard bij wendingen de richting aan. Vooral bij jonge paarden en bij het aanleren van de zijgangen is deze hulp bruikbaar. Deze gaat meestal gepaard met de licht vragende teugelhulp, die het paard stelt of voor de wending buigt. Daarom wordt deze met de binnenhand gegeven. De ruiter neemt de hand die hij voor het stelling of buigen iets vanuit de pols naar binnen heeft gebogen, een paar centimeter van de hals, alsof hij de neus van het paard in de betreffende richting wil sturen.

Bron: Theorieboek Orun Instructeursopleiding

Laatst bijgewerkt door Motje11 op 15-04-12 21:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-04-12 21:36

Geplaatst door de TopicStarter : 15-04-12 21:36

Bron toegevoegd.

**Geplaatst**: 16-04-12 23:06

Re: Teugelhulpen

Geplaatst: 16-04-12 23:06

Kun je het in je eigen woorden zetten of heb je dat al gedaan?