Geplaatst Zo.
Dat is er uit.
Vanaf het moment van samenwonen, was het duidelijk dat we een hond miste.
Hij had al zijn hele leven n hond.
En ik in principe ook.
Maar...
Als je alleen woont en werkt. Gaat dat niet.
Toen mijn lief een longontsteking kreeg, werd het duidelijk dat overver werken er niet meer in zat.
Überhaupt werken niet.
Hij is thuis gekomen, en het is duidelijk dat we dat beiden wel heel fijn vinden.
Bijna elke dag wordt er een wandeling gemaakt van vier kilometer, op z'n minst!
Daarnaast wil hij ook minder gaan werken!
"Geen pup! Maar een herplaatser!"
Maar haast hebben we niet, we komen wel één tegen.
Met regelmaat op de collie herplaats plek gekeken, en uiteraard verschillende pagina's in de gaten gehouden.
Ook niet elke dag. Niet eens elke week.
En dan...
Stuit je op een 14 weken oude pup.
"Het wordt haar derde eigenaar, na de fokker"
Ook niet erg uit de buurt.
Dan maar bellen.
"Ze moet nu wel echt n vast huis!"
"Er is niks mis met haar, alleen een enorm energieke pup! Het is en blijft een bordercollie!"
Tja, dat weet je van te voren, tenminste, als je je inleest, laat voorlichten of ervaring hebt.
Met borders hebben wij ervaring, dus dat zit wel snor. Met name mijn lief.
Dus dit is zowel voor hem als voor mij, niet de eerste.
De klik was er direct, en de eigenaar zag dit vanuit alle drie overduidelijk.
Maar nu komt het.
We hebben Rio. De rode kater.
Die valt uit de toon.
Maar, Mia, Vera, Jana (het paard) en.... tromgeroffel!!!
Yara!
Vandaag door de dierenarts nagelopen. Kerngezond, vrolijk, actief, gewoon zo door gaan.
Oppas is ook al geregeld als we beiden werken, of ze gaat zelfs mee!
Hoe dan ook.
Yara zal een mooi avontuur geven!
