Geplaatst Ruim 6 jaar geleden kwam jij uit Spanje. Daar zat je van pup af aan in een shelter en volgens de advertentie zocht je een "forever home".
Gelukkig kwamen wij door de strenge selectie en dus ging jij op transport.
Wat was jij blij, vooral met je kinderen. Lekker mee naar de camping, waar jij als enige los mocht,immers jij zou nooit bij ons weg gaan.
Wel kreeg je steeds vaker pijntjes, voetzolen kapot, paar dagen mank, allergie voor gluten?
Afgelopen week ging je (Omdat ik ziek was), met "oma" naar het bos. Daar sjeeste je als altijd, alleen thuis liep je mank.
Donderdag ging het mis, een andere hond gaf je een duwtje, jij jantje en liep op 3 poten.....
Dit gebeurde vaker, dus gelijk op pijnstillers. Maar dit keer knapte je niet op, dus vandaag naar de kliniek.
Je kruisband was gescheurd en je meniscus kapot.
Een operatie is naast kostbaar een langdurige kwestie, met eindeloos revalideren in je bench. Daarna zou het risico groot blijven dat dezelfde of 1 van je andere gewrichten het alsnog zou begeven.
Altijd hebben we gezegd dat alle jaren die je bij ons bent geweest mooi mee waren genomen. Immers heb je mogen ervaren hoe het is als er zielviel van je wordt gehouden.
Maar nu was het moment daar en moest ik je laten gaan. Man wat doet het zeer, mijn hond, maatje, bodyguard, vriend is er niet meer.
Hoe oud je echt bent geworden weten we niet, maar je had zo'n mooie lieve grijze snuit.
Lieve Chico, run free!
