Gisteren had Torvi het zo koud stond zielig in hoekje van stal te bibberen. Ik moest natuurlijk werken, gelukkig kunnen regelen dat ik eerder weg kon. Ik heb een paar dekentjes mogen lenen van vrienden. Na een kwartier dat ze de dekens op had, begon ze weer te eten en helder uit haar ogen te kijken. Arm ding... Dekentjes zijn wat te klein, maar voor vannacht was ze geholpen. Vandaag op pad om een passende deken te zoeken