Zo daar gaan we Om de traditie in stand te houden weer even ruzie gemaakt met de bokt upload.
Als eerste even een ode aan de stalbaas, want die hebben echt titanenwerk verricht in het weekend. Gisterenmiddag waren de laatste benodigdheden bezorgd en het is geen klein stukje waar 'even' een hele nieuwe draad onderlangs moest. De paar isolatoren en prikpaaltjes waar ik mee geworsteld heb (iets met twee linkerhanden ) is echt niets naast al het andere werk wat gedaan is.
Om kwart over 10 was ik met mijn vriend op locatie, nog even een handje geholpen met de laatste werkzaamheden. Ook gelijk lekker wakker geworden toen ik tijdens het prikpaaltjes worstelen even tegen de schrikdraad aan kwam die aan stond, Vu blijft wel binnen denk ik want de stroom doet het goed Ook nog even de dagelijkse oefenactiviteiten gedaan, want ik gokte zo dat die rust er niet meer zou zijn na het samen zetten.
Toen hebben we rond een uurtje of elf Kirs en Vu verhuist naar de 'nieuwe' wei, zodat ze eerst het stuk even konden verkennen en dus goed wisten waar de grenzen zaten. En wat doe je als veulen als je langste zijde opeens 100 meter is in plaats van 30 meter? Dan moet er natuurlijk even gefeest worden
Eerst nog even met een beetje steun van moeders..
Maar als Kirs de prioriteit legt bij het lekkere groene gras, dan kan het ook prima alleen.
En toen de dames hun terrein in de vingers (hoeven?) hadden kon het echte spektakel beginnen... Tenminste dat dacht ik Met Pas in mijn ene hand en de camera in de andere hand vertrok ik naar de achteringang van het weiland, waar de dames natuurlijk ook net stonden. Met een dansje en wat rare geluiden waren die gelukkig genoeg verschoven om zonder gevaar voor eigen leven het weiland te betreden. Halster af en camera klaar voor de start... (Pas heeft een prachtig vlechtje in omdat hij graag Harry Potter speelt en er dus een schram met groene leem erover op zijn hoofd zit)
En dan rennen ze van de ene kant naar de andere kant van het weiland, wordt er even wat gegild en getrapt door Kirs. En toen was het eigenlijk wel klaar Sta je dan met je zenuwen.
Het was al snel duidelijk dat Kirs vond dat Pas lang genoeg de baas is geweest, rennen witte
Koningin van de lichaamstaal..
En al snel was er dit vredige plaatje te aanschouwen.
Maar we hebben natuurlijk wel een drakenkind lopen, dus de eerste rust duurde niet lang Want zo'n nieuwe kuddegenoot in reuze interessant, ook al wil je moeder niet dat je te dichtbij komt.
Eigenlijk bleef het op af en toe wat gegil en gedreig wel rustig, dus toen zijn we weer richting huis vertrokken. Maar Vu zou Vu niet zijn als ze geen manier zou vinden om te stoken. Toen wij (en de camera) vetrokken waren is er dus nog wel wat af gerend, maar niet in de mate dat het niet samen kon. Later in de middag zijn we nog een keer langs geweest toen de nieuwigheid er een beetje af was.
En toen zagen we dus ons criminele mastermind aan het werk. Vu heeft namelijk door dat een boze moeder best een leuk wapen is. En wat is er dan grappiger dan achter/naar Pas te gaan rennen die daardoor een woeste Kirs achter zich aan krijgt en het op een lopen zet . Pas heeft als cadeautje van Kirsten dus ook een mooie hoefafdruk op zijn billen zitten (dat krijg je ervan als je gaat lopen flikflooien met de buurvrouw terwijl je vriendin opgescheept zit met een monsterkind). En verder heeft hij flinke conditietraining gehad.
Maar al met al is het dus eigenlijk best goed verlopen allemaal. Ik hoop voor Pas dat hij iets meer rust gaat krijgen, of in ieder geval activiteit gebruikt wordt voor spelen ipv op de vlucht gaan voor enge vrouwen . Aan de andere kant moest Kirsten ook maar altijd mee rennen als hij het op zijn heupen had, dus krijgt hij nu gewoon een koekje van eigen deeg. En ons drakenkind ziet het allemaal wel zitten volgens mij