Geplaatst: 28-06-19 14:45 Jenara schreef:*Knip*
Als ik dit zo lees, herken ik heel erg veel terug van mijn inmiddels overleden merrie. Zij kon ook "ineens" de hoek zo eng vinden dat ze er in volle vaart vandoor ging als we de hoek maar naderden.
Ik wil niet zeggen dat het bij jou gaat werken, maar mijn Mour (overleden merrie dus) reageerde hier super op;
Even een kleine situatieschets, we hebben een binnenbak met aan het eind een schuifdeur die open gaat bij warm weer. Nu zijn de hoeken die bij de schuifdeur in de buurt liggen nooit een probleem geweest, maar van de ene op de andere dag was één van die twee hoeken zó verschrikkelijk eng dat ze de meest rare capriolen uithaalde om er niet langs te hoeven. En wanneer ik het haar toch vroeg ze zó extreem explodeerde dat het voor mij niet baatte om iedere keer door te vragen. Ofwel; 3/4 van de bak maar kunnen gebruiken, want ik ga een paard niet (nooit niet!) een hoek inmeppen omdat ik dat per sé wil op dat moment. Maar het bleef me niet lekker zitten dat ik nooit de gehele bak kon gebruiken...
Oplossing (die voor mij fantastisch werkte);
Ik heb haar aan de longeerlijn gepakt, aan het touwhalster (reageerde ze super op). Ben de bak in gelopen, die op dat moment niet gebruikt werd door anderen.
Eerst wat grondwerk gedaan met haar en ze was helemaal in haar sas, paar nieuwe dingen gevraagd om haar hersenen een beetje aan het werk te zetten en madam vond het helemaal prima (uiteraard niet in de hoek geweest).
Toen ze lekker los was en goedgemutst, ben ik richting hoek gelopen en de seconde dat ik merkte dat ze verstrakte of spanning opbouwde in haar lijf de lijn langer gelaten. Zo kon zij stil gaan staan en ik nog 3 passen doorlopen. Stond op ongeveer een meter (of ietsje meer, plus minus) bij haar vandaan en wanneer ze iets eng vond wilde ze altijd steun van mij krijgen door haar neus tegen mijn hand aan te duwen om te "voelen" of die ook gespannen was.
Nu ik op een kleine afstand stond zag je aan alles dat ze grandioos aan het twijfelen was wat ze nu moest doen. Aan de ene kant wilde ze doodgraag naar mij toe om steun te vragen, aan de andere kant wilde ze niets liever dan het op een lopen zetten bij de hoek vandaan.
Ik bleef staan, vroeg haar niet naar voren, zette haar niet terug, ik stond gewoon heel ontspannen te zijn en geen aandacht schenkend aan haar twijfelende getrippel. Mocht ze weg willen lopen was dat ook oké, wilde ze naar mij toe; helemaal super!
Na wat voor mij ontzettend lang voelde zag ik dat ze haar hals liet vallen en begon te smakken, Mour was mentaal helemaal verzadigd door haar getwijfel en daardoor kwam de ontspanning. Ik ben naar haar toegelopen, want van "zo strak als een elastiekje" stond ze nu met haar hals laag en een relaxte houding, ofwel belonen, belonen, belonen en uiteraard weg stappen van de hoek.
Nu heb ik dit met meerdere sessies gedaan en uiteindelijk snapte ze mijn bedoeling en liep ze zonder te twijfelen achter mij aan. Wanneer ik merkte dat ze weer spanning opbouwde ging ik stilstaan en konden we op onze "gebruikelijke manier" communiceren over of iets eng is of niet (neus tegen hand).
En vanuit het vertrouwen op de grond, verder uit gaan bouwen naar onder het zadel etc.
Naderhand is die hoek nooit meer een probleem geweest.
Side note: wanneer ze na haar getwijfel toch besloten had naar me toe te komen had ik haar natuurlijk beloond en waren we de hoek uitgegaan. Wanneer ze besloten had weg te lopen, had ik het genegeerd door de lijn eerst langer te laten en zelf te blijven staan en haar vervolgens weer rustig naar de toe te halen tot het spannende punt (maar zelf zo ontspannen mogelijk blijven staan).
Escada Het is wel echt een plaatje zeg! En dat voor een 6 maanden oud veulen!
_Zsazsa_ Het is wel balen dat je zo blijft sukkelen... Wellicht iets met bioresonantie proberen? Ik weet niet of dat helemaal in je straatje past, maar heb hele mooie resultaten gezien.
Ben zelf de laatste maanden behoorlijk stil geweest in het topic... Veel werken helaas en vanuit daar door naar Aradia. Maar ze doet het echt super!
We hebben eind maart een onderling wedstrijdje gereden en jeetje wat is het een dapper paard! Keek nergens van op of om, maar vond wel alles mega interessant.
Heb ook verschillende keren zitten grinniken tijdens de proef omdat ik ineens die oortjes naar voren zag gaan en mevrouw vond weer iets interessant.
Nu wel eventjes pas op de plaats, want ik merkte dat ze begon te twijfelen aan de betekenis van mijn beenhulpen. Dus nu weer even de focus op de basis, het rechtrichten en het snappen van haar lijf, want ze blijft maar groeien
en ze wordt in oktober 7. Even screenshot van ons ervaringswedstrijdje
Edit; 2 berichten in 1 gezet.
Helaas vanavond er niet geraakt, tot 23u op bureau gezeten voor een deadline :'(
Heb maar maat pony gekocht aangezien hij zo hard groeit dat veulenhalsters echt heel mini waren 
