Eerst en vooral enorm veel sterkte..
Ik krijg er helemaal kippevel van! Ik weet heel zeker dat je de juiste en vooral ook paardvriendelijkste beslissing hebt genomen, die zeker niet de makkelijkste was..
En heel knap van je dat je ze niet die paar uurtjes ofzo nog hebt laten wachten, dat getuigt van liefde en respect naar je paard toe.. Veel sterkte!
jesse_rulez schreef:Ik ben blij dat ik afgelopen zondag ook al een soort van afscheid heb genomen. Ze kwam toen bij me staan en we hebben een tijdje heel stil tegen elkaar aan gestaan. Net alsof ze het toen ook al doorhad.
Dit herken ik helemaal.. heb dit ook meegemaakt met mijn vorige paardje.. 3 weken voordat hij werd ingeslapen vertrok ik op vakantie.. En raar maar waar, ik voelde dat het niet 'zomaar' een (tijdelijk) afscheid was.. Ik heb uren bij hem gestaan, met mijn armen om hem heen, alsof hij het ook voelde, en mij wilde troosten.. Een moment dat voor mij meer dan wat dan ook waard is.. Daar geloof ik dus helemaal in!
Ook dat je het voelde wanneer ze werd ingeslapen.. Want ik wist niet wanneer mijn paardje precies werd ingeslapen (wist dat toen nog niet eens dat het zo erg was.. ) en plots, tijdens het avondeten voelde ik mij plots heel slecht en naar.. Ben toen naar boven gegaan en op mijn bed gaan liggen.. Iedereen vond dat heel raar, en ikzelf ook, want het kwam heel plots, zonder aanwijsbare reden, en een uurtje later was het weer weg? Achteraf bleek hij toen net te zijn ingeslapen.. vond dat wel heel raar, en ik besef ook dat velen dit niet geloven.. Maar ik heb het zelf ervaren, dus geloof het ook bij jou! En laat dat 'bijzondere gevoel' niet van je afgenomen worden!
Geniet en denk nog veel aan de fijne momenten.. Dat is de enige raad die ik je kan geven, en dat je het moet proberen te plaatsen, en een beetje los te laten.. Maar dat kan heel lang duren.. Je bent immers een stuk van je leven kwijt..
Veel sterkte ermee!