We zijn een week verder en het verwerken van het gemis is begonnen. Want iets wat 16 jaar in je systeem zit wis je niet zo maar weg. En dat wil ik ook zeker niet!!!!!
Rush had een ernstige vorm van hoefkatrol beide voorbenen en het verslechterde vanaf december met grote sprongen.
Op een zondag wilde hij niet opstaan nadat hij had gerold in de bak. Nadat hij met overreding van een gevuld broodzakje overeind kwam kon hij amper lopen. De volgende dag lag hij liggend zijn hooi te eten en dat was voor mij de grens.
Met veearts overlegd en alles goed door gesproken met "Aura" (al 15 jaar vaste bijrijdster) en een de beslissing genomen. Dat was moeilijk!!!! In het paasweekend hebben we nog pijnstillers gehaald tot woensdag, we wilden niet dat hij die laatste dagen stond weg te kwijnen van de pijn. We hebben gelukkig nog veel foto's kunnen maken en ook nog lekker met hem gelachen. We hebben hem laten inslapen bij een boer die een erfabonnement heeft voor het weghalen van dode paarden. Anders moets hij aan de weg worden gelegd, en dat vonden we een afschuwelijk idee. (nl een hele drukke weg richting Rotterdam)
Het is gebeurd op een veldje buiten, het was een mooie avond.
We waren er met zijn 3tjes bij, mijn zoon, Aura en ik (+ boer en veearts) Hij lag na de eerste injectie binnen 3 tellen op de grond, en binnen 3 tellen na de 2de injectie was hij dood. Precies op het moment dat de zon onder ging. Hij ging met het licht. Het was een erg emotioneel maar waardig afscheid.
We zullen hem nog lang missen maar ook met heel veel plezier aan hem terug denken, en die steen in mijn maag zal geleidelijk lichter worden.
Jullie allemaal bedankt voor jullie steun.