Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-03-07 17:08

Lizzy, Ik zal je nooit vergeten..

Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-07 17:08

Vandaag is het precies twee jaar geleden dat ik mijn meisje in heb moeten laten slapen..
Voor mij is het alsof het gisteren gebeurd is.

Het begon allemaal op een dag dat ik Lizzy lekker in de paddock had gezet zodat ze even lekker buiten kon staan toen ik haar stal uitmestte. Lizzy was een beetje fris en nogal vrolijk zag ik toen ik door het raam naar buiten keek. Ze rende wat heen en weer en gaf een paar bokken. Op dat moment dacht ik alleen nog maar dat het lekker voor d'r was..
Tot ik na een tijdje naar buiten keek en Lizzy nog drie passen op 3 benen zie 'hupsen'. Daarna bleef ze stokstijf stilstaan. Dus ik:"Pa, pa. Kom snel!!" en we renden naar haar toe. Lizzy wou/kon geen stap meer verzetten. Niet aan een halster, niet voor een wortel, veel geprobeerd.. De veearts gebeld, want er was duidelijk iets niet goed. Toen de veearts kwam vertelde die ons dat Lizzy's knie waarschijnlijk op slot zat en hij haar een spuit zou geven waardoor ze 's avonds weer naar binnen zou kunnen lopen. 'S avonds gingen we haar naar binnen proberen te laten lopen, maar Lizzy kon/wou nog steeds geen stap verzetten. Aangezien het weer te slecht zou worden om buiten te kunnen blijven móest ze wel naar binnen toe. We hebben haar met vier man naar binnen moeten brengen. 'Hupsje' voor 'hupsje'. Ze was dus niets vooruit gegaan.
Zo is het twee weken doorgegaan met Lizzy op stal. Veeartsen erbij, foto's laten maken, scans laten maken en noem maar op. Maar door dat alles waren we nog niets wijzer.
Na die twee weken op 3 benen gestaan te hebben is Lizzy gaan liggen. Er werd gedacht aan een koliekaanval omdat ze wat zweette. Dus weer veearts gebeld, maar het was waarschijnlijk geen koliek geweest omdat er verder geen verschijnselen van waren (goede temperatuur, goede kleur tandvlees) maar waarschijnlijk is ze gewoon gaan liggen omdat d'r benen zo zwaar belast waren.
De veearts had nog moed omdat de temperatuur goed was en Lizzy wilde nog eten en drinken (al moest dat uit een kom die ik haar voorhield). Dus, de volgende dga zouden ze op één of andere manier Lizzy in een soort 'broek' hijsen en aan het plafond vast weer rechtop zetten. Dus ik blij met het enigzinds 'goede' nieuws naar huis gegaan om haar de volgende dag rechtop te kunnen hijsen.
Toen we (ik, pap en mam) op stal waren en de veearts kwam zag ik dat Lizzy's reachteroog dik en vies was geworden. Lizzy lag ton dus ookal meer dan een dag plat op de grond. Toen kwam de veearts met de mededeling dat ze nog eens met haar collega's overlegd had en dat het waarschijnlijk in d'r heup zat en dat ze daar niets aan konden doen (ook niet in Roosendaal). En wat ze ons ook vermeldde was dat het eerlijkste tegenover Lizzy in laten slapen zou zijn. Tsja, en daar stond ik met mijn mond vol tanden, schoenen als lood en ogen waar de tranen uit stroomden. Er was weinig aan toe te voegen, dít was het beste voor haar. Ik wilde niets liever dat voor haar de goede keuze maken, en als dat dit betekende, dan moest dit maar gebeuren.
Ik ben toen weer terug bij haar hoofd gaan zitten en heb gehuild, haar nog wat geaaid en geknuffeld en ik heb haar nog een laatste kus gegeven..
Toen kwam de veearts erbij om haar het overdosis slaapmiddel toe te dienen. Ik bleef waar ik was, naast haar hoofdje en ben haar huilend blijven aaien tot ze helemaal weg was.. Toen lag ze daar dus nog in de stal. Ik heb de rest van de dag in de stal gezeten.. Die dag vergeet ik nóóit meer. Dit verlies deed mij zo'n verdriet, maar is hopelijk voor haar het beste geweest.

I still cry.. Sometimes when I remember you...
I still cry.. Sometimes when I hear your name...
I said goodbye.. and I know you`re alright now...
But when the leaves start falling down.. I still cry...

Lizzy, ik mis je zoo!
Je was míjn meisje, míjn maatje, míjn partner, míjn vriendin.. Ik wilde je niet laten gaan, maar het is beter zo..
Ik mis de tijden die we samen hadden. Ik mis de dingen die we samen deden. Ik mis óns samen.
Ik mis jou mooie lichaam. Ik mis jou lieve ogen. Ik mis jou mooie hoofdje. Ik mis jou altijd naar voren gerichte oortjes. Ik mis jou hier om me heen!
We hebben samen een fantastisch jaar gehad, we hebben veel meegemaakt en veel geleerd, toch heeft het veel te kort mogen duren.
Meisje, ik mis je en ik zal je nooit vergeten!
300 tranen . 30 gedachten . 3 woorden . IK MIS JE

Mijn excuses voor het lange verhaal, het is aan jou of je het leest..

**Geplaatst**: 14-03-07 17:11

Re: Lizzy, Ik zal je nooit vergeten..

Geplaatst: 14-03-07 17:11

Ik heb het hele verhaal gelezen.. stertke meis!

**Geplaatst**: 14-03-07 21:30

Re: Lizzy, Ik zal je nooit vergeten..

Geplaatst: 14-03-07 21:30

Voor paarden en pony's die langer dan 3 maanden geleden zijn overleden, is er een speciaal verzameltopic waar je je verhaal kwijt kunt;
viewtopic.php?f=151&t=597114

Op dit topic dan een slotje.