Geplaatst De minuten tikken voorbij, het gaat langzaam…
Ruim een half uur geleden hoor ik dat het niet zo goed gaat met jou. Je kan niet meer opstaan… Gelukkig ben ik zondag nog bij je geweest omdat het slechter ging, meissie wat zag je er uit. Je bent achteruitgehold… zo snel had ik het niet verwacht. Ik heb altijd gezegd dat alle jaren boven de 30 mooi meegenomen waren, het zijn er uiteindelijk 3 geworden… maar dit is wel snel. Ik kan er niet meer bij zijn, ik kan je niet meer steunen en zeggen dat ik van je hou, dat ik je zal missen en dat het beter is zo. Ik hoop dat je de weg naar mijn hart zal vinden ook al ben ik hier en jij daar. De minuten tikken voorbij, wachtend op dat ene telefoontje dat het voorbij is… en wat duurt wachten dan lang.
Bacannie is mijn pony, geboren op 16 juni 1973 te Achterveld, vader Baccarat moeder Jamrie verder onbekend, zo zeggen de papieren.
Je verhuist als veulen naar Weesp en komt als 3 jarige weer in andere handen terecht, je was te klein gebleven. In de loop der jaren schenk je het levenslicht aan 3 veulens, 2 hengsten en 1 merrie. Tegen de tijd dat je ongeveer 20 jaar bent wordt je wegens inkrimpen verkocht aan een meisje, ze heeft het te druk met school en zo kom ik in je leven… Ik wist niet hoe oud je was. Ik zag je lopen op de plaatselijke manege en was meteen verkocht. Toen kwam ik de eigenaresse tegen en die zocht een verzorger. Zo is het gekomen…
het was liefde op het eerste gezicht. Je was stout. Heel hard er vandoor gaan en vervolgens vol in de remmen bij een hek en als je dan bleef zitten ging je gauw weer links of rechts af… je was een boefje. Ik bleef zitten en al gauw was de lol eraf. We reden vaak buiten, urenlange ritten naar het bos of gewoon ergens naar toe. Je was nergens bang voor! Je bent de beste pony om mee buiten te rijden, we hebben daardoor heel veel plezier gehad. Ik kon je kopen en dat heb ik gedaan. Na lang gezoek kwam ik aan je papieren, je was ouder dan ik dacht. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik heb je nog gedekt in de hoop op weer een nieuw leven… van jou… maar het mocht niet baten. Het ging niet meer.
Na wat verhuizen om de juiste plek te kiezen voor jou, je werd natuurlijk op leeftijd..., ben je terechtgekomen op Paarden- en pony bejaardencentrum De Wildt’s Hof in Uddel. Je bloeide weer helemaal op. Je hebt er uiteindelijk 3 jaar gestaan… nu lig je onder een parasol in de wei te wachten tot het moment daar is… wat zou ik graag bij je willen zijn…!
Ik heb een kaarsje branden terwijl ik aan je denk.
* De telefoon gaat… *
Het is voorbij… om 13.15 uur heb je het aardse bestaan verruild voor de eeuwige weilanden… je hart wilde nog niet maar de rest was op…
Je geboorte- en sterfdatum staan in mijn geheugen gegrift evenals alle mooie jaren die je mij hebt gegeven…
Bacannie, ik hou van je!!! Ik zal je nooit en te nimmer vergeten…
Liefs, Brenda
en nu... het was een gratenpakhuis... 
