Vorig jaar april heb ik mijn lieve meisje Joy inmoeten laten slapen en de afgelopen tijd ging het heel goed met me dacht wel aan dr maar ik was minder snel in tranen maar vandaag is het even helemaal mis! Ik mis dr zo erg dat het helemaal zeer doet overal in mijn lijf, heb weer naar mijn filmpje gekeken die ik gemaakt had toen ze een jaar overleden was, mn muziekjes geluisterd die ik ook luisterde toen ze net overleden was en in de tijd daarna!
Hebben jullie dat ook dat je denkt het gaat redelijk en dan overvallen worden met een gemis van je lieve dierbare paard??
hej, jah dat gevoel heb ik ook! maar dan niet om een paard maar om mijn hondje,, die heb ik 13 jaar gehad tot hij overleed,,
ik heb dat gevoel precies! alles gaat goed,, je denkt nog aan ze en je mist ze ook maar je kan er mee leven,, tot op een dag,, ik kan het niet uit leggen,, dan voel ik me zo beroerd,, dan wil ik de hele dag huilen,,
heb er af en toe ook zo'n dag tussen zitten ja. Gaat alles goed, en dan ineens zo'n gevoel dat k m super mis! tis nu een maandje geleden voelt nog als de dag van gister
ja ik heb het ook heel erg met mijn kleine meisje. Ik heb een filmpje gemaakt om een beetje mijn verdriet in kwijt te kunnen, ik denk dat het met de muziek en de beelden een beetje van het verdriet aangeven, een ieder zou bij die muziek zijn eigen dierbare kunnen voorstellen denk ik.
In september is het alweer 5 jaar terug, maar zelfs nu, na zoveel tijd mis ik hem bij tijd en wijle vreselijk. Het doet dan echt zo verschrikkelijk zeer. Het is minder vaak als voorheen en vaak denk ik terug aan de goede momenten die we hadden.
Alleen het gemis blijft altijd, Black, voor altijd mijn vriend en voor altijd een plekje in mijn hart....
ik heb het de laatste tijd ook heel erg ! en vooral savond als ik naar bed ga ! dan komen gelijk de tranen en dan word ik echt helemaal boos waarom het gebeurt is ! en elke keer zie ik weer precies het zelfde voor me toen ik aan het rijden was en opeens viel ze neer ( hartstilstand ) en dan denk ik echt je was zo gezond en jong hoe kan het gebeuren . en een hartstilstand komt niet zoveel voor maar waarom precies bij ons !
Soms heb ik echt zo van die momenten waarop het even allemaal niet gaat,... Dan krijg ik echt een moeilijk moment...Ik ben al heel ver geraakt, in het verwerken ervan (nu ja, als je ziet waarvan ik kom tenminste), maar er moeten nog veel stappen genomen worden,...één van de moeilijkste stappen is 26 juli,...precies 1 jaar na zijn dood,...Ik wou dat die dag nog even niet kwam...
Ik heb daar heel vaak last van.. En vooral als mensen zo ondankbaar lopen te doen over hun paard.. En dan denk ik : Had ik Olymp nog maar, ik zou er alles voor over hebben gehad..
Vandaag gaat het gelukkig weer iets beter met me, maar zo te zien ben ik niet de enige die in eens word overvallen met dat gevoel, wens jullie ook allemaal sterkte!!
@DMHorses Prachtig filmpje!
@iSaBeLL Ik heb dat ook een tijd gehad dat ik iedere keer droomde hoe het allemaal gegaan is die avond met Joy, vreselijk vond ik dat
@BlanCarla dat heb ik in april gehad de 1jarige sterfdag, vreselijk vond ik dat had samen met mijn vriend vrij genomen die dag weet niet meer hoe ik die dag door ben gekomen weet wel dat ik vreselijk verdrietig was!
@Olympia Ik weet precies hoe dat voelt ik heb dan nu noah en ik kon eerst niet van hem genieten omdat ik in mijn hoofd had gezet als ik van hem hou dan verraad ik Joy, maar inmiddels geniet ik zo intens van hem en kan ik alleen maar hopen dat hij lang bij me mag blijven
Als je ziek bent, wat gebeurd er dan? Ga je dan langzaam dood? Zal je opeens voor me liggen? Of ga je langzaam, jouw hoofd op mijn schoot…
Als je doodgaat, zomaar opeens Zal ik er dan voor je kunnen zijn? Of ga je stiekem ’s nachts in de wei Dat mag toch niet? Je kan niet gaan zonder mij.
Ik ga bij je kijken, dag en nacht Welterusten lieverd, tot morgen Ben je er morgen nog? En anders, slaap zacht Ik en er voor je, denk aan je, ik hou de wacht.
Hoe lang gaat het nog duren lief? Je wordt steeds meer een ander paard Je hebt zo hard gevochten, maar lieve schat Rust, echte rust, is me alles waard.
Alles? Ja alles, zelfs als ik jou verlies Je hebt me zoveel gegeven, en zie nu hoe je bent Je houdt je groot je bent zo dapper Een kleine held, maar er is iets wat nooit, nooit went.
Je ogen, die staan zo moe, je neus mist alle kracht Je kan steeds minder lopen, eten Ga naar Tara, zij is er die op je wacht.. Ik red me wel, kom ga nu maar Het is goed, je mag gaan En ik weet, als je sterft, zal ik toch naast je staan.
Ik hou je vast, ik kus je neus, Ik hou je vast, ik streel je hoofd Ik hou je vast, ik troost mezelf Ik hou je vast, als jij nu gaat Ik hou je vast, ik ben het, die met je meegaat Ik hou je vast, ik pas goed op jou Ik hou je vast, ik laat je los
Na 2 jaar heb ik dat nog steeds... Ik heb een gedicht gemaakt het was afgelopen donderdag zijn sterfdag.
wat een mega mooi filmpje. ik heb het ook eerst mn opa die op 6 juni is overleden had ik het erg zwaar mee. ouders op vakantie ik met hond thuis. tog twijfels of ik naarmn vriend zou gaan of niet. is 1,5 uur met de auto. ik tog maar gegaan op aanrade van mn ouders. ben daar aangekomen zondags ze is gaan liggen heeft nog wat gedronken en kon niet meer overeind. 2 dagen later ben ik met mn vriend naar hui gereden en hebben we der laten inslapen. dit was 17 juli. mn opa en hond waren beste maatjes. na ze ingeslapen was ben ik met mn vriend naar de wei van mn paard gereden en hebben we haar begraven. daarna ben ik mee terug gegaan naar mn vriend en heb ik daar nog 2 weken gezeten tot mn oudrs terug kamen ben 1 x op en neer nar huis gegaan maar kon het thuis niet vinden het was stil en leeg en miste haar zo mega erg ben weer in de auto gestapt en terug gereden.nu een jar later heb ik het nog niet verwerkt en mis ik ze nog steeds allebei mar weet dat ze samen zijn hierboven. mn ouders vonden het vreselijk voor me. omdat ik alleen was. heb daaromook een hangertje gekregen van ze met steentjes erin en heb van mn opa ook een hangertje die hangen nu samen om mn nek zijn ze daar iniedergeval nog samen. maar die leegte is egt erg.
ja dat gevoel ken ik heel goed, soms heb ik het ook heel erg alsof ik zo'n dag dan helemaal lamgeslagen ben...
Zulke gevoelens heb ik ook! Soms gaat het weken/maanden goed, en dan weken/maanden helemaal niet! Heb dit met me paardje en me oma, oma is bijna een jaar geleden, paardje al 4 jaar!
Een week of 3 geleden zat ik achter de computer, en hield ik het niet meer. Tranen over mijn wangen, schokkende schouders, ademnood, ik besefte me dat het bijna een jaar geleden was dat mijn pony overleed. Ik luisterde een zielig nummer, bekeek zijn foto's, en ik hield het gewoon echt niet meer. Als zoiets me in de ochtend gebeurd voordat ik naar school moet dan weet ik zeker dat ik geen woord uit kan brengen op school. Alsof iemand je met een plank op je hoofd slaat, zo plotseling..
ik heb mijn paard 3 weken geleden moeten wegbrengen.. ik ben meteen op vakantie gegaan zodat ik even niet op de manege hoefde te komen en geen vervelende vragen hoefde te beantwoorden en eigenlijk ging het best goed op vakantie. maar nu ik weer terug ben en mn ritme verstoord is doordat ik niet meer naar m toe hoef is het toch heel erg moeilijk.. ik zou zo graag nog een keer met m willen knuffelen..
Jee, gelukkig heb ik nog niet zoiets meegemaakt. Ben dr wel een beetje bang voor je weet dat het uiteindelijk toch komt. Pauline ik las je bericht en kreeg tranen in mn ogen. Joyja een mooi filmpje met mooie muziek en een ontzettend mooi paardje!
Soms gaat het goed en soms word je er weer even keihard mee geconfronteerd.
Ik heb laatst mijn allerliefste Noortje (kat) in moeten laten slapen. Een paar dagen geleden gaf ik de katten tegen en wist dat ik er eentje miste, maar wie? En toen kwam de man met de hamer weer...
Ja ik heb het ook heeeeeeel erg mijn paardje is niet overleden maar verkocht.. het is nu al 2 jaar terug en ik huil nog heel erg veel, ik ben dr zelfs voor in therapie geweest.
Ik heb er wel zo een heel mooi filmpje van, voor mensen diehem willen zien pb even..
Ik heb het er nog steeds heel veel last van (de laatste tijd vooral omdat Esmé waarschijnlijk ook na de zomer ingeslapen wordt). Overmorgen is het alweer een jaar geleden dat Estelle en Barones ingeslapen zijn... ik kan er nog steeds niet over praten zonder in tranen uit te barsten.
Altijd als ik foto's kijk van haar of een liedje dat me aan haar doet denken.
Ik was elke dag bij haar. Kan me ook nog wel herrineren hoe erg ik het vond toen ze 3 maanden naar Belgie moest om daar afgespeend te worden. Maar toen kwam ze na 3 maanden terug, en nu? Nu is ze er gewoon niet meer.